Όμορφη ή άσχημη η πόλη, δεν έχει και πολλή σημασία. Το θέμα είναι πως όταν βλέπεις και δεν προσπερνάς, σε περιμένουν εκπλήξεις που σε κάνουν να χαμογελάς. Σε μια βόλτα καταγράψαμε 5 από αυτές.
1. Περπατώντας στα μικρά, γραφικά στενά της Πλάκας, κοιτάζοντας προς τα πάνω, στα μικρά κομμάτια ουρανού ανάμεσα στα στενά χτισμένα κτίρια το μάτι συναντά καλώδια της ΔΕΗ. Καλύπτουν τα πάντα από τη μια άκρη στην άλλη, παρόλα αυτά στην οδό Σχολείου τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ένα παλιό ζευγάρι παπούτσια κρέμεται από το τεντωμένο καλώδιο δίνοντας μια κωμική πινελιά που κεντρίζει το ενδιαφέρον. Σε κάνει να αναρωτιέσαι, μα καλά ποιος σκέφτηκε να τα κρεμάσει εκεί, και λειτουργεί σαν ένα μικρό υπόμνημα: μην κοιτάς μόνο μπροστά ή κάτω όταν περπατάς, κοίτα και προς τα πάνω, ποτέ δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις.
2. Ο πολυσύχναστος δρόμος της Ερμού είναι γεμάτος από παλιά εγκαταλελειμμένα νεοκλασικά κτίρια, παρατημένα στο χρόνο και τη φθορά. Η ανθρώπινη παρουσία είναι απούσα εδώ και καιρό, ενώ το βλέμμα των περαστικών σπάνια θα εστιάσει πάνω τους καθώς υψώνονται σκοτεινά σαν σκιές στις άκρες του δρόμου. Όμως στο σκονισμένο μπαλκόνι ενός από τα κτίρια, μία μοναχική κούκλα μανεκέν στέκεται στην άκρη και ατενίζει ακίνητη με στάση επικριτική το τοπίο. Παρατηρεί τους περαστικούς κάθε ώρα και στιγμή, κάνοντάς μας να νιώθουμε σαν πρωταγωνιστές σε φιλμ νουάρ που προσπαθούν να ανακαλύψουν το μυστήριο πίσω από την αξιοπρόσεχτη παρουσία στο μπαλκόνι.
3. Η πρώτη εικόνα που αντικρίζει κανείς βγαίνοντας από τη στάση του μετρό στην Πανεπιστημίου, είναι ένα μικρό νεοκλασικό (στο οποίο στεγάστηκε η Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδος την περίοδο 1963-64), που στέκεται αγέρωχο δίπλα σε ένα ψηλό σύγχρονο κτίριο φτιαγμένο από τζαμαρία. Αν σταθούμε στην άκρη του δρόμου και κάνουμε μία αργή στροφή παρατηρώντας τα πάντα γύρω μας, θα δούμε πως το κέντρο της Αθήνας αποτελεί ένα παράδοξο κράμα πολλών διαφορετικών στοιχείων, από το παρελθόν και το παρόν, προβάλλοντας μια ομορφιά πολύ ιδιόμορφη. Μια ομορφιά που δεν ταιριάζει σε όσους ψάχνουν την ομοιομορφία, κερδίζει όμως αυτούς που ψάχνουν να βρουν σε κάθε ματιά κάτι διαφορετικό.
4. Η πλατεία Κολωνακίου είναι μία από τις πιο όμορφες πλατείες, καθώς πυκνές φυλλωσιές γεμίζουν το μήκος και το πλάτος της. Σε ένα δρομάκι στην άκρη της στέκεται αδιάφορη μια κολόνα που δεν συνδυάζεται με τα υπόλοιπα στοιχεία. Μοιάζει παραμελημένη και απεριποίητη, χωρίς να διαθέτει τίποτα το ξεχωριστό και το όμορφο που να κάνει τον περαστικό να γυρίσει. Παρόλα αυτά, αυτή η κολόνα είναι ζωντανό δείγμα ιστορίας καθώς χάρη σε αυτή δόθηκε το όνομα «Κολωνάκι» στην περιοχή. Δεν υπάρχει καμία επιγραφή που να υποδεικνύει την ιστορικότητά της και έτσι περνά αδιάφορη, αν και τη συνοδεύει ένα ένδοξο παρελθόν.
5. Η Πλάκα είναι μία περιοχή σύμβολο της Αθήνας, πλημμυρισμένη από αρχαία μνημεία και νεοκλασικά σπίτια. Περπατώντας στα στενάκια της, σε ένα από τα πλείστα νεοκλασικά υπάρχουν κορδέλες που κρέμονται από τα σιδερένια κιγκλιδώματα. Καθώς τις φυσάει ο αέρας, αυτές κινούνται δεξιά και αριστερά, πράσινες και κόκκινες, αποδίδοντας μία αύρα παιδικότητας και αθωότητας, ενώ γεμίζουν το μικρό στενάκι με χαρά και ζωντάνια.
Ιστορίες, μύθοι και πρόσωπα του δρόμου που άλλαξε την Αθήνα: Από τον ιπποσιδηρόδρομο στα ηλεκτροκίνητα τραμ και από την οικία Βούρου στα Grand Magasins
12°
