Ακόμα θυμόμαστε τα ωραία κόλπα που είδαμε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα skateboarding «Skate & the City» στο Ελ. Βενιζέλος, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα για τέταρτη συνεχόμενη φορά. Η αφρόκρεμα του είδους έδωσε το «παρών» και φάνηκε να ενθουσιάζεται με τις κατασκευές που υπήρχαν, αν και τις συγκεκριμένες κατασκευές τις είδαμε για τελευταία φορά, γιατί από του χρόνου οι διοργανωτές σκέφτονται να αλλάξουν την εικόνα του ριγνκ. Για την έναρξη του διαγωνισμού πρωτιά πήρε το rail, μια κατασκευή που άρεσε αρκετά κερδίζοντας πολλούς υποψήφιους που πραγματοποίησαν κόλπα δύσκολα και στιλάτα. Στη συνέχεια σειρά είχε το gap curb, μια κατασκευή με υψηλό βαθμό δυσκολίας. Το κατηφορικό Hubba με το Gap οι skaters το τίμησαν δεόντως, εκτελώντας τεχνικά κόλπα nollie και switch μέσα σε τρεις προσπάθειες. Οι νικητές του διαγωνισμού: για το Rail βραβεύτηκε ο τρομερός Γιάννης Γκεκόπουλος, που τα ισοπέδωσε όλα. Στο gap curb νικητής αναδείχτηκε ο Νίκος Μολοχτός και στο Hubba με το Gap ο Γιώργος Παπαδημητρίου. Πρέπει να έχουμε μεγάλη χαρά εμείς οι skaters, που μπορούν ακόμα να διοργανώνονται τέτοιες γιορτές σ’ αυτή τη δύσκολη εποχή, γι’ αυτό και χρειάζεται να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους αναβάτες, στο κοινό, στον Χρήστο Μιχαηλίδη, το δημιουργό των κατασκευών και όσους μας στηρίζουν
Τι ξέρεις από skate;
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΕΧΑΓΙΑΣ
Eίναι σκηνοθέτης. Γεννήθηκε το 1973 στη Θεσσαλονίκη και ενώ σπούδαζε μαθηματικός, γρήγορα κατάλαβε ότι πραγματική του αγάπη ήταν η κινούμενη εικόνα. Έτσι ασχολήθηκε με τα βίντεο κλιπ, έχει δημιουργήσει 3 ταινίες μικρού μήκους, εκπομπές, σίριαλ για την τηλεόραση, ανάμεσά τους και το «Μίλα μου βρώμικα», ντοκιμαντέρ. Σήμερα, μέσα στην κρίση, παλεύει να κάνει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία.
Περίγραψε μου την πρώτη σου επαφή με τον κόσμο του skateboarding; Όταν ήμουν μικρός κάπου στα 80s, απέναντι από το σπίτι μου στη Θεσσαλονίκη θυμάμαι που φτιαχνόταν το γνωστό πάρκο του Φωκά, το πρώτο skate spot στη συμπρωτεύουσα. Μόλις ολοκληρώθηκε η κατασκευή αγόρασα ένα skate από τον Κατράντζο, με αποτέλεσμα να ματώσω αρκετές φορές τα γόνατά μου προσπαθώντας να τσουλήσω στο τσιμέντο.
Τι θαυμάζεις στη συγκεκριμένη κουλτούρα; Θαυμάζω την αίσθηση ελευθερίας που αποπνέει, την τόλμη των skaters να κάνουν περίτεχνες φιγούρες, αλλά πάνω από όλα την αυθάδεια και την ωραία αλητεία των παιδιών. Με τρελαίνει που νιώθουν κάθε σημείο της πόλης «σαν το σπίτι τους».
Πιστεύεις ότι οι skaters διαφέρουν από τα άλλα παιδιά; Στο μόνο που διαφέρουν είναι sτο γεγονός ότι μέχρι πριν λίγα χρόνια το skate ήταν μία ενασχόληση που δεν είχε καμία υποστήριξη και υποδομή, οπότε όποιος ασχολιόταν με αυτό έπρεπε να το θέλει πολύ και να εφευρίσκει τρόπους και χώρους για να το κάνει, καμιά φορά κάτω από δύσκολες συνθήκες, θα έλεγα ημιπαρανομίας. Μοιάζουν με τα παιδιά που κάνουν graffiti, από άποψη συνθηκών. Για μένα είναι ένα υγιές κομμάτι της νεολαίας, ελεύθερο, ανεξάρτητο, με βούληση, μακριά από την τυποποίηση.
Τι σε φοβίζει όταν βλέπεις κάποιον να κάνει skate; Πάντα απορούσα πως κάνουν τα τεράστια αυτά άλματα πάνω από δεκαπέντε σκαλιά και βάλε.
Στείλε ένα μήνυμα στους κυβερνήτες της πόλης που μπορεί να βοηθήσει τη σκηνή του skateboarding; Αθλητισμός δεν είναι μόνο ντόπα, στημένα παιχνίδια και eurocup!!!
H συνιδρύτρια του Lean In. org, οργανισμού υποστήριξης, εκπαίδευσης κι αλληλεγγύης των γυναικών στους χώρους εργασίας, μιλάει για τα ευρήματα της νέας έρευνας «Γυναίκες στον Χώρο Εργασίας 2024
11°
