- CITY GUIDE
- PODCAST
-
12°
Ο πατέρας μου είναι Έλληνας και εγώ έζησα στην Αθήνα μέχρι τα 18 μου, οπότε οι Έλληνες και η Ελλάδα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μου. Η Ελλάδα έχει έναν τρόπο πάντα να τρυπώνει μέσα στα έργα μου (στο “Τhe Pride”, για παράδειγμα, ένας από τους χαρακτήρες έχει μια ζωτικής σημασίας εμπειρία στους Δελφούς) και είμαι σίγουρος πως θα συνεχίσει να τρυπώνει. Επιστρέφω συχνά στην Ελλάδα, οι γονείς μένουν εκεί ακόμα, αλλά πρέπει να παραδεχτώ πως προτιμώ να γράφω για τους Άγγλους, γιατί είναι συνήθως περισσότερο καταπιεσμένοι και συχνά μιλούν με κώδικες που αποτελούν ανεξάντλητη και γόνιμη πηγή δραματουργικών πιθανοτήτων για ό,τι κρύβεται κάτω από τα γραφόμενα.
Ζώντας ως έφηβος στην Ελλάδα, σκεφτόμουν πως υπήρχε πολλή υποκρισία και φόβος όταν επρόκειτο για σεξουαλικά ζητήματα, αλλά οι καιροί έχουν αλλάξει, λίγο προς το καλύτερο, δίνοντας πιο αισιόδοξα σημάδια. Ωστόσο, νομίζω πως από παλιά η Ελλάδα είχε την εικόνα, τη φήμη, των μάτσο αρσενικών και για μένα αυτό είναι που προσδιορίζει και την κουλτούρα ολόκληρης της χώρας, αυτή η άκαμπτη και ατσαλάκωτη εικόνα της αρρενωπότητας. Νομίζω πως οι Έλληνες φοβούνται να ξεχωρίσουν από το πλήθος, παρόλη τη φήμη της ατομικότητας και της ελευθερίας. Έτσι τα στερεότυπα έρχονται πολύ βολικά και βάζουμε την ταμπέλα «διαφορετικό». Έτσι το κρατάμε μακριά μας και γίνεται λιγότερο απειλητικό.
Ο φασίστας τρομοκρατείται από την άγνοια για κάτι, γιατί έτσι δεν είναι εύκολο να το κατηγοριοποιήσει ή να το καταχωρίσει ή να το ελέγξει. Ένα πράγμα έχουμε μάθει, πως η ανθρώπινη σεξουαλικότητα και τα συναισθήματα είναι ένα τεράστιο, πολύπλοκο σύμπαν… Στη σφαίρα της ομοφυλοφοβίας βρίσκεται ο φόβος του ανδρικού εγωισμού ως προς τη θηλυκότητα. Αλλά η συναίσθηση μας προσπερνάει κάποια στιγμή και οι εγωισμοί μένουν πίσω: ένας λόγος που βρισκόμαστε σε τέτοιο παγκόσμιο χάος αυτή τη στιγμή είναι ο σκληρός και αλύγιστος φόβος των «αρσενικών» πως θα εκμηδενιστούν. Αυτός ο φόβος, όπως οι περισσότεροι φόβοι, είναι μια ψευδαίσθηση. Είμαστε παγιδευμένοι στις φυλακές των ίδιων μας των φύλων. Ο ανδρισμός και η θηλυκότητα βρίσκονται και στα δυο φύλα, σε άντρες και γυναίκες, σε μεγαλύτερους ή μικρότερους βαθμούς στον καθένα. Όταν το αντιληφθούμε αυτό ως πλούτο και τον αγκαλιάσουμε θα απελευθερωθούμε, και παρά τα όσα πιστεύουν όσοι σπέρνουν το φόβο, οι κοινωνίες δεν θα καταρρεύσουν. Θα γίνουν πιο δυνατές και πιο ανθρώπινες.
Στο “The Pride” ήθελα να εξερευνήσω την ιδέα πως η κάθε γενιά κληροδοτεί κάτι στην επόμενη και αυτό που ουσιαστικά είμαστε είναι μια συχνά βίαιη αντανάκλαση όσων υπήρξαν πριν από μας. Συγκεκριμένα, ήθελα να δω τις δύο περιόδους πριν και μετά τη σεξουαλική επανάσταση και τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και να τις συγκρίνω και να τις αντιπαραβάλλω: από την καταπίεση στην απελευθέρωση, από την αμφιβολία στη σαφήνεια, από τις κρυψώνες στο ξέφωτο. Ήθελα να βρω τρεις χαρακτήρες και να τους τοποθετήσω και στις δύο αυτές περιόδους, σε δύο πραγματικότητες που εναλλάσσονται: μια κεντρική αλληγορία υπονοεί μια σχέση ανάμεσα στις εποχές και μας βοηθάει να αναζητήσουμε τους δεσμούς που ενώνουν αυτές τις δύο.
Το “Τhe Pride” είναι ένα έργο για τον άνθρωπο που προσπαθεί να πλησιάσει λίγο περισσότερο τις πιο ειλικρινείς πλευρές του εαυτού του. Η πραγματική μάχη δίνεται για να πέσουν τα στερεότυπα και να δεις το πρόσωπο πίσω από αυτά. Αυτό σημαίνει πρόοδος. A
To έργο “The Pride” παίζεται στο θέατρο «Αθηναΐς - Ζωή Λάσκαρη» σε σκηνοθεσία Σταύρου Στάγκου
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
H συνιδρύτρια του Lean In. org, οργανισμού υποστήριξης, εκπαίδευσης κι αλληλεγγύης των γυναικών στους χώρους εργασίας, μιλάει για τα ευρήματα της νέας έρευνας «Γυναίκες στον Χώρο Εργασίας 2024
Την Παρασκευή 8 Νοεμβρίου στη σκηνή του Ωδείου Αθηνών
Μια συζήτηση με τον επικεφαλής του δικτύου για τη Βιώσιμη Κινητικότητα CIVINET Ελλάδας-Κύπρου, τον συγκοινωνιολόγο-πολεοδόμο Κοσμά Αναγνωστόπουλο
Πώς συγκεντρώνουν την πραμάτεια τους, ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν και ποιο είναι το όραμά τους για κεντρική ενιαία αγορά
Τα απογεματινά ηλεκτρονικά πάρτι – θεσμός με την υπογραφή του Plissken Festival επιστρέφουν με μία σεζόν που θα μας δώσει ακόμα περισσότερα από όσα υπόσχεται.
Ανταποκρίσεις από μια πόλη που χορεύει ακόμα στη Ντισκομπάλα στον πεζόδρομο της Δελφών και στον Αρχάγγελο στο Μεταξουργείο
Χάρης Δούκας: «Με παρεμβάσεις χαμηλού κόστους μπορούμε να σώσουμε ζωές»
Μια συζήτηση με τον αρχισυντάκτη του getelectric.gr Δημήτρη Σκιάννη
Πανηγύρια που ξετυλίγονται σαν τεράστιες λαϊκές αγορές, με θρησκευτικό πρόσχημα αλλά με κοινωνικό περιεχόμενο
Ανταποκρίσεις από μια πόλη που χορεύει ακόμα: Ίσως υπερβολή που περπατάω τόσο δρόμο τέτοια ώρα για να ακούσω τέκνο, αλλά το έχω ανάγκη να χτυπηθώ στο μπάπα μπούπα, που λέει και ο μπαμπάς μου.
Οι ημερομηνίες και οι θεματικές
Μια συζήτηση με τον πρόεδρο του Συλλόγου Ελλήνων Συγκοινωνιολόγων Θανάση Τσιάνο
Λίγο πριν μετατραπεί σε ξενοδοχείο φιλοξενεί την έκθεση «Wanderlust /all passports», σε επιμέλεια Κώστα Πράπογλου
Ανταποκρίσεις από μια πόλη που χορεύει ακόμα: Σ’ ένα κλαμπ της πλατείας Βικτωρίας στα μέσα του Οκτώβρη
Τι δουλειά έχει ένα τροπικό πτηνό στην Αθήνα; Ποια αποστολή ήρθε να εκπληρώσει; Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Έσω έτοιμη. Expect and respect the unexpected!
Αναβαθμίζουμε την ποιότητα ζωής και την καθημερινότητα των μικρών Αθηναίων, είπε ο Χάρης Δούκας
Μια συζήτηση με την πρόεδρο του ΟΠΑΝΔΑ του Δήμου Αθηναίων Ελένη Ζωντήρου και τον αντιπρόεδρο της ΠοδηλΑΤΤΙΚΗΣ Κοινότητας Χάρη Κουγιουμτζόπουλο
Ο Δήμος Ελληνικού Αργυρούπολης φτιάχνει ένα ασφαλές σημείο διασκέδασης για τους μικρούς δημότες
Προτιμάς να έχεις δίπλα σου ένα διώροφο με κήπο ή μια πολυκατοικία-τέρας;
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.