Ιστορίες από τα γραφεία των Αθηναίων ντετέκτιβ

Μιλούσα με ένα ντετέκτιβ και τον έψηνα να με πάρει μαζί σε μια έρευνα για να δω πώς γίνεται. «Ξέχνα το, πρέπει να είσαι εκπαιδευμένος γιατί αλλιώς θα μας καταλάβουν. Αν όμως θέλεις να δεις πόσο εύκολη είναι μια παρακολούθηση, πήγαινε κάπου στο κέντρο, διάλεξε έναν περαστικό και προσπάθησε να τον φτάσεις μέχρι το σπίτι του χωρίς να σε καταλάβει».

Στάθηκα Ακαδημίας και Πεσμαζόγλου, κάπνιζα και κοιτούσα τάχα αδιάφορα τριγύρω, όταν με προσπέρασε μια όμορφη ξανθιά γύρω στα 30. Διάλεξα αυτήν. Περπατούσα με σταθερό ρυθμό γύρω στα 10 μέτρα πίσω της, με κατεύθυνση προς Ομόνοια. Λίγο παρακάτω σταμάτησε απότομα σε μια βιτρίνα, έβγαλα αστραπιαία το κινητό, κοντοστάθηκα κι έκανα ότι μιλάω. Λίγο μετά συνέχισε στο δρόμο της και σκεφτόμουν ότι θα μπορούσα να έχω μέλλον σε αυτή τη δουλειά. Θα είχα γραφείο με στόρια πάντα κατεβασμένα, θα ξυπνούσα στον καναπέ με μια άδεια μπουκάλα στο πάτωμα και η γραμματέας μου όχι μόνο δεν θα με παρεξηγούσε αλλά θα με γούσταρε κιόλας. Μετά είδα έναν τύπο να με κοιτάει περίεργα. Ψηλός και γεροδεμένος και το κορίτσι ήταν έτοιμο να ανέβει στη μηχανή του. Την έκανα διακριτικά.

Υποθέσεις απιστίας

Ο ντετέκτιβ που λέγαμε δεν θέλει να πει το όνομά του, έτσι θα τον λέμε ντετέκτιβ Χ. Έχει γραφείο κάπου στο κέντρο και λέει ότι το μεγαλύτερο μέρος της πελατείας του αφορά σε υποθέσεις συζυγικής –και όχι μόνο– απιστίας. «Οι εννιά στους δέκα πελάτες τέτοιων υποθέσεων είναι γυναίκες και μάλιστα τις περισσότερες φορές αποδεικνύεται ότι οι υποψίες τους ήταν βάσιμες, σε αντίθεση με τους άντρες που κατά 50% πέφτουν έξω. Κάθε έρευνα καταλήγει σε στοιχεία, σε φωτογραφίες, βίντεο, ηχητικά ντοκουμέντα. Βέβαια, δεν χρειάζεται μια φωτογραφία πάνω στο κρεβάτι για να αποδειχθεί μια απιστία. Αν, ας πούμε, ο σύζυγος πει ότι θα πάει να δει ποδόσφαιρο και τον φωτογραφήσουμε να βγαίνει από ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής, καταλαβαίνει ο καθένας τι γίνεται». Σύμφωνα με τον ντετέκτιβ Χ, μια έρευνα απιστίας ολοκληρώνεται συνήθως σε 10 ημέρες. Οι περισσότερες «παράνομες» συναντήσεις, λέει, γίνονται Παρασκευή και Δευτέρα.

Παρασκευή γιατί έρχεται Σαββατοκύριακο και ο «άπιστος» σκέφτεται ότι θα φρικάρει δυο μέρες κολλητά με το/τη σύζυγο και Δευτέρα γιατί είναι ήδη φρικαρισμένος από το Σαββατοκύριακο που μεσολάβησε. Η τιμή για μια τέτοια έρευνα φτάνει συνήθως τα 1.500 ευρώ. «Αν κάποιος ζητήσει λιγότερα, σημαίνει ότι δεν θα κάνει σωστή έρευνα. Ότι θα είναι μόνος ενώ χρειάζονται δύο ή και περισσότεροι άνθρωποι, ότι δεν θα έχει την κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή». Στο γραφείο του ντετέκτιβ Χ πάνε ακόμα και νεαρά παιδιά 18, 20 και 22 χρόνων, που ζητάνε να σπάσουν οι κωδικοί στα social media ή στο κινητό για να δουν τα μηνύματα της φίλης ή του φίλου. Ο ντετέκτιβ Χ λέει πως «κανένας ερευνητής δεν είναι αόρατος, απλώς περνάμε όσο γίνεται απαρατήρητοι κι έτσι οι άνθρωποι δεν μας καταλαβαίνουν. Φαντάσου ένα δίμετρο τύπο με μούσια να στέκεται σε κάποια γειτονιά. Από το πρώτο λεπτό θα τραβήξει την προσοχή».

Η οικογενειακή σύμβουλος, Ερατώ Χατζημιχαλάκη, λέει ότι «για να φθάσει ένας άνθρωπος να χρειάζεται εξωτερική βοήθεια και ιδιαίτερα από έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ για να εντοπίσει τις κινήσεις του συντρόφου του, είναι ηλίου φαεινότερο πως υπάρχει μεγάλη και ουσιαστική ρήξη στη σχέση». Σημειώνει ακόμη πως αν είχε απέναντί της έναν άνθρωπο που σκέφτεται σοβαρά να απευθυνθεί σε ιδιωτικό ερευνητή για «υπόθεση απιστίας», θα τον συμβούλευε «να αρκεστεί στις ενδείξεις και να προχωρήσει στη διαμόρφωση του στόχου του. Θέλει να φύγει από μια σχέση; Δεν χρειάζονται αποδείξεις. Σεβόμενος τον εαυτό του να οδηγηθεί εκτός σχέσης με σύνεση και αυτοσεβασμό. Θέλει να παραμείνει παρά τις ενδείξεις και να αγωνιστεί να κερδίσει τη χαμένη σχέση; Η λαϊκή σοφία λέει πως το ραγισμένο γυαλί δεν κολλάει αλλά κανένας δεν μπορεί να τον αποθαρρύνει από την προσπάθεια – και οι αποδείξεις σε μια τέτοια περίπτωση είναι απολύτως άχρηστες».

Και μια επαγγελματική συμβουλή από τον ντετέκτιβ Χ: «Υπάρχουν εκβιαστές, οι οποίοι τη στήνουν έξω από ξενοδοχεία ημιδιαμονής. Οι τύποι αυτοί είναι αρκετά έξυπνοι για να καταλάβουν ποιο ζευγάρι είναι “παράνομο” και ποιο όχι. Για παράδειγμα, ένα “παράνομο” ζευγάρι δεν θα βγει ποτέ πιασμένο από το χέρι. Μετά ο εκβιαστής θα πάρει τον έναν από τους δύο από πίσω, θα μάθει τα στοιχεία τους και θα αρχίσει να τους εκβιάζει για να μην αποκαλύψει τη σχέση τους. Είναι κάτι που συμβαίνει. Για τέτοιες αλλά και άλλες υποθέσεις προσφέρουμε και υπηρεσίες αντιπαρακολούθησης. Ερευνούμε για κοριούς και αν υπάρχουν τους εξουδετερώνουμε και άλλα τέτοια».

Τίνος είναι το παιδί;

Υπάρχουν γονείς που ζητούν να ταυτοποιηθεί το DNA του παιδιού τους, για να δουν αν είναι πραγματικά δικό τους το παιδί. Άνθρωποι που επί 10 ή και 15 χρόνια ζουν με αυτό το άγχος. (Και) τέτοιες υποθέσεις αναλαμβάνει το γραφείο «Ουζούνης», το οποίο λειτουργεί από το 1970 και υπεύθυνη τα τελευταία 15 χρόνια είναι η Μαρία Ουζούνη. «Δεν είναι πολλές αυτές οι υποθέσεις αλλά υπάρχουν. Εμείς θα προσπαθήσουμε να πάρουμε μια τρίχα από το παιδί, ένα μπουκαλάκι από νερό που έχει πιει, ένα κουτάκι από αναψυκτικό. Οι περισσότεροι γονείς, όμως, έρχονται για να ελέγξουμε τις παρέες των παιδιών τους. Για υποθέσεις ναρκωτικών κυρίως. Αλλά και για το σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Μια κυρία που ήθελε να παρακολουθήσουμε τον 17χρονο γιο της γιατί είχε αλλάξει παρέες και δεν ήξερε ποιοι είναι οι καινούργιοι του φίλοι, λιποθύμησε όταν έμαθε πως ο γιος της είναι ομοφυλόφιλος».

Η παιδοψυχολόγος, Μαρία Τσουκαλά, λέει πως «αυτές οι υποθέσεις ταυτοποίησης DNA υποδηλώνουν μια κατάσταση εντελώς παθογόνα και δυσλειτουργική. Είναι μια τελείως νοσηρή κατάσταση, πώς μπορεί ένας άνθρωπος να ζει με τη χρόνια αγωνία αν είναι δικό του το παιδί. Σε ό,τι αφορά τις παρακολουθήσεις για τις παρέες του παιδιού, νομίζω πως όλα ξεκινούν από την έλλειψη επικοινωνίας. Αυτό, βέβαια, ούτε αρχίζει ξαφνικά, ούτε είναι εύκολο να χτίσουμε από την αρχή την επικοινωνία με το παιδί όταν φτάσει στα 15 του. Οι γονείς πολλές φορές επικεντρώνονται στο σχολικό επίπεδο, να είναι καλοί μαθητές τα παιδιά τους και στον καθωσπρεπισμό. Θα πρέπει από νωρίς να τα μάθουν να λεκτικοποιούν και να εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Να τους δείξουν τον τρόπο, συζητώντας και οι ίδιοι για τη ζωή, την καθημερινότητα και τα προβλήματά τους, να τους μιλάνε κανονικά, όχι με ένα “ναι” και ένα “όχι”. Έτσι, όταν τα παιδιά αντιμετωπίσουν κάποιο πρόβλημα, θα έχουν μάθει να επικοινωνούν και λιγότερα διστακτικά θα το εκμυστηρευτούν στους γονείς».

Το γραφείο «Ουζούνης» αναλαμβάνει και άλλες υποθέσεις, όπως, για παράδειγμα, μεταξύ δύο ανταγωνιστικών επιχειρήσεων. «Μπορεί να είναι δύο επιχειρήσεις, η μία δίπλα ή απέναντι από την άλλη, και η μία να πηγαίνει καλά ενώ η άλλη όχι. Μπορούμε να μάθουμε ο ανταγωνιστής τι πουλάει, πόσο το πουλάει, πού το πουλάει, γιατί πάει καλύτερα. Ή να μάθουμε αν ένας υπάλληλος εργάζεται παράλληλα και σε ανταγωνιστική επιχείρηση». Σύμφωνα με την κ. Ουζούνη, την πόρτα του γραφείου της περνούν και άνθρωποι που δέχονται απειλές και ζητούν προστασία. «Αυτά δεν τα αναλαμβάνουμε. Το πολύ πολύ να βάλουμε δύο ανθρώπους οι οποίοι θα λειτουργούν μόνο αποτρεπτικά ή να δώσουμε δύο συνοδούς αν κάποιος θέλει να μεταφέρει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό».

Μια ιντερνετική βόλτα στις ιστοσελίδες των ιδιωτικών ερευνητών αρκεί για να δει κανείς ποιες υποθέσεις αναλαμβάνουν. Από προγαμιαίες έρευνες, για να μάθει κανείς το ερωτικό παρελθόν της μέλλουσας ή του μελλοντικού συζύγου και την τωρινή οικονομική του κατάσταση, έως ανευρέσεις οφειλετών, κληρονομικά, αναζητήσεις αγνοουμένων, παροχή σωματοφυλάκων και προστασίας επαγγελματικών χώρων ή κατοικιών, παρακολούθησης ατόμων με GPS, αντιπαρακολούθησης και προστασίας από παγιδεύσεις τηλεφώνων, πώληση και ενοικίαση συστημάτων παρακολούθησης, εξιχνιάσεις εγκλημάτων. Κάποιοι διαφημίζουν, μάλιστα, ότι διαθέτουν μηχανές μεγάλου κυβισμού, ταχύπλοα και ελικόπτερα. Στο μεταξύ, κρυφές κάμερες και μικρόφωνα μπορεί να «κρύβονται» σε γυαλιά ηλίου, αναπτήρες, ρολόγια, κρεμάστρες, τασάκια, οπουδήποτε.

Πάντως, ο ποινικολόγος και αντιπρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Γιώργος Μπουλούκος, επισημαίνει ότι «κατά το άρθρο 370Α του Ποινικού Κώδικα, όπως ισχύει από 01/9/2008, απαγορεύεται η χρήση “κοριών” ή κρυφών καμερών και η βιντεοσκόπηση “μη δημόσιας πράξης άλλου”. Η διάπραξη των προβλεπομένων άδικων πράξεων επισύρει βαριά ποινή, κάθειρξη έως 10 έτη σε κάθε περίπτωση». Επίσης, λέει, ότι «αποδεικτικά μέσα που έχουν αποκτηθεί από αξιόποινες πράξεις ή μέσω αυτών, δεν λαμβάνονται υπόψη στην ποινική διαδικασία».

Αληθινά εγκλήματα

Κοιτάω τη βιβλιοθήκη περίεργος αν υπάρχουν βιβλία της Αγκάθα Κρίστι ή παρόμοια, όταν ένας άνθρωπος τη σπρώχνει και μου λέει περάστε. Ήταν βιβλιοθήκη-πόρτα που οδηγούσε στο γραφείο του Γιώργου Τσούκαλη, ο οποίος κάνει αυτή τη δουλειά 30 χρόνια και είναι από τους πιο γνωστούς Έλληνες ιδιωτικούς ερευνητές. Λίγο καιρό πριν κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Λαθρέμποροι ιστορίας» (εκδ. Σιδέρη), με 20 σημαντικές υποθέσεις αρχαιοκαπηλίας, που πρόκειται να γίνει σίριαλ από τον Μανούσο Μανουσάκη. Στη μία από αυτές, τον Σεπτέμβριο του 1999, ο Τσούκαλης ανακάλυψε στη Νέα Υόρκη τα 258 αρχαία νομίσματα που είχαν κλαπεί εννέα χρόνια νωρίτερα από το μουσείο της Κορίνθου. «Είναι μία από τις πολλές υποθέσεις για τις οποίες δέχτηκα απειλές για τη ζωή μου. Όπως και στην υπόθεση του μικρού Άλεξ από τη Βέροια, του δραπέτη Αλκέτ Ριζάι, ο οποίος το ελικόπτερο στην πρώτη του απόδραση το είχε νοικιάσει στο όνομά μου και πολλές άλλες» λέει. Ο Γ. Τσούκαλης είχε εμπλακεί και στη δολοφονία του Νίκου Σεργιαννόπουλου. Μία μόλις εβδομάδα πριν τη δολοφονία του, ο ηθοποιός τον είχε επισκεφθεί και του είχε εκμυστηρευτεί κάποιες φοβίες του. Το γραφείο του αναλαμβάνει υποθέσεις ναυτιλιακών, ασφαλιστικών, οικογενειακών. Έρχονται και άνθρωποι που του λένε ότι θέλουν να τους σκοτώσουν – «σε τέτοιες περιπτώσεις θα πρέπει άμεσα να ενημερωθεί η αστυνομία. Μέχρι να ξεκαθαρίσει το θέμα μπορεί να υπάρξει μια προστασία».

Και διάφορες απάτες. «Είχε έρθει ένας άνθρωπος ο οποίος προσπαθούσε απεγνωσμένα να βγάλει ένα δάνειο. Τον είχε πλησιάσει, λοιπόν, κάποιος που παρουσιαζόταν σαν αξιωματικός με “υψηλές” προσβάσεις, αλλά του ζητούσε μεγάλη προκαταβολή. Παρακολουθήσαμε, ενημερώσαμε τη δίωξη οικονομικού εγκλήματος και συνελήφθη επ’ αυτοφώρω ενώ έπαιρνε τα λεφτά. Όταν έγινε έρευνα στο σπίτι του βρέθηκε ένας φάκελος με άλλες 25 παρόμοιες υποθέσεις, όπου και σε εκείνους παρουσιαζόταν ότι θα τους “εξυπηρετήσει” με το αζημίωτο. Αρχιμανδρίτης ήταν».

Μετά την υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη δέχθηκε πολλά τηλεφωνήματα από γονείς, τους οποίους προτρέπει να μιλήσουν με ψυχολόγο και με το δάσκαλο του παιδιού. Για την υπόθεση του Γιακουμάκη υπογραμμίζει ότι «το κλειδί βρίσκεται στη Γαλακτομική Σχολή», πως «υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί». «Υπάρχει νομικό κενό», λέει, «και πολύ φοβάμαι ότι δεν θα τιμωρηθεί κανείς, εκτός κι αν προκύψουν στοιχεία πολύ σημαντικά».

Υ.Γ. Ο όρος «ντετέκτιβ» χρησιμοποιήθηκε για λόγους συνεννόησης. Η νομοθεσία δεν επιτρέπει στα γραφεία ιδιωτικών ερευνών «να χρησιμοποιούν στην επωνυμία, στα έγγραφα και κατά την άσκηση των δραστηριοτήτων τους τον τίτλο “αστυνομικός” ή “ντετέκτιβ” και γενικά λέξεις ή φράσεις ικανές να παραπλανήσουν το κοινό ότι αντιπροσωπεύουν δημόσια αρχή και ιδιαίτερα αστυνομική».

Εικονογράφηση: Γιώργος Γούσης