Δεν έχουν φωνή, δεν συνειδητοποιούμε πώς νιώθουν, δεν γνωρίζουμε τι τους συμβαίνει. Μήπως για αυτό δεν νοιαζόμαστε;Το να αναπτύσσεις ενσυναίσθηση για τα ζώα, ανάμεσα σε άλλα, σημαίνει να καταλάβεις ότι η μόνη λύση για τον ανυπολόγιστα αριθμό αδέσποτων ζώων που υπάρχουν στην Ελλάδα είναι η στείρωση. Nα κάνεις ό,τι μπορείς σε σχέση με αυτό. Δεν είναι μόνο όμως τα ζώα συντροφιάς το θέμα του συγκεκριμένου πάνελ που φιλοξενήθηκε στο 1ο Forum της Athens Voice, καθώς και οι τρεις καλεσμένοι ομιλητές αναφέρθηκαν στα ζώα που συνηθίζουμε να ονομάζουμε «παραγωγικά».
Η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση έχει προσφέρει πάρα πολλά στην υπόθεση των Ζώων στην Ελλάδα. Έχει ιδρύσει το Save a Greek Stray, το οποίο μέσα σε 10 χρόνια εξελίχθηκε στον πιο σημαντικό θεσμό στην Ελλάδα για τα ζώα συντροφιάς, αλλά και το A promise to Animals, που ασχολείται με τα παραγωγικά ζώα.
«Κάθε φορά που καλούμαι να μιλήσω για την ενσυναίσθηση μου αρέσει να τη συνδέω με την επαφή. Η επαφή είναι προϋπόθεση της ενσυναίσθησης. Και γιατί το λέω αυτό; Σε αυτά τα 15 χρόνια που δραστηριοποιούμαι στον χώρο της προστασίας των ζώων έχω δει τεράστια αλλαγή, και πιστεύω ότι σε ένα μεγάλο βαθμό οφείλεται στην αύξηση της επαφής που έχουμε πια μ’ αυτά τα ζώα. Τα ζώα σε κερδίζουν, χωρίς να χρειάζεται κάποιος να μεταφράσει τα συναισθήματά τους. Όποιος έχει ζήσει με έναν σκύλο ξέρει ότι και τα ζώα έχουν ικανότητα ενσυναίσθησης, όχι μόνο εμείς».
«Ενώ έχω δει μεγάλη βελτίωση στην αντιμετώπιση σε ό,τι αφορά τα ζώα συντροφιάς, δεν μπορώ να πω το ίδιο σε ό,τι αφορά τα υπόλοιπα ζώα. Αλλά δεν μπορώ και να κατηγορήσω κανέναν γιατί κι εμένα μου πήρε πολύ χρόνο, επειδή δεν είχα επαφή με μια αγελάδα ή ένα γουρούνι, με ζώα τα οποία τα συναντάμε στο πιάτο μας με έναν τρόπο που δεν θυμόμαστε καν ότι μπορεί αυτό το κομμάτι φαγητού να ήταν κάποτε ένα ζώο, ήθελε να ζήσει όπως κι εμείς. Όσο καταφέρνουμε να φέρουμε αυτά τα ζώα στο προσκήνιο θα μας κερδίσουν από μόνα τους. Μπορεί να πάρει καιρό, αλλά θα έρθει μια εποχή που θα έχουν κι αυτά δικαιώματα».
Η Άννα Μπιτσάνη θεωρεί φοβερό τιμητικό τον τίτλο «εθελόντρια». «Η ενσυναίσθηση ίσως ειναι κάτι έμφυτο, πιο εσωτερικό, όμως η συναισθηματική και η φιλοζωική νοημοσύνη καλλιεργούνται. Αρκεί να καταλάβουμε και κυρίως να συμφωνήσουμε τι είναι ΦΙΛΟΖΩΙΑ. Και μετά, σαν κοινωνιία, να συμφωνήσουμε και στο τι είναι κακοποίηση. Το ζήτημα της φιλοζωίας είναι πολύ βαρύ και δύσκολο στη χώρα μας, βαθιά πολιτικό και κοινωνικό, και μας αφορά όλους. Κανείς δεν μπορεί να βγάλει έξω τον εαυτό του».
«Η φιλοζωία θα έπρεπε να είναι μια ξεχωριστή επιστήμη, γιατί ξεκινά από τα ζώα αλλά απλώνεται τόσο πολύ και τόσο βαθιά, που είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει εύκολα κάποιος που δεν έχει ζήσει καταστάσεις. Για αυτό συχνά λεω ότι είναι απαραίτητη η φιλοζωική εμπειρία για να αποκτήσεις φιλοζωική νοημοσύνη. Ένα παράδειγμα: όλοι πιστεύουν πως φιλόζωος είναι αυτός που έχει πολλά ζώα, όσο πιο πολλά τόσο πιο φιλόζωος. Λάθος! Φιλόζωος μπορεί να είναι κάποιος που δεν έχει κανένα ζώο, αλλά η στάση ζωής του είναι συμβατή, από το να προσφέρει εθελοντική εργασία, να κάνει δωρεές σε σωματεία, να στειρώνει τις γάτες της γειτονιάς του, έως απλά να μην επιβαρύνει την ήδη εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση».
Ο Αντώνης Καραμπατζός είναι καθηγητής Νομικής ο οποίος έχει ασχοληθεί με το Δίκαιο της Προστασίας των Ζώων. «Όταν μιλάμε για ζώα συντροφιάς, με αυτή τη γενική, για να θυμηθούμε τη γραμματική μας, δεν εννοούμε μόνο μία γενική υποκειμενική, με την έννοια ότι τα ζώα μάς παρέχουν συντροφιά. Αλλά και μία γενική αντικειμενική, με την έννοια ότι και τα ζώα πρέπει να είναι αντικείμενα της συντροφιάς, της στοργής και της φροντίδας μας. Η σχέση μεταξύ ανθρώπου και ζώου συντροφιάς έχει πλέον αμφίδρομο χαρακτήρα, με τον άνθρωπο, μάλιστα, να φέρει αυξημένα καθήκοντα και ευθύνες απέναντι στα ζώα συντροφιάς. Η αμφίδρομη αυτή συντροφική σχέση μετατρέπει τον άνθρωπο από κύριο και δεσπόζοντα ενός κινητού πράγματος» σε υπεύθυνο και στοργικό σύντροφο».
«Ο νόμος 4830/2021 δίνει εξειδικεύει το περιεχόμενο της κομβικής έννοιας της ευζωίας διά της ρητής κατοχύρωσης των πέντε βασικών ελευθεριών των ζώων: συγκεκριμένα, οι βιολογικές ελευθερίες περιλαμβάνουν την απουσία πείνας, δίψας, άσκοπης ταλαιπωρίας και καταπόνησης. Οι συναισθηματικές την απουσία πόνου, τραυματισμού και ασθένειας. Και οι κοινωνικές την ελευθερία έκφρασης φυσιολογικής συμπεριφοράς του ζώου (με την παροχή, κυρίως, κατάλληλων συνθηκών διαβίωσης). Ωστόσο ο νόμος αυτός δεν εφαρμόζεται σε μεγάλο βαθμό κι αυτό έχει συνέπειες».
Τη συζήτηση συντόνισε η Δήμητρα Γκρους, Δημοσιογράφoς στην Athens Voice
8°
