H ρευματοειδής αρθρίτιδα σήμερα

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι ένα χρόνιο αυτοάνοσο νόσημα που προκαλεί φλεγμονή στις αρθρώσεις. Τα συχνότερα συμπτώματά της είναι πόνος, οίδημα (ή πρήξιμο) στις αρθρώσεις και πρωινή δυσκαμψία διάρκειας μιας ώρας περίπου ή και περισσότερο. Επηρεάζει το 0.5% έως 1% του γενικού πληθυσμού. Εμφανίζεται κυρίως σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας περίπου 40 ετών κατά μέσον όρο, καθώς 3 στους 4 ενήλικες ασθενείς είναι γυναίκες. Υπάρχουν όμως μορφές της νόσου που μπορούν να εμφανιστούν σε μικρά παιδιά ή σε ηλικιωμένους, τονίζει ο κ. Θεόφιλος Καρατσουράκης, Ρευματολόγος, Ιατρικός Σύμβουλος Φαρμασέρβ-Lilly.

Πώς επηρεάζονται οι αρθρώσεις

Χωρίς να έχει εντοπιστεί η ακριβής αιτία του νοσήματος γνωρίζουμε ότι ένας συνδυασμός γενετικών παραγόντων, ατομικών χαρακτηριστικών και συνηθειών των ατόμων, όπως το κάπνισμα, αλλά και περιβαλλοντικών παραγόντων οδηγούν στο να επιτίθεται λανθασμένα ο ίδιος οργανισμός στις αρθρώσεις. Η μη ελεγχόμενη φλεγμονή, λανθασμένη και υπερβολική αντίδραση του οργανισμού, καταλήγει στη διόγκωση των αρθρώσεων καθώς και στον πόνο ενώ μπορεί να οδηγήσει σε χρόνιες βλάβες όταν συνεχίζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα, καταστρέφοντας τα οστά και τους χόνδρους.

Ποιες αρθρώσεις προσβάλλονται και τι άλλο προκαλεί η νόσος

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορεί να προσβάλει οποιαδήποτε άρθρωση έχει κινητικότητα και εμφανίζει υμένα. Πιο συχνά προσβάλλονται οι αρθρώσεις των χεριών στα δάχτυλα και στους καρπούς, οι αγκώνες, οι ώμοι αλλά και τα δάχτυλα των ποδιών, οι ποδοκνημικές αρθρώσεις, τα γόνατα και τα ισχία στα κάτω άκρα. Σπανιότερα μπορούν να επηρεαστούν ακόμα και οι κροταφογναθικές αρθρώσεις ή και η σπονδυλική στήλη στον αυχένα.

Καθώς πρόκειται για ένα χρόνιο νόσημα το οποίο δεν θεραπεύεται οριστικά με τα μέσα που διαθέτουμε σήμερα, με την πάροδο του χρόνου μπορεί τα άτομα να συνεχίζουν να έχουν ακόμα υπολειπόμενο πόνο στις αρθρώσεις, ακόμα και παρά τη χορήγηση αποτελεσματικής θεραπείας, ενώ η φλεγμονή που αρχικά εντοπίζεται στις αρθρώσεις να συνεχίζεται και να επηρεάζει όλον τον οργανισμό. Έτσι μπορεί να εμφανίζεται ξηρότητα σε μάτια και στόμα, φλεγμονή στους πνεύμονες και να επηρεάζεται το καρδιαγγειακό σύστημα.

Διάγνωση και θεραπευτική προσέγγιση

H τελική διάγνωση και η μακροχρόνια παρακολούθηση γίνεται από τον ειδικό ιατρό, τον ρευματολόγο, αν και μερικές φορές μπορεί, όταν εμφανιστούν τα πρώτα συμπτώματα, τα άτομα να επισκεφτούν αρχικά έναν παθολόγο ή ορθοπαιδικό. O ρευματολόγος συσχετίζει τα συμπτώματα της νόσου που περιγράφουν οι ασθενείς καθώς και τα όσα διαπιστώνει στην κλινική εξέταση, ενώ στη συνέχεια προγραμματίζονται τόσο γενικές όσο και ειδικές αιματολογικές εξετάσεις και ακτινολογικός έλεγχος για τη συνολική εκτίμηση.

Όταν επιβεβαιωθεί η διάγνωση από τον ρευματολόγο, συζητούνται με τον καθένα τα χαρακτηριστικά της νόσου και οι διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές, τόσο στην αρχή αλλά και τακτικά κατά την παρακολούθηση σε χρόνια βάση. Η ολοκληρωμένη ενημέρωση των ατόμων μαζί με την από κοινού λήψη αποφάσεων στη μακροχρόνια πορεία της νόσου είναι βασικά στοιχεία για τον καλύτερο δυνατό έλεγχο των επιπτώσεών της. Εξίσου σημαντική είναι και η έγκαιρη θεραπευτική παρέμβαση με στόχο την καλύτερη αποτελεσματικότητα που θα ελέγξει πλήρως το νόσημα, φτάνοντας στην κατάσταση της ύφεσης της νόσου. Τα τελευταία χρόνια όμως οι διαθέσιμες θεραπείες για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα έχουν σημαντική αποτελεσματικότητα και αντιμετώπισαν τη νόσο ουσιαστικά.