Στη φωτογραφία βλέπετε ένα από τα ελάχιστα λαϊκά μαγαζιά που έχουν απομείνει στο Θησείο. Δηλώνει «ουζομεζεδοπωλείον», αλλά ουσιαστικά είναι εστιατόριο: σπιτικά φαγητά, μεγάλη ποικιλία, καλή ποιότητα, χαμηλές τιμές και γαργαντουικές μερίδες – τουτέστιν συστημένο για να βγάλουν σπυράκια οι οπαδοί της νουβέλ κιζίν! Αυτό όμως που με συγκινεί περισσότερο είναι που διατηρεί την παράδοση της Ανατολής, να εκθέτει τα φαγητά του σε προθήκη, στο εσωτερικό του μαγαζιού (ώστε ο υποψήφιος πελάτης να έχει και οπτική επαφή με το «παιχνίδι» που θα κάνει), όχι όμως και πάνω στο δρόμο, όπως τα τουριστικά μαγαζιά (γιατί έτσι θα ήτανε φτηνός κράχτης). Πεζόδρομος Αδριανού 9, δίπλα στο σταθμό του Θησείου, 210 3219.520 και 210 3212.488
Γιατί τον λένε Κορυδαλλό;
Μέσα από πολλές ανά τις χιλιετίες «μετακινήσεις» του, το τοπωνύμιο αυτό του κάποιου αρχαίου αθηναϊκού Δήμου κατέληξε να σημαίνει την απόληξη του Αιγάλεω που ήταν γνωστή και ως «βουνό του Δαφνιού», ενώ και η ίδια η λέξη γνώρισε την παραφθορά σε «Σκορδαλός» ή «Σκορδιλός». Μετεπαναστατικά ο τόπος στα Α και ΝΑ ριζά του βουνού ονομάστηκε Κουτσικάρι ή Παχί (ανθρωπωνύμια που έγιναν τοπωνύμια). Όταν, μετά τη μικρασιατική καταστροφή, ιδρύθηκε ένας από τους πολλούς προσφυγικούς Δήμους, είναι προφανές ότι μόνο το αρχαίο τοπωνύμιο μπορούσε ν’ αναβιώσει.
Προς Διοικήσεις μετρό - ηλεκτρικού
Αν σας ενδιαφέρει πράγματι ν’ ακούν και να προσέχουν οι επιβάτες τις ανακοινώσεις σάς προτείνω τα εξής:
1. Να τις αραιώσετε, γιατί μεταδίδονται μέχρι και τέσσερις κολλητά.
2. Να μην τις μεταδίδετε τυχαία. Π.χ. στις 12 το βράδυ, με τα βαγόνια σχεδόν άδεια, δεν έχει νόημα «οι επιβάτες να προσέχουν τα προσωπικά τους αντικείμενα».
3. Το σημαντικότερο: να τις αναδιατυπώσετε στη δημοτική γλώσσα. Π.χ. «οι επιβάτες παρακαλούνται όπως» αποτελεί άχρηστη έκφραση, που «γλιστράει» στο αυτί και δεν «μπαίνει» το μήνυμα στο κεφάλι, γιατί ούτε το ρήμα αυτό χρησιμοποιείται στη μέση φωνή, ούτε το «όπως» είναι τελικός σύνδεσμος.
Ευχαριστώ την κ. Κυριακή Παπαδοπούλου - Σιγάλα και τον κ. Γιώργο Παπαντώνη για τα καλά τους λόγια· την κ. Άρτεμη Γιάγκου, την κ. Ζωή Αναγνωστοπούλου, τον κ. Κώστα Δάρμο και τον κ. Ανδρέα Ριζόπουλο για τις ωραίες τους ιδέες και συμβολές· τέλος, όλους όσους έστειλαν ευχές για το νέο χρόνο.
«Άστορ»
Το σινεμά «Άστορ» στη Σταδίου έχει κλείσει εδώ και λίγα χρόνια. Λογικό, δεν μπορεί κανείς να υποχρεώσει τον επιχειρηματία να διατηρεί μια ασύμφορη επιχείρηση και να μπαίνει μέσα. Το «Άστορ» όμως ήταν σ’ ένα κτίριο, το μέγαρο Εφεσίου (1940), διατηρητέο έργο του σπουδαίου αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη. Οι ανακαινίσεις που βλέπω να γίνονται στην πρόσοψη του κτιρίου έχουν εξαλείψει κάθε ίχνος του πρώην κινηματογράφου (είσοδος, ταμεία, ταμπέλες κ.λπ.). Ρωτάω λοιπόν το Υπουργείο Πολιτισμού και τον Όμιλο Χαραγκιώνη, που διαχειρίζεται το χώρο και εκτελεί τα έργα: η έννοια του «διατηρητέο» περιλαμβάνει ή όχι και την πρόσοψη; (Εκτός βέβαια αν την αποκαταστήσουν μετά.) Θυμίζω ότι το κτίριο περιλάμβανε εξαρχής κινηματογράφο στο ισόγειο. Άλλωστε η έρευνα μου έδειξε ότι στο οικόπεδο είχαν λειτουργήσει κατά καιρούς τρία σινεμά: «Παλλάς» (περί το 1910-1920), «Σινέ Νιους» (1940-1947) και «Άστορ» (1947-2005).
H συνιδρύτρια του Lean In. org, οργανισμού υποστήριξης, εκπαίδευσης κι αλληλεγγύης των γυναικών στους χώρους εργασίας, μιλάει για τα ευρήματα της νέας έρευνας «Γυναίκες στον Χώρο Εργασίας 2024
14°
