Ανεμβολίαστα κουτάβια σε εμπόλεμες και μη περιοχές: Ο Όνυξ και η Λέιζι, ο έρανος του φιλοζωικού οργανισμού UAnimals.
Σήμερα θα πάω ένα από τα σκυλάκια μας στην Κλινική Ζώων Συντροφιάς του Τμήματος Κτηνιατρικής τού ΑΠΘ, πιθανόν το καλύτερο «κτηνιατρείο» στη χώρα (βάζω τη λέξη σε εισαγωγικά γιατί είναι ολόκληρο νοσοκομείο, και μάλιστα τεράστιο), για μία ειδική εξέταση που πρέπει να κάνει. Έχει ένα πρόβλημα, και θα το λύσουμε κάποια στιγμή. Γενικά αυτή η συγκεκριμένη μάς βγήκε κάπως αρρωστιάρα, και ταλαιπωρείται η καημενούλα. Ας είναι.
Λοιπόν, ο Όνυξ και η Λέιζι δεν θα πάνε στην Κλινική τού ΑΠΘ. Δεν ξέρω πού θα πάνε. Δεν ξέρω ποια θα είναι η τύχη τους.
Βασικά, δεν ξέρουμε ποια ήταν και ποια θα είναι η τύχη εκατομμυρίων ζώων στην Ουκρανία. Και δεν μιλώ για τα πουλιά και τα αγρίμια, μιλώ για αυτά που λέμε ζώα συντροφιάς, και για τα ζώα που ζουν σε φάρμες και ζωολογικούς κήπους. Εκατομμύρια ζώα. Ήδη έχει πεθάνει ένας πελώριος αριθμός ζώων. Δεν θα μάθουμε ποτέ πόσα.
Τώρα, ο Όνυξ και η Λέιζι είναι αδέλφια. Τους βλέπετε στη φωτογραφία. Τους βρήκαν κάποιος εθελοντής στο Κράματορσκ να έχουν χωθεί σε μια τρύπα και να τρέμουν από τον φόβο, τους έχωσε στον κόρφο του, τους πήγε στο βανάκι όπου είχε ήδη και άλλα προς εκκένωση ζωάκια, πήδηξε κι αυτός στη θέση του συνοδηγού, και ο οδηγός πάτησε τέρμα το γκάζι και έφυγαν από εκεί. Γύρω έπεφταν πυροβολισμοί και σφύριζαν βόμβες. Το Κράματορσκ είναι πόλη της πρώτης γραμμής, και βάλλεται, όπως τόσες και τόσες άλλες. Και οι εθελοντές τρέχουν να σώσουν σκυλιά και γάτες. Και ό,τι άλλο βρουν.
Όλα καλά άρα με τα δύο κουτάβια; Όχι. Καταρχάς, ο Όνυξδόξα τω Θεώ βρήκε σχεδόν αμέσως σπίτι, τον σβέρκωσε κάποιος που τον είδε και τον πήρε μαζί του χωρίς πολλά-πολλά. Η αδελφή του, όμως, πήγε σε καταφύγιο. Δυστυχώς δεν γινόταν αλλιώς, δεν είναι εύκολο να έχεις δύο σκυλιά.
Τέλος λοιπόν τα άσχημα νέα με τα δύο κουτάβια; Μπα, όχι. Και τα δύο διαγνώστηκαν με διροφιλαρίωση — αυτό που λέμε, «σκουλήκια της καρδιάς», ή «σκουληκάκια». Όπως και να το πεις, είναι κάτι που σε σκοτώνει αν είσαι σκύλος. Γι’ αυτό, καλό είναι να προλαβαίνεις αυτή την τρομερή αρρώστια. Τα κουτάβια πρέπει να λαμβάνουν προληπτική αγωγή από την ηλικία των 6 έως 8 εβδομάδων, ενώ στις χώρες της νότιας Ευρώπης, της Ελλάδος συμπεριλαμβανομένης, συνιστάται προληπτική αγωγή όλο τον χρόνο, για μια ζωή. Τους δίνουμε ιβερμεκτίνη (6-12 μg/kg μηνιαίως είναι η τυπική δοσολογία), κάτι χαπάκια που μας δίνει ο κτηνίατρός μας (ο «παιδίατρος», όπως τον λέμε εμείς). Δεν τα παίρνουν εύκολα, τα φτύνουν. Εξ ου και νά ένα τιπ για όποιον ενδιαφέρεται: αγοράστε τρίγωνα τυράκια για άλειμμα, πάρτε ένα κομμάτι σαν μεγάλο ζάρι, και πλάστε το γύρω από το χαπάκι. Το αλειμματικό τυρί, που τους αρέσει πολύ, κολλάει στον ουρανίσκο τους και, πού θα πάει, θα καταπιούν το χάπι. Αλλιώς —άλλο τιπ αυτό—, κάντε τον σταυρό σας.
Λοιπόν, ο ο Όνυξ και η Λέιζι δεν πήραν ιβερμεκτίνη. Δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα στην εμπόλεμη Ουκρανία, τι λέμε τώρα; Ιβερμεκτίνη; Όχι. Εμβόλια; Ούτε. Αντιπαρασιτικά; Όχι. Λουράκια για να μην τους τσιμπάν τα κουνούπια, τα τσιμπούρια κλπ. κλπ.; Όχι. Τροφές; Όχι. Σπίτι; Όχι, όχι, όχι.
Δεν έχουν τίποτε. Απλώς πονάνε. Απλώς αρρωσταίνουν. Απλώς πεθαίνουν.Απλώς δεν καταλαβαίνουν γιατί πρέπει να υποφέρουν, τι έκαναν, τι συνέβη — γιατί δεν τα αγκαλιάζει κάποιος να φύγει ο πόνος;
Η UAnimalsείναι μια σπουδαία οργάνωση, ένας φιλοζωικός οργανισμός που οι εθελοντές του τσακίζονται όλη μέρα για να ταΐσουν, να ποτίσουν, να γιατροπορέψουν, να χαϊδολογήσουν, να σώσουν, να αναστήσουν, όσο πιο πολλά ζωάκια μπορούν. Για να τα βρουν και να τους πουν δυο κουβέντες. Για να τα πάνε στα καταφύγια. Για να τους βρουν ένα σπίτι. Για να τους δώσουν τη ζωή τους πίσω.
ΥΓ. Ναι, η UAnimals κάνει έρανο ΚΑΙ για τα δυο μας κουτάβια. Πιστεύουν ότι ο Όνυξ και η Λέιζι έχουν ελπίδες για να σωθούν. Θα βρούνε μάλιστα, λένε, σπίτι και για τη Λέιζι. Δεν θα το βάλουν κάτω. Κοιτάξτε πώς τα γράφουν: «Τα φάρμακα για αυτή την ασθένεια είναι ακριβά, επομένως ξεκινάμε έναν έρανο για τη θεραπεία τους, για να μεγιστοποιήσουμε τις πιθανότητες ανάρρωσής τους. Πιστεύουμε ότι όλα θα πάνε καλά! Και ότι η Lazy θα βρει κι αυτή γρήγορα μια νέα οικογένεια που θα είναι επίσης έτοιμη να παλέψει για τη ζωή της, και θα βαδίσει μαζί της το μονοπάτι προς την ομορφιά. Λάβετε μέρος στον έρανό μας. Ελάτε να σώσουμε τα σκυλιά μαζί!» Δεν ξέρω τι να πω.
Το θέμα δεν σχετίζεται με το χρώμα τους, αλλά περισσότερο με τον τρόπο που αντιλαμβάνονται και αλληλοεπιδρούν με τον κόσμο γύρω τους. Τι μπορείς να κάνεις γι’ αυτό;
Οι ιδρυτές της κλινικής, Κωνσταντίνος Μπίκος και Δημήτρης Καλλιγέρης, δημιούργησαν τον χώρο με όραμα να αντιμετωπίζονται τα ζώα συντροφιάς με όρους ανθρωπιάς και σεβασμού
Ο συντονιστής της Εθελοντικής Δράσης Κτηνιάτρων Ελλάδος, Στέφανος Μπάτσας, μιλάει για τις δράσεις και την αποστολή της οργάνωσης, τις προκλήσεις και τον αντίκτυπο που έχουν οι παρεμβάσεις τους
14°
