Τοξικές συμπεριφορές στο γραφείο: τι είναι το glossing
Μέχρι τώρα –και σε ό,τι αφορά τις τοξικές συμπεριφορές στις σχέσεις, αλλά και στην εργασία- ξέραμε το gaslighting, το ghosting, το mansplaining, τώρα, όμως, και σύμφωνα με νέες μελέτες, οι ειδικοί φαίνεται ότι μας έχουν κάτι νέο, το οποίο «φυτρώνει» κυρίως στο γραφείο και στους χώρους εργασίας και λέγεται...glossing.
Σύμφωνα με νέες έρευνες πρόκειται για μία νέα εξαιρετικά τοξική τάση στις δουλειές, που αφορά τα διευθυντικά στελέχη και επηρεάζει τη συνολική «κουλτούρα» μιας εταιρείας. Ως «glossing» ορίζεται η συμπεριφορά ενός εργοδότη / διευθυντή ή κάποιου που βρίσκεται ψηλά στην ιεραρχία μίας επιχείρησης, που επιλέγει να παρακάμπτει ή να αγνοεί τα προβλήματα σε μια διαδικασία και να εστιάζει μόνο στα θετικά.
Μια μελέτη της Science of People είδε επίσης «το 67,8 τοις εκατό» του κοινού της να δηλώνει ότι είχε βιώσει «τοξική θετικότητα» μέσα σε χρονικό διάστημα μικρότερο της μίας εβδομάδας. Και φυσικά, εννοείται ότι να ωραιοποιεί κάποιος μία δύσκολη ή δυσάρεστη κατάσταση έχει και αυτό τις συνέπειές του.
Τα αποτελέσματα του «glossing
Τώρα, από τη μία πλευρά, λίγη θετικότητα είναι μερικές φορές αυτό που χρειάζεται μια ομάδα, ωστόσο, η «ωραιοποίηση» μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να μην αισθάνονται ότι ακούγονται, ότι τους σέβονται, ότι τους εκτιμούν, πέρα από το ότι τα προβλήματα μιας εταιρείας μπορεί τελικά να γίνουν χειρότερα, αν δεν αντιμετωπιστούν σωστά.
Η Leena Rinne, Global Head of Coaching της Skillsoft, δήλωσε στο Business Insider ότι «οι ηγέτες δημιουργούν κουλτούρα» και έτσι αν ένας εργαζόμενος εμφανιστεί σε μια συνάντηση είτε ψυχολογικά φορτισμένος είτε απόλυτα ενήμερος για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ομάδα εργασίας στην οποία εντάσσεται «μεγάλα συναισθήματα», αλλά ο διευθυντής του «απλά αποσιωπά» οποιεσδήποτε σκέψεις ή προειδοποιήσεις, τότε αποδεικνύει στον εργαζόμενο ότι «αυτό κάνουμε [...] εδώ» - βάζουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί και συνεχίζουμε ό,τι κάναμε εις βάρος σας.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την έλλειψη ανοιχτής επικοινωνίας μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη και αν η διοίκηση είναι «λιγότερο πρόθυμη να αξιολογήσει τα προβλήματα για καλύτερες λύσεις», τότε οι εργαζόμενοι θα είναι «λιγότερο πρόθυμοι να αναλάβουν προκλήσεις και να είναι καινοτόμοι», προσθέτει η Rinne.
Αν λοιπόν είστε διευθυντής που διαβάζει αυτό το κείμενο και αισθάνεστε ότι κάπου ανάμεσα στις παραπάνω γραμμές βρίσκετε τον εαυτό σας, ακολουθούν κάποιες προτεινόμενες προσεγγίσεις από τους ειδικούς.
Λοιπόν, «πρώτα απ' όλα, αναγνωρίστε τα προβλήματα, ξεκαθαρίστε ότι είναι μια δύσκολη περίοδος (για την εταιρεία / για εσάς / για ένα συγκεκριμένο πρότζεκ ή μία συγκεκριμένη ομάδα εργασίας) και δεν θέλετε να διαρκέσει για πάντα, αλλά ότι είναι σκληρή για όλους», σημειώνει η Rinne και συνεχίζει: «Εκφράστε την ευγνωμοσύνη σας για τους ανθρώπους που είναι ενωμένοι και αντιμετωπίζουν το ζήτημα και προσπαθήστε να δημιουργήσετε μια κουλτούρα ηρεμίας, που θα διαβεβαιώνει τους πάντες ότι ακούγονται και εκτιμάται η δουλειά τους. Μετά και πάνω απ’ όλα, η ειλικρίνεια είναι που καθορίζει όλες τις σημαντικές σχέσεις στη ζωή μας», καταλήγει.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
14°
