Τα αδέσποτα εκπέμπουν SOS στον υπουργό, κ. Θοδωρή Λιβάνιο

Όσα ρεπορτάζ κάναμε τα τελευταία χρόνια για το τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει στη χώρα μας με τα αδέσποτα μιλώντας με τους ανθρώπους που περιθάλπουν τα αδέσποτα ζώα, που τα μαζεύουν από τον δρόμο, τα θεραπεύουν, τους βρίσκουν φιλοξενίες και υιοθεσίες, από τις μεγάλες φιλοζωικές μέχρι τον τελευταίο εθελοντή, κοινός τόπος ήταν η απελπισία. Η αισιοδοξία που γέννησε ο νόμος 4830 του 2021 εξανεμίστηκε γρήγορα. H κατάσταση, αντί να βελτιώνεται, γινόταν όλο και πιο τραγική. Σαν αποτέλεσμα, τον τελευταίο χρόνο, μετά από μια σειρά κυβερνητικών λαθών και παραλείψεων, είχαμε ρεκόρ εγκαταλείψεων.

Σε μια χώρα 10 εκατομμυρίων με 3-4 εκατομμύρια αδέσποτα ζώα, όσο το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται, ο αριθμός τους θα αυξάνεται γεωμετρικά. Για αυτό και η λύση είναι μία: συνεχείς, ασταμάτητες στειρώσεις από όλους, ιδιοκτήτες ζώων, δήμους και φιλοζωικές.

Η Ελλάδα δεν αντέχει ούτε μία γέννα.

Είναι κάτι που το γνωρίζει ο υπουργός Εσωτερικών και πρωτεργάτης του νόμου, κ. Θοδωρής Λιβάνιος. Και για αυτό ο νόμος προέβλεπε αρχικά ότι η στείρωση για τους ιδιοκτήτες ζώων θα είναι υποχρεωτική. Επειδή όμως υπήρξαν αντιδράσεις από συγκεκριμένες ομάδες, όπως οι κυνηγοί και οι ερασιτέχνες εκτροφείς ζώων, αλλά και από κάποιους που θεωρούν ότι οι στειρώσεις είναι ενάντια στη φύση και ότι με αυτόν τον τρόπο κινδυνεύουν να χαθούν οι ελληνικές ράτσες –κάτι εντελώς ανυπόστατο, καθώς η χώρα είναι γεμάτη από εκατοντάδες χιλιάδες πεταμένα τσοπανόσκυλα, ποιμενικούς, κοκόνια, όπως και κυνηγόσκυλα, ειδικά στην αρχή και το τέλος της κυνηγητικής περιόδου– ο νόμος έδωσε εναλλακτική. Όσοι δεν επιθυμούν να στειρώσουν τα ζώα τους θα μπορούν να δώσουν δείγμα γενετικού υλικού στον κτηνίατρο, το οποίο καταχωρείται και διατηρείται για 12 χρόνια σε Τράπεζα DNA καταβάλλοντας παράβολο. Η λογική ήταν το κόστος του παράβολου να είναι αρκετά υψηλό ώστε παρόλα αυτά να επιλέγεται η στείρωση, η οποία είναι και η μόνη ενδεδειγμένη λύση. Γιατί ένα ζώο που δεν έχει στειρωθεί, κατά πάσα πιθανότητα θα γεννήσει.

Τι γίνεται τώρα; Τη Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου, ξεκίνησε η δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση (μέχρι 16 Σεπτεμβρίου) για το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών για τους ΟΤΑ. Ανάμεσα σε άλλα τέθηκε και η τροποποίηση του άρθρου 47 του νόμου 4830 σχετικά με την Αποστολή, λήψη, καταχώριση και διατήρηση του γενετικού υλικού των ζώων συντροφιάς, με την οποία προβλέπεται η μείωση του παράβολου για τη λήψη dna, κάτι το οποίο δημιούργησε τεράστια απογοήτευση και εκ νέου απελπισία στον φιλοζωικό κόσμο. Το εκλαμβάνουν ως τεράστια κοροϊδία από την πλευρά της κυβέρνησης, προειδοποιώντας ότι έτσι θα περάσει το λάθος μήνυμα με καταστροφικά αποτελέσματα.

Τι θα περίμενε κανείς; Οι όποιες αλλαγές στον νόμο να προωθούν δύο πράγματα με κίνητρα και ελαφρύνσεις: α) τη στείρωση β) την ηλεκτρονική σήμανση, με μοναδικό στόχο τη μείωση του αριθμού των αδέσποτων. Να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα μόλις το 30% των δεσποζώμενων ζώων έχουν τσιπ και άρα η οποιαδήποτε προσπάθεια καταγραφής και ελέγχου γίνεται αδύνατη για το 70% των ζώων.

Στην αντίθετη κατεύθυνση, η αλλαγή που θέλει να περάσει το Υπουργείο Εσωτερικών προτρέπει κάποιον, αντί να στειρώσει το ζώο του, να προτιμήσει να δώσει δείγμα DNΑ. Η Τράπεζα DNA ωστόσο δεν αποτελεί τρόπο μείωσης του πληθυσμού, απλώς τιμωρεί την εγκατάλειψη. Πρόκειται για ένα πανάκριβο έργο των 2 εκατομμυρίων με μηδενική χρησιμότητα, για αυτό άλλωστε και ποτέ δεν λειτούργησε. Πότε θα είχε νόημα το να κάνεις διασταύρωση σε ένα κουτάβι που βρίσκεις πεταμένο για να δεις σε ποιον ανήκει και να τον τιμωρήσεις; Σε μια χώρα που τα αδέσποτα θα ήταν ελάχιστα. Όχι στην Ελλάδα που οι εγκαταλείψεις είναι η σκληρή καθημερινότητα για εκατοντάδες χιλιάδες ζώα.

Κι έπειτα, αν εγώ ζευγαρώσω το ζώο μου και μοιράσω τα κουτάβια δεξιά και αριστερά, σε κάποιους που μετά από λίγο καιρό θα τα πετάξουν στον δρόμο, πώς θα με βρει το κράτος; Επιπλέον ο νόμος τιμωρεί τους ιδιοκτήτες μόνο των θηλυκών σκύλων, καθώς εκείνοι πετούν κουτάβια. Κι αν η σκύλα μου γεννήσει 10 κουτάβια και περιμένω να μεγαλώσουν λίγο για να τα πετάξω σε 5 διαφορετικά μέρη, ποιος θα με ελέγξει;

Η αλλαγή που πάει να περάσει η κυβέρνηση όχι μόνο δεν έχει καμία λογική, αλλά ευτελίζει περαιτέρω έναν καλό σε γενικές γραμμές νόμο ο οποίος ποτέ δεν εφαρμόστηκε.

Όσο για το αν είναι «κακό πράγμα» η στείρωση, το θέμα αυτό έχει λυθεί στον πολιτισμένο κόσμο εδώ και δεκαετίες. Παραθέτουμε τα λόγια του ίδιου του κ. Θοδωρή Λιβάνιου, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση βουλευτή των Σπαρτιατών στη Βουλή:

«Κανένας απολύτως κίνδυνος δεν υπάρχει από τη στείρωση. Το αντίθετο. Σύμφωνα με διεθνείς επιστημονικές μελέτες, η στείρωση συμβάλει στη: μείωση επιθετικότητας και ενίσχυση της μακροζωίας ζώων, προστασία από παθήσεις όπως υπερπλασία, μείωση των τάσεων φυγής προς ανεύρεση συντρόφου για αναπαραγωγή, πρόληψη ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης από αδέσποτα μη στειρωμένα θηλυκά και περιορισμό αδεσποτίας. Η στείρωση δεν επηρεάζει τον χαρακτήρα του ζώου, τη συνολική διάθεση του για παιχνίδι, την κοινωνικότητα του, τη φιλικότητα και τις εργασίες που τυχόν έχει».

Στην ίδια ομιλία περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί: «Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στη χώρα μας με τα εκατομμύρια αδέσποτα ζώα που κυκλοφορούν και τα οποία δεν πέφτουν από τον ουρανό, αλλά προέρχονται κατά κύριο λόγο και από δεσποζόμενα και από εγκαταλελειμμένα ζώα ιδιοκτητών. (…) Εμείς αποφασίσαμε την υποχρεωτική στείρωση για να προλάβουμε ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και εγκατάλειψη. Γιατί δεν είναι να βάλουμε το ζώο να γεννήσει 7-8 κουταβάκια και θα δούμε πού θα τα δώσουμε και τελικά να καταλήγουν είτε σε κάδους είτε στον δρόμο είτε πυροβολημένα και πνιγμένα σε βαρέλια». Εκεί δηλαδή που τα βρίσκουν σε καθημερινή βάση οι φιλοζωικές οργανώσεις και εθελοντές, που αντικαθιστούν τη δουλειά του κράτους σηκώνοντας ένα ασήκωτο βάρος εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Δεν το βλέπουμε οι άνθρωποι των πόλεων, αλλά η κατάσταση λίγο έξω από την Αθήνα και σε όλη την επαρχία μοιάζει με πεδίο μάχης. Σκυλιά εγκαταλελειμμένα, πεινασμένα, άρρωστα, εξαθλιωμένα, μωρά, ενήλικα, γέρικα, κάθε είδους ράτσες, μεγαλόσωμα, μικρόσωμα... Και είναι πραγματικά άξιο απορίας γιατί η κυβέρνηση εφ' όσον γνωρίζει όχι μόνο δεν ακούει, αλλά βάζει απέναντί της τους μόνους πραγματικούς συμμάχους της υποχωρώντας σε συντεχνιακές πιέσεις ή μη θέλοντας να παραδεχθεί ότι πετάχτηκαν 2 εκ. ευρώ για μια επιλογή που αποδείχθηκε εντελώς λάθος.

Ο φιλοζωικός κόσμος εκπέμπει SOS: η μείωση του παράβολου για τη λήψη γενετικού υλικού ως εναλλακτικός τρόπος για την υποχρέωση στείρωσης, αν περάσει, θα είναι καταστροφική. Αν ήδη τώρα η κατάσταση είναι στο απροχώρητο, τι θα γίνει αν χειροτερέψει κι άλλο; Ποιοι θα έχουν την ευθύνη;