Παίζει ρόλο το να είσαι γκέι όταν είσαι άνεργος; Έχω τίποτα το κοινό μ’ έναν άλλον γκέι, όταν εγώ παίρνω € 500 το μήνα κι αυτός 2.000; Σε μια εποχή που τίθεται εν αμφιβόλω έως και η επιβίωσή μας, δεν είναι πολυτέλεια τα γκέι δικαιώματα;
Ακούω συχνά τέτοιες ενστάσεις: πρώτα είμαι πολίτης/εργαζόμενος κι ύστερα γκέι. Η οικονομική εξαθλίωση μετράει περισσότερο απ’ την κοινωνική καταπίεση λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού. Κι αναρωτιέμαι: πρέπει να βάλουμε τις καταπιέσεις μας στο ζύγι; Δεν καταπιέζομαι και ως εργαζόμενος/άνεργος και ως γκέι; (Βέβαια, υπάρχουν πολλοί που αμφισβητούν ότι οι γκέι καταπιέζονται, αλλά αυτό είναι μια πονεμένη ιστορία – κυρίως για τους ίδιους και για όσους τους λούζονται.) Γι’ αυτό θεωρώ επιζήμιο ψευτοδίλημμα να καλούμαστε να διαλέξουμε ποια καταπίεσή μας παίρνει douze points στη Γιουροβίζιον της ανελευθερίας μας. Απ’ την άλλη, αν ο αγώνας μας ως γκέι για την εξάλειψη των διακρίσεων περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στα γκέι δικαιώματά μας, τότε αρμενίζουμε στραβά. Τα ανθρώπινα δικαιώματα πάνε πακέτο. Όπως έχω ξαναγράψει, δεν είναι κουτί σοκολατάκια, για να διαλέγουμε μόνο αυτά που μας αρέσουν.
Ένας ανασφάλιστος υπάλληλος γκέι σαφώς αντιμετωπίζει περισσότερα κοινωνικά προβλήματα απ’ ό,τι ένας μεγαλοβιομήχανος γκέι. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποβιβάζουμε την ομοφοβία που βιώνει ο πρώτος σε σχέση με τα οικονομικά του προβλήματα. Διότι, το να προστατεύομαι ως γκέι στην εργασία μου έχει σημασία· το να μην εμποδίζεται η πρόσβαση στην αγορά εργασίας απλά και μόνο επειδή είμαι γκέι έχει σημασία. Όπως έχει σημασία να αγκαλιάζομαι με τον γκόμενό μου στο μετρό χωρίς να εισπράττω βία· είμαι δεν είμαι άνεργος.
Αυτό προσπαθούν να πετύχουν οι παρελάσεις ομοφυλόφιλης περηφάνιας: να γίνουμε ορατοί, δηλαδή να πάψουμε να υπάρχουμε ως υποσημείωση στις «κανονικές» ζωές των άλλων. Η δική μας φυσιολογικότατη καθημερινότητα να μη θεωρείται κάτι υποδεέστερο. Η βία εναντίον των γκέι παιδιών στο σχολείο να μην περνά στο ντούκου – ακόμα και από τους φορείς που είναι φτιαγμένοι να καταπολεμήσουν το σχολικό εκφοβισμό.
Φέτος ετοιμάζεται ένα gay pride στη Θεσσαλονίκη. Η θεσσαλονικιώτικη συλλογικότητα HOMOphonia προασπίζεται τα ΛΟΑΤ δικαιώματα, διότι, παρά την τυπική ελευθερία που μας αναγνωρίζεται, εξακολουθούμε να δεχόμαστε σωματική και ψυχολογική βία, αλλά και κρατική καταστολή. Έτσι, το Σάββατο 11/2 γίνεται πάρτι για την ενίσχυση ενός pride στην πόλη (9 μ.μ., Ladoze, Βηλαρά 1). Οι παρελάσεις περηφάνιας δεν είναι ο μοναδικός τρόπος να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας, αλλά σίγουρα βοηθάνε σε κοινωνικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο. Όσες/οι δεν το έχετε ζήσει, δεν φαντάζεστε πόσο απελευθερωτικό είναι να περπατάς στην πόλη σου περήφανα ως γκέι γυναίκα ή άντρας! Περισσότερα για τη HOMOphonia διαβάστε στο μπλογκ της: thessalonikipride.wordpress.com.
Η Alexander Sauna γιορτάζει τα 5 της χρόνια και σας προσκαλεί σ’ ένα πολύ ξεχωριστό τριήμερο event, στις 17-18-19/2. Την Παρασκευή θα απολαύσετε ένα ερωτικό σόου με τους Samuel Colt & Chris Porter, drag show με τον Joe William & go-go dancing με τους X-Action boys. Το Σάββατο, ο Samuel Colt κάνει ένα μοναδικό strip-show και την Κυριακή fashion show, με τον Chris Porter να επιδεικνύει τα εσώρουχα C-IN2. Το Fou κάνει Haunted Carnival Party την Παρασκευή 17/2. Στο bar Belafonte το Κέντρο Ζωής διοργανώνει στις 14/2, 21.00 Red πάρτι για τα 20 χρόνια του. Ένδυμα κόκκινο.
H συνιδρύτρια του Lean In. org, οργανισμού υποστήριξης, εκπαίδευσης κι αλληλεγγύης των γυναικών στους χώρους εργασίας, μιλάει για τα ευρήματα της νέας έρευνας «Γυναίκες στον Χώρο Εργασίας 2024
18°
