Την περίοδο των Χριστουγέννων η συμπρωτεύουσα έχει εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα από την Αθήνα. Το γνώριζα χρόνια, αλλά είχα πολύ καιρό να το νιώσω ξανά στο πετσί μου. Οι εορταστικές μέρες στη Θεσσαλονίκη είναι ό,τι καλύτερο. Βρίσκεσαι εκεί όπου όλα είναι πιο απλά, πιο λιτά, πιο αυθεντικά, μακριά από το χαμό της πρωτεύουσας και την τεράστια εορταστική της ψευδαίσθηση.
Η skate σκηνή της πόλης τη χειμερινή περίοδο είναι πολύ σκληρή. Οι skaters του καλοκαιριού δεν είναι πλέον ενεργοί και όπως πάντα το χειμώνα μένει εδώ μόνο ο σκληρός πυρήνας τους. Ο μέσος όρος ατόμων που κάνουν skate δεν είναι σταθερός, αλλάζει ανάλογα με της καιρικές συνθήκες. Βέβαια, τα βασικά άτομα που ρολάρουν στο δρόμο καθημερινά είναι γνωστά εδώ και χρόνια. Δεν μπορείς να προβλέψεις τον καιρό, από λεπτό σε λεπτό μπορεί να μουσκέψουν τα πάντα γύρω σου σαν να έβρεξε.
Τα πράγματα δυσκολεύουν όταν φυσά Βαρδάρης, που έχει την ικανότητα να μετατρέπει την υγρασία σε πάγο και να κάνει το ψύχος πολικό και τότε οι δρόμοι δεν σε χωράνε. Οι skaters, συνηθισμένοι καθώς είναι, θα βρουν τρόπο να τσουλήσουν το πατίνι τους σε κάποιο ζεστό σημείο ή, αν αυτό είναι αδύνατον, θα μαζευτούν όλοι μαζί κάπου για να αράξουν.
Έτσι βρέθηκα κι εγώ σε αρκετά τέτοια στέκια που επιλέγουν οι locals και μπορώ να πω ότι ζήλεψα το ζεστό τρόπο που είναι δεμένοι μεταξύ τους. Από διάφορες συζητήσεις που κάναμε κατάλαβα ότι δεν τους αγγίζει και πολύ το ελληνικό skate industry, ποιος δηλαδή έχει την Χ εταιρεία, ποιος έφυγε, πού πήγε κ.λπ. Αντίθετα, τους ενδιαφέρουν άλλα θέματα εκτός skate κι αυτό είναι πολύ ευχάριστο. Επίσης, δεν άκουσα κανένα να μιλάει για τον εαυτό του, τι κόλπο θέλει να κάνει, ποιο έχει κάνει, αν το έχει τραβήξει ή όχι με κάμερα, αν έχει βγάλει φωτογραφίες… Δεν έχουν κολλήσει το μικρόβιο του εγωκεντρισμού, που υπάρχει στην Αθήνα. Δεν υπάρχει ζήλια και κακώς εννοούμενος ανταγωνισμός ανάμεσά τους, μόνο σεβασμός και αγάπη γι’ αυτό που κάνουν.
Ο μύθος ότι οι βορειοελλαδίτες skaters έχουν την Αθήνα στο μυαλό τους σαν κάτι μακρινό και αλλοπρόσαλλο είναι αληθινός και μάλιστα καμαρώνουν που απέχουν από όλο αυτό το αλαλούμ. Τελικά είναι πολύ όμορφο να υπάρχουν skaters τόσο διαφορετικοί από τους υπόλοιπους, παρασύροντας κι εσένα στον απλό ρυθμό τους. Δεν έχουν απολύτως τίποτα να ζηλέψουν από το μπάχαλο της Αθήνας, είναι πολύ καλύτεροι και υγιείς. Τους παρακολουθούσα και από μέσα μου έβγαινε συνέχεια η φράση που είχα διαβάσει κάποτε, “don’t talk about it, be about it”… Θα ξαναπάω με την πρώτη ευκαιρία.
• Με την νέα χρόνια, η Ιndependent trucks απέκτησε τον μικρό αλλά εξαιρετικά ταλαντούχο Μιχάλη Βασιλάκη. Ο Μιχάλης θα μπορεί πλέον να κάνει πιο ξένοιαστα b/s smith grind με το μοναδικό δικό του τρόπο.
•Στο team της Eastpak προστέθηκε φέτος και ο μικρός Κωνσταντίνος Μαυρίδης. Με νέο team manager, η γνωστή εταιρεία ετοιμάζεται να αναταράξει τα νερά στο χώρο του skateboarding.
•Νέο αίμα, όμως, μπήκε και στη γνωστή μας Vans. Ο σκληρός Γιάννης Λιβάνης προστέθηκε στο flow team. Ευκαιρία να δείξει το ταλέντο του, που αρκετοί αγνοούν. Go, John!
ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΝΕΑ
•Μετά την αποχώρησή του από το team της Plan-b, ο Ryan Gallant επέστρεψε στην πρώτη του εταιρεία που τον ανέδειξε, τη μοναδική Expedition skateboards. Το πρώτο του μοντέλο κυκλοφορεί ήδη στο εμπόριο. Δύσκολα τα πράγματα για την Plan-b, αφού πριν ολοκληρώσει το νέο της βίντεο έχει ήδη χάσει τρεις skaters.
•Ο Dan Murphy, ένας ξεχωριστός skater εγκατέλειψε τη Mystery skateboards, για να ενταχθεί στη Foundation skateboards. Πολύ μυστήριο αυτή η μεταγραφή, πάντως.
Ιστορίες, μύθοι και πρόσωπα του δρόμου που άλλαξε την Αθήνα: Από τον ιπποσιδηρόδρομο στα ηλεκτροκίνητα τραμ και από την οικία Βούρου στα Grand Magasins
7°
