City Lover 396

Υπέροχη κόκκινη

Τράβηξα αυτή τη φωτογραφία σ’ ένα δρομάκο κοντά στο Γκάζι. Πρόκειται για μεικτή τεχνική: και κολάζ και ζωγραφική. Σας την προσφέρω ως αξιοσημείωτο δείγμα μιας από τις νεότερες και σημαντικότερες αστικές τέχνες, που είναι φυσικά το γκραφίτι. Υ.Γ. Το κόκκινο της ως άνω κυρίας δεν έχει καμιά σχέση με τη νίκη του Γάβρου (και) στο μπάσκετ, γιατί ως City Lover και ως άνθρωπος είμαι πατενταρισμένος Βάζελος.

Η χαρά του σινεφίλ

Όπως κάθε τέλος σεζόν, το (κλιματιζόμενο) «Άστυ» παίζει τρεις ταινίες μ’ ένα εισιτήριο και αλλάζει πρόγραμμα κάθε μέρα, μέχρι τις 27 του Ιούνη. Γι’ αυτό, προτού ξαμολυθείτε στα θερινά, ψάξτε την ευκαιρία της ημέρας στο https://camerastyloonline.wordpress.com/2012/05/15/tainiorama-2012/ και δε θα χάσετε.

…Και η χαρά του αναγνώστη

Υπενθυμίζω εκείνο το βιβλιοπωλείο που εξακολουθεί να έχει στο υπόγειό του πάμφτηνους θησαυρούς, ανανέωσε μάλιστα το στοκ του. Μια δεκάρα τη σελίδα, τουτέστιν ένα εκατοστό του ευρώ. Εκδόσεις παλιότερες, αλλά όχι δεύτερο χέρι. Ιδίως λογοτεχνία πρώτης γραμμής. Αλλά και λεξικά, τεχνικά, παιδικά, ιστορικά κ.λπ. (Ξανα)πήγα, είδα, ψώνισα. Στο ισόγειο τα τρέχοντα βιβλία, με έμφαση σε λογιστικά-φοροτεχνικά. «Δέλτα», Κάνιγγος 27, 210 3300.592, www.dimakarakos.gr

Ένα ήσυχο μέρος

Αν θέλετε ένα ήσυχο μέρος να πιείτε τον καφέ σας, να γράψετε στο λάπτοπ σας, να σερφάρετε, να διαβάσετε ένα βιβλίο ή απλά να κουβεντιάσετε, με μουσική πολύ διακριτική, σχεδόν ανεπαίσθητη, και με πλήρη διαχωρισμό καπνιστών - μη καπνιστών (πράγμα θετικό και για τις δυο κατηγορίες), τότε σας προτείνω τα «Starbacks» Πατησίων & Γαλατσίου (προφανώς, και άλλα της ίδιας αλυσίδας). Εδώ, στο πατάρι, Κυριακή πρωί 3 του μήνα, γράφω ό,τι εσείς διαβάζετε αυτή τη στιγμή. Και κάθε φορά που σηκώνω τα μάτια, αντικρίζω τα παιδιά να παίζουνε στο πάρκο Φιξ/Κλωναρίδη, το σιντριβάνι που τα δροσίζει και «ολίγη αγαπημένη πολιτεία, ολίγη κίνησι του δρόμου και των μαγαζιών» (αναγνωρίζετε το στίχο, αγαπητοί αναγνώστες -ώστριες;).

Για το παζάρι: αντιρρήσεις αναγνωστών

Σε σχέση με τον προηγούμενο City Lover, η κ. Βασιλική Δημ. τονίζει ότι πυροβολισμοί δεν ρίχτηκαν μόνο στον αέρα, αλλά τραυματίστηκε ελαφρά στο μηρό κι ένας άντρας, από αδέσποτη σφαίρα. Επίσης ο αρχιτέκτονας κ. Μανώλης Βοτσ., περίοικος, μου γράφει ότι οι αυθαιρεσίες των παζαριτών είχαν παραγίνει: παράτυπη επέκταση, μη σεβασμός των κανόνων, συμπλοκές, δημόσια ούρηση, πώληση μη μεταχειρισμένων αλλά και κλεμένων (ποδήλατα) εμπορευμάτων, αποκλεισμός δρόμων και γκαράζ των περιοίκων, πολλή βρομιά αλά λαϊκή με το τέλος του παζαριού κ.λπ. Συγκρίνοντας με άλλα οργανωμένα παζάρια που ξέρει (Λα Παζ Βολιβίας, Αϊβαλί Τουρκίας, Βερολίνο Γερμανίας κ.λπ.), ο αναγνώστης μάς προτείνει μεταφορά του παζαριού μέσα στο σημερινό αμαξοστάσιο των ΗΛΠΑΠ, μεταξύ της οδού Πειραιώς και του αρχαιολογικού χώρου του Κεραμεικού – αφού, εννοείται, απομακρυνθούν τα τρόλεϊ. Ευχαριστώ και τους δύο που γράψατε, ιδίως επειδή διαφωνήσατε.

Γιατί τον λένε Σταυρό

Είχα γράψει για έναν άλλο Σταυρό (του Σηματωρείου), στα Υδρέικα του Πειραιά. Τώρα όμως μιλάμε για τον Σταυρό Αγ. Παρασκευής. Λοιπόν, θα περίμενε κανείς, εύλογα, ότι πρόκειται για ναωνύμιο που έγινε τοπωνύμιο. Αμ δε. Όπως γράφει ο πολύτιμος Κ.Δ. Πασαγιάννης στο «Αθηναϊκοί περίπατοι» (Ελευθερουδάκης 1922), ο τόπος ονομάστηκε έτσι γιατί εκεί, στη βόρεια άκρη του Υμηττού, διασταυρώνονται οι «αμαξωτοί» (καθώς τους αποκαλεί) δρόμοι προς Λαύριο και προς Μαραθώνα, δημιουργώντας ένα χαρακτηριστικό αττικό σταυροδρόμι. Το παρακείμενο εκκλησάκι είναι της Αγίας «Θέκλης», ενώ τα μικρά «λευκά σπιτάκια» είναι των υπαλλήλων του φόρου – ναι, υπήρχαν διόδια στον Σταυρό.