Ξεφεύγουμε από τη θεματολογία μας για να μιλήσουμε σήμερα για το μεγάλο πανελλήνιο φεστιβάλ graffiti «Living in Color», που έγινε πριν μία εβδομάδα στη γέφυρα της Κύμης στο Νέο Ηράκλειο. Το διοργάνωσαν το Hip-Hop Shop, το Revolt shop και η Montana Greece, η διάσημη εταιρεία των σπρέι. Μαζεύτηκαν καλλιτέχνες απ’ όλη την Ελλάδα με σκοπό να βάψουν τους τεραστίων διαστάσεων γκρι τοίχους ελεύθερα και με την ησυχία τους. Όλοι το έριξαν στη ζωγραφική, σπρέι πηγαινοέρχονταν σε χιλιάδες παραλλαγές και χρώματα, ενώ η μουσική κρατούσε το τέμπο. Μόνο ο καιρός τα χάλασε προς το τέλος της ημέρας και δεν επέτρεψε σε κάποιους να ολοκληρώσουν το έργο τους. Ο μεγάλος guest της εκδήλωσης δεν ήταν άλλος βέβαια από το θρυλικό Atom, το σπουδαίο γκραφιτά από τη Γερμανία. Εδώ και 40 χρόνια ο Atom, με το παραδοσιακό, απόλυτα πιστό στιλ στα γράμματα και στην τεχνοτροπία του στο γκραφίτι, τον έχουν κάνει έναν από τους πιο σημαντικούς graffity writers μιας ολόκληρης γενιάς. Ήρθε εδώ καλεσμένος να ζωγραφίσει, να μιλήσει με το κοινό, να υπογράψει καπέλα, μπλούζες και black books και φυσικά να κάνει και μια συζήτηση μαζί μου. Ακούστε τον.
Αtom σε πρώτο πρόσωπο
Η πρώτη φορά που επισκέφτηκα την Αθήνα ήταν το 1994. Ήρθα για διακοπές και μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση η ενέργεια αυτής της χώρας. Μία μέρα ρωτήθηκα από τη «Montana spray» αν θέλω να παραβρεθώ σε ένα graffiti festival στην Αθήνα, ενθουσιάστηκα τρομερά και είπα αμέσως το ναι. Το κλίμα εδώ διαφέρει, ο κόσμος είναι φιλικός και το επίπεδο των graffiti writers αρκετά υψηλό. Ανεπιφύλακτα δηλώνω ότι το συγκεκριμένο φεστιβάλ μπορεί να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης, ελπίζω να συνεχίσει να πραγματοποιείται.
Σε μερικούς μήνες κλείνω 25 χρόνια που ασχολούμαι με το graffiti. Αποτελεί ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου και πολλές φορές μπορώ να πω ότι με έσωσε κυριολεκτικά. Όταν τελείωσα το σχολείο ο πατέρας μου με έριξε κατευθείαν στην πραγματικότητα της ζωής, έπρεπε να αρχίσω να τα βγάζω πέρα μόνος μου. Το ταλέντο μου άρχισε να μου ανοίγει δρόμους στη Γερμανία. Αν κυνηγήσεις το πάθος σου και παλέψεις, μπορεί ακόμα και να ζήσεις από αυτό. Υπήρξαν αρκετές δουλειές και εικαστικές παρεμβάσεις σε διάφορες χώρες που μου έδιναν τη δυνατότητα να στέκομαι στα πόδια μου, ενώ παράλληλα έβαφα τοίχους με τους φίλους μου χωρίς να ξεχνώ τις ρίζες μου.
Στην τέχνη μου μπορεί κανείς να με δει ολοκληρωμένο: την προσωπικότητά μου, τα συναισθήματά μου, τον τρόπο που ζω. Ίσως υπάρχουν κάποιοι που τους αρέσω κι άλλοι που όχι. Αλλά πραγματικά δεν δίνω δεκάρα για το τι σκέφτονται για μένα ή την τέχνη μου οι άλλοι. Αγαπώ τη ζωή μου και τον τρόπο που ζω και δεν τον αλλάζω για κανέναν και για τίποτα. Η τέχνη μου είμαι εγώ, είτε αρέσει είτε όχι.
Σήμερα η Αθήνα είναι η πόλη του graffiti, του καλώς και κακώς εννοούμενου, υπάρχει παντού σε κάθε στενό, σε κάθε σημείο, σε μεγάλη ποσότητα, πράγμα που στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν συμβαίνει.
Πάντα μέσα σου, όσα χρόνια κι αν περάσουν, υπάρχει η επιθυμία να βάψεις κάτι παράνομα, όπως έκανες παιδί, μεγαλώνοντας όμως τα πράγματα αλλάζουν. Έχω τρία παιδιά, ζω με τη γυναίκα μου –δεν είμαι παντρεμένος– και δουλεύω στο εργοστάσιο της Montana spray.
Κάνω έρευνες πάνω στο χρώμα προσπαθώντας να εξελίξω συνεχώς την ποιότητά του ως προς την πίεση, την αντοχή του σε χαμηλές θερμοκρασίες, τη δημιουργία νέων χρωμάτων και ποικιλιών. Τα νέα χρώματα «Black» της Montana είναι η τελευταία μου δουλειά, είμαι αρκετά χαρούμενος που ο κόσμος παντού τα προτιμάει. Σε λίγο καιρό έρχονται 35 νέες αποχρώσεις, μεγαλώνοντας τη χρωματική παλέτα του κάθε writer.
Λάτρεψα την Αθήνα και σίγουρα θα επιστρέψω για περισσότερο καιρό, έχω να δω και να κάνω πολλά, ελπίζω να πάνε καλύτερα στο μέλλον τα πράγματα για την τόσο ωραία χώρα, ευχαριστώ πολύ όλους για τη φιλοξενία.
H συνιδρύτρια του Lean In. org, οργανισμού υποστήριξης, εκπαίδευσης κι αλληλεγγύης των γυναικών στους χώρους εργασίας, μιλάει για τα ευρήματα της νέας έρευνας «Γυναίκες στον Χώρο Εργασίας 2024
17°
