Κατοικιδια

Στο σιντριβάνι: Ο σκύλος του Ντελόν

Πώς μπορεί να αντέξει ένας σκύλος τον χαμό του μόνου ανθρώπου που εμπιστεύεται και αγαπά;

Κυριάκος Αθανασιάδης
ΤΕΥΧΟΣ 930
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ο Αλέν Ντελόν, ο σκύλος του, και η απευκταία ευθανασία

Ο σκύλος μου δεν μπορεί χωρίς εμένα. Ο ένας από τους τρεις μας σκύλους, εννοώ. Οι άλλες δύο, οι μικρές, μπορούν και με τη μαμά τους, και αργά ή γρήγορα –υποθέσεις κάνω– θα μπορούσαν να μείνουν ίσως και με έναν τρίτο, ξεχνώντας μας σιγά σιγά. Αλλά όχι ο πρώτος μας σκυλάκος. Αυτός δεν μπορεί με τίποτε χωρίς εμένα. Και όχι τώρα που είναι σχετικά μεγάλος, αλλά από πάντα. Τις ελάχιστες φορές που λείπω για λίγο από το σπίτι (μία φορά τον χρόνο θα λείψω, για μια νύχτα το πολύ) κάθεται στο πάτωμα κοιτώντας την πόρτα, χωρίς να έχει όρεξη και μυαλό για τίποτε άλλο. Απλώς με περιμένει, υποφέροντας. Είναι από τα σκυλιά που εξαρτώνται από το «αφεντικό» τους. Αυτός μου έλαχε. Είναι τυχερός βέβαια, γιατί δουλεύω από το σπίτι και δεν μου αρέσουν οι έξοδοι και τα ταξίδια. Αν και αυτός είναι ενδεχομένως και ο πρώτιστος λόγος που κόλλησε επάνω μου από μιας αρχής. Το ότι με είχε εκεί: ήμουν δεδομένος και σίγουρος.

Πριν από ενάμιση μήνα βούιξαν φυλλάδες, σάιτ και (οι συνήθεις) λογαριασμοί στα ΜΚΔ για τον Αλέν Ντελόν, που είχε την απαίτηση να κάνουν ευθανασία στον σκύλο του, τον Λούμπο, ένα βέλγικο μαλινουά (συμπτωματικά, στην ίδια ηλικία με τον δικό μου: δέκα χρονών) όταν θα πέθαινε ο ίδιος. «Είναι ακροδεξιός», «Ποτέ δεν ήταν πραγματικά φιλόζωος», «Ανώμαλος άνθρωπος, να καεί στην Κόλαση», «Ο Αλέν Ντελόν και ο Τουταγχαμών μόνο θάβονταν με τα σκυλιά τους», «Ρε, άι στο διάολο από δω», «Ψόφα» (στον πεθαμένο Ντελόν) και πολλά άλλα. Μάλιστα, είδα με τα ίδια μου τα μάτια παρόμοια λόγια να λέγονται από ανθρώπους που δεν είχαν ποτέ μα ποτέ στη ζωή τους σκυλί, γάτα, καναρίνι – τίποτα. Που δεν έχουν ούτε μία φορά σκεφτεί καν να βάλουν έναν κεσέ με νερό στον δρόμο. Που έχουν γραμμένα τα σκυλιά και σύμπασα την πανίδα του πλανήτη στα παλιά τους τα παπούτσια: «Σιγά μην ήταν φιλόζωος, έτσι είναι οι φιλόζωοι; Ζώον, κολλητός του Λεπέν, αντικομουνιστής, τι περιμένεις; Υπέφεραν οι σκύλοι με δαύτον, μιλάμε για τέρας».

Σκληρό και απάνθρωπο να κάνουν ευθανασία σε έναν σκύλο που έχει δυο μίζερα, αλά Χάτσικο, χρόνια ζωής μπροστά του, ναι; …Ορίστε; Αν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις; Ναι, ασφαλώς. Πάντα υπάρχουν. Για παράδειγμα, αν δεν ζείτε μόνος, ο γέρος και κολλημένος επάνω σας σκύλος μπορεί προφανώς να συνεχίσει να ζει με τον σύντροφό σας. Λένε πως ακόμη και τα πιο στενοχωρημένα ζώα, με υπομονή και φροντίδα, μπορούν να προσαρμοστούν με την πάροδο του χρόνου. Μπορείτε επίσης να εμπιστευτείτε τον γέρικο σκύλο σας σε ένα έμπιστο άτομο, κάποιον φίλο σας ίσως, αφού τού μάθετε καλά τις ρουτίνες και τις συνήθειές του, και του δώσετε λεπτομερείς ειδικές οδηγίες. Δεν μπορείτε να μάθετε καινούργια κόλπα σε ένα γέρικο σκυλί, μας θυμίζει η ξένη παροιμία, αλλά ίσως ένας εκπαιδευτής ή dog whisperer τον βοηθήσει να αναπτύξει περισσότερη ανεξαρτησία, έστω και τώρα στα γεράματα. Και βέβαια, εάν δεν υπάρχει σύντροφος ή φίλος που να κρατήσει τον σκύλο σας όταν εσείς πεθάνετε, μπορείτε πάντα να φροντίσετε από τώρα να ειδοποιηθεί ένα κυνοκομείο, ένα καταφύγιο. Ιδέες υπάρχουν, δόξα τω Θεώ.