Λίμνη στην Πάρνηθα

Την Κυριακή που μας πέρασε, μέσα σε πυκνή ομίχλη, βρέθηκα στη μία από τις δύο λίμνες της Πάρνηθας. Η λίμνη λέγεται Κιθάρα ή Μπελέτσι (από τις κοντινές κορφές) και είναι ημιτεχνητή, δηλαδή σχηματίστηκε κατά λάθος, όταν ανοίχτηκε ένας δασικός δρόμος για χάρη των Κιούρκων (νομίζω η σύνδεσή τους με τον Άγιο Μερκούριο).

Όπως βλέπετε στη φωτό, είναι αρκετά μεγάλη, με πάπιες, χήνες και γεφυράκια. Οι άνθρωποι γύρω μού είπαν ότι τα δέντρα φτάνανε μέχρι τις όχθες σχεδόν από παντού, τώρα όμως που αυξάνονται, τα σπίτια του οικισμού της Αγίας Τριάδας έρχονται πιο κοντά στα νερά της. Η λίμνη είναι, ευτυχώς, προστατευμένη και οι σχετικές ταμπέλες απαγορεύουν κάθε βλαπτική –ή πιθανώς βλαπτική– δραστηριότητα γύρω ή μέσα της: κολύμπι, ψάρεμα, βαρκάδα, κυνήγι, μοντελισμό κ.λπ. Προτιμήστε το δρόμο από Βαρυμπόμπη - Κατσιμίδι (και όχι από εθνική οδό), τα τοπία είναι ελβετικά και θα σταματάτε συνεχώς, ιδίως αν έχετε μικρά παιδιά ή σκυλιά. Το ότι «όλη η Πάρνηθα», ο «τελευταίος πνεύμονας πρασίνου» της Αθήνας έχει καεί, είναι ευτυχώς δημοσιογραφική υπερβολή. Όταν φτάσετε στη λεγόμενη «Ιπποκράτειο Πολιτεία» (τα ντόπια αρβανίτικα ονόματα δεν αρέσανε στους οικιστές γιατρούς, που και χτίσανε κανονικότατα μέσα στο δάσος και ονομάσανε τον οικισμό τους με το ματαιόδοξο αυτό όνομα), θα βρείτε ταμπέλες για Αγία Τριάδα. Ενδιάμεσα θα βρείτε εξαίρετες πηγές και ήπια ορειβατικά μονοπάτια. Για φαγητό προτείνω πικνίκ, έχει πολλά μέρη με ξύλινα τραπέζια και κάδους. Διαφορετικά, ταβέρνες στον Άγ. Μερκούριο, στο Κατσιμίδι ή και στα ίδια τα Κιούρκα (νεωστί «Αφίδναι»…).

Γιατί τη λένε Φωκίωνος Νέγρη

Η σημερινή Φωκίωνος Νέγρη ήταν εν μέρει  το κυριότερο από τα ρέματα της Κυψέλης και εν μέρει δρόμος. Δρόμος (επίσημα) και ρέμα (ανεπίσημα) είχαν το ίδιο όνομα (Λεβίδη), γιατί τα νερά, κατεβαίνοντας προς τον Κηφισό από την Αγ. Μελετίου, περνούσαν μπροστά από την αριστοκρατική (και εξοχική, κάποτε) βίλα του Λεβίδη, που βρισκόταν Πατησίων και Αγ. Μελετίου και ήταν σπουδαίο τοπωνύμιο-τοπόσημο, γιατί εκεί τ ερμάτιζε το τραμ των Πατησίων. Η Πατησίων, δηλαδή, περνούσε πάνω από το ρέμα με γέφυρα, όπως άλλωστε και από το το ρέμα του Κυκλόβορου (αγνοώ το λαϊκό όνομα, Αλεξάνδρας - Μάρνη) και το ρέμα του Γαλατσίου (σημερινές Γαλατσίου - Καφταντζόγλου). Όλα αυτά τα ρέματα τα δημιουργούσαν τα Τουρκοβούνια. Στο μεσοπόλεμο, πέθανε ο επιφανής μηχανικός και πολιτικός Φωκίων Νέγρης και, όταν το ρέμα καλύφτηκε, ο νέος δρόμος μετονομάστηκε προς τιμήν του. Αργότερα γκρεμίστηκε και το σπίτι του Λεβίδη (νομίζω ότι ήταν όπου  το σημερινό κτίριο του «Μπρόντγουέι») και το παλιό όνομα εξέλιπε.   

Ψαρικά στην Κοκκινιά

Επειδή μερικοί μού γράφετε παραπονιάρικα ιμέιλ ότι όλο για ουζερί και κουτούκια σάς μιλάω, υποτιμώντας το ψαρικό, επανορθώνω. Φίλοι γκαρδιακοί μάς πήγανε σ’ ένα ωραίο ψαρομάγαζο της Κοκκινιάς, που το έφτιαξε ο Βαγγέλης Βασιλικός, ενσωματώνοντας και ένα παλιό καφενείο. Εκεί φάγαμε  πεσκάντρα (ψητή και όχι σούπα), σαρδέλα (την καλύτερη που έχω γευτεί), κουτσομούρα και χταπόδι, καθώς και διάφορες σαλάτες και ποικίλα «βοηθητικά» πιάτα. Η στεντόρεια φωνή και το ακορντεόν του Θανάση, καθώς και οι άδοντες θαμώνες, σκεπάζαμε χαλαρά τις φωνασκίες των άμουσων. Ζεμπεκιές για τους βουλομένους, κρασί χύμα, μερίδες ευπρόσωπες, τιμές πολύ λογικές για την ποιότητα. Ψαροταβέρνα «Ο Βαγγέλης», πρώην καφενείο «Ιωνικός Ικαίας», Προύσης 17, πάροδος Γρεβενών από Λαοδικείας, Νίκαια, 210 4920.202 ●

 d.fyssas@gmail.com