Ένα στα τρία παιδιά με αναπηρία παγκοσμίως έχει υποστεί κάποιου είδους βία στη ζωή του, σύμφωνα με διεθνή μελέτη.
Περίπου το ένα τρίτο των παιδιών και των εφήβων, στον κόσμο, με κάποια αναπηρία έχουν υποστεί βία κάποια στιγμή στη ζωή τους, σύμφωνα με μία νέα διεθνή μελέτη, που δείχνει ότι αυτά τα παιδιά έχουν διπλάσια πιθανότητα να υποστούν σωματική, συναισθηματική, σεξουαλική ή άλλου είδους βία, σε σχέση με τα παιδιά χωρίς αναπηρία.
Επίσης, τα παιδιά με αναπηρία βιώνουν υψηλότερα ποσοστά διά ζώσης και διαδικτυακού εκφοβισμού («μπούλινγκ»), με το 38% να υφίσταται κάτι τέτοιο από τους συμμαθητές ή συνομηλίκους τους (χτυπήματα, προσβολές, απειλές, κοινωνική απομόνωση κ.ά.). Ιδιαίτερα ευάλωτα στη βία είναι τα παιδιά με γνωστικά ή μαθησιακά προβλήματα, όπως Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) ή διαταραχή του φάσματος του αυτισμού.
Οι ερευνητές από τη Βρετανία (Πανεπιστήμια Οξφόρδης και Λιντς), τις ΗΠΑ (Πανεπιστήμιο Κολούμπια Νέας Υόρκης) και την Κίνα (Κανονικό Πανεπιστήμιο Πεκίνου), με επικεφαλής την καθηγήτρια Τζέιν Μπάρλοου της Οξφόρδης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα Παιδικής και Εφηβικής Υγείας «The Lancet Child & Adolescent Health», τόνισαν ότι οι κυβερνήσεις και οι ειδικοί πρέπει να διπλασιάσουν τις προσπάθειές τους για να δώσουν ένα τέλος στα «ανησυχητικά υψηλά» επίπεδα βίας κατά των παιδιών με αναπηρίες.
Η μελέτη (συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση), η πιο ολοκληρωμένη του είδους της μέχρι σήμερα, αξιολόγησε δεδομένα από 98 έρευνες που αφορούσαν σχεδόν 17 εκατομμύρια άτομα ηλικίας 0-18 ετών και πραγματοποιήθηκαν από το 1990 έως το 2020 σε 25 χώρες.
Διαπιστώθηκε ότι η συχνότητα βίας είναιελαφρώς μεγαλύτερη για τα παιδιά με νοητική καθυστέρηση (34%) και γνωστικές ή μαθησιακές δυσκολίες (33%), σε σχέση με εκείνα που έχουν αναπηρία σχετιζόμενη με κάποια από τις αισθήσεις τους (27%), σωματική-κινητική αναπηρία (26%) ή χρόνια πάθηση (21%).
Οι δύο πιο συχνές μορφές βίας είναι η συναισθηματική και η σωματική (περίπου στο ένα τρίτο των παιδιών), ενώ ένα στα πέντε παιδιά με αναπηρία νιώθει παραμελημένο ή εγκαταλειμμένο και ένα στα δέκα έχει βιώσει σεξουαλική βία.
«Τα ευρήματά μας αποκαλύπτουν απαράδεκτα και ανησυχητικά ποσοστά βίας ενάντια στα παιδιά με αναπηρίες, τα οποία δεν είναι δυνατό να αγνοηθούν. Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα να προστατεύονται από τη βία, η οποία έχει μακροχρόνιες κοινωνικές, οικονομικές και επιπτώσεις υγείας, μεταξύ άλλων τη συχνότερη εγκατάλειψη του σχολείου, τις χειρότερες εργασιακές προοπτικές και τον μεγαλύτερο κίνδυνο ψυχικής νόσου και χρόνιων παθήσεων αργότερα στη ζωή», δήλωσε η δρ Μπάρλοου.
Εκτιμάται ότι περίπου 291 εκατομμύρια παιδιά και έφηβοι -το 11% του παγκόσμιου πληθυσμού έως 18 ετών- εμφανίζουν νοητική καθυστέρηση, απώλεια όρασης ή ακοής, επιληψία κ.ά., ενώ πολλά περισσότερα έχουν άλλες σωματικές και νοητικές αναπηρίες, συχνά φέρνοντας το βάρος του στίγματος και των διακρίσεων εναντίον τους, κατάσταση που επιδεινώνεται σε περίπτωση φτώχειας και κοινωνικής απομόνωσης. Σε σχέση με τις χώρες υψηλού εισοδήματος στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, τα παιδιά με αναπηρίες στις φτωχότερες χώρες της Αφρικής, Μέσης Ανατολής και Νότιας Αμερικής βιώνουν μεγαλύτερα ποσοστά βίας, λόγω ασθενούς δικτύου υποστήριξης, μικρότερης νομικής προστασίας, πιο έντονης προκατάληψης και τάσης στιγματισμού, καθώς και μεγαλύτερης ανοχής της κοινωνίας στη βία γενικότερα.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
18°
