Ένα παραμύθι για το Αλτσχάιμερ από τη μαθήτρια Ζαΐρα Αλεξίου και τις εκδόσεις Φερενίκη
«Η γιαγιά παρουσίασε συμπτώματα της νόσου Alzheimer, της ανακοίνωσε η μητέρα της. Αυτό σημαίνει αγάπη μου ότι η γιαγιά ξεχνάει κάποια πράγματα, γι’ αυτό καλό είναι να την προσέχουμε περισσότερο και να φροντίζουμε να μην τη φέρνουμε σε δύσκολη θέση όταν συμβαίνει κάτι το οποίο είναι ασυνήθιστο για αυτή. Επίσης, δεν πρέπει να της θυμώνουμε αν κάνει κάτι λάθος, διότι δεν το καταλαβαίνει, και δεν το κάνει επειδή το θέλει πραγματικά.
Δηλαδή, η γιαγιά δεν θα είναι ποτέ όπως πριν; Η γιαγιά δεν θα γίνει ποτέ όπως πριν, αλλά να είμαστε χαρούμενοι που την έχουμε και θα τη φροντίσουμε όπως φρόντισε και αυτή τόσα χρόνια εμάς. Η γιαγιά Νία είχε αλλάξει πλέον, η Αφροδίτη το είχε καταλάβει αυτό, αλλά αποφάσισε να είναι εκεί για τη γιαγιά της, όπως έκανε κι αυτή για εκείνη. Της μιλούσε με πολλή αγάπη, σαν να είχε έναν άνθρωπο που συνεχώς, αντί να μεγαλώνει, μικραίνει και γινόταν όλο και πιο παιδί. Αυτό, ακριβώς, συνέβαινε».
Ο Σεπτέμβριος έχει οριστεί ως Παγκόσμιος Μήνας Ενηµέρωσης και Ευαισθητοποίησης για τη νόσο Alzheimer, μία νόσο που πλήττει τις σύγχρονες κοινωνίες: Κάθε τρία δευτερόλεπτα ένας άνθρωπος στον κόσμο εμφανίζει άνοια, ενώ από τη νόσο πάσχουν περισσότεροι από 200.000 κάτοικοι της χώρας μας.
Με αφορμή την ιστορία της αδελφής της γιαγιάς της που διαγνώστηκε με τη νόσο, η μαθήτρια Ζαΐρα Αλεξίου έγραψε και εικονογράφησε με ιδιαίτερη ευαισθησία ένα τρυφερό παραμύθι για μικρούς και μεγάλους με τίτλο «Η γιαγιά μου με ξέχασε» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Φερενίκη.
«Είναι εξαιρετικά δύσκολο για ένα παιδί να καταλάβει τη φύση και την εξέλιξη της νόσου. Σκοπός του βιβλίου είναι να μεταφέρει σε όλα τα παιδιά που βιώνουν ένα αντίστοιχο πρόβλημα ότι δεν πρόκειται για μια απόρριψη από το αγαπημένο τους πρόσωπο αλλά για μία ασυνήθιστη αλλαγή. Κατανοώντας τη μπορούν να δώσουν την ίδια αγάπη και φροντίδα στον άνθρωπό τους αλλάζοντας ρόλους στο σημείο που μπορούν να το διαχειριστούν» όπως αναφέρει η ίδια. Σημειώνεται ότι έσοδα από τις πωλήσεις θα δοθούν για την ενίσχυση του έργου της Εταιρείας Alzheimer Αθηνών.
«Ζωή σου είναι ό,τι έδωσες», έγραψε ο Γιώργος Σεφέρης στο Θερινό Ηλιοστάσι Η’. Παραδίδοντας λίγο πριν από το καλοκαίρι το χειρόγραφό της, η Ζαΐρα Αλεξίου ανταποκρίνεται εμπράκτως στη ρήση του νομπελίστα ποιητή. Η πρόθεσή της να μοιρασθεί μέσω ενός βιβλίου την προσωπική της εμπειρία από την ασθένεια
της πολυλατρεμένης της Νίας έχει έναν ομολογημένο σκοπό. Να ευαισθητοποιήσει τα παιδιά εν πρώτοις, εξ’ ου και η παιδική εικονογράφηση, για την Νόσο του Alzheimer, και στη συνέχεια, μέσω αυτών, τους ενήλικες. Ήταν στην τρυφερή ηλικία των 14 ετών όταν την έχασε, μία απώλεια που, όπως διαφαίνεται από το κείμενό της, επηρέασε την παιδική της ψυχή.
Μετά το πέρας του αρχικού πένθους, λίγα χρόνια αργότερα, άντλησε έμπνευση από το μοιραίο συμβάν και έγραψε ένα διήγημα σε απλή, κατανοητή γλώσσα, χωρίς «φιοριτούρες» και συναισθηματικές υπερβολές» αναφέρει μεταξύ άλλων στον πρόλογο ο εκδότης Xρήστος Ζαμπούνης.
*Η Ζαΐρα Αλεξίου είναι μαθήτρια της Γ’ Λυκείου. Το προσωπικό της βίωμα από την αγαπημένη της γιαγιά που είχε την νόσο Alzheimer την έφερε αντιμέτωπη με την παράξενη αρρώστια σε ηλικία 10 ετών. Έκτοτε ακολούθησε διάφορες σχετικές δράσεις. Συμμετείχε στην ομάδα εύρεσης ανθρώπων που χάνονται κυρίως λόγω άνοιας (silveralert). Παρακολούθησε σεμινάρια για το πώς να διαχειρίζεται κανείς και πως να μπορεί να φροντίσει κοινωνικά τους ανθρώπους με την συγκεκριμένη νόσο.
Λόγω του ενδιαφέροντός της για την επιστήμη της Βιολογίας, δημοσίευσε ένα άρθρο μετά από έρευνα για την πιθανή μελλοντική θεραπεία της νόσου μεβοτουλινική τοξίνη. Αποκορύφωμα αυτής της διαδρομής είναι η συγγραφή αυτού του βιβλίου. Ελπίζει να βοηθήσει όλα αυτά τα παιδιά αλλά και τους ενήλικες έτσι ώστε να αγκαλιάσουν τον άνθρωπο που πάσχει από τη νόσο, να δουν μια άλλη οπτική γωνία που τους δίνει την ευκαιρία ν΄ ανταποδώσουν ό,τι καλό έχουν πάρει από αυτόν.
10°
