Γιατί κρίθηκε αναγκαίο να εκπονηθεί μελέτη για την ερωτική ασφυξία ως πρακτική - Τα ανησυχητικά αποτελέσματά της
Ο Άντονι βρίσκεται σε σχέση εδώ και 10 χρόνια και εφαρμόζει με τη σύντροφό του αρκετά συχνά την πρακτική της ερωτικής ασφυξίας κατά τη διάρκεια του σεξ. Ο 29χρονος, ο οποίος εργάζεται στη βιομηχανία του fitness παρατήρησε ότι της άρεσε να την αγγίζουν στον λαιμό της, γεγονός που με την πάροδο του χρόνου οδήγησε το ζευγάρι σε άλλα επίπεδα πειραματισμού, με περισσότερη πίεση – στην περιοχή του λαιμού, εννοείται. «Ήταν λες και αυτό που κάναμε ήταν κάτι ωραίο. Της άρεσε και κατά κάποιον τρόπο με έβαζε και εμένα στο κλίμα», λέει ο νεαρός.
Η ερωτική ασφυξία δεν είναι κάτι καινούριο σε ό,τι αφορά τα σεξουαλικά παιχνίδια. Αν αναφέρετε τον όρο σε οποιονδήποτε άνω των 30 ετών, είναι πιθανό να σας αναφέρει τον θάνατο του Michael Hutchence το 1997 (ο οποίος τελικά διαπιστώθηκε ότι ήταν αυτοκτονία) ή το μυθιστόρημα Breath του Tim Winton το 2008, το οποίο περιγράφει ένα έφηβο αγόρι που παρασύρεταιμ σε σεξουαλική ασφυξία με τη γυναίκα ενός μεγαλύτερου φίλου του. Διάφοροι τύποι «παιχνιδιού με την αναπνοή», όπως συχνά αναφέρεται στις κοινότητες BDSM, ασκούνται τουλάχιστον από το 1700 - εμφανίζεται ακόμα και στο μυθιστόρημα Justine του 1791 του Μαρκήσιου ντε Σαντ.
Αλλά ιστορικά οι αναπαραστάσεις του σεξουαλικού στραγγαλισμού συνήθως αφορούσαν το να το κάνει κανείς στον εαυτό του, και η ερωτική ασφυξία ήταν μια ασυνήθιστη πράξη ακόμα και στις κοινότητες BDSM με τις οποίες συνήθως συνδέεται.
Τον Ιούλιο ερευνητές από τα πανεπιστήμια της Μελβούρνης και του Κουίνσλαντ δημοσίευσαν μια μελέτη σχετικά με την επικράτηση του σεξουαλικού στραγγαλισμού μεταξύ 18 έως 35 ετών στην Αυστραλία και διαπίστωσαν ότι πάνω από τους μισούς από τους περισσότερους από 4.700 ερωτηθέντες είχαν δοκιμάσει τον σεξουαλικό στραγγαλισμό. Ακόμα πιο ανησυχητικό: μεταξύ των νέων ανθρώπων, ο σεξουαλικός στραγγαλισμός έχει γίνει κυρίαρχη τάση.
Οι κίνδυνοι που συνδέονται με τον σεξουαλικό στραγγαλισμό περιλαμβάνουν το προφανές: θάνατο. Τόσο γυναίκες όσο και άνδρες έχουν πεθάνει με αυτόν τον τρόπο. Υπάρχουν όμως και πολλοί άλλοι κίνδυνοι, συμπεριλαμβανομένων των μακροπρόθεσμων αλλαγών στον εγκέφαλο που μπορεί να συμβούν είτε το άτομο που πνίγεται διατηρεί τις αισθήσεις του είτε όχι, τραυματισμών του θυρεοειδούς και βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις, όπως εμετός και απώλεια ελέγχου του εντέρου.
Πώς φτάσαμε εδώ; Και αν οι κίνδυνοι είναι τόσο σημαντικοί, γιατί ο σεξουαλικός στραγγαλισμός είναι κοινός μεταξύ των νέων;
Η μελέτη που εκποήθηκε για το ζήτημα στην Αυστραλία είναι η πρώτη του είδους της, οπότε δεν υπάρχουν προηγούμενα στοιχεία για να γίνει σύγκριση των ευρημάτων. Ωστόσο, οι ερευνητές αναφέρουν ότι παρατηρείται αύξηση του αριθμού των νέων που αναφέρουν τον σεξουαλικό στραγγαλισμό ως κάτι συνηθισμένο. (Οι ερευνητές, οι νομοθέτες και το ευρύ κοινό χρησιμοποιούν τις λέξεις «σεξουαλικός στραγγαλισμός» και «πνιγμός» εναλλακτικά, αλλά ορισμένοι στην κοινότητα BDSM κάνουν διάκριση μεταξύ του πνιγμού ως πίεση με τη χρήση του ενός χεριού και του στραγγαλισμού - πιάσιμο του λαιμού και με τα δύο).
Η ερωτική ασφυξία ως κορυφαίο trend στο σεξ ανησυχεί τους ειδικούς
«Τα τελευταία χρόνια, οι νέοι μιλούσαν απίστευτα συχνά για στραγγαλισμό ή ‘πνιγμό’», λέει η Maree Crabbe, η οποία είναι συνιδρύτρια και διευθύντρια του αυστραλιανού προγράμματος πρόληψης της βίας It's Time We Talked και παίρνει συνεντεύξεις από νέους για τις σεξουαλικές τους εμπειρίες εδώ και 15 χρόνια. «Συχνά αναφέρονταν σε αυτό ως μια συνηθισμένη πρακτική, και αυτό ήταν κάτι καινούργιο».
Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι ο κύριος τρόπος με τον οποίο οι νέοι εισήχθησαν στην ασφυξία ήταν μέσω της πορνογραφίας (34,8%). Η επόμενη πιο συχνά αναφερόμενη πρώτη επαφή με τον πνιγμό ήταν συζητήσεις με φίλους (11,5%), ενώ το 9,2% είχε μάθει για την πρακτική μέσω της συζήτησής με έναν σεξουαλικό σύντροφο. Ένας στους 10 δεν ήταν σίγουρος για το πώς ήρθε σε επαφή με την ιδέα και μόνο το 3,9% δεν την είχε ακούσει ποτέ.
Η πλειονότητα των ερωτηθέντων (61,3%) είχε δει πνιγμό να απεικονίζεται σε πορνό, αν και σε αυτό συμμετείχαν περισσότεροι άνδρες (71,4%) από ό,τι γυναίκες (51,5%).
Το ένα τρίτο είχε επίσης δει πνιγμό να απεικονίζεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό περιλαμβάνει memes τύπου «choke me daddy», τα οποία μερικές φορές απεικονίζουν τους άνδρες που δεν θέλουν να εφαρμόσουν αυτή την πρακτική ως αδύναμους ή βαρετούς εραστές...
Η Sarah*, μια 34χρονη ανύπαντρη που εφαρμόζει συχνά την πρακτική, θεωρεί ότι το πορνό δεν την έχει επηρεάσει.
«Νομίζω ότι είναι φυσικό», λέει. «Είναι φυσικό πολλά πράγματα να κλιμακώνονται ... Αυτό είναι απλά ανθρώπινο».
«Ένα άλλο σημείο είναι ότι μιλάμε περισσότερο για [το σεξ]. Και παρακολουθούμε τηλεοπτικές εκπομπές που παρέχουν τον χώρο για να μιλήσουμε γι' αυτό». (Το 40% των νέων που ερωτήθηκαν για τη μελέτη δήλωσε ότι είχε παρακολουθήσει την πρακτική σε ταινίες).
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ Άλαν ΜακΚί, ο οποίος έγραψε το 2022 το βιβλίο «Τι γνωρίζουμε για τις επιπτώσεις της πορνογραφίας μετά από πενήντα χρόνια ακαδημαϊκής έρευνας;», λέει ότι η έρευνά του δείχνει ότι το πορνό μπορεί να μην επηρεάζει τόσο πολύ τη σεξουαλική συμπεριφορά όσο πολλοί πιστεύουν. «Δεν έχει 'επιρροή'», λέει. «Μπορεί να είναι μια μορφή εκπαίδευσης». Αλλά προσθέτει: «Δεν θέλετε η πορνογραφία να είναι η μόνη πηγή πληροφόρησης των παιδιών σας για το σεξ. Αυτό είναι το μόνο βέβαιο».
Άλλοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η πορνογραφία διαμορφώνει τα σεξουαλικά «σενάρια» των χρηστών και επηρεάζει άμεσα τις σεξουαλικές συμπεριφορές των νέων. Ωστόσο, προτείνεται ευρέως ότι χρειάζονται περισσότερες έρευνες για να καθοριστούν οι αιτιώδεις σχέσεις μεταξύ πορνογραφίας και σεξουαλικών συμπεριφορών.
Ο Crabbe προτείνει ότι η επικράτηση του πνιγμού μπορεί να οφείλεται σε ένα είδος πολιτισμικών επιδράσεων ή σε μια «συμβολή παραγόντων που ενισχύουν ο ένας τον άλλον». Προσθέτει ότι μπορεί να είναι δύσκολο να προσδιορίσουμε πώς μάθαμε για πρώτη φορά για κάτι όταν αυτό βρίσκεται στο πνεύμα της εποχής.
«Όλοι παίρνουμε αποφάσεις για τη σεξουαλικότητα στο κοινωνικοπολιτισμικό μας πλαίσιο», λέει ο Crabbe. «Και δεν πρόκειται μόνο για ατομική επιλογή, επηρεαζόμαστε επίσης από τους ανθρώπους γύρω μας και από την κουλτούρα γύρω μας. Ο εγκέφαλός μας είναι ένα πραγματικά σημαντικό σεξουαλικό όργανο. Αν συνδέουμε επανειλημμένα την ευχαρίστηση με, ξέρετε, οποιοδήποτε αριθμό πραγμάτων, τότε μπορούμε να τα ερωτικοποιήσουμε... Αυτό σημαίνει ότι πρέπει, νομίζω, να είμαστε σε θέση να σκεφτόμαστε κριτικά για το τι επιτρέπουμε στον εαυτό μας να ερωτικοποιηθεί».
Μια άλλη περίπτωση ζευγαριού, ο Τζέιμς 25 ετών και η εδώ και μερικά χρόνια σύντροφός του φτάνουν την πρακτική στα όρια. Ο Τζέιμς συνήθως ασκεί πίεση στα πλάγια του λαιμού της που κυμαίνεται μεταξύ του επιπέδου πέντε και επτά στα επτά (η κλίμακα που χρησιμοποιήθηκε στη μελέτη για να μετρηθεί η πίεση που ασκείται κατά τη διάρκεια του σεξουαλικού στραγγαλισμού) - μερικές φορές σε σημείο που η κοπέλα λιποθυμά.
Ο σεξουαλικός στραγγαλισμός είναι πλέον τόσο συνηθισμένος που πολλοί νέοι πιστεύουν ότι δεν απαιτεί καν συναίνεση. Αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα.
Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε από ερευνητές στις ΗΠΑ, το 81,7% από περισσότερους από 4.200 φοιτητές που συμμετείχαν στην έρευνα και οι οποίοι είχαν υποστεί σεξουαλικό στραγγαλισμό ανέφεραν ότι βίωσαν ευχάριστα συναισθήματα, λόγου χάριν ευφορία - η οποία μπορεί να προκληθεί από την έλλειψη οξυγόνου στον εγκέφαλο - ως απάντηση στον πνιγμό.
Περίπου το 43% ανέφερε αίσθημα δυσφορίας, καθώς δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν, ενώ περίπου δύο στους πέντε ερωτηθέντες είχαν βιώσει δυσκολία στην κατάποση και αδυναμία ομιλίας. Το 15% είχε διαπιστώσει μώλωπες στο λαιμό του και το 3% είχε χάσει τις αισθήσεις του ως αποτέλεσμα του πνιγμού του.
Το θέμα της συναίνεσης ως απόνερο της ασφυξίας
Ενώ όσοι ασκούν την πρακτική τείνουν να πιστεύουν ότι μπορεί να γίνει με ασφάλεια, οι ειδικοί σε θέματα υγείας προειδοποιούν ότι δεν υπάρχει τρόπος να στραγγαλίσει κανείς κάποιον χωρίς κίνδυνο. Μπορεί να περιοριστεί τόσο η ροή του αίματος όσο και η ροή του αέρα. Ένα άτομο μπορεί να χάσει τις αισθήσεις του μέσα σε 10 δευτερόλεπτα από τη στιγμή που θα πνιγεί και μέσα σε 17 δευτερόλεπτα μπορεί να πάθει κρίση, λόγω έλλειψης οξυγόνου. Ο θάνατος μπορεί να επέλθει εντός 150 δευτερολέπτων από την απώλεια των αισθήσεων.
Η καθηγήτρια Heather Douglas, ειδικός σε θέματα ενδοοικογενειακής βίας από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης, η οποία συνέταξε τη μελέτη που εκπονήθηκε στην Αυστραλία, επισημαίνει μια μελέτη ερευνητών του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα που ανακάλυψε νευρολογικές αλλαγές μεταξύ γυναικών που είχαν υποστεί σεξουαλικό στραγγαλισμό, διαπιστώνοντας «προκαταρκτικές συσχετίσεις με αλλοιωμένη λειτουργία της μνήμης και χειρότερη ψυχική υγεία».
Η συναίνεση, όπως προαναφέρθηκε, είναι το άλλο σοβαρότατο πρόβλημα αυτής της υπόθεσης. Μπορεί να είναι δύσκολο να δώσει κανείς συνεχή, σαφή συγκατάθεση ενώ στραγγαλίζεται, λόγω της απώλειας της αναπνοής και της ομιλίας και του άμεσου αντίκτυπου στον εγκέφαλο. Κατά τη δημοσίευση της έκθεσης, η Douglas προειδοποίησε ότι ο παρτενέρ που στραγγαλίζεται συνήθως «παγώνει» κατά τη διάρκεια του πνιγμού, οπότε το να αρθρώσει την άρνησή του να συνεχίσει ή ακόμα και το να κάνει κάποια αποτρεπτική χειρονομία καθίσταται όλο και πιο δύσκολο.
Ορισμένες φορές ο στραγγαλισμός πραγματοποιείται χωρίς να δίνεται καθόλου συναίνεση. Μια μελέτη του 2021 διαπίστωσε ότι ήταν «εντυπωσιακό» το πόσο λίγα ήταν γνωστά, μεταξύ εκείνων που ασκούν την πρακτική, σχετικά με το «πώς μπορεί να διαπραγματεύεται, να κοινοποιείται ή να γίνεται κατανοητή η συναίνεση για τον πνιγμό».
Ο μη θανατηφόρος στραγγαλισμός - όχι ο σεξουαλικός πνιγμός - λαμβάνεται όλο και πιο σοβαρά υπόψη από τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο. Ο στραγγαλισμός αντιπροσωπεύει το 12% των περιπτώσεων βίας μεταξύ συντρόφων στις οποίες έχουν βρει τραγικό τέλος κυρίως γυναίκες. Πέρυσι η Βικτώρια θέσπισε ειδικό ποινικό αδίκημα για τον μη θανατηφόρο στραγγαλισμό, εν μέρει ως απάντηση στο γεγονός ότι οι άνθρωποι που στραγγαλίζονται από έναν σύντροφο έχουν επτά φορές περισσότερες πιθανότητες να τραυματιστούν σοβαρά ή να δολοφονηθούν από τον σύντροφό τους στο μέλλον. Ο συναινετικός στραγγαλισμός που «πήγε στραβά» έχει χρησιμοποιηθεί ως υπεράσπιση σε περιπτώσεις ανθρωποκτονίας από πρόθεση.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
15°
