Πώς η εμμηνόπαυση μπορεί να επηρεάσει τις συνθήκες εργασίας
Παραμένει ένα θέμα-ταμπού, ιδιαίτερα στον επαγγελματικό χώρο, η εμμηνόπαυση, ένα φυσιολογικό και αναπόφευκτο στάδιο στη ζωή κάθε γυναίκας. Για πολλές γυναίκες ηλικίας 45 έως 55 ετών, η καθημερινότητα στο γραφείο συνοδεύεται από εξάψεις, αϋπνία, εναλλαγές διάθεσης και μείωση συγκέντρωσης — όλα συμπτώματα που επηρεάζουν την απόδοση και την αυτοπεποίθησή τους. Κι όμως, σπάνια υπάρχει χώρος γι’ αυτή τη συζήτηση στο εργασιακό περιβάλλον.
Το αόρατο φορτίο
«Πολλές γυναίκες αισθάνονται ότι πρέπει να κρύψουν τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης για να μην θεωρηθούν «αδύναμες» ή «μη παραγωγικές». Αυτό το αόρατο φορτίο προστίθεται στην ήδη υπάρχουσα πίεση που αντιμετωπίζουν σε υψηλόβαθμες θέσεις ή σε απαιτητικές δουλειές. Σε μια κοινωνία που συχνά εξιδανικεύει τη νεότητα, η εμμηνόπαυση ταυτίζεται με την «πτώση» — μια παρωχημένη αντίληψη που οδηγεί στη σιωπή και την απομόνωση» επισημαίνει ο κ. Ευάγγελος Γκικόντες Μαιευτήρας – Χειρουργός Γυναικολόγος M.Sc.Hom και συνεχίζει:
Τι λένε οι αριθμοί
Σύμφωνα με πρόσφατες ευρωπαϊκές μελέτες, πάνω από το 80% των γυναικών αντιμετωπίζουν συμπτώματα εμμηνόπαυσης που επηρεάζουν την εργασία τους. Παράλληλα, λιγότερο από το 10% αναφέρει ότι υπάρχει επίσημη πολιτική ή υποστήριξη στον χώρο εργασίας για αυτό το στάδιο ζωής. Αυτό το κενό φανερώνει την ανάγκη για μια συλλογική μεταστροφή στη νοοτροπία των επιχειρήσεων.
Σε ορισμένες χώρες, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ολλανδία, εταιρείες αρχίζουν να εφαρμόζουν πολιτικές υποστήριξης για την εμμηνόπαυση. Από ειδικά εκπαιδευτικά σεμινάρια για εργαζόμενους και διευθυντές, μέχρι ευέλικτα ωράρια και δυνατότητα τηλεργασίας τις δύσκολες μέρες, οι καλές πρακτικές δείχνουν ότι η συμπερίληψη δεν είναι πολυτέλεια, αλλά εργαλείο ανάπτυξης. Μάλιστα, κάποιες επιχειρήσεις προσφέρουν ακόμα και «χώρους δροσιάς» για γυναίκες που παθαίνουν εξάψεις, ή δημιουργούν εσωτερικά δίκτυα υποστήριξης όπου οι εργαζόμενες μπορούν να μοιράζονται εμπειρίες και λύσεις. Αυτό όχι μόνο ενδυναμώνει τις γυναίκες, αλλά δημιουργεί και μια κουλτούρα εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης.
Τι μπορούν να κάνουν οι εργοδότες
Η δημιουργία ενός «φιλικού προς την εμμηνόπαυση» χώρου εργασίας δεν απαιτεί τεράστιες επενδύσεις. Αρκούν μερικά βασικά βήματα:
Ενημέρωση και εκπαίδευση: Οργάνωση σεμιναρίων για την κατανόηση των επιπτώσεων της εμμηνόπαυσης.
Ευελιξία: Δυνατότητα για εργασία από το σπίτι ή ευέλικτο ωράριο, ιδιαίτερα τις μέρες με έντονα συμπτώματα.
Ανοιχτή επικοινωνία: Δημιουργία ασφαλών καναλιών επικοινωνίας, όπου οι εργαζόμενες μπορούν να μιλήσουν χωρίς φόβο.
Συμβουλευτική υποστήριξη: Πρόσβαση σε ειδικούς υγείας ή ψυχολόγους μέσα από τα προγράμματα ευημερίας των επιχειρήσεων.
Η εμμηνόπαυση δεν είναι «γυναικείο πρόβλημα» — είναι ένα ζήτημα ισότητας και ανθρώπινων δικαιωμάτων. Οι γυναίκες δεν πρέπει να αναγκάζονται να επιλέγουν ανάμεσα στην καριέρα τους και τη σωματική ή ψυχική τους υγεία. Αντιθέτως, η κοινωνία και η επιχειρηματική κοινότητα έχουν καθήκον να τις στηρίξουν, ακριβώς όπως υποστηρίζουν την εγκυμοσύνη ή την αναρρωτική άδεια.
Η επόμενη μέρα
Η συζήτηση γύρω από την εμμηνόπαυση μόλις ξεκινά. Όμως, για να μετατραπεί από ατομική εμπειρία σε συλλογική πρόοδο, χρειάζονται φωνές, πρωτοβουλίες και πολιτικές. Η εργασία είναι μεγάλο κομμάτι της ζωής — και δεν πρέπει να γίνεται πεδίο μάχης, αλλά χώρος κατανόησης και ενδυνάμωσης. «Η εμμηνόπαυση δεν είναι το τέλος. Είναι μια νέα αρχή — και είναι καιρός ο επαγγελματικός κόσμος να την αναγνωρίσει ως τέτοια» καταλήγει ο κ. Γκικόντες.
13°
