Καρκίνος θυρεοειδούς: Ο Γεώργιος Σακοράφας, χειρουργός θυρεοειδούς και παραθυρεοειδών, αναλύει τα δεδομένα
Ο καρκίνος θυρεοειδούς είναι η συνηθέστερη μορφή καρκίνου των ενδοκρινών αδένων. Η συχνότητά του έχει παρουσιάσει σημαντική αύξηση τις τελευταίες δεκαετίες, που κατά ένα μεγάλο μέρος οφείλεται στην όλο και πιο συχνή διάγνωσή του κυρίως με τη βοήθεια του υπερηχογραφήματος, που γίνεται συχνά για κάποιον άλλον λόγο ή στο πλαίσιο του περιοδικού ελέγχου για γνωστό πρόβλημα του θυρεοειδούς. Στη συνέχεια αναφέρονται επιλεκτικά κάποια δεδομένα που θα πρέπει να μη διαφεύγουν της προσοχής.
Ο καρκίνος θυρεοειδούςμπορεί να μη συνοδεύεται από συμπτώματα
Παλιότερα, η διάγνωση καθυστερούσε να τεθεί μέχρις ότου ο ασθενής να εμφανίσει συμπτώματα, όπως αίσθημα βάρους, πίεσης ή ξένου σώματος στον τράχηλο, βήχα, ψηλαφητή μάζα στον τράχηλο, βραχνάδα, δυσκολία στην αναπνοή ή στην κατάποση κ.λπ. Σήμερα, εντούτοις, η διάγνωση τίθεται συνήθως στα αρχικά στάδια της νόσου και στην περίπτωση αυτή ο καρκίνος θυρεοειδούς είναι ασυμπτωματικός, δεν συνοδεύεται δηλαδή από συμπτώματα. Επομένως, η απουσία συμπτωμάτων δεν θα πρέπει να ερμηνεύεται λανθασμένα.
Παρά το ότι ο καρκίνος θυρεοειδούς είναι αρκετά συνήθης, εντούτοις λείπουν οι οδηγίες για τον περιοδικό έλεγχο του γενικού πληθυσμού, σε αντίθεση με άλλες μορφές καρκίνου όπως του παχέος εντέρου, του προστάτη, του μαστού κ.λπ. Παρά ταύτα, ο έλεγχος στον γενικό πληθυσμό είναι αρκετά εύκολος και μπορεί να γίνει αρχικά με μια απλή εξέταση, το υπερηχογράφημα θυρεοειδούς, όπου ο καρκίνος θυρεοειδούς απεικονίζεται συνηθέστατα σαν όζος, με ύποπτους υπερηχογραφικούς χαρακτήρες, ενίοτε δε και με παρουσία διογκωμένων παθολογικών λεμφαδένων στον τράχηλο λόγω μετάστασης του καρκίνου σε αυτούς.
Τονίζεται εντούτοις ιδιαίτερα ότι προληπτικός έλεγχος ενδείκνυται όταν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό καρκίνου θυρεοειδούς, καθώς σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να υπάρχει κληρονομική προδιάθεση. Τέτοιες περιπτώσεις είναι όταν υπάρχουν περισσότερα από 2 (ή κατ’ άλλους από 3) περιστατικά καρκίνου θυρεοειδούς σε συγγενείς πρώτου βαθμού (ιδιαίτερα όταν η διάγνωση έχει τεθεί σε μικρή ηλικία) ή σε κάποιες σπανιότερες μορφές κληρονομικού καρκίνου θυρεοειδούς (όπως το μυελοειδές καρκίνωμα σε οικογένειες με ιστορικό συνδρόμου πολλαπλής ενδοκρινικής νεοπλασίας τύπου 2, ΜΕΝ2).
Καρκίνος θυρεοειδούς: Πρέπει να χειρουργηθώ «αύριο»; Έπρεπε να έχω χειρουργηθεί «χθες»;
Η συνηθέστερη μορφή καρκίνου θυρεοειδούς είναι ο διαφοροποιημένος (θηλώδης / θυλακιώδης) καρκίνος, που έχει αργή εξέλιξη και «καλοήθη» βιολογική συμπεριφορά. Η επέμβαση στις περιπτώσεις αυτές θα πρέπει να προγραμματιστεί εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος, βεβαίως χωρίς άσκοπες μακρόχρονες αναβολές και καθυστερήσεις, οπωσδήποτε όμως όχι σε επείγουσα βάση. Συνήθως προτείνεται η επέμβαση να γίνει μέσα σε ένα περίπου μήνα από τη στιγμή που τίθεται η διάγνωση.
Η εσπευσμένη εισαγωγή στο χειρουργείο είναι λανθασμένη τακτική που εκθέτει τον ασθενή σε πολλούς κινδύνους, όπως στην παράλειψη σημαντικών βημάτων στη διαγνωστική του διερεύνηση και στην αδυναμία εύρεσης εξειδικευμένου και έμπειρου χειρουργού θυρεοειδούς. Στο μυελοειδές καρκίνωμα (που είναι σπανιότερο) ενδείκνυται και πάλι προγραμματισμός της επέμβασης, χωρίς άσκοπες καθυστερήσεις, μετά την κατάλληλη διαγνωστική διερεύνηση, και πάλι όμως η επέμβαση δεν είναι επείγουσα. Στο αναπλαστικό (αδιαφοροποίητο) καρκίνωμα η επέμβαση θα πρέπει να γίνεται σύντομα λόγω της επιθετικής βιολογικής του συμπεριφοράς, και πάλι όμως μετά από τον απαραίτητο έλεγχο που θα πρέπει να ολοκληρώνεται σε σύντομο διάστημα.
Καρκίνος θυρεοειδούς: Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για την ίασή του;
6°
