Πώς ο τζόγος σκοτώνει τα πουλιά

Περισσότερα από ένα εκατομμύριο ταχυδρομικά περιστέρια πνίγονται κάθε χρόνο στα νερά του Ειρηνικού Ωκεανού ανοικτά της Ταϊβάν σε μια αμφιλεγόμενη πρακτική που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις σε περιβαλλοντικές οργανώσεις.

Οι αγώνες ταχύτητας με περιστέρια είναι πολύ δημοφιλείς στη συγκεκριμένη χώρα, με μια ολόκληρη βιομηχανία για την αναπαραγωγή, την εκπαίδευση και τη συμμετοχή των πουλιών σε τέτοιες διαδικασίες να έχει στηθεί, καθώς τα λεφτά είναι πολλά. Κάτοικοι τζογάρουν, σχεδόν σε εβδομαδιαία βάση, ελπίζοντας να είναι το δικό τους πουλί αυτό που θα καταφέρει να επιστρέψει πίσω, διανύοντας μεγάλες αποστάσεις πάνω από τη θάλασσα. Στην πλειονότητά τους τα περιστέρια χάνονται στα νερά του Ειρηνικού, εξαντλημένα από την κούραση και την έλλειψη τροφής, καταγγέλλουν μέλη της «PETA Asia».

Οι «επτά διαδρομές» είναι αυτές που μαζεύουν το περισσότερο «χαρτί». Τα περιστέρια μαρκάρονται και τοποθετούνται σε κοντέινερ, τα οποία στη συνέχεια φορτώνονται σε πλοία. Μόλις τα τελευταία φθάσουν σε απόσταση 150 χλμ., οι θύρες ανοίγουν και το ταξίδι της επιστροφής ξεκινά. Δεν πρόκειται για «ταξίδι προς την ελευθερία», «παράνομο εμπόριο» και «τελωνειακούς υπαλλήλους», όπως αναφέρουν φράσεις που συνοδεύουν τα διάφορα video στο Twitter.

Είναι μια σκληρή μάχη επιβίωσης. Όσα καταφέρουν να φθάσουν στην ακτή, τους περιμένει το κλουβί, καθώς έχουν εκπαιδευτεί να επιστρέφουν πάντα στο ίδιο σημείο.

Στη συνέχεια οδηγούνται εκ νέου στο κοντέινερ για να αφεθούν πάλι «ελεύθερα» σε απόσταση 180 χλμ από τις ακτές της Ταϊβάν. Η απόσταση μεγαλώνει 30 χλμ. κάθε φορά μέχρι να φθάσει στη «σούπερ» διαδρομή των 320 χλμ. (γίνεται «σκόντο» 10 χλμ. λόγω κούρασης). Μόλις το 1% των περιστεριών που συμμετέχει και στις 7 διαδρομές, επιβιώνει. Οι κούρσες δεν ματαιώνονται για κανέναν λόγο, ακόμα και αν στην περιοχή υπάρχει τυφώνας.

Για ξεκούραση, ούτε λόγος. Ο τζόγος δεν μπορεί να περιμένει...