Κυριακή στα υπαίθρια παζάρια του Βοτανικού
Στην Πολυκάρπου, στην Αγίας Άννης και στους γύρω λασπόδρομους, η Αθήνα αγοράζει και πουλάει τα πάντα
Φωτογραφίες: Μύρων Παβένος, Μαρία Μανωλέλη
Κάτω απ’ τις παράγκες
Κάτω απ’ τα γιαπιά
Ζούνε κάτι Ελλάδες
Σαν θηρία*
Βγαίνοντας από το μετρό στη στάση Ελαιώνας, κάποιος που δεν βιάζεται, θα προσέξει πιθανόν τα τρία από τα πέντε βάθρα που στην αρχαιότητα στήριζαν την τοξωτή γέφυρα που περνούσε πάνω από τον Κηφισό στο συγκεκριμένο σημείο. Φυσικά ρυάκια πότιζαν τον Ελαιώνα ενώ ο ποταμός, στοιχείο του φυσικού πλούτου της Αττικής, ανίδεος για τη μελλοντική του τύχη, διέσχιζε ορμητικός την περιοχή για να καταλήξει στο Φαληρικό Δέλτα. Σήμερα, σε απόσταση αναπνοής από το πολύβουο Γκάζι, λίγα βήματα από την Ιερά οδό, βρίσκεται μια περιοχή, ας πούμε όχι από αυτές που στολίζονται με λαμπιόνια τα Χριστούγεννα ούτε από αυτές που γεμίζουν από παρκαρισμένα αυτοκίνητα τα Σαββατόβραδα. Η οδός Πολυκάρπου, η Αγίας Άννης και οι γύρω λασπόδρομοι, στην αφάνεια όλη την εβδομάδα, ζωντανεύουν τις Κυριακές από υπαίθρια παζάρια.
Όλες οι φυλές χωράνε, όλες οι φυλές πουλάνε.
Πάγκοι διαφυλετικοί με πωλητές και αγοραστές από διαφορετικές εθνικότητες να συνεννοούνται χωρίς δυσκολία στη γλώσσα των αριθμών. Παλιά μπιμπελό, δίσκοι, ρούχα, είδη προικός μαζί με προϊόντα ομορφιάς. Κάποια τρόφιμα αμφιβόλου προελεύσεως στον ίδιο πάγκο με γυαλιά ηλίου και εγκυκλοπαίδειες. Το πιο ενδιαφέρον από τα είδη προς παζάρεμα είναι τα ποδήλατα. Εκεί, αν σου έκλεψαν μέσα στην εβδομάδα το ποδήλατό σου μπορεί να το ξαναβρείς κι αν είσαι καλός στα παζάρια να το ξαναγοράσεις σε πολύ καλή τιμή, ειδικά αν παραπονεθείς πως ο προηγούμενος κάτοχός του, δηλαδή εσύ, δεν το είχε διατηρήσει και σε πολύ καλή κατάσταση!
Ετοιμόρροπες εγκαταλελειμμένες αποθήκες προσφέρονται για να στεγάσουν την πραμάτεια. Αντικείμενα των οποίων οι ιδιοκτήτες δεν τα χρειάζονται πια ή δεν ζουν. «Οι κάλτσες πενήντα λεπτά» φώναζε ο πλανόδιος πωλητής στους πλανόδιους αγοραστές. Άλλοι ενθουσιασμένοι, άλλοι χωρίς να ρίξουν καν βλέμμα στην τόσο προνομιακή τιμή. Δίπλα στον πωλητή καλτσών, μια άλλη πωλήτρια στεκόταν διαλαλώντας την πραμάτεια της ξυπόλητη με ένα μωρό δεμένο πάνω της σε αυτοσχέδιο πάνινο μάρσιπο. «Πού στέκεσαι μακριά μου και λόγο δε μου λες» ακούγεται από το τρανζιστοράκι που επιβεβαιώνει ότι λειτουργεί. Υφάσματα με το κιλό μέσα σε καλάθια, κάποια ρούχα που τα παρέσυρε ο αέρας κι έπεσαν στα λασπόνερα, ξαναγύρισαν στον πάγκο για τους αγοραστές που δεν δίνουν σημασία σε τέτοιες λεπτομέρειες.
Οι συλλέκτες και αυτοί που έχουν το «μικρόβιο» του ψαξίματος πάνε από νωρίς για να εντοπίσουν θησαυρούς. «Το καλό πράγμα φεύγει γρήγορα από την πιάτσα» μου λέει ένας γνώστης. Κάποιοι ψάχνουν ένα-ένα τα βιβλία για ιδιόχειρες αφιερώσεις του συγγραφέα που πέρασαν απαρατήρητες και βρέθηκαν στον πάγκο. Ένας αλλοδαπός πωλητής ηλεκτρονικών παιχνιδιών μάς ζητάει να του διαβάσουμε τι λέει ένα μηχάνημα και αν γνωρίζουμε τι είναι. Στην ερώτηση από πού προέρχονται τα προϊόντα δεν απαντάει κανείς, αν το θες το παίρνεις αλλιώς φύγε, οι λεπτομέρειες περιττεύουν.
Διασχίζοντας την οδό Πολυκάρπου, για να βρούμε το επόμενο παζάρι, περνάμε μπροστά από τη δομή φιλοξενίας στον Ελαιώνα, εκεί όπου ζουν 2.300 πρόσφυγες, κυρίως από τη Συρία και το Αφγανιστάν, αν και οι εθνικότητες που μπορεί να συναντήσει κάποιος φτάνουν τις είκοσι μία. Προσφυγάκια με ποδήλατα, μπροστά από τη δομή, δεν ξεμυτίζουν, σε αντίθεση με τα μικρά τσιγγανόπουλα που αλωνίζουν με τα δικά τους ποδήλατα την περιοχή. Τελικά ό,τι και να συμβαίνει στον κόσμο ένα παιδί με ποδήλατο θα βρει χώρο για βόλτα. Λακκούβες με νερά σε μέγεθος μικρής λίμνης, αλλά το ποδήλατο ασταμάτητο. Ακόμα κι εκεί, μπροστά από άδεια κτίρια με σπασμένα τζάμια και βουνά από σκουπίδια.
Βρισκόμαστε σε απόσταση αναπνοής από το κέντρο της Αθήνας κι όμως είναι λες και ταξιδεύαμε ώρες για να βρεθούμε εκεί. Περάσαμε μπροστά από την κλειδωμένη με λουκέτα εκκλησία του προστάτη της ευκαρπίας για να πάμε στο τελευταίο παζάρι, κι από στενά χωρίς όνομα. Μεσημέρι πια και οι αγοραστές έχουν αρχίσει να αραιώνουν, αφήνοντας το σκοτεινό εκείνο σημείο της πόλης που ακόμα υπάρχουν αλάνες, χωματόδρομοι και φτωχικές αυλές. Εκεί που κάποτε κυλούσε ο Κηφισός.
*Οι στίχοι είναι του Νίκου Μωραΐτη
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Πού θα ζήσεις τον έρωτά σου και θα πεις τα καλοκαιρινά τα «Σ’ αγαπώ»
Μιλήσαμε για το 8wheels9lives, την κοινότητα των rollers στην Αθήνα, τo όνειρο μιας roller disco αλλά και τη γυναικεία ενδυνάμωση και μόδα
Οι δροσερές γαλάζιες οάσεις στην πόλη σε περιμένουν
Καλές οι οργανωμένες παραλίες, αλλά ακριβές. Εδώ προτείνουμε τις καλύτερες ανοργάνωτες.
Δεν χρειάζεται να βγάζεις γούστα και να αναζητάς εξτρίμ εμπειρίες για να πας στην Ομόνοια
«Ο καλύτερος πρωθυπουργός θα ήταν ο κύριος Δημήτρης που έχει το Mini Market απέναντι από το σπίτι μου»
Θα δημιουργηθεί πολυλειτουργικό συγκρότημα - Εικόνες του έργου
Αθηναίες διηγούνται στην Βικτωρία Γιαννάκη προσωπικές ιστορίες με σκοπό την γυναικεία ενδυνάμωση. Σκέψεις και θέσεις που ίσως αφορούν όλες-ους μας
Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που αγαπούσαν, που αγαπούν, που θα αγαπούν, και το δείχνουν με ένα διήγημα τριών λέξεων γραμμένο σε μια σελίδα από ασβέστη
Πόσο αυξήθηκε η θερμοκρασία της Αθήνας τα τελευταία χρόνια; Ποιες είναι οι πιο θερμές περιοχές της πόλης; Πώς θα αντιμετωπιστεί ο καύσωνας;
Λατέρνες, παγκάκια, γλάστρες και κολώνες φωτισμού σε μικρογραφία, στήνονται σε διάφορα σημεία
Χάρης Δούκας: «Δημιουργούμε σύγχρονους, ασφαλείς και ελεύθερους χώρους για τα παιδιά»
Το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος μετατρέπεται σε μοναδικό σημείο συνάντησης
Ποιος δε θα ’θελε να ξεκινήσει από εδώ να κατακτήσει τον κόσμο;
20 ερωτήσεις για να πάρεις «πράσινη κάρτα» για τα ΝουΠου
Η επένδυση των 53 εκ. ευρώ σηματοδοτεί μια νέα εποχή για την Αθηναϊκή Ριβιέρα και τον ελληνικό τουρισμό
Ο μεγαλύτερος αθηναϊκός φόβος μου είναι να μην κολλήσω στην κίνηση και πεινάω
Αθηναίες διηγούνται στην Βικτωρία Γιαννάκη προσωπικές ιστορίες με σκοπό την γυναικεία ενδυνάμωση. Σκέψεις και θέσεις που ίσως αφορούν όλες-ους μας
Ξενάγηση σε ένα από τα μεγαλύτερα ερευνητικά κέντρα της χώρας
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.