City Lover 335

Colosseo
Σε κανονικές συνθήκες, η αλλαγή της φίρµας ενός σούπερ µάρκετ δεν θα έπρεπε να µας ενδιαφέρει. Συγκεκριµένα, ότι ένα «Ατλάντικ» που έκλεισε στην οδό Βελβενδού 25 (Κυψέλη) ξανάνοιξε ως «Σκλαβενίτης». Αλλά εδώ µας ενδιαφέρει, γιατί η αλλαγή της επιχειρηµατικής διεύθυνσης συνοδεύτηκε από αποκάλυψη του παρελθόντος, που χαρακτήριζε το χώρο. Ο νέος επιχειρηµατίας αποκάλυψε την περήφανη επιγραφή “Colosseo” (φωτογραφία), δείχνοντας σε όλο τον κόσµο ότι εδώ, πριν γίνει σούπερ µάρκετ, υπήρχε αυτό το ένδοξο σινεµά. Ήταν επιχείρηση του κ. Ισαακίδη, λειτουργούσε χειµώνα - καλοκαίρι µε ανοιγοκλειόµενη οροφή, διέθετε 1.006 καθίσµατα (πλατεία - εξώστης) και διατηρήθηκε 30 χρόνια (1963 - 1993). ∆εκάδες σινεµά έχουν µετατραπεί σε σούπερ µάρκετ, αλλά σπανιότατα έχει διατηρηθεί η ταµπέλα τους («Άλεξ» στα Ιλίσια) ή υπάρχει κάποια σχετική µνεία «Κατάστηµα Ράδιο Σίτυ» στο Λυσιατρείο). Στην περίπτωσή µας, µπράβο στον ίδιο τον Γεράσιµο Σκλαβενίτη που αποφάσισε να αποκαλυφθεί και ν’ αναπαλαιωθεί η παλιά επιγραφή. (Ευχαριστώ την κ. Σόφη Σιδηρουργού για το αρχικό έναυσµα). 

«Βενέτης» προς µίµηση

Ένας καινούργιος φούρνος «Βενέτη», που άνοιξε τον προηγούµενο µήνα στο Χαλάντρι, ξοδεύει το τελευταίο δεκάλεπτο της λειτουργίας του χαρίζοντας ό,τι ευπαθές τού έχει αποµείνει, προκειµένου να µην πάει χαµένο στα σκουπίδια, κι αφού την επόµενη µέρα θα έρθει νέο εµπόρευµα. Οποιοσδήποτε περαστικός µπορεί να έρθει και να πάρει ό,τι θέλει. «Βενέτης», Kηφισίας 198, Χαλάντρι, στάση Αρσάκειο. Κάθε βράδυ 10.00-10.10. Άλλα τέτοια, αγαπητοί αναγνώστες;

«Ατού», Φυτανίδης, Πειραιάς

Χάρη στον αναγνώστη κ. Παναγιώτη Πούτο, µε τον οποίο γίναµε και φίλοι, επισκέφτηκα προχτές το παλιότερο παπουτσάδικο του Πειραιά. Είναι πάνω από 80 ετών και αρχικά λειτουργούσε στην οδό Φίλωνος. Το είχε ανοίξει ο πατέρας Σάββας Φυτανίδης (που ήταν και πολύ καλός σχεδιαστής παπουτσιών), το συνέχισε ο αειθαλής γιος Κώστας (τον συναντήσαµε στο µαγαζί και µιλήσαµε µαζί του, στα 85 του!) και σήµερα η ευθύνη έχει περάσει στην τρίτη γενιά, στην κόρη του Χριστιάνα. Πρόκειται για ένα λαϊκό ποιοτικό µαγαζί µε αντρικά και γυναικεία παπούτσια σε πολύ καλές τιµές, καθώς και µερικά δερµάτινα είδη. Η δε συζήτηση µε τον κ. Φυτανίδη είναι εµπειρία. Όλοι οι Πειραιώτες τον ξέρουν και περνάνε για µια καληµέρα. «Ατού», Ηρώων Πολυτεχνείου 48, Πειραιάς, 210 4122.833 

Γιατί τη λένε Λούτσα

Λούτσα στ’ αλβανικά σηµαίνει νερά που λιµνάζουνε/πολύ νερό κ.λπ. Η περιοχή αυτή της ΒΑ Αττικής, όπως άλλωστε και άλλες στο νοµό (Αυλάκι, Ανάβυσσος, Κουµουνδούρου κ.ά.), είχε όντως πολλά στάσιµα νερά. Έτσι βγήκε το αρβανίτικο τοπωνύµιο. Στις µέρες µας, επιχειρείται ελληνοποίηση της περιοχής ως «Άρτεµις», λόγω του ναού της Βραυρωνίας Άρτεµης, που είναι σχετικά κοντά. Σε πείσµα όµως των ελληναράδων (πάντα µε µικρό έψιλον), η έκφραση «έγινα λούτσα» διατηρείται ολοζώντανη στη γλώσσα µας.  

Προς/από αναγνώστες

Για τους τέσερις φίλους και τη φίλη που ρωτάνε ή ενίστανται ως προς την ετυµολογία του τοπωνυµίου «∆ραπετσώνα»: ενηµερώνω ότι η πηγή µου είναι το βιβλίο του Κώστα Μπίρη «Τοπωνυµίαι της πόλεως και των περιχώρων Αθηνών», β΄ έκδοση Τ.Α.Π. 2006, σελ. 39 • Κόκορας στου Ψυρή: η κ. Αγγελική Τζίβα πληροφορεί ότι η ακριβής έδρα του αγλαού αυτού πουλερικού είναι η ταράτσα της οδού Μιαούλη 11 • Παλιά ξυπνητήρια: ο κ. Τάσος Πολλάτογλου προειδοποιεί ότι ο ειδικός «ξυπνητηράς» που είχα αναφέρει 15 µέρες πριν είναι παράδειγµα προς αποφυγή • Τοπωνύµιο «Μαρούσι»: µεταξύ άλλων, ο κ. Γιώργος Πάλλης γράφει: «Το Μαρούσι είναι παραφθορά του Αµαρύσιον, µε το οποίο ήταν γνωστό το τοπικό ιερό της Αµαρυσίας Αρτέµιδος του αττικού δήµου Άθµονον. Με τον καιρό, µάλλον ήδη από την αρχαιότητα, το όνοµα του ιερού παραµέρισε εκείνο του δήµου». 

d.fyssas@gmail.com