Ξυπνάς ένα πρωί και συνειδητοποιείς ότι έχει φτάσει η μέρα που πάντα φοβόσουν. Σου ζητούν να γράψεις για το αγαπημένο σου μέρος, τα Εξάρχεια. Πώς να χωρέσει η αγάπη μέσα σε λίγες γραμμές. Πώς να αποτυπωθεί η ιστορία τους σε ένα κομμάτι χαρτί. Σκέφτεσαι πως μια παραπομπή σε ένα οποιοδήποτε κτίριο αρκεί για να γοητεύσει, η αναφορά ενός οποιουδήποτε δρόμου αρκεί για να γεννήσει μνήμες. Όμως, μέχρι πού θα μπορούσε να σε ταξιδέψει το μελάνι. Ίσως μέχρι την πλατεία ή την μπλε πολυκατοικία. Μέχρι τη σαββατιάτικη λαϊκή της Καλλιδρομίου ή το λόφο του Στρέφη. Είναι το μέρος όπου η λέξη «αλληλεγγύη» μετατράπηκε σε βαθιά πολιτική πράξη – με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Τα Εξάρχεια θα τα βρεις στα καλλιτεχνικά καφενεία τους, στα μερακλίδικα μεζεδοπωλεία τους, στις συνελεύσεις των κατοίκων ή των θαμώνων τους, στις ηλιαχτίδες που φωτίζουν έργα street art στους τοίχους των στενών τους, στις αυτοοργανωμένες δομές τους, στα πεζοδρομημένα κομμάτια και τα σκαλάκια τους, στα θέατρα και τα βιβλιοπωλεία τους, στις ιστορίες των κτιρίων τους, στο Floral αλλά και στο Κ*Βοξ, στο Διπλό café αλλά και στο καφενείο του Σάκη. Ό,τι και να γράψουμε, όμως, θα πρέπει να τα βρεις μόνος σου γιατί στον κάθε άνθρωπο έχουν κάτι διαφορετικό να πουν. Ακόμα και μέσα σε γραπτά επικριτών τους διακρίνεται ένας κρυφός θαυμασμός γιατί κανέναν δεν αφήνουν αδιάφορο. Αυτή είναι και η μαγεία τους.
«Τα Εξάρχεια δεν έχουν τουριστικό στοιχείο και δεν είναι εφήμερα. Δεν είναι μόδα. Όλη η δυναμική της πόλης βγαίνει εδώ. Έχουν εσωτερική ζωή και μέλλον» μας λέει ο κ. Ντάνιελ Αθανασίου, ο γνωστός κομμωτής που μας υποδέχτηκε στο θρυλικό κομμωτήριο στη Μαυρομιχάλη. «Δεν μπορώ να φανταστώ πιο εμπνευσμένο μέρος. Είναι starting point για ό,τι και να γίνεις στη ζωή σου. Δεν μπορείς να μην πας στην πλατεία να δεις τι κάνει ο νέος κόσμος. Και μόνο για την εμπειρία, όλοι περνούν τουλάχιστον μια μέρα της ζωής τους από τα Εξάρχεια. Εγώ πέρασα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου εδώ. Αγάπησα το ύφος τους, εκτίμησα τον Πουλικάκο που δίνει μία με δύο φορές το χρόνο συναυλία για τον κόσμο της πλατείας, είδα το πάρκο Ναβαρίνου να μεταμορφώνεται και σιγά-σιγά έμαθα να συνυπάρχω ακόμα και με τη μυρωδιά του καμένου κάδου γιατί και αυτή είναι κομμάτι του χαρακτήρα τους. Το κομμωτήριο το άνοιξα εδώ κατόπιν σκέψης και όχι τυχαία. Είναι κόμβος» επισημαίνει.
Εγκαίνια της πλατείας Εξαρχείων. Φωτογραφίες από την προσωπική συλλογή του Γ. Αποστολόπουλου
Η πλατεία ήταν κάποτε το 1/3 της σημερινής. Το μεγαλύτερο μέρος της ήταν χτισμένο. «Τη δεκαετία του 1960, πριν τη δικτατορία, ο Νίκος Μπραούζης ίδρυσε ένα σύλλογο με σκοπό την επέκταση της πλατείας. Μετά από μακρόχρονους αγώνες των κατοίκων, ο τότε δήμαρχος Γιώργος Πλυτάς κατάφερε να απαλλοτριώσει κι άλλους χώρους, να κατεδαφιστούν παλιά κτίσματα και η πλατεία να πάρει τη μεγάλη έκταση που έχει σήμερα» μας εξηγεί ο αντιδήμαρχος Πρασίνου, κ. Γιώργος Αποστολόπουλος. «Τα Εξάρχεια πήραν το όνομά τους από κάποιον Έξαρχο που είχε ένα μπακάλικο εδώ, αν και κάποιες φήμες λένε πως εδώ ήταν οι 6 αρχές του κράτους και πως έτσι προέκυψε το όνομα» μας λέει ο κ. Γιώργος Κάββουρας που μας υποδέχτηκε στο Διπλό δείχνοντάς μας παλιές φωτογραφίες της πλατείας αλλά και του Αστέρα Εξαρχείων. «Εδώ δεν ήταν πεζόδρομος. Η πλατεία είχε κυκλική κίνηση. Εκεί που είναι το μαγαζί με τους ναργιλέδες, υπήρχε κάποτε το μαγαζί του Παπαδόπουλου. Φανατικός αεκτζής και πολύ νευρικός. Πήγαιναν πιτσιρικάδες και τον πείραζαν και τους κυνηγούσε με καρέκλες. Εντωμεταξύ του έλειπε ένα δάχτυλο και όταν τους μούντζωνε τους φώναζε “πάρτε 5, πάρτε κι άλλα 4”» θυμάται και μας εξιστορεί χαμογελώντας.
Ένα εγχείρημα ξεκίνησε στα μέσα του Σεπτέμβρη από περίπου 20 ανθρώπους, «προχωρώντας σε κατάληψη του εγκαταλειμμένου δημόσιου κτιρίου του ΕΤΕΑΜ της οδού Νοταρά 26 με σκοπό την εδαφικοποίηση της αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες για την κάλυψη των άμεσων αναγκών τους (στέγαση, περίθαλψη, κάθε είδους στήριξη)», όπως περιγράφουν οι ίδιοι μέσα από τη σελίδα στο Facebook και πλέον έχουν φιλοξενηθεί περισσότεροι από 1.800 πρόσφυγες κατά το μακρύ και δύσκολο ταξίδι τους. Σε ένα κτίριο που καθημερινά προσφέρει άσυλο σε εκατοντάδες ανθρώπους, γιατροί, κοινωνικοί λειτουργοί, μεταφραστές και πολλοί εθελοντές αποφασίζουν από κοινού με τους πρόσφυγες για τις ανάγκες του εγχειρήματος. Οι ανάγκες αναρτώνται ανά 2-3 μέρες στο λογαριασμό που διατηρούν στο Τwitter σημειώνοντας παράλληλα τη «σημασία της συνεισφοράς και άλλων ανθρώπων στο εγχείρημα».
Οδός Θεμιστοκλέους
Η μικρογραφία της πόλης μέσα σε 500 μέτρα
Η οδός Θεμιστοκλέους ξεκινά από την Πανεπιστημίου και καταλήγει στην Καλλιδρομίου, περνώντας σχεδόν από όλα τα εμβληματικά σημεία της γειτονιάς. «Σε 500 μέτρα απόσταση συναντάς τη μικρογραφία όλης της συνοικίας» περιγράφει ο κ. Γιώργος Θαλασσινός, συνιδιοκτήτης του ιστορικού Floral. «Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος τέτοιος δρόμος στην Αθήνα. Περιλαμβάνει μικρά και μεγάλα μπαρ, εκδοτικούς οίκους, εργατικούς συλλόγους, θέατρο, σινεμά, φούρνους, ζαχαροπλαστεία, βιβλιοπωλεία κ.ά. Με άλλα λόγια βρίσκεις τα πάντα στον ίδιο δρόμο, ενώ στα κτίρια συναντάς σημάδια της ιστορίας (Δεκεμβριανά, Κατοχή, Χούντα)» συμπληρώνει. «Αυτός ο δρόμος είναι παρεξηγημένος. Είναι από τους πιο όμορφους της πόλης. Πάντα ήθελα να ανοίξω το μαγαζί εδώ γιατί είναι στο κέντρο αλλά νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε χωριό» λέει ο κ. Γιάννης Ορφανός που άνοιξε πρόσφατα εδώ το «Barequip», ένα μαγαζάκι με είδη εξοπλισμού για μπαρ. «Εδώ ήταν η πρώτη μου επιλογή για να ανοίξω το μαγαζί. Είναι από τις πιο ασφαλείς περιοχές της Αθήνας. Τις καθημερινές ειδικά είναι μια χαρά. Κανένας δεν σε πειράζει» λέει ο κ. Γιώργος Παπαχρήστος που άνοιξε εδώ το «Cinema Libre», μάλλον όχι τυχαία αφού αυτό το κομμάτι ήταν και παλαιότερα κινηματογραφικό στέκι.
Είναι ένας από τους δρόμους που προτιμάται για διέλευση προς τα Εξάρχεια και όχι άδικα, αφού το πεζοδρομημένο κομμάτι είναι πανέμορφο. Καθημερινά σφύζει από ζωή με κόσμο να κάθεται στα μαγαζάκια που βρίσκονται εκεί. Ταξιδέψαμε σε ελληνικά νησιά με την Τράτα, ψωνίσαμε βιολογικά προϊόντα από το Βιοφώς, βρήκαμε Άσυλο εντός της στοάς του Μεγάρου Θεμιστοκλέους και συναντήσαμε τον κ. Αργύρη Πορφυρίου στο ιστορικό «Αθηναϊκόν» που μας μίλησε για τον «Σύλλογο των Λευτεριστών» που σύχναζε εκεί, για τον κινηματογράφο Τιτάνια της οικογένειας Τσακαλάκη αλλά και για το παλαιότερο πρόβλημα των ναρκωτικών που, όπως φαίνεται, έχει λυθεί κατά ένα μεγάλο βαθμό στο σημείο. «Ο Σύλλογος είχε ιδρυθεί από τότε που το Αθηναϊκόν βρισκόταν στην οδό Σανταρόζα. Προς τιμή του “Προέδρου”, Λευτέρη Παπαδόπουλου, είχαν ορίσει μια τακτική συνάντηση που γινόταν κάθε Σάββατο. Μαζεύονταν για να συζητήσουν σοβαρά θέματα αλλά και για να κάνουν την πλάκα τους. Ήταν μια παρέα που είχε μεταξύ άλλων μέλη τον Νίκο Καρούζο, τον Γιώργο Νταλάρα, τον Κυρ, τον Γιώργο Σταθόπουλο, τον Αχιλλέα Θεοφίλου, τον Οδυσσέα Χαντζόπουλο και πόσους άλλους. Ακόμα έρχονται αλλά σκόρπιοι» θυμάται χαμογελώντας. «Είναι ένας από τους δρόμους που στις αρχές του 20ού αιώνα οδηγούσε από το κέντρο της πόλης στο τότε ονομαστό προάστιο των Εξαρχείων. Ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα και λόγω της γειτνίασης με το Πανεπιστήμιο και το Πολυτεχνείο άρχισαν να κατοικούν στα Εξάρχεια διανοούμενοι καλλιτέχνες αλλά και ένα μεγάλο κομμάτι της αστικής τάξης της εποχής και όλοι αυτοί οι άνθρωποι έρχονταν σε επαφή με το κέντρο της πόλης μέσω της οδού Θεμιστοκλέους» μας λέει ο κ. Γιώργος Αποστολόπουλος, αντιδήμαρχος Πρασίνου. «Αυτή τη στιγμή είναι ένας δρόμος με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά ανά τετράγωνο. Από την Ομόνοια μέχρι την Ακαδημίας χαρακτηρίζεται από μεζεδοπωλεία και εμπόριο αθλητικών ειδών. Από την Ακαδημίας μέχρι την Κωλέττη έχει πιο μικρές εμπορικές χρήσεις κάθε είδους. Από την Κωλέττη μέχρι την πλατεία διατηρεί το χαρακτήρα μικρών παραδοσιακών μαγαζιών ένδυσης γειτονιάς αλλά και άλλων τοπικών μαγαζιών. Επί της πλατείας επικρατούν οι χρήσεις ΚΥΕ, ενώ από την πλατείας ως την Καλλιδρομίου κυριαρχεί η κατοικία. Κομβικό ρόλο στην ανάπτυξη αυτού του ιδιαίτερου χαρακτήρα έπαιξε η Δημαρχεία του Δημήτρη Μπέη ο οποίος πεζοδρόμησε τη Θεμιστοκλέους από την πλατεία μέχρι το λόγο του Στρέφη» περιγράφει και σημειώνει πως «ο Δήμος της Αθήνας, αναγνωρίζοντας τη σημασία της Θεμιστοκλέους για το κέντρο της πόλης και την περιοχή των Εξαρχείων, εξετάζει το ενδεχόμενο διαπλάτυνσης των πολύ στενών πεζοδρομίων της από την Ακαδημίας προς τα Εξάρχεια ώστε να γίνει ασφαλής δίοδος για τους πεζούς και να ενισχυθούν οι παραδοσιακές εμπορικές χρήσεις. Ένα τμήμα της, επίσης, προς την πλατεία Κάνιγγος, έχει ενταχθεί στο σχεδιασμό του Δήμου με τον εμπορικό σύλλογο Αθηνών για τη δημιουργία Ανοιχτού Κέντρου Εμπορίου με σημαντικές τοπικές παρεμβάσεις στην κατεύθυνση της ανάπλασής της».
Η μπλε πολυκατοικία
Η πλατεία Εξαρχείων και η μπλε πολυκατοικία το 1933
Η μπλε πολυκατοικία είναι το σημείο-έμβλημα της περιοχής. Ιδιοκτησία της οικογένειας Αντωνοπούλου, χτίστηκε στη συμβολή των οδών Αραχώβης & Θεμιστοκλέους το 1933. Έργο του Κυριακούλη Παναγιωτάκου, «αποτελεί σταθμό στην ιστορία της σύγχρονης ελληνικής αρχιτεκτονικής ως χαρακτηριστικό παράδειγμα της αρχιτεκτονικής του μοντέρνου κινήματος που επιβάλλεται με το δυναμισμό της φόρμας, τις εναλλαγές των πλήρων και των κενών, το έντονο μπλε χρώμα» γράφει η κ. Μάρω Καρδαμίτση - Αδάμη στο ομότιτλο βιβλίο (εκδ. Libro), αρχιτέκτων, καθηγήτρια του ΕΜΠ & υπεύθυνη των Αρχείων Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη. Τη συναντήσαμε για να μας μιλήσει για τα δικά της Εξάρχεια και μας παραχώρησε πολύ ευγενικά την άδεια να φιλοξενήσουμε στο θέμα μας τη φωτογραφία μέσω της οποίας απαθανατίστηκε η όψη της όπως ήταν το 1933. «Ήταν η πρώτη πολυκατοικία που ανέλαβε να σχεδιάσει ο Παναγιωτάκος. Ήταν όμως καταξιωμένος αρχιτέκτονας και είχε αυτοπεποίθηση. Μέχρι τότε κυριαρχούσε τριγύρω το λευκό και το κόκκινο. Εκεί πρόσθεσε ο Παπαλουκάς το βαθύ μπλε. Και κάπως έτσι άρχισε να αλλάζει η εικόνα των Εξαρχείων και εμφανίστηκαν οι πρώτες πολυκατοικίες. Το κόστος κατασκευής έφτασε τα 44.000.000 δρχ. κάτι που την εντάσσει στις ακριβότερες πολυκατοικίες της εποχής της» μας εξηγεί. Είναι ένα κτίριο θρύλος που υπήρξε κέντρο αντικατασκοπείας και αντίστασης την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και που φιλοξένησε στα διαμερίσματά του προσωπικότητες διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων που μπορούσαν να συνυπάρξουν αρμονικά (Κατίνα Παξινού, Δημήτρης Μυράτ, Αλέξης Μινωτής, Λεωνίδας Κύρκος, Βούλα Ζουμπουλάκη, Φρέντυ Γερμανός, Σοφία Βέμπο, Μίμης Τραϊφόρος κ.ά.).
• Από τις αρχές του 1950 η περιοχή αποτελούσε αγαπημένο σημείο σκηνοθετών – στην οδό Οικονόμου, για παράδειγμα, μαχαιρώνουν τη Στέλλα.
• Στην οδό Θεμιστοκλέους κοντά στην Καλλιδρομίου ακούγονται συχνά υπέροχες μελωδίες. Προέρχονται από το βιολί του Γιάννη, μουσικό του δρόμου που συνήθως βρίσκεται εκεί.
Αστικός μύθος
«Η κυρία με το μαντιλάκι που ξεπατώνει με ένα φτυάρι τα φυτά της πλατείας»
Πράγματι, πριν από ένα χρόνο φυτεύτηκαν στην πλατεία πάνω από 200 θάμνοι και δεν έχει μείνει σχεδόν κανένας. Ωστόσο, μια κυρία που φοράει μαντίλι και τους ξεπατώνει υπάρχει στις καθημερινές χαζοκουβεντούλες της γειτονιάς αλλά κανείς δεν την έχει δει με τα μάτια του.
Βγαίνουμε Εξάρχεια
Ροζαλία
Στον πεζόδρομο της Βαλτετσίου βρίσκεται η ιστορική ταβέρνα «Ροζαλία». Δημιουργήθηκε το 1978, στο ισόγειο ενός νεοκλασικού από τον κ. Αχιλλέα Σεβαστόπουλο. Η αυλή ήρθε λίγο αργότερα αφού η πόλη διψούσε για πράσινο. Φύτεψαν πλατάνια, καστανιές, ελιές και φοίνικες φτιάχνοντας μια όαση μέσα στο κέντρο της Αθήνας. Διάλεξε το όνομά της τιμώντας την Αυγουστίνα, ελληνίδα κατάσκοπο που κυκλοφορούσε στην περιοχή με το κωδικό όνομα «Ροζαλία» και που καταδικάστηκε σε θάνατο για περίθαλψη και απόκρυψη Βρετανών κατασκόπων και Ελλήνων αντιστασιακών. Για την κουζίνα της ό,τι και να πούμε θα είναι λίγο. Ο ιδιοκτήτης της δε θέλει πελάτες αλλά ευχαριστημένους φίλους και αυτό φαίνεται ακόμα και στον τρόπο που διαλέγει τις πρώτες ύλες της. Βραβευμένο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο από τη Μονή Αγκαράθου, φασόλια από τις Πρέσπες, φρέσκα ψάρια από φίλους που βουτούν ελεύθερα και αγριοκάτσικα από την Κρήτη γίνονται λουκούμια στα χέρια του μάγειρα, ενώ για το χωριάτικο μπιφτέκι του γεμιστό με φέτα και πιπεριά Φλωρίνης έχουν γραφτεί παιάνες. Καθημερινά 16 διαφορετικά ορεκτικά παρελαύνουν γύρω από τα τραπέζια και η συνέχεια εξαρτάται από τις πρώτες ύλες. Αυτές τις μέρες σέρβιρε κρασάτο βουβάλι από τη λίμνη Κερκίνη και δεν έχει σταματήσει να δέχεται συγχαρητήρια. Υποδέχεται κόσμο κάθε μέρα από τις 12.00 το μεσημέρι μέχρι τις 2.00 το βράδυ. Βαλτετσίου 54, Πλ. Εξαρχείων, 210 3302 133/ 210 3807992, 2103302933, www.rozalia.gr, fb : Ροζαλία
The White Rabbit
Στον ίδιο χώρο που υπήρχε το θρυλικό «Φοιτητικό Καφενείο» τη δεκαετία του ’90 και που αργότερα το “Dasein” έφερε την έννοια του εναλλακτικού πολυχώρου στο αθηναϊκό κοινό, ξεκίνησε πριν δύο χρόνια το “White Rabbit” να γράφει τη δική του ιστορία. Εμπνευσμένο από την «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» αλλά και από το ομότιτλο τραγούδι των Jefferson Airplane, δεν κρύβει την αγάπη του για τη μουσική, το σινεμά και τα βιβλία. All day spot που μεταξύ άλλων φιλοξενεί τη «Βιβλιοθήκη Βολανάκη» από την οποία μπορεί κόσμος να δανειστεί σπάνια βιβλία. Προσφέρει καλό καφέ, πολλά ροφήματα, 14 είδη τσαγιού, εμπνευσμένα φρεσκα σάντουιτς, δροσερές σαλάτες και χειροποίητο vero gelato σε απίθανες γεύσεις. Τα βράδια μεταμορφώνεται σε ατμοσφαιρικό μπαράκι με καθαρά ποτά και signature cocktails όπου το “Welcome to Nippon” με βάση το σάκε κλέβει την παράσταση. Στο πατάρι κρύβεται το “Rabbit Hall”, ένα υπέροχο club που παραπέμπει στο Silencio Club του David Lynch στο Παρίσι και λειτουργεί αυτόνομα. Φιλοξενεί live, dj parties, παρουσιάσεις βιβλίων, μαθήματα δημιουργικής γραφής αλλά και προβολές ταινιών. Αυτή την εποχή κάθε Παρασκευή ανεβαίνει στη σκηνή η παράσταση «Ανθρωποφύλακες» με τον Πάνο Τζίνο, σε σκηνοθεσία Χάρη Γιουλάτου βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Περικλή Κοροβέση. Σολωμού 12 & Στουρνάρη 11, 2103300423, rabbithall.gr, fb: TheWhiteRabbitExarchia & rabbithallvenue
Άρτιστον
Η ιστορία του Άρτιστον ξεκινάει το 1910 με ρίζες του προέρχονται από ένα μικρό χωριό της Ηπείρου, το Ριζό. Στο κεντρικό κατάστημα, το οποίο είναι και το πρώτο που άνοιξε στην Αθήνα, στεγάζονται τα εργαστήρια, όπου καθημερινά παρασκευάζονται όλα τα προϊόντα ώστε να φτάνουν στα χέρια του καταναλωτή ολόφρεσκα και λαχταριστά. Η ζαχαροπλαστική άρχισε να ακμάζει από το 1990. Έκτοτε καθημερινά εξελίσσεται. Το κομμάτι της γαλλικης ζαχαροπλαστικής είναι φανερό στο μαγαζί και έχει αγαπηθεί περισσότερο από τον κόσμο αφού οι τρούφες και οι πραλίνες τους δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα τις ελβετικές καθώς έχουν τη γνώση που απαιτείται. Οι αλμυρές δημιουργίες του δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο, αφού ακόμα και τα λαχανικά στα σάντουιτς είναι ολόφρεσκα όπως και όλα τα υλικά που χρησιμοποιούν. Θέλουν να έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο από την παραγωγή μέχρι την κατανάλωση. Σάντουιτς με πολύσπορο ψωμί, μπριοσάκια, μπατόν σαλέ, μπάρες δημητριακών, σφολιάτες και αφράτα τσουρέκια με μαχλέπι και μαστίχα κάνουν τους πελάτες καθημερινά να αναστενάζουν. Τιμώντας την εκατόχρονη παράδοση τριών γενεών, με πίστη στην ποιότητα και με σεβασμό στις καθημερινές ανάγκες κάθε ανθρώπου, συνεχίζει με ευθύνη και συνέπεια να προσφέρει αγνά, χειροποίητα προϊόντα σε πλούσια ποικιλία, φρεσκάδα και απαράμιλλη γεύση. Σόλωνος 91& Χαριλάου Τρικούπη, Εξάρχεια, 210 3629489/Σπυρίδωνος Τρικούπη 61& Μετσόβου, Εξάρχεια, 210 8211029/ Σκουφά 41, Κολωνάκι, 210 3607907, www.artiston.gr, fb: Άρτιστον
Μαύρος Γάτος
Ένα από τα πιο φιλόξενα μπαρ βρίσκεται τα τελευταία πέντε χρόνια στην Κωλέττη. Είναι ο «Μαύρος Γάτος» με την τεράστια ξύλινη μπάρα. All day spot, ήσυχο τα πρωινά, αλλά τα βράδια μεταμορφώνεται σε ορθάδικο. Η ατμόσφαιρα εδώ είναι κάθε μέρα γιορτινή. Dj sets, parties και «μαύρη μουσική» πλημμυρίζουν ένα χώρο όπου κυριαρχεί το ξύλο και η διακόσμηση παραπέμπει στο μεσοπόλεμο. Η λίστα των αλκοολούχων είναι ασύλληπτη. Διαθέτει σαράντα διαφορετικές ετικέτες μόνο για ουίσκι, όλα τα ποτά είναι καθαρά, ενώ δεν παύει να προσφέρει και κλασικά cocktails. Η διάθεση εδώ είναι παρεΐστικη και η διασκέδαση δεδομένη. Κωλέττη 42, 21 0380 0518, fb:MavrosGatosBluesBar
Αγκλέουρας
Ο Αγκλέουρας ξεκίνησε το 2009 ως ένα αμιγώς βιολογικό καφέ-εστιατόριο. Με αγάπη για τις πρώτες ύλες, τα αγνά προϊόντα και τη μαγειρική, το 2014 μας συστήθηκε ξανά ως μεζεδοπωλείο διατηρώντας την ίδια ποιότητα στις πρώτες ύλες. Τριάντα διαφορετικά πιάτα συνθέτουν το μενού του που βασίζεται στη μεσογειακή κουζίνα και συνοδεύονται από ενημερωμένη λίστα οργανικών κρασιών και διαφόρων αποσταγμάτων. Τα χωριάτικα λουκάνικα με πράσο και πορτοκάλι από την Καρδίτσα, τα ψητά από κρέατα ελευθέρας βοσκής αλλά κι η φρέσκια φάβα του αγαπήθηκαν περισσότερο από όλα. Ο χώρος είναι διακοσμημένος με γήινα χρώματα και περίτεχνα φωτιστικά, ενώ καθημερινά πλημμυρίζει με ήχους της τζαζ. Είναι ένα ατμοσφαιρικό μαγαζί που πας για να φας τον αγκλέουρα. Κωλέττη 9, 210 3800048, agleouras.gr, fb: Αγκλέουρας-Μεζεδοπωλείο
Daniel's
Το θρυλικό κομμωτήριο του Daniel, που εντρύφησε στην αφρικανική κουλτούρα, βρίσκεται στον 4ο όροφο μιας παλιάς πολυκατοικίας στη Μαυρομιχάλη. Ένα παλιό μεταλλικό ασανσέρ οδηγεί σε ένα χώρο διακοσμημένο σαν λονδρέζικο χειρουργείο του 19ου αιώνα με το εσωτερικό μιας Κάντιλακ για καναπέ και μια αυλή γεμάτη μπανανιές. Ο Daniel αγαπά το σγουρό μαλλί, τα avant gard κουρέματα, τα ράστα και το χρώμα. Κάθε κόμμωση κρατά μία ώρα με σκοπό το αποτέλεσμα να ταιριάζει στην προσωπικότητα του πελάτη. Παράλληλα, σχεδιάζει κομμώσεις για θεατρικές, κινηματογραφικές, τηλεοπτικές παραγωγές και fashion shows, ενώ διδάσκει τις τεχνικές του Vidal Sassoon και με τη συμφωνία του ίδιου στη σχολή κομμωτικής Rizfar στην Κένυα. Μαυρομιχάλη 20,, 21 0361 0278, www.daniels.gr, fb: danielshairsalon
Βιοφώς
Στη Θεμιστοκλέους βρίσκεται το Βιοφως fresh, ένα υπερκατάστημα που χαρακτηρίζεται από εξαιρετική ποιότητα, ποικιλία και καλές τιμές, ενώ η φιλική εξυπηρέτηση ,η γνώση και η εμπειρία του προσωπικού καθιστούν τα ψώνια μοναδική εμπειρία. Αν είσαι λάτρης της υγιεινής και ποιοτικής τροφής δεν έχεις παρά να επιλέξεις ανάμεσα σε φρέσκα βιολογικά φρούτα & λαχανικά, υπερτροφές συσκευασμένες & χύμα, όπως λιναρόσπορο, φαγόπυρο, νιφάδες βρώμης, κινόα, κεχρί, yogi tea, schweden bitter, καθώς και πολλά ειδή καθημερινής φροντίδας για το σπίτι. Στην Πανεπιστημίου λειτουργεί το κεντρικό κατάστημα με συμπληρώματα διατροφής και καλλυντικά από πιστοποιημένες εταιρείες, πολλές προσφορές αλλά και εκπτώσεις. Θεμιστοκλέους 3 & Πανεπιστημίου 58, 2103800320-321, www.biofos.gr, fb: biofos.gr
Τράτα
Στη συμβολή των οδών Θεμιστοκλέους και Νικηταρά υπάρχει ένα ψαροταβερνάκι. Οι καρέκλες του παραπέμπουν σε διάφορα ελληνικά νησιά κι αμέσως προσελκύουν τα βλέμματα των περαστικών. Είναι η Τράτα. Υπήρχε πολλά χρόνια εκεί αλλά το 2008 πέρασε στα χέρια της Θεανώς και της Νίκης που την ανακαίνισαν και τη διακόσμησαν με αντικείμενα προσωπικής συλλογής. Τα πιάτα είναι παραδοσιακά και συνοδεύονται από ψωμί σε ξυλόφουρνο. Συναγρίδες, στείρες, σφυρίδες, σκορπίνες, μπαρμπούνια και κουτσομουράκι παρελαύνουν κάθε μέρα ολόφρεσκα στα τραπέζια. Φημίζεται για τη βελουτέ του ψαρόσουπα, τις τεράστιες μακαρονάδες με τα θαλασσινά που σερβίρονται με το τηγάνι, όπως γίνονται εκείνη τη στιγμή, αλλά και για το ελαιόλαδό του και την τσικουδιά που προέρχονται από το Αστρίτσι της Κρήτης. Θεμιστοκλέους 8 & Νικηταρά 9, 210 3838531, www.trataathens.gr, fb: Ψαροταβερνακι-Τρατα
Αθηναϊκόν
Αναμφίβολα ένα από τα πιο ιστορικά μεζεδοπωλεία της Αθήνας, τόσο για την πολύχρονη πορεία του, πάντα με το ίδιο μεράκι για το καλό φαγητό, αλλά και γιατί υπήρξε στέκι για μεγάλες προσωπικότητες των τεχνών και της πολιτικής. Εδώ συνήθιζαν να τρώνε ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Γιάννης Ρίτσος, και η παρέα των «Λευτεριστών» με πρόεδρο τον Λευτέρη Παπαδόπουλο. Για περισσότερα από 80 χρόνια προσφέρει μοναδικές γεύσεις, με μεγάλη ποικιλία από κρέατα, φρέσκα ψάρια και θαλασσινά, δίνοντας πάντα έμφαση στις προσεκτικά επιλεγμένες πρώτες ύλες και στην ασύγκριτη ποιότητα, που το συντροφεύει από τότε που πρωτοάνοιξε στην οδό Σανταρόζα. Εξαιρετικά κρασιά εγχώριας παραγωγής, ούζο ή τσιπουράκι, συτροφεύουν τα πιάτα του, ενώ δεν παύει να σερβίρει και εξαιρετικά σπιτικά γλυκά. Πανεπιστημίου & Θεμιστοκλέους 2, 2103838485, 2103835905,
H συνιδρύτρια του Lean In. org, οργανισμού υποστήριξης, εκπαίδευσης κι αλληλεγγύης των γυναικών στους χώρους εργασίας, μιλάει για τα ευρήματα της νέας έρευνας «Γυναίκες στον Χώρο Εργασίας 2024
Τα απογεματινά ηλεκτρονικά πάρτι – θεσμός με την υπογραφή του Plissken Festival επιστρέφουν με μία σεζόν που θα μας δώσει ακόμα περισσότερα από όσα υπόσχεται.
Ανταποκρίσεις από μια πόλη που χορεύει ακόμα: Ίσως υπερβολή που περπατάω τόσο δρόμο τέτοια ώρα για να ακούσω τέκνο, αλλά το έχω ανάγκη να χτυπηθώ στο μπάπα μπούπα, που λέει και ο μπαμπάς μου.
Τι δουλειά έχει ένα τροπικό πτηνό στην Αθήνα; Ποια αποστολή ήρθε να εκπληρώσει; Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Έσω έτοιμη. Expect and respect the unexpected!
11°
