Επειδή μου έχει κολλήσει και γράφω μια «τριλογία της Αθήνας» (σε μυθιστορήματα), τα δουλεύω πολύ τα μουσεία της πόλης τελευταία: έχουμε ένα σωρό, για όλα τα γούστα, με οικονομική είσοδο τα περισσότερα. Έχουμε σπίτια-μουσεία που μπορούν «να μας ταξιδέψουν στο χρόνο» ωραιότατα, όρεξη να έχουμε. Το Μουσείο της Πόλης των Αθηνών είναι μια τέτοια περίπτωση, ένα σπίτι-μουσείο που χτίστηκε το 1833 ως κατοικία του Χιώτη έμπορου Σταματίου Δεκόζη Βούρου και αργότερα ενώθηκε με το διπλανό του σπίτι, του Αφθονίδη. Το 1836 εγκαταστάθηκε εκεί ο Όθων με τη δεκαοκτάχρονη τότε Αμαλία, και ένωσε τα δύο σπίτια για να έχει άπλα. «Ηome of King Otto», το λένε το Μουσείο τα ξένα σάιτ ώρες ώρες. Το «πρόπλασμα της πόλης» είναι εντυπωσιακό – η Αθήνα είχε 25.000 κατοίκους και 2.000 κτίρια το 1842… Η Αμαλία έφτιαξε τον Κήπο του Παλατιού, που τότε έπιανε όλη την Κλαυθμώνος, και ήταν ο πρώτος δημόσιος κήπος της πόλης.
Με τα χρόνια συμμαζεύτηκε ο κήπος, αν και έμεινε το φοινικόδεντρο που είχε φυτέψει η Αμαλία κι ένα πανέμορφο κομμάτι (κήπου). Μέσα, το Μουσείο έχει τη σέπια αταραξία του παρελθόντος – σε πιάνει μια ελαφριά σφίξη γιατί τα χαλιά, έπιπλα, κάντρα και μπούστα, οι χρυσοποίκιλτοι πολυέλαιοι και οι ροκοκό ταπισερί, ο θρόνος ο ίδιος, όλα είναι υπέροχα αυτοκρατορικά και έχουνε απομείνει όπως ήτανε πριν εκατόν ογδόντα τέσσερα χρόνια, αλλά οι άνθρωποι που τα ξεσκόνιζαν και τα απολάμβαναν έχουνε γίνει σκόνη. Παρόλα αυτά, «ταξιδεύεις στο χρόνο» (χωρίς την Delorean του «Back to the future» και χωρίς τον Michael J. Fox) κοιτάζοντας χαρακτικά, γλυπτά, μουσικά όργανα, έργα τέχνης και φωτογραφίες μέσα στο σπίτι, συγγνώμη, το Μουσείο.
Στον κήπο, ή προς το παρόν στο αίθριο μέχρι να ζεστάνει ο καιρός, βρίσκεται το πολύ όμορφο και ταιριαστό με το χώρο «Black Duck Garden Athens City Museum Bistrot», για μυρωδάτους καφέδες, σνακ, κρασιά-ποτά-αναψυκτικά… αλλά βασικά, για ατμόσφαιρα που δεν σε βγάζει καθόλου από το θέμα: αριστοκρατική, εστέτ, φέρνει λίγο προς Παρίσι/ή/και Βιέννη άλλων εποχών. Έχει προσθέσει χρώμα το καφέ, έχει ζωντανέψει το χώρο, ίσως (λες με το μυαλό σου) να προσελκύσει νεολαίους, που δύσκολα πάνε σε μουσεία. Δηλαδή πηγαίνουν μόνο όταν έχουνε γκομενάκια εξωτερικού, φοιτήτριες/ές κ.λπ., που ζητάνε με επιμονή να τους πάει ο εγχώριος να δούνε κανένα μουσείο, αλλιώς από μόνο του κανένα ντόπιο 18-25χρονο δεν έχει όρεξη να τρέχει σε μουσεία…
Το μητρικό «Black Duck multiplarte», καφέ-εστιατόριο-wine bar, είναι λίγο πιο πέρα, στην ιστορική Χρήστου Λαδά – κάποτε ήτανε μέσα στα πόδια του ΔΟΛ, ίσως γι’ αυτό μαζεύει ακόμα δημοσιογράφους και αφηρημένα – κουλτουριάρηδες/καλλιτέχνες. Έχει περάσει από πολλές φάσεις η κουζίνα, πάντα ενδιαφέρουσες. Πήγα σε μια ωραία κοπή πίττας (του Συλλόγου Καβαλιωτών, παρακαλώ) και είχε μπρουσκέτες με σολομό ή τυράκια, νόστιμα σαντουιτσάκια και στραπατσάδα, μια και η πίτα κόπηκε με brunch, αργούτσικα μεσημερο-πρωινό Κυριακής.
Στο ίδιο μέρος είχαμε φάει ένα πολύ νόστιμο Χέλι Ευρυτανίας (€12) και μια αφράτη, διαφορετική πατατοσαλάτα (€10). Δεν είναι φθηνό το «Black Duck» αλλά έχει μια επιλογή πολύ χορταστική – το «Black Duck Dine Athens Menu» (€30) με ένα σωρό πιάτα, το ένα καλύτερο από το άλλο. Γενικά το έχουμε ξαναπεί αυτό με τα all day lounge café bar restaurant(s): δεν πας για να φας μέχρι σκασμού αλλά για την έξοδο – για να πιεις κάτι, με συνοδευτικό σνακ ή για να δοκιμάσεις κάτι διαφορετικό, ένα-δύο πιάτα που δεν έχεις ξαναπετύχει στο διάβα σου. Πηγαίνεις για την ατμόσφαιρα, τη μουσική, την παρέα, τον αέρα του χώρου. Τα πληρώνεις όλα αυτά, και δεν είναι ότι «πληρώνεις αέρα» – οι άνθρωποι στήνουν ένα μαγαζί-εμπειρία για τον πελάτη… ελπίζοντας πάντα ότι θα είναι ευχάριστη, ανεβαστική εμπειρία και όχι πάπλωμα.
Το «Black Duck» είναι ένα τέτοιο μέρος, ατμοσφαιρικό και αεράτο, με σπέσιαλ άρωμα – ακόμα κι ο καφές έχει δική του γεύση, Μαυρο-Παπίστικη. Κατά καιρούς φιλοξενεί εκθέσεις ζωγραφικής ή καλλιτεχνικά events, και διάφοροι dj βάζουν μουσική που σχεδόν πάντα δένει αρμονικά με το χώρο. Έχουν τώρα τις πολύ καλές Ειρήνη Γεωργοπούλου και Μαρία Βιλλιώτη (8-15/3) με την έκθεση «Perception of reality» - «αναβίωση του ρεαλισμού» = παστέλ, μολύβια και μεικτές τεχνικές μέσα από τα μάτια των δύο καλλιτέχνιδων.
Το κέντρο της Αθήνας είναι γεμάτο εκπλήξεις, ακόμα και σε μέρη που υπάρχουν εδώ και εκατόν ογδόντα τέσσερα ή χίλια εκατόν ογδόντα τέσσερα χρόνια και τα περνάμε στο ντούκου… αλλά είναι αθηναϊκά σημεία-κλειδιά, που δεν μπορεί, όλο και κάποιες πόρτες υποσυνείδητου μας ανοίγουν…
Info: Black Duck Multiplarte - Med Food, Χρήστου Λαδά 9, Σύνταγμα, 2103224760
Black Duck Garden Athens City Museum Bistrot, Μουσείο Πόλεως των Αθηνών, 2103231387, www.blackduck.gr
Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, Μέγαρο Βούρου-Ευταξία, Παρνασσού 2, 2103246164, Δευτ.-Τετ.-Παρ. 9.00-4.00, Σάβ.-Κυρ. 10.00-3.00. Είσοδος €5, μειωμένη €3
Τα απογεματινά ηλεκτρονικά πάρτι – θεσμός με την υπογραφή του Plissken Festival επιστρέφουν με μία σεζόν που θα μας δώσει ακόμα περισσότερα από όσα υπόσχεται.
Ανταποκρίσεις από μια πόλη που χορεύει ακόμα: Ίσως υπερβολή που περπατάω τόσο δρόμο τέτοια ώρα για να ακούσω τέκνο, αλλά το έχω ανάγκη να χτυπηθώ στο μπάπα μπούπα, που λέει και ο μπαμπάς μου.
Τι δουλειά έχει ένα τροπικό πτηνό στην Αθήνα; Ποια αποστολή ήρθε να εκπληρώσει; Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Έσω έτοιμη. Expect and respect the unexpected!
15°
