Δημοτικό Καταφύγιο Ηλιούπολης: Κινδυνεύει να κλείσει το καταφύγιο του Πίνατ;

Update: Τη συνέντευξη πήραμε 30/5. Μόλις δημοσιεύθηκε, πληροφορηθήκαμε ότι ανακοινώθηκε από την Ειδική Γραμματεία για την Προστασία των Ζώων Συντροφιάς ότι δόθηκε παράταση αλλούς 6 μήνες προκειμένου τα παράνομα καταφύγια να συμμορφωθούν. Προς το παρόν το καταφύγιο του Πίνατ σώθηκε, παρά την αγωνία μέχρι τελευταία στιγμή. Το πρόβλημα όμως παραμένει. Θα παρακολουθούμε τις εξελίξεις και ελπίζουμε να βρεθεί λύση.

Με αφορμή την ανάρτηση της Ζωοφιλικής Ένωσης Ηλιούπολης. Κάτι πηγαίνει πολύ λάθος στην εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής για τα ζώα συντροφιάς. Πριν από δύο μέρες γράφαμε για την τραγική κατάσταση στην οποία κρατούνται τα σκυλιά στον Δήμο Τρίπολης. Σκελετωμένα ζώα με κρατική σφραγίδα. Αν οι υπεύθυνοι δεν δίνουν καν τροφή στα ζώα, φανταστείτε τι συμβαίνει με τις υπόλοιπες ανάγκες των ζώων και τη διαχείρισή τους.

Και όλο αυτό το μάθαμε μόνο και μόνο επειδή ασχολήθηκε το Save a Greek Stray, η οργάνωση που έχει ιδρύσει η Εριέτα Κούρκουλου Λάτση (στην τελευταία τους ανάρτηση καταγγέλλουν ότι πήραν τα σκελετωμένα σκυλιά και τα έκρυψαν σε χωράφια, μετά τη δημοσιοποίηση, για να τα εξαφανίσουν). Εξαιτίας του Save a Greek Stray είχαμε πληροφορηθεί και για το κολαστήριο της Σπάρτης. Αλήθεια, πόσα σκυλιά βασανίζονται σε όλη τη χώρα χωρίς κανέναν έλεγχο; Να ένα ωραίο θέμα ερευνητικής δημοσιογραφίας.

Την ίδια στιγμή, χθες μάθαμε ότι καταφύγια που κάνουν άριστη δουλειά κινδυνεύουν να κλείσουν. Το πρωί της Παρασκευής 31 Μαρτίου, που γράφουμε αυτές τις γραμμές, λήγει η διορία που είχε δώσει το Υπουργείο Εσωτερικών για να αποκτήσουν άδεια. Ο νόμος, και σωστά, προβλέπει την υποχρέωση αδειοδότησης και καταγραφής των καταφυγίων, μαζί με χρηματοδότηση στους Δήμους για να φτιαχτούν σύγχρονες εγκαταστάσεις. Όμως έχουμε πολλές περιπτώσεις πολύ καλών καταφυγίων που δεν μπορούν να βγάλουν άδεια, όπως είναι το Δημοτικό Καταφύγιο το οποίο λειτουργεί η Ζωοφιλική Ένωση Ηλιούπολη. Ένα ιστορικό καταφύγιο, από τα πιο παλιά, οι εθελοντές του οποίου κάνουν απίστευτη δουλειά εδώ και 27 χρόνια.

Τα ζώα του καταφυγίου Ηλιούπολης έχουν, κατά κάποιο τρόπο, ένα ατού. Από εκεί πήρε ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον γνωστό σε όλους Πίνατ. Είναι δυνατόν να κλείσει το καταφύγιο του Πίνατ; Μάλλον ήρθε η ώρα, ο τυχερός αυτός σκυλάκος, να βοηθήσει τους φίλους του στο καταφύγιο. Και ίσως, όλος αυτός ο παραλογισμός, κάνεις περισσότερους να αναρωτηθούν γιατί η κατάσταση με τα αδέσποτα στη χώρα μας, μετά τον πολυδιαφημισμένο νόμο του 2021, αντί να βελτιώνεται, χειροτερεύει. Και γιατί όλες οι φιλοζωικές οργανώσεις της χώρας, και όλοι όσοι νοιάζονται για τα αδέσποτα, τρία χρόνια μετά αισθάνονται το λιγότερο προδομένοι.

Επικοινωνήσαμε με την Έμυ Παπαγιαννοπούλου, ταμία της Ζωοφιλικής Ένωσης Ηλιούπολης, από τις πιο παλιές και ενεργές εθελόντριες, για να μας εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει. Το πρώτο πράγμα που μας λέει είναι για την επίσκεψη του πρωθυπουργού, την οποία βέβαια θυμόμαστε.

«Το 2021, ο πρωθυπουργός κύριος Μητσοτάκης επισκέφτηκε το νόμιμο δημοτικό καταφύγιο του Δήμου Ηλιούπολης, τον ξεναγήσαμε στον χώρο, είδε τα σκυλιά που φιλοξενούμε και μας έδωσε συγχαρητήρια για το έργο μας. Δύο βδομάδες αργότερα υιοθέτησε από εμάς ένα σκυλάκι, τον Πίνατ, τον οποίο εγώ μάλιστα παρέδωσα στο Μέγαρο Μαξίμου με πολλή χαρά γιατί δεν παύει να είναι μεγάλη τιμή να επισκεφτεί ο πρωθυπουργός της χώρας το καταφύγιό μας, όπως και να υιοθετήσει έναν αδέσποτο σκύλο από εμάς».

Θα λειτουργούσε και ως συμβολισμός: ότι είναι καλύτερο να υιοθετούμε από καταφύγιο, αν θέλουμε να πάρουμε σκύλο, σχολιάζω. «Σωστά, έτσι είναι. Λίγο αργότερα θεσπίστηκε ο νόμος 4830 του 2021, ο οποίος ανάμεσα σε άλλες πρωτοτυπίες που είχε, έλεγε ότι θα επιτρέπονται πλέον τα καταφύγια σε δασικές εκτάσεις. Εγώ πιστεύω ότι ο κύριος πρωθυπουργός το έκανε για να βοηθήσει το δικό μας καταφύγιο να νομιμοποιηθεί. Δεν υπολόγισε όμως ότι η ζώνη Β΄ Υμηττού, όπου βρίσκεται το καταφύγιο της Ηλιούπολης, δεν είναι δασική αλλά αναδασωτέα περιοχή. Που σημαίνει ότι δεν μπορείς να πάρεις ένα χαλικάκι από εδώ και να το πας στα δύο μέτρα».

Με την προηγούμενη δημοτική αρχή, οι εθελοντές της Ζωοφιλικής Ένωσης Ηλιούπολης έφτιαξαν τα σχέδια του νέου καταφυγίου μαζί με τον μηχανικό του Δήμου. Ο Δήμος Ηλιούπολης εξασφάλισε από το πρόγραμμα Φιλόδημος 372.000 ευρώ για την κατασκευή σύγχρονου καταφυγίου, τα χρήματα ωστόσο δεν έχουν εκταμιευθεί γιατί σκοντάφτουν στον σκόπελο του Δασαρχείου, ενώ λήγει η προθεσμία νομιμοποίησης των καταφυγίων.

Το ζωοφιλικό σωματείο Ηλιούπολης έχει σύμφωνο συνεργασίας εδώ και πολλά χρόνια με τον Δήμο, έχοντας αναλάβει αποκλειστικά τη διαχείριση του καταφυγίου και τη φροντίδα των αδέσποτων. Το 1997, όταν ιδρύθηκε, στην Ηλιούπολη υπήρχαν πάνω από 200-250 σκυλιά στον δρόμο. Μετά από 27 χρόνια εθελοντικής προσφοράς και σκληρής δουλειάς, έχουν καταφέρει να μην υπάρχει απολύτως κανένας αδέσποτος σκύλος. 

Μετά από 27 χρόνια εθελοντικής προσφοράς και σκληρής δουλειάς, έχουν καταφέρει να μην υπάρχει απολύτως κανένας αδέσποτος σκύλος

«Εμείς φροντίζουμε τα ζώα, κάνουμε την περισυλλογή από τους δρόμους, τα πηγαινοφέρνουμε στους κτηνιάτρους, τα σιτίζουμε και στο τέλος κάνουμε τις υιοθεσίες. Είμαστε πάρα πολύ σοβαροί στο πού δίνουμε τα ζώα και ακόμα και μετά από χρόνια τα παρακολουθούμε».

Και ο Δήμος;
«Ο Δήμος πληρώνει τους κτηνιάτρους, τουλάχιστον η προηγούμενη δημοτική αρχή, ελπίζουμε και η καινούργια. Με την προηγούμενη διοίκηση είχαμε αρχίσει και μία σοβαρή δουλειά με τις γάτες: καταγραφή σε όλες τις γατοαποικίες. Ο Δήμος έδινε τροφές κι εμείς τρέχαμε για τις στειρώσεις, έχουμε στειρώσει τεράστιο αριθμό γατιών – ευελπιστούμε κάποια στιγμή να συνεργαστούμε και με τον καινούργιο δήμο. Αλλά τώρα το πιο σοβαρό είναι το θέμα του καταφυγίου. Δεν νοείται Δήμος και σωματείο χωρίς έναν χώρο να βάζουμε τα ζώα».

Τι φροντίδα έχουν τα σκυλιά στο καταφύγιο Ηλιούπολης;
Όποιος θέλει μπορεί να έρθει και να δει από κοντά τα ζώα μας, είναι σε άριστη κατάσταση. Έχουμε δύο 5ωρες βάρδιες την ημέρα, όλα τα σκυλιά βγαίνουν βόλτα πρωί-βράδυ, ταΐζονται και αλλάζουμε τα νερά τους επίσης δύο φορές τη μέρα. Με όλες τις καιρικές συνθήκες, βρέξει-χιονίσει, σαββατοκύριακα, γιορτές, αργίες, πάντα υπάρχουν οι βάρδιες. Είμαστε περίπου 50 ενεργοί εθελοντές, κάποιοι φροντίζουν γάτες, άλλοι σκύλους.

Κάνετε τρομερή δουλειά!
Είναι αλήθεια, είμαστε περήφανοι.

Πόσα ζώα έχει το καταφύγιο αυτή τη στιγμή; 
Καμιά δεκαπενταριά. Εμείς δεν θέλουμε κολαστήρια, όπως είναι τα δημοτικά καταφύγια, μπαίνουν μέσα μόνο όσα μπορούμε να διαχειριστούμε. Ευτυχώς έχουμε πολλές υιοθεσίες, κάθε χρόνο περίπου 200 σκύλους και γάτες. Επί 27 χρόνια κάνουμε τα πάντα για να έχουμε την Ηλιούπολη καθαρή από αδέσποτα, τους δημότες ευχαριστημένους, τα ζώα μας προστατευμένα και σε άριστες οικογένειες.

Όσο τα λέμε αυτά, καλό είναι οι αναγνώστες μας να έχουν στο μυαλό τους τα σκυλιά στο κυνοκομείο Σπάρτης παλιότερα, της Τρίπολης και πολλών άλλων δήμων στην Ελλάδα.
Πριν από κάποιες μέρες έγινε καταγγελία στο Facebook για τον Δήμο Σερρών που έχει 500 ζώα, τα οποία είχαν πέντε μέρες να φάνε, πώς να διαχειριστείς 500 σκυλιά; Ο Δήμος Τρίπολης έχει 200 σκυλιά. Και είναι πραγματικά αξιοπερίεργο το ότι δεν βλέπεις κανέναν δήμο να ανεβάζει ζώα για υιοθεσία. Εκκλήσεις για υιοθεσίες και φιλοξενίες βλέπεις καθημερινά μόνο από εθελοντές και φιλοζωικά σωματεία. Δεν καταλαβαίνω τι περιμένουν, να πεθάνουν τα ζώα;

Φανταζόμαστε όλοι ότι αισθάνεστε τεράστια απογοήτευση και απελπισία.
Ναι, έτσι είναι, γιατί αύριο είναι η τελευταία μέρα. Υπάρχει ο κίνδυνος να στείλει η Περιφέρεια στον Δήμο εντολή να σφραγιστεί το καταφύγιο. Ελπίζω όμως ότι θα δοθεί παράταση. Και ότι μετά θα βρεθεί μια λύση με το δασαρχείο – υπάρχουν τρόποι.

Είναι λάθος η διαχείριση των ζώων να ανήκει στους Δήμους, δηλαδή σε ανθρώπους που δεν νοιάζονται, δεν νιώθουν και δεν ξέρουν από ζώα

Πέραν όλων των άλλων, η ιστορία της Ηλιούπολης, σε συνδυασμό με την ιστορία της Τρίπολης, δείχνουν ΕΝΑ πράγμα. Ότι είναι λάθος η διαχείριση των ζώων να ανήκει στους Δήμους, δηλαδή σε ανθρώπους που δεν νοιάζονται, δεν νιώθουν και δεν ξέρουν από ζώα. Αντίθετα, όταν οι εθελοντές αναλαμβάνουν τη φροντίδα των ζώων (που έτσι κι αλλιώς την έχουν από πάντα στην Ελλάδα) και ο Δήμος τους βοηθάει και τους στηρίζει, κι όταν γίνονται συνεχώς στειρώσεις και σοβαρή διαχείριση υιοθεσιών, το πρόβλημα με τα αδέσποτα ζώα, αυτή η μεγάλη ντροπή της χώρας και όλων μας, μπορεί να αντιμετωπιστεί.

Για να καταλάβετε τη δουλειά που κάνουν οι εθελοντές Ζωοφιλικής Ένωσης Ηλιούπολης, έχουν κι έναν άλλο χώρο όπου φροντίζουν τις γάτες που δεν μπορούν να επιβιώσουν έξω: τυφλές, με κινητικά προβλήματα, γάτες που χρήζουν θεραπείας, χειρουργημένες κλπ. Κάθε πρωί πηγαίνουν εκεί, τους δίνουν φάρμακα, κολλύρια, την αγωγή που χρειάζονται, πέρα από τροφή και αγάπη. Είναι δυνατόν αυτούς τους ανθρώπους, που προσφέρουν τέτοιο κοινωνικό έργο, να τους κρατάει σε αγωνία το κράτος τόσο καιρό; Δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι θα τους βάλουν λουκέτο. Ας ελπίσουμε ότι θα βρεθεί λύση το συντομότερο δυνατό.