Η δόξα και το κάλλος του Παπάγου

Μια φορά και έναν καιρό…

Ήταν ένας οικισμός που έγινε κοινότητα και μετά δήμος. Είχε μια μαμά, την «κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου», και έναν μπαμπά, τον ΑΟΟΑ. Το πραγματικό όνομα του μπαμπά του ήταν Αυτόνομος Οικοδομικός Οργανισμός Αξιωματικών και ίσως γι’ αυτό διάλεξε για νονό ένα στρατάρχη, τον Αλέξανδρο Παπάγο. Αυτός ήταν που έθεσε θέμα στέγασης των αξιωματικών των ενόπλων δυνάμεων και σκέφτηκε να τους βάλει όλους μαζί εκεί στο λόφο να επιβλέπουν τι παίζει στο λεκανοπέδιο. Μάλιστα ο νόμος με βάση τον οποίο ιδρύθηκε η περιοχή ήταν από τους λεγόμενους «Αναγκαστικούς Νόμους» και ψηφίστηκε το 1950. Λίγα χρόνια αργότερα, όταν ο νονός έγινε πρωθυπουργός, ενέκρινε και πολλά πολλά δάνεια για να χτιστεί επιτέλους ο μικρός Παπάγος. Από τότε μέχρι σήμερα οι δημότες έμειναν πιστοί στις παραδόσεις, αφού πρόεδροι κοινότητας και δήμαρχοι ήταν σχεδόν όλοι συνάδελφοι του νονού. Υποστράτηγοι, υποπτέραρχοι και πρόσφατα ένας υποναύαρχος Π.Ν. κρατούν το τιμόνι της περιοχής και τιμούν την ταμπέλα της εισόδου επί της λεωφόρου Κατεχάκη «Η δόξα και το κάλλος», που πολλοί νέοι δυσφημούν (!) πλέον παραφράζοντάς το σε «Η λόξα και ο κάλος». Κι αν κάποιος τολμήσει καμιά φορά να ξεχάσει σε ποιον χρωστάει το χώμα που πατάει, οι τοπικές αρχές είναι εκεί να του το θυμίζουν. Και αυτό χάρη στις ονομασίες οδών, πλατειών και πάρκων. Από τις 132, λοιπόν, συνολικά ονομασίες, μόνο 8 θυμίζουν λογοτέχνες ή επιστήμονες, άλλες 8 προέρχονται από μυθικά πρόσωπα και κάτι άλλα ψιλά από αγίους, πολιτικούς και ιστορικά πρόσωπα. Υπάρχουν όμως 30 αξιωματικοί του στρατού ξηράς, 7 του πολεμικού ναυτικού και 5 της πολεμικής αεροπορίας. Μη σου πω για τις γεωγραφικές τοποθεσίες του Παπάγου, εκ των οποίων οι 23 έχουν πάρει το όνομά τους από Αλησμόνητες Πατρίδες…

Μία κηπούπολη…

Είχαν ονειρευτεί οι εμπνευστές του και πράγματι ο Παπάγος παραμένει ένας από τους πιο πράσινους δήμους, αλλά και περιοχή αμιγούς κατοικίας, κάτι σαν το LA, όπως τουλάχιστον το έχω δει από τις ταινίες. Με 13 πλατείες και 16 πάρκα και άλση, μπορεί κανείς να επιβεβαιώσει ότι οι πιο ευτυχείς κάτοικοι είναι οι σκύλοι και τα πιτσιρίκια. Το μεγαλύτερο πάρκο, αυτό που οι παλιοί θυμούνται από την πάνω είσοδο ως τόπο ραντεβού με την επωνυμία «Ομπρέλα» και οι νεότεροι γνωρίζουν από την κάτω πόρτα και το καφέ Piu Verde, περιλαμβάνει και το γνωστό «Κηποθέατρο» που τα τελευταία χρόνια έβαλε την περιοχή στον καλοκαιρινό καλλιτεχνικό χάρτη της πόλης με τις αμέτρητες συναυλίες. Στα αρχεία του Δήμου διαβάζουμε ότι ο Παπάγος καταλαμβάνει συνολικά έκταση 3.100 περίπου στρεμμάτων ημιορεινής μορφολογίας με πυκνή βλάστηση και ότι βρίσκεται σε υψόμετρο 232 μέτρων. Η απογραφή του 2001 μιλάει για 13.207 κατοίκους, οι τοπικές αρχές όμως επιμένουν ότι σήμερα ο πληθυσμός προσεγγίζει τις 20.000.

Blue united

Η σημαία του Παπάγου έχει την εικόνα του ομώνυμου στρατάρχη πάνω αριστερά, αλλά κινείται σε χρωματισμούς μπλε και λευκού. Αν την εξετάσει κάποιος με μια πιο πολιτική ματιά, σίγουρα καταλαβαίνει πολλά. Γιατί γίνεται σαφές ότι η μόνη Αριστερά νοείται ο… Παπάγος και ότι στις εκλογές το θέμα παίζει ανάμεσα σε λευκό και… απέραντο γαλάζιο. Μια καλή εικόνα δίνουν τα αποτελέσματα των τελευταίων δημοτικών. Πρώτος σε ψήφους ο υποστηριζόμενος από τη ΝΔ, το ίδιο και η δεύτερη και ο τρίτος. Η τέταρτη θέση-έκπληξη ανήκει στην υποστηριζόμενη από τον Συνασπισμό, μετά πέμπτος πάλι νεοδημοκράτης και τελευταίος και καταϊδρωμένος ο εκλεκτός του ΠΑΣΟΚ. Ουσιαστικά, όμως, δεύτερη νικήτρια ήταν η κυρία αποχή, που σε συνδυασμό με τα λευκά έβγαζε άνετα δήμαρχο. Και αυτό μη φανταστείς ότι συνέβη το 2006 για κάποιους συγκεκριμένους λόγους. Έτσι κινείται πολιτικά ο Παπάγος εδώ και πολλά, μα πολλά χρόνια.

Papagonistas

Στου Παπάγου μπορεί να δει κανείς τριών τύπων οχήματα, που σπάνια βλέπει αλλού σε τόση μαζικότητα και σίγουρα ποτέ σε συνδυασμό. Είναι αυτά των σχολών οδηγών, αφού η μισή Αθήνα εκεί μαθαίνει να παρκάρει και εκεί δίνει και εξετάσεις (σ.σ. για κάποιο περίεργο λόγο η μισή Αθήνα δεν περιλαμβάνει Χολαργιώτες και Παπαγιώτες, που τραβιούνται μέχρι τα πέριξ των Βριλησσίων). Είναι και τα στρατιωτικά (τύπου «χακί παραλλαγής»), που όλο και χρειάζεται να διασχίσουν την περιοχή για κάποιον περίεργο λόγο. Και είναι φυσικά και τα παμπάλαια Volvo, Audi και τα σχετικά (τύπου «αθάνατος ελληνικός κινηματογράφος»), που οδηγούν παππούδες και γιαγιάδες κολλημένοι στο τιμόνι με ταχύτητες που σπάνια ξεπερνούν τα 30 χλμ./ώρα. Μπορείς τώρα να καταλάβεις τι τραβάνε οι κανονικοί άνθρωποι όταν οδηγούν στους δρόμους του Παπάγου…

Την περιοχή του Παπάγου επιλέγουν αρκετοί ξένοι για να μείνουν με τις οικογένειές τους. Ιστορικά εδώ μένουν υπάλληλοι της Αμερικάνικης Πρεσβείας, αλλά και Γάλλοι, Ελβετοί, Γερμανοί και άλλοι. Από την άλλη, δεν χρειάζεται να διευκρινίσουμε ότι οι περισσότεροι πρωταγωνιστές της χούντας επίσης παραδοσιακά έμεναν (και μερικοί μένουν ακόμα) στη γειτονιά. Εδώ μεγάλωσε όμως και η Δήμητρα Λιάνη, εδώ έζησε και η τραγουδίστρια Μαρία Δημητριάδη. Στη γειτονιά μένουν ακόμα ο Διονύσης Τσακνής, ο Γιώργος Χατζηνάσιος, ο Αλέκος Φασιανός, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Νικήτας Τσακίρογλου με τη Χρυσούλα Διαβάτη, αλλά και ο ηθοποιός Ηλίας Λογοθέτης. Εδώ μένουν και οι Γιώργος Παπακωνσταντίνου (υπουργός Οικονομικών), Χρήστος Βερελής (πρώην υπουργός), Δημήτρης Χατζησωκράτης (διευθυντής κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ) και το μουσικό συγκρότημα Κόκκινα Χαλιά. Για λίγες μέρες κάτοικοι Παπάγου έγιναν και οι Beatles, κάτι που λίγοι το ξέρουν. Συνέβη το 1968, όταν ήρθαν στην Ελλάδα και φιλοξενήθηκαν στο σπίτι του τότε διάσημου μάνατζερ Αλέξη Μαρδά.

Papagόσμιες πατέντες

Στου Παπάγου τα βράδια ο καθένας κατεβάζει τα σκουπίδια του αφήνοντας τη σακούλα στην… είσοδο του σπιτιού του. Όχι ότι δεν υπάρχουν κάδοι του δήμου (που δεν υπήρχαν, δηλαδή, καν μέχρι πριν λίγα χρόνια), αλλά για κάποιο περίεργο λόγο έχει κατοχυρωθεί η «κατ’ οίκον εξυπηρέτηση» από τα απορριμματοφόρα. Κάποιες νεότερες κατασκευές έχουν φτιάξει δικούς τους κάδους, άλλοι έχουν τοποθετήσει ιδιωτικούς κάδους στην είσοδο της πολυκατοικίας ή της μονοκατοικίας τους και άλλοι απλώς… εναποθέτουν τις σακούλες τους πάνω στους θάμνους του πεζοδρομίου τους. Όπως και να έχει, πάντως, το επόμενο πρωινό τα σκουπίδια έχουν μαζευτεί.

Ο Δήμος Παπάγου ήταν και είναι από τους πρώτους δήμους που έβαλε σαμαράκια και μάλιστα εκείνα τα πρώιμα, τα καταστροφικά. Όχι πως κατάφερε να κόψει και τελείως τις νυχτερινές κόντρες στην οδό Κύπρου και άλλους δρόμους (στα 80s γινόταν πανικός και μόνο οι κλούβες της αστυνομίας ανάγκαζαν τους οδηγούς να πατήσουν φρένο), σίγουρα πάντως τις μείωσε και τις περιόρισε. Γενικά οι κάτοικοι εδώ συχνά δεν θέλουν να ενοχλούνται από διερχόμενα αυτοκίνητα μπροστά στην πόρτα τους και γι’ αυτό και με συνοπτικές διαδικασίες βλέπουμε το δημοτικό συμβούλιο να κάνει καθόδους τις ανόδους (για ενάμιση τετράγωνο), αναγκάζοντάς όποιον περνάει να κάνει παρανομίες ή να κάνει άσκοπους κύκλους.

Θες να σου πω και λίγα ακόμα; Στου Παπάγου οι κάτοικοι δεν χρειάζεται να τρέχουν στα πάρκα, κάνουν τζόκινγκ γύρω από τα σπίτια τους τα απογεύματα και τσουπ... ξαναμπαίνουν. Επίσης εδώ το τοπικό λεωφορείο που εξυπηρετεί τη γραμμή «Παπάγου - Ακαδημίας» γεμίζει βασικά μετά τη Μεσογείων, όταν βγει δηλαδή από τα όρια του δήμου με μη-κατοίκους περισσότερο. Τα σπίτια στην περιοχή είναι αυτά του τύπου «κήπος και φωτοκύτταρο στην είσοδο» και ο κόσμος παρκάρει έξω από την πόρτα του. Τα σκυλιά που αντιστοιχούν ανά Παπαγιώτη δεν τα βρήκα πουθενά καταχωρισμένα, ούτε και τις οικιακές βοηθούς που επίσης σπάνε ρεκόρ, αλλά σε διαβεβαιώνω ότι τα ποσοστά είναι υψηλά και στις δύο περιπτώσεις.