Η τραγική ιστορία των 500 σκύλων που ζουν και πεθαίνουν στη χωματερή της Ξάνθης και ένας έρανος 500.000 ευρώ

Στον δρόμο για το γραφείο, πηγαίνοντας στο τηλεφωνικό μας ραντεβού με την Άννα Μαρία Ζαφειριάδου, πρόεδρο της φιλοζωικής Αδεσποτούλια Ξάνθης, για να μιλήσουμε για τα εκατοντάδες εξαθλιωμένα σκυλιά στη χωματερή της Ξάνθης, σκέφτομαι ότι πάρα πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα θεωρούν ότι τα ζώα δεν έχουν ψυχή – δεν εξηγείται αλλιώς. Έχουν ίσως την εντύπωση ότι δεν αισθάνονται φόβο, απελπισία, απόγνωση, ότι δεν αγωνιούν, δεν λυπούνται, δεν υποφέρουν. Λίγο να καταλάβεις όμως και να συναισθανθείς, το τι νιώθουν το βλέπεις στα μάτια τους, όπως βλέπεις, αν ποτέ σώσεις έναν σκυλάκο από τον δρόμο, ευγνωμοσύνη και αγάπη άνευ όρων – κι ας χρειάζεται κάθε ζώο τον χρόνο του για να διανύσει την γκάμα των συναισθημάτων, ανάλογα με την προσωπικότητά του και τον βαθμό κακοποίησης.

Στην Ελλάδα των 3-4 εκατομμυρίων αδέσποτων, ωστόσο, πάρα πολλά ζώα γεννιούνται και πεθαίνουν στην εξαθλίωση χωρίς κανένας ποτέ να νοιαστεί, όπως τα 600 σκυλιά που ζούσαν σε μια χωματερή 10 λεπτά έξω από την πόλη της Ξάνθης. Τη χρησιμοποιούσε ο Δήμος σαν «ανοιχτό καταφύγιο ζώων» (!) πετώντας εκεί τα ζώα που μάζευε από τους δρόμους για να «μην ενοχλούν» τους πολίτες. Τα σκυλιά στη χωματερή Ξάνθης είναι μια ιστορία που δεν είναι παρά η κορυφή ενός παγόβουνου η οποία ήρθε στο φως της δημοσιότητας και μάθαμε για αυτήν. Σαν κι αυτή υπάρχουν πολλές.

Για τα ζώα αυτά, λοιπόν, βρέθηκε να νοιαστεί ένας άνθρωπος, η Άννα Μαρία Ζαφειριάδου, όταν τα είδε πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2023 – άρρωστα, σκελετωμένα, να τρώνε πτώματα αυτών που δεν κατάφεραν να επιβιώσουν, να ζουν και να πεθαίνουν στα σκουπίδια και τα χημικά απόβλητα, να γεννάνε και να παίρνει η σκουπιδιάρα τα μωρά τους. Από τότε έχασε τον ύπνο της, επωμιζόμενη ένα τεράστιο βάρος. Ένα χρόνο τώρα καταβάλλει υπεράνθρωπες προσπάθειες κουβαλώντας την ευθύνη και τον πόνο 500-600 σκυλιών, έχοντας να αντιμετωπίσει την αδιαφορία και αναλγησία της ελληνικής πολιτείας η οποία παραβαίνει κατ’ εξακολούθηση τους νόμους του κράτους.

Οι υπόλοιποι μάθαμε για τα σκυλιά της χωματερής της Ξάνθης μέσα από μια ανάρτηση - δελτίο τύπου που έβγαλαν τον Ιανουάριο του 2024 τα Αδεσποτούλια Ξάνθης, η φιλοζωική οργάνωση της οποίας είναι ιδρύτρια και πρόεδρος, όταν αποφάσισε να δημοσιοποιήσει το πρόβλημα. Οι αδιανόητες για ευρωπαϊκό κράτος εικόνες που είδαμε τότε σήκωσαν γενική κατακραυγή, έφτασαν στα δελτία ειδήσεων, έγιναν θέμα μέχρι και σε φιλοζωικές του εξωτερικού, ενώ η αρμόδια Ειδική Γραμματεία για την Προστασία των Ζώων Συντροφιάς υποσχέθηκε ότι το αυτό αίσχος, μια κόλαση επί γης για εκατοντάδες ζώα, θα επιλυθεί.

Τέλη Απριλίου, και ενώ Υπουργείο Εσωτεριών, Περιφέρεια Αν. Μακεδονίας και Θράκης και οι όμοροι δήμοι πετούν το μπαλάκι ο ένας στον άλλο και η κ. Ζαφειριάδου παλεύει με μια απελπιστική κατάσταση μόνη της, φτάνει στην Ξάνθη για αυτοψία μια μεγάλη φιλοζωική οργάνωση από τη Γερμανία που αναλαμβάνει ζώα σε διάφορες χώρες σε συνθήκες έκτακτων κρίσεων. Στις 15 Ιουλίου η Άννα-Μαρία ανεβάζει ένα βίντεο στο Facebook, όπου η εκπρόσωπος της Veto ανακοινώνει ότι κατάφεραν να συγκεντρώσουν για τα σκυλιά της Ξάνθης 500.000 ευρώ! Η Άννα-Μαρία λέει ότι έγινε ένα θαύμα, οι ανάγκες σε τροφές και στειρώσεις καλύφθηκαν και η ίδια δεν χρειάζεται να παρακαλάει πια κανέναν – σκεφτείτε το όμως λίγο, πόσο μας τιμάει αυτό σαν χώρα;

Τι έκαναν οι δήμοι, που έχουν την ευθύνη της στείρωσης, περίθαλψης, εμβολιασμού και σίτισης των αδέσποτων της επικράτειάς τους, τα οποία οφείλουν να έχουν τσιπ και να είναι κατοχυρωμένα στο Εθνικό Μητρώο Ζώων Συντροφιάς; Τι έκανε το Υπουργείο Εσωτερικών που οφείλει να ελέγχει τους Δήμους; Τον Απρίλιο ο όμορος Δήμος Τοπείρου πήρε 200.000 ευρώ από το υπουργείο για να φροντίσει αυτά τα ζώα, τα χρήματα αυτά όμως, όπως καταγγέλλει η πρόεδρος της φιλοζωικής «Αδεσποτούλια Ξάνθης» ποτέ δεν έφτασαν στα σκυλιά της χωματερής.

Αυτή είναι εν συντομία η ιστορία. Πώς έγιναν όμως τα πράγματα; Και, κυρίως, πόσο δύσκολο είναι, πόσο ψυχικό σθένος χρειάζεται για έναν άνθρωπο να βάλει στην άκρη τη ζωή του για να προσπαθήσει να βοηθήσει κάποιες εκατοντάδες απελπισμένα ζώα; Κι αν αναλάβεις μια τέτοια αδιανόητη ευθύνη, που στα μάτια των άλλων μοιάζει με τρέλα, πώς κοιμάσαι τα βράδια όταν ξέρεις πως μόνο εσύ είσαι εκεί για αυτά; Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ζητάω από την Άννα Μαρία Ζαφειριάδου να καταγράψουμε ένα ιστορικό της υπόθεσης και να δούμε πού βρισκόμαστε τώρα και γιατί τα σκυλιά της Ξάνθης μπορεί τελικά να βοηθήσουν, μέσα από τη νομική οδό, τα σκυλιά που είναι στην ευθύνη όλων των δήμων. Γιατί ξέρετε ποιο είναι το πρόβλημα; Ότι σε αυτή τη χώρα ποτέ δεν τιμωρείται κανείς.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

— Άννα Μαρία, πώς βρήκατε εσείς αυτά τα σκυλιά;

Στις 25 Ιουλίου του 2023, ο προηγούμενος δήμαρχος Ξάνθης μας ζήτησε να πάμε ως φιλοζωικός σύλλογος Αδεσποτούλια να βοηθήσουμε στον χώρο της χωματερής πίσω από το εργοστάσιο ανακύκλωσης της Δ.Ι.Α.Μ.Α.Θ. που βρίσκεται στην τοποθεσία του Δήμου Τοπείρου, να βγουν από το εργοστάσιο καμιά εικοσαριά σκυλιά.

Είναι η παλιά χωματερή που είχε ο Δήμος Ξάνθης το παλιό κυνοκομείο, 5 λεπτά από την πόλη της Ξάνθης. Εκείνο το σημείο ανήκε στον όμορο Δήμο Τοπείρου που το παραχώρησε σε εταιρεία ανακύκλωσης η οποία σκέπασε τη χωματερή με χώμα. Τα ζώα παρέμειναν εκεί αλλά πλέον δεν μπορούσανε να φάνε από τα σκουπίδια, όπως έκαναν τόσο καιρό. Από πότε είναι; Βρήκαμε μια καταγγελία του 2020 της ΠΦΠΟ, άρα τα σκυλιά γεννιούνταν και πέθαιναν στη χωματερή για πολλά χρόνια. Από όσο γνωρίζουμε ήταν σκυλιά που μάζεψε από την πόλη ο Δήμος Ξάνθης και τα πέταξε εκεί χωρίς να τα στειρώσουν και να τα εμβολιάσουν.

— Έγινε λοιπόν το εργοστάσιο ανακύκλωσης και τα ζώα έμπαιναν μέσα ψάχνοντας τροφή;

Ναι, και κάποια στιγμή οι εργαζόμενοι απείλησαν ότι θα κάνουν απεργία, οπότε αναγκάστηκαν να μας καλέσουν να βοηθήσουμε. Όταν φτάσαμε στη χωματερή, πάθαμε σοκ! Καταρχήν τα ζώα δεν ήταν 20. Εκατοντάδες σκυλιά, ενήλικα, κουτάβια, άρρωστα, φοβικά, υποσιτισμένα να είναι έξω και μέσα στο χώρο της χωματερής. Γεννούσαν μέσα σε τόνους σκουπιδιών, περνούσαν από πίσω μετά τα παλετοφόρα και τα σκότωναν, αναπαράγονταν ανεξέλεγκτα, έπαιρνε τα κουτάβια η σκουπιδιάρα μαζί με τα σκουπίδια, και μη βρίσκοντας να φάνε έτρωγαν πτώματα άλλων ζώων που πέθαιναν. Δεν είχα ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου κάτι τέτοιο.

— Ενημερώσατε τότε τις αρμόδιες αρχές;

Ενημέρωσα αμέσως την κυρία Μάρσα Δημόπουλου, Ειδική Γραμματέα για της Προστασία των Ζώων Συντροφιάς, η οποία σοκαρίστηκε και υποσχέθηκε αμέσως βοήθεια. Λόγω του ότι ήταν περίοδος εκλογών, μέχρι να μπορέσουν Υπουργείο και Δήμος Ξάνθης να συντονιστούν, υπογράψαμε μια σύμβαση μέχρι τέλος Σεπτέμβρη για 30.000 ευρώ, με σκοπό να στειρώσουμε τα πρώτα ζώα και να τα ταΐζουμε καθημερινά, συν τις κτηνιατρικές εξετάσεις. Τα χρήματα τελείωσαν 26 Σεπτεμβρίου, ο Δήμος Ξάνθης αρνούνταν να αναλάβει τη φροντίδα των ζώων παραπέμποντάς μας στον Δήμο Τοπείρου στον οποίο ανήκει διοικητικά η χωματερή ενώ χρησιμοποιείται και από τους δύο δήμους.

Στείλαμε επιστολές και στην Περιφέρεια και στο Υπουργείο Εσωτερικών, περιμέναμε και τις δημοτικές εκλογές του Οκτώβρη, ενώ από την Ειδική Γραμματεία μας υπόσχονταν συνεχώς ότι θα βρεθεί λύση, αλλά ποτέ κανείς δεν ερχόταν. Τα ζώα στο μεταξύ πολλαπλασιάζονταν ανεξέλεγκτα και αργοπέθαιναν σε άθλιες συνθήκες.

— Εσείς πώς καταφέρνατε να φροντίζετε όλα αυτά τα σκυλιά;

Πήραμε δύο κοπέλες-υπαλλήλους που πήγαιναν στη χωματερή για τάισμα 24 ώρες 7 μέρες την εβδομάδα, μέχρι τον Δεκέμβριο. Φανταστείτε ότι χρειαζόμασταν 8 με 10 τσουβάλια την ημέρα, 200 κιλά τροφή. Όταν τέλειωσαν τα χρήματα της ανάθεσης, από τον Σεπτέμβριο και μετά, επιβαρυνθήκαμε εμείς τα έξοδα, συν τους μισθούς των υπαλλήλων και τα κτηνιατρικά.

Από τη στιγμή που πήγαμε, πάντως, δεν μπορούσαμε να εγκαταλείψουμε τα ζώα. Χάρη στους εθελοντές μας καταφέραμε να πιάσουμε αρκετά φοβικά σκυλιά, να τα στειρώσουμε και να τα εμβολιάσουμε, τους κάναμε θεραπείες, ενώ πήραμε και αρκετά κουτάβια και αναλάβαμε να τους βρούμε σπίτι. Και ακόμα αυτό κάνουμε.

— Γιατί το κρατήσατε κρυφό μέχρι τον Γενάρη, όταν είδαμε όλοι τις σοκαριστικές εικόνες από τα σκυλιά στη χωματερή της Ξάνθης;

Κάναμε υπομονή και πιστεύαμε τις υποσχέσεις τους, η Ειδική Γραμματεία μάς έλεγε να περιμένουμε. Κάποια στιγμή καταλάβαμε ότι δεν θα γίνει τίποτα και έτσι τον Ιανουάριο αποφασίσαμε να το δημοσιοποιήσουμε. Τότε έγινε ένας χαμός γιατί είδαν όλοι αυτές τις εικόνες της ντροπής με τις οποίες εμείς παλεύαμε καθημερινά έχοντας πια ξεπεράσει τα όριά μας.

Στις 22/1/2024 στείλαμε επιστολή στον πρωθυπουργό όπου εξηγούσαμε ότι είχαμε ενημερώσει το Υπουργείο από την πρώτη μέρα και μας είχε ζητηθεί από την κυρία Δημοπούλου να περιμένουμε, ότι το σεβαστήκαμε αλλά ότι δεν είχε γίνει κάτι μέχρι σήμερα, και ότι οι δήμοι μας αγνοούν. Η κυρία Δημόπουλου ήρθε εδώ στις 27 Ιανουαρίου, ώστε να γίνει ένα σχέδιο κατεπείγουσας αντιμετώπισης της κατάστασης, αλλά και πάλι δεν έγινε τίποτα απολύτως.

Μάλιστα η ίδια μου φέρθηκε άσχημα θεωρώντας ότι δεν έπρεπε να το δημοσιοποιήσω, λέγοντας γιατί το βγάλαμε αφού μας βοηθάνε, εννοώντας τις δύο ξένες φιλοζωικές οργανώσεις, την Animal Action και την Greek Animal Rescue, που μας έδιναν τροφές και χρήματα με τα οποία στειρώσαμε τον Δεκέμβριο 157 σκυλιά. Εννοείται πως τα χρήματα δεν έφταναν, τον μισθό των δύο υπαλλήλων τον πλήρωνα εγώ, όπως και τα ένσημά τους, ακόμα και τώρα εγώ τον πληρώνω της μίας κοπέλας που έχουμε. Το θέμα μου, όμως, δεν είναι η κυρία Δημόπουλου. Εδώ και πάνω από ένα χρόνο παρακαλάμε τους δήμους να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Έχουμε καταθέσει χαρτιά, είμαστε στη διάθεσή τους να συνεργαστούμε, φωνάζουμε αλλά δεν ακούνε.

— Οι εικόνες στην ανάρτησή σας από πότε είναι; Ρωτάω επειδή κατηγορηθήκατε ότι ντροπιάζετε τον δήμο και την πολιτεία με παλιές εικόνες από το καλοκαίρι.

Έχει καμιά σημασία τελικά; Έχει αλλάξει κάτι; Επί της ουσίας έχει γίνει κάτι από το Γενάρη που ήρθε εδώ η Ειδική Γραμματεία; Μπορείτε να δείτε τα βίντεο του Veto, του γερμανικού οργανισμού που έκανε τον έρανο, είναι δικά τους πλάνα μετά από έρευνα που έκαναν όταν ήρθαν εδώ, τέλη Απριλίου. Τα ζώα δεν είναι στην κατάσταση που ήταν πέρσι το καλοκαίρι, εξαιτίας του δικού μας προσωπικού αγώνα, αλλά σε καμία περίπτωση η κατάσταση δεν είναι υπό έλεγχο.

 Γύρω στα 300 ζώα έχουν στειρωθεί, από αυτά βέβαια έχουνε πεθάνει αρκετά. Συνολικά πια είναι περίπου 400. Τα μωρά τα παίρνουμε εμείς για να μη γίνουν φοβικά όπως οι μάνες τους, και προσπαθούμε να τους βρούμε σπίτια. Τα ταΐζουμε καθημερινά, κάνουμε θεραπείες, είναι πολύ καλύτερα, δεν το συζητώ.

Μια ματιά στα παρασκήνια στη χωματερή της Ξάνθης! 😔 Φανταστείτε να ζείτε ολόκληρη τη ζωή σας περικυκλωμένος από σκουπίδια, παλεύοντας μέρα με τη μέρα για φαγητό και στέγη. Για πολλά σκυλιά στην Ξάνθη, αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα. Στο σκουπιδότοπο παλεύουν για την επιβίωση, κάθε μέρα.
Ένα σενάριο τρόμου που είναι μέρος της καθημερινής ζωής για τα σκυλιά και τους ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων στο χώρο. Μετά την επίσκεψή μας, εμείς στο VETO αποφασίσαμε να μην κοιτάξουμε άλλο μακριά. Αυτά τα σκυλιά αξίζουν μια καλύτερη ζωή. Αξίζεις μια ευκαιρία. ➡️: hilf.ly/muellhaldexanthi
Βοηθήστε μας και δωρίστε τρόφιμα τώρα! Μαζί διασφαλίζουμε ότι τα σκυλιά του δρόμου της Ξάνθης θα έχουν αρκετή τροφή για ένα χρόνο.

***

— Πώς μια γερμανική οργάνωση ήρθε και ασχολήθηκε με τα σκυλιά της χωματερής της Ξάνθης;

Συνεργαζόμαστε με μία φιλοζωική από Γερμανία που όταν είδαν την κατάσταση ενημέρωσαν τον Veto, έναν οργανισμό που βοηθάει ζώα αναλαμβάνοντας πολύ μεγάλα project έκτακτων κρίσεων, σε εμπόλεμες ζώνες όπως η Ουκρανία ή στην Τουρκία με αυτό που συμβαίνει τώρα με τον καινούργιο νόμο. Ήρθαν 24 & 25 Απριλίου μόνοι τους, έκλεισαν ξενοδοχεία –στην αρχή δεν δέχτηκαν καν να φάνε μαζί μου– για να κάνουν έρευνα και να δουν την κατάσταση. Αυτό που βρήκαν το αποτυπώνουν στα βίντεο. Μετά μου πήραν συνέντευξη και υποσχέθηκαν βοήθεια.

Και ξαφνικά, χωρίς να γνωρίζουμε τίποτα, επέστρεψαν 11 Ιουλίου με τα χρήματα από τον έρανο που έκαναν, ο οποίος ξεπέρασε τις προσδοκίες, έφτασε τα 236.000 ευρώ, και περίπου 280.000 σε μερίδες τροφής. Από αυτά τα χρήματα θα έρθουν σε εμάς 100.000 ευρώ συν τις τροφές, και τα υπόλοιπα θα πάνε σε άλλα μεγάλα project του οργανισμού.

Δεν με βλέπει κανείς! ❌
Τοξικά απόβλητα, μολυσμένο νερό και βουνά από σκουπίδια. Σε αυτή την πραγματικότητα, περίπου 400 σκυλιά του δρόμου ζουν σε σκουπιδότοπο στην Ξάνθη, Ελλάδα. Σχεδόν κάθε μέρα, ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων βρίσκουν πτώματα σκύλων και κουταβιών που είτε λιμοκτονούν, είτε πέθαναν από δίψα είτε έχουν πεθάνει ως αποτέλεσμα ασθένειας και δηλητηρίασης.
➡️: hilf.ly/muellhaldexanthi
Με την αποστολή διάσωσης VETO "Garbage Dump" συλλέγουμε δωρεές για να υποστηρίξουμε την Anna-Maria στη διάσωση και τη φροντίδα αυτών των σκύλων και στη στείρωσή τους. Είσαι μέσα;

***

— Μάθαμε ότι το Υπουργείο Εσωτερικών έδωσε τον Απρίλιο 200.000 ευρώ στον Δήμο Τοπείρου, έκτακτα χρήματα ειδικά για τα σκυλιά της χωματερής. Τι έγιναν αυτά τα χρήματα;

Τα 110.000 ήταν για κτηνιατρικά, τα 60.000 για τροφές και 30.000 για την αγορά αυτοκινήτου περισυλλογής. Πήραν το αυτοκίνητο, το οποίο δεν έχουμε δει ποτέ. Τα υπόλοιπα δεν γνωρίζουμε τι έχουν γίνει. Τους έχουμε προειδοποιήσει ωστόσο ότι ο πληθυσμός είναι μη διαχειρίσιμος και κανένας δεν μπορεί να έρθει να τα μαζέψει, τα ζώα είναι άγρια και χρειάζεται ειδικά παγιδευμένη ομάδα παγίδευσης. Αν βγάλουν το πρόγραμμα σε κάποιον κτηνίατρο τα 110.000 ευρώ θα πεταχτούν, τόσο απλά.

— Παρότι τα ταΐζετε, τα σκυλιά παραμένουν φοβικά;

Ναι, με το που σε βλέπουν εξαφανίζονται, απλά πηγαίνουν και τρώνε εκεί που τους βάζουμε. Θα σας στείλω βίντεο, για να καταλάβετε πώς ταΐζουμε. Τα περισσότερα είναι ζώα που έχουν γεννηθεί στη χωματερή, οι μαμάδες εκπαιδεύουν τα μωρά και γίνονται κι αυτά φοβικά, γι’ αυτό και παίρνουμε τα κουτάβια. Και όσα σκυλιά πετάει ο Δήμος, όπως χθες που πέταξε ένα ο Δήμος Τοπείρου, τα καταλαβαίνεις επειδή δεν είναι φοβικά. Κι αν τα σκανάρεις, έχουν τσιπάκι του Δήμου.

Κίνδυνος σκουπιδιών! ❌
Δεν είναι μόνο τα μολυσμένα νερά και τα απόβλητα που αποτελούν σημαντική πηγή κινδύνου για τα σκυλιά στο σκουπιδότοπο της Ξάνθης. Πολλά από τα σκυλιά χτυπιούνται ή χτυπιούνται από φορτηγά ή πιάνονται σε συμπιεστές σκουπιδιών ενώ προσπαθούν να βρουν τροφή.⁠
Βοηθήστε τώρα και υποστηρίξτε την αποστολή διάσωσής μας "Garbage Dump", έτσι ώστε τα σκυλιά να μπορούν να στειρωθούν και να φροντιστούν επιτόπου.
➡️: hilf.ly/muellhaldexanthi

***

— Αδιανόητο το ότι οι δήμοι συνέχισαν αυτή την παράνομη, εκτός από ανήθικη, πρακτική.

Μέχρι και τον Δεκέμβριο πετούσε εκεί ο Δήμος Ξάνθης σκυλιά. Τα έχω με τσιπάκια, ξέρω ποια είναι, με τη λογική να τα πάρουν από την πόλη. Έκαναν ένα καταφύγιο που κόστισε 600.000 ευρώ και έβαλαν μέσα αντί για 40 ζώα 100, είναι το ένα πάνω στο άλλο.

— Από αυτά τα καινούργια σύγχρονα καταφύγια, όπως της Τρίπολης, που πολλοί δήμοι έχουνε φτιάξει στην Ελλάδα με τη χρηματοδότηση που προβλέπει ο νόμος, όπου τα ζώα μέσα κακοποιούνται συστηματικά;

Έτσι ακριβώς. Και ό,τι ενοχλούσε στον δρόμο το πετούσαν στη χωματερή. Ερχόμασταν και βλέπαμε ζώα που τα ξέραμε από την πόλη με τσιπάκι του Δήμου Ξάνθης. Όσα μπορούσαν να επιβιώσουν, έτσι; Γιατί τα σκυλιά της αγέλης, όταν έρχονται καινούργια, τις περισσότερες φορές τα τρώνε.

— Ακόμα τρώγονται μεταξύ τους τα σκυλιά;

Κάθε μέρα! Τα πιο πολλά είναι μεγαλόσωμα τσοπανόσκυλα, όσα έχουν επιβιώσει είναι πολύ δυνατά, από τα 200 κουτάβια που έχουμε μαζέψει έζησαν τα 30. Περιμένουμε λίγο να απογαλακτιστούν και μετά τα μαζεύουμε. Τους κάνουμε το πρώτο εμβόλιο στο μήνα και σε 14 μέρες, αν ζήσουν, τους κάνουμε το δεύτερο. Τα περισσότερα πεθαίνουν από κακουχίες και μολύνσεις τους πρώτους δύο μήνες.

Μόνη με 400 σκυλιά! 🚨 400 σκυλιά ανάμεσα σε βουνά από σκουπίδια: αυτή είναι η πραγματικότητα στην Ξάνθη της Ελλάδας. Οι ακτιβιστές των ζώων είναι απελπισμένοι επειδή τα πολλά ζώα χρειάζονται τροφή, νερό και φάρμακα καθημερινά για να επιβιώσουν - ένα έργο σχεδόν άλυτο.
Προστέθηκε στο κόστος η επείγουσα ανάγκη των απαραίτητων στειρώσεων για να τερματιστεί οριστικά η ταλαιπωρία.
➡️ Γίνε μέρος του. Ελάτε μαζί μας για να βάλουμε τέλος στην ταλαιπωρία των σκύλων του δρόμου της Ξάνθης.

***

— Είναι αδύνατον να δεχτούμε ότι όλα αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα το 2024…

13 χρόνια τώρα έχω ζήσει καταστάσεις και ζώα σε άσχημη κατάσταση. Αυτό που είδα εκεί εμένα μου κατέστρεψε τη ζωή – όσο βαρύ και να ακούγεται αυτό που σας λέω. Έχω χάσει τον ύπνο μου. Υπήρχαν μέρες που παρακαλούσα φίλους να μου δώσουν ένα τσουβάλι τροφή, γιατί δεν είχα πια χρήματα. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ ξέροντας ότι 600 σκυλιά στη χωματερή πεινάνε και εξαρτώνται από μένα. Μέχρι να το οργανώσω, να αρχίσει ο κόσμος να βοηθάει, να γίνονται στειρώσεις… Φυσικά και οικονομικά ήταν δυσβάσταχτο, μπήκα μέσα γύρω στα 30 χιλιάρικα.

— Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί με τι απόθεμα ψυχικού σθένους σηκώσατε όλο αυτό το βάρος. Τι δουλειά κάνετε;

Έχω μια Μεταφορική, πιο πολύ όμως με αυτό ασχολούμαι παρά με τη δουλειά μου. Κόντεψα να τρελαθώ, δεν ήξερα αν θα μπορώ την επόμενη μέρα να τα ταΐσω. Δεν θα πω για τα νεκρά που έχω μαζέψει, και που όσο και να το έχεις συνηθίσει, κάθε θάνατος αφήνει κάτι. Βάλτε τον ένα θάνατο μετά τον άλλο, μετά τον άλλο… να βλέπεις μωρά κατασπαραγμένα από τα μεγάλα, να βρίσκεις στα κάγκελα σκοτωμένα, πόσο να το αντέξεις αυτό, έναν μήνα, δυο, τρεις;…

Δεν μπορούσα να κοιμηθώ ξέροντας ότι 600 σκυλιά στη χωματερή πεινάνε και εξαρτώνται από μένα.

— Κάθε φορά που πηγαίνετε εκεί βλέπετε κατασπαραγμένα σκυλιά;

Ναι, κατασπαραγμένα σκυλιά, άρρωστα, κουτσά, μάνες με τα βυζιά να κρέμονται, πώς να το αντέξεις; Και πάλι καλά, το έχουμε φέρει σε πολύ καλή κατάσταση. Είναι ταϊσμένα, γύρω στα 300 ζώα έχουν στειρωθεί, από αυτά βέβαια έχουνε πεθάνει και αρκετά. Τα μωρά τα παίρνουμε εμείς για να μη γίνουν φοβικά όπως οι μάνες τους, και προσπαθούμε να τους βρούμε σπίτια. Κάνουμε θεραπείες, είναι πολύ καλύτερα δεν το συζητώ. Συνολικά είναι περίπου 400. Αλλά σε περίπτωση που φύγουμε, πάλι θα γυρίσει εκεί που ήταν.

— Στο βίντεο που κάνατε με τη Veto λέτε ότι έχετε άγχος μη σας συμβεί κάτι και ποιος θα φροντίσει για αυτά τα ζώα, ότι αυτό είναι ο εφιάλτης σας…

Ναι έχω μεγάλο άγχος, τι θα γίνουν αυτά τα ζώα. Εγώ ένα χρόνο παλεύω και δεν έχω βγάλει άκρη. Κι αν δεν ερχόταν η Veto τώρα δεν θα είχαμε τίποτα, έναν δήμο μόνο να λέει υποκριτικά ότι ταΐζει.

Πριν από 20 μέρες, προχωρήσουμε σε μήνυση κατά παντός υπευθύνου για εγκληματικές ενέργειες στα ζώα της χωματερής κατά συρροή και εξακολούθηση. Την επόμενη μέρα, όταν είδαμε στη χωματερή σε ένα σημείο τροφή, πήρα τηλέφωνο τον Δήμο Τοπείρου και μου απάντησαν –με ύφος– ότι έχουν εντολή από το υπουργείο να ταΐσουν και ότι έχουν και φωτογραφίες. Προσπαθήσαμε να τους εξηγήσουμε ότι το να πετούν σε ένα σημείο τροφή δεν βοηθάει γιατί είναι μία περιοχή 120 στρεμμάτων και πρέπει να τους δείξουμε τους σταθμούς σίτισης. Και ακόμα ότι στο παλιό κυνοκομείο έχουμε άρρωστα ζώα τα οποία σε καθημερινή βάση πρέπει να κάνουν θεραπεία, να ταϊστούν, να καθαριστούν, ενώ σε ξεχωριστό σημείο έχουμε τα κουτάβια. Έστειλα και επιστολή αλλά αγνοηθήκαμε.

Αυτό που πιστεύουμε είναι ότι η μήνυση διέρρευσε, θορυβήθηκαν στο υπουργείο και έδωσαν εντολή στον δήμο να ρίχνουν τροφή. Πρέπει να ξέρεις πού θα ταΐσεις, αυτό εξήγησα στο Δήμο. Στα περισσότερα σημεία που ταΐζουμε δεν είναι καν προσβάσιμα με το αυτοκίνητο, τα σκυλιά πετάγονται από εκεί που δεν τα βλέπεις. Στείλαμε και επιστολή στον πρωθυπουργό για να τον ενημερώσουμε. Η μήνυση τελικά κατατέθηκε χθες.

Πριν από 20 μέρες, προχωρήσουμε σε μήνυση κατά παντός υπευθύνου για εγκληματικές ενέργειες στα ζώα της χωματερής κατά συρροή και εξακολούθηση.

— Το πιο σημαντικό τώρα είναι να στειρωθούν τα ζώα. Πώς θα το καταφέρετε εφόσον είναι φοβικά;

Υπάρχει μια ειδική ομάδα αιχμαλωσίας φοβικών ζώων, με πέντε κτηνιάτρους εκ των οποίων οι δύο είναι κυνηγοί κτηνίατροι, που έρχονται μαζί με το ασθενοφόρο και έχουν εκπαιδευτεί να τα ναρκώνουν για να τα πιάσουν. Έχουν έδρα τη Ρουμανία και κτηνιάτρους από όλον τον κόσμο, πηγαίνουν όπου τους καλούν και παίρνουν ελάχιστα χρήματα. Είναι απίστευτη ομάδα. Δέχτηκαν να έρθουν, αλλά φοβάμαι ότι το κράτος δεν θα δώσει άδεια να περάσουν με το ασθενοφόρο έχοντας μαζί τους τον απαραίτητο εξοπλισμό για να αιχμαλωτίσουν και να ναρκώσουν τα ζώα και να τα στειρώσουν.

— Τι άλλο χρειάζεται να γίνει;

Κάποιοι σταθμοί με σκέπαστρα για να μπορούν τα ζώα να προφυλαχτούν από τις καιρικές συνθήκες σε διάφορα σημεία της περιοχής, να υπάρχει δηλαδή στέγαση, σίτιση και φροντίδα σε καθημερινή βάση. Σκεφτείτε τώρα με αυτό τον καύσωνα, πώς θα επιβίωναν τα ζώα αν δεν ήμασταν εδώ; Όπως το έχω υπολογίσει, αν δεν μπει καινούργιος πληθυσμός και στειρωθούν όλα τα σκυλιά, σε έξι χρόνια θα έχουν μείνει μόνο καμιά δεκαριά με τη θνησιμότητα που έχουν. Θα πεθάνουν μέσα σε λίγα χρόνια από αρρώστιες επειδή δεν μπορείς να τους βάλεις αμπούλες για τα έντομα, που είναι ο εχθρός του σκύλου – καλαζάρ, σκουλήκι, ερλιχίωση, αυτά τα τρία θα τα θερίσουν.

— Το καλό σενάριο, δηλαδή, για αυτά τα ζώα είναι να ζήσουν και να πεθάνουν από αρρώστιες σε φυσικό χρόνο.

Σύντομα, μέσα στα επόμενα 3-5 χρόνια.

— Πώς να μη χάνετε τον ύπνο σας…;

Δεν γίνεται. Και σε όλη αυτή την κόλαση να πρέπει να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας, και να πρέπει να πείσεις τους αρμόδιους να κάνουν αυτό που πρέπει. Η δική μου δουλειά όμως δεν είναι να κυνηγάω τον δήμο και την Ειδική Γραμματεία, δεν μου είναι καθόλου ευχάριστο.

— Ήσασταν και υποψήφια με τη Νέα Δημοκρατία στις περιφερειακές εκλογές. Δεν είχατε, δηλαδή, κάποια επιθυμία να τα βάλετε με το «σύστημα».

Για αυτόν ακριβώς τον λόγο έβαλα υποψηφιότητα, για να κάνουμε κάτι με τα ζώα. Και όχι, δεν είχα καμία απολύτως πρόθεση να τα βάλω με το σύστημα, και δεν μου αρέσει καθόλου, μου δημιουργεί άγχος, ανεβάζω πίεση και κοιμάμαι με οξυγόνο το βράδυ.

Δεν μας βοηθάει κανείς. Όταν σπάει το αμάξι μου γιατί είναι 120 στρέμματα και ο δρόμος είναι δύσβατος και το πάω στο συνεργείο, δεν έχω άνθρωπο να με πάει να ταΐσω, κουβαλάω τα σακιά 53 χρονών γυναίκα στην πλάτη. Από τον Δεκέμβριο κράτησα τη μία κοπέλα γιατί δεν μπορούσα να πληρώνω δεύτερο άτομο. Αυτή πηγαίνει 6 μέρες τη βδομάδα και πηγαίνω κι εγώ μία για να κάνουμε όλο τον κύκλο, για να ταΐσω, να καθαρίσω, να δώσω φάρμακα ακόμα να σκουπίσω, να βάλω νερά… Και τις υπόλοιπες μέρες για περιφερειακές δουλειές, αν χρειαστεί ένα σκυλί γιατρό, για να πάω τροφές, να αγοράσω εμβόλια, πηγαίνω σχεδόν κάθε μέρα. Και έτσι βγαίνει βδομάδα.

— Αυτά τα ζώα ζουν σε ένα no man’s land…

Ακριβώς… Και εφόσον έχω κάνει τα πάντα και δεν έχω άλλο τρόπο –ενώ θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε και να λήξει όλο αυτό– τώρα έγινε η μήνυση. Ο νομικός που μας βοήθησε αφιλοκερδώς, μου είπε «κυρία Ζαφειριάδου, σας έλεγαν τρελή, τώρα θα δικαιωθείτε. Ό,τι δεν κάνει το κράτος, μπορεί να το επιβάλει ο νόμος. Και να ξέρετε ότι αυτή η υπόθεση είναι πολύ ενδιαφέρουσα νομικά γιατί υπάρχουν πολλές παραβάσεις που επιφέρουν ποινές φυλάκισης για τους υπεύθυνους. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι μια πολύ σημαντική υπόθεση, γιατί όλα αυτά τα άρθρα που παραβαίνουν οι δήμοι στην περίπτωση της χωματερής της Ξάνθης, το κάνουν σε όλη την Ελλάδα.

— Τo πραγματικά καλό σενάριο, λοιπόν, είναι τα σκυλιά αυτά, αν δικαιωθούν, να αναδείξουν το πρόβλημα που υπάρχει παντού και να γίνουν οδηγός για όλη τη χώρα.

Ναι! Αν η υπόθεση πάρει διαστάσεις και υπάρξει δικαίωση για τα ζώα, ο κάθε δήμος θα οφείλει να συμμορφώνεται. Οι νομικοί μας θα το παρακολουθούν στενά, αν θα το προχωρήσει εισαγγελέας ή αν μπει στο αρχείο. Λογικά θα ξέρουμε σύντομα. Αν δικαιωθούμε, πιστεύω ότι θα αλλάξουν πολλά πράγματα όσον αφορά τα δεδικασμένα και τις υποχρεώσεις των δήμων.

— Είδαμε τι συμβαίνει στη Σπάρτη, την Τρίπολη, σε κυνοκομεία και χωματερές σε τόσους άλλους δήμους. Τα ζώα ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες, τις περισσότερες φορές χωρίς να το μαθαίνει κανείς. Οι δήμοι αντικατοπτρίζουν την αδιαφορία των πολιτών, και η κατάσταση είναι τραγική παντού και επιδεινώνεται συνεχώς.

Έτσι είναι, είμαστε αυτοί που μας κυβερνούν. Να σας πω όμως και αυτό… Μόλις κάναμε τον χάρτη για τις προβλέψεις σχετικά με τον αριθμό των αδέσποτων ζώων που θα έχουμε στην Ελλάδα του χρόνου. Είναι μαθηματικό πρόβλημα, το πώς πολλαπλασιάζονται τα ζώα, γεννήτορες μαζί με απογόνους, μια διαφορική εξίσωση την οποία υπολόγισε μαθηματικός δίνοντάς του παραμέτρους να γεννήσουν τα μισά ζώα και ποσοστά θνησιμότητας. Η πρόβλεψη σε ένα χρόνο, με 50% θνησιμότητα, είναι 11 εκατομμύρια σκυλιά. Με 80% θνησιμότητα είναι 4.400.000 εκατομμύρια. Κι εγώ σου λέω ότι πέφτω έξω 50% και δεν είναι 11, είναι 5,50 εκατομμύρια. Ούτε στο Δελχί δεν έχει τόσα! Τι θα κάνουμε;

Υπάρχει ένας νόμος που ψηφίστηκε για να καταπολεμήσει το πρόβλημα ο οποίος δεν μπορέσει να εφαρμοστεί για το χ-ψ λόγο – απολογισμός του νόμου, αν λειτουργεί ή όχι, δεν έχει γίνει. Δεν γίνεται όμως να πηγαίνουμε μέσα σε ένα χρόνο από τα 3 στα 4 εκ. και να μην ανοίγει ρουθούνι, κάτι πάει στραβά. Και δεν βλέπω κανέναν υπουργό να βγει να μαζέψει τους δημάρχους, να βάλει κάτω τον κυνηγετικό σύλλογο που είναι μεγάλη πληγή, να γίνει ένας συντονισμός, μια κουβέντα… κάτι. Που θα τα βάλουν τόσα ζώα; Στα κυνοκομεία που ΘΑ κάνουνε; Οι φιλοζωικές είναι τίγκα με τα χέρια ψηλά, τι θα γίνουν τα ζώα; Γιατί δεν μας ακούνε;

— Γιατί δεν καλούν πέντε μεγάλα φιλοζωικά να βοηθήσουν στο πρόβλημα;

Το πρόβλημα είναι μη διαχειρίσιμο, αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινήσεις –πράγματι– βάζοντας τους σωστούς ανθρώπους. Πρέπει να γίνουν 4-5 κινήσεις μαζί για να το περικυκλώσουν. Χρειάζεται αλλαγή του νόμου σε κάποια σημεία, εξωστρέφεια, να φύγουν όσο περισσότερα ζώα μπορούν στο εξωτερικό και ασταμάτητες στειρώσεις. Εγώ αυτή τη στιγμή επιδοτώ τα σκυλιά για να φύγουν στο εξωτερικό, ψάχνω χρήματα για να πληρωθούν τα εισιτήριά τους, αυτό θα πρέπει να κάνει η Ελλάδα, να πιάσει τα μεγάλα φιλοζωικές στο εξωτερικό και να πει ό,τι σκυλιά παίρνετε είναι δωρεάν. Και όχι να μπλοκάρει τις διαδικασίες!

— Με τα χρήματα από τη Γερμανία τι θα κάνετε;

Θα δώσουμε 9.000 ευρώ για στειρώσεις στα σκυλιά της χωματερής. Τα υπόλοιπα θα τα δώσω στα Αδεσποτούλια Ξάνθης για να κάνουν καινούργιο καταφύγιο. Γιατί, συν τοις άλλοις, δεν μπορούμε να βγάλουμε άδεια. Ειδικά εμάς θα μας κρεμάσουν, ήδη μας κατηγορούν ότι είμαστε παράνομοι – καμιά φόρα απορώ ακόμα πως αντέχεται όλο αυτό.

Θα προσπαθήσω να στειρωθούν και μερικά ζώα από την ευρύτερη περιοχή της Ξάνθης. Εμείς έχουμε και τα Πομακοχώρια, εκεί είναι η κόλαση, τα ζώα είναι εκατοντάδες, γεννιούνται-πεθαίνουν, γεννιούνται-πεθαίνουν… χωρίς σταματημό. Όταν έρθουν οι Ρουμάνοι θα ήθελα να πάω κι εκεί και να στειρώσω όσα πιο πολλά μπορώ. Κι όταν κάνουμε το καινούργιο καταφύγιο, θα κάνω δικό μας κτηνιατρείο, της Φιλοζωικής, και θα στειρώνω σχεδόν δωρεάν, με ένα πολύ μικρό ποσό ίσα-ίσα για τα φάρμακα και τον γιατρό.

— Πόσα ζώα έχετε αυτή τη στιγμή;

Έχουμε γύρω στα 84 στο καταφύγιο, στο σπίτι έχω 13, σε φιλοξενίες άλλα 20 και στην χωματερή άλλα 400. Άντε κοιμήσου… Αν το ήξερα δεν θα έμπλεκα, τώρα είναι αργά. Πριν από 13 χρόνια, πήγα να βοηθήσω μια κοπέλα που ήτανε φιλόζωη και έλεγα εγώ δεν θα καταντήσω ποτέ έτσι.

— Ας ακούσουν αυτοί που πρέπει, μήπως και αλλάξουν τα πράγματα.

Μακάρι.

Ένα άλλο ζήτημα που ταλαιπωρεί σωματεία και εθελοντές, που η Άννα Μαρία χαρακτηρίζει ιδιαίτερα επείγον, είναι η καθυστέρηση στην έκδοση των traces. Υπάρχουνε ζωάκια που μπορούν να γλιτώσουν από αυτή την κόλαση, που έχουν βρει οικογένειες στο εξωτερικό και είναι δύσκολο να πάνε στα σπίτια τους για γραφειοκρατικούς λόγους.

Τα traces είναι ένα έγγραφο που υποχρεούται και η χώρα μας να εκδίδει, το οποίο συνοδεύει τα ζώα όταν κινούνται σε χώρες τις Ε.Ε. και εξασφαλίζει την διαφανή και ασφαλή μετακίνηση τους.

Η ίδια η έκδοση τους (Ν.4830/2021) δεν θα έπρεπε να είναι δύσκολη (σε άλλες χώρες είναι ζήτημα ωρών) όμως στην χώρα μας κολλάει για μήνες και χρόνια, στα αργά και προβληματικά αντανακλαστικά, στην αδιανόητη δυσκαμψία του Ελληνικού Δημοσίου, όπου ο κάθε υπάλληλος είναι ένα μικρό κράτος.

Αυτή η καθυστέρηση στη σωστή εφαρμογή του νόμου έχει ως αποτέλεσμα ζώα που έχουν βρει υιοθεσία σε χώρες τους εξωτερικού, υπάρχουν σπίτια που τα περιμένουν, να μένουν πίσω και ακόμα και να χάνουν την ζωή τους περιμένοντας.

Το πιο σημαντικό τώρα, λέει η Άννα Μαρία, είναι να αρθούν τα εμπόδια προκειμένου τα ζώα –τα οποία βρίσκονται σε αυτή τη συνθήκη εξαιτίας έκνομων ενεργειών των δήμων–, να μπορέσουν να ταξιδέψουν για να βρουν σπίτι. Είναι τόσο επείγον να φύγουν από εδώ τα ζώα και να υιοθετηθούν που θα έπρεπε να τους πληρώνει το κράτος τα εισιτήρια, και όχι να περνούν οι εθελοντές, οι μόνοι στην Ελλάδα που νοιάζονται και βοηθούν τα ζώα, όλο αυτό τον Γολγοθά.