Λαπαροσκοπική αντιμετώπιση του Διαβήτη

Κι όμως, ο σακχαρώδης διαβήτης «χειρουργείται». Χάρη σε νέες, σύγχρονες χειρουργικές προσεγγίσεις, η επικρατούσα αντίληψη ότι ο διαβήτης είναι μια χρόνια, ανίατη και δυνητικά θανατηφόρος νόσος καταρρίπτεται και μια νέα εποχή έχει ανατείλει για τους διαβητικούς σε όλο τον κόσμο, τονίζει ο κ. Χαρίλαος Κ. Παππής, MD, PhD, FACS, FEBS (Hon) Γενικός Χειρουργός, Διευθυντής Κλινικής Λαπαροενδοσκοπικής Χειρουργικής Ογκολογίας & Παχυσαρκίας, Ιατρικό Κέντρο Αθηνών.

Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, ο αριθμός των ενηλίκων που πάσχουν από Σακχαρώδη Διαβήτη στον κόσμο τετραπλασιάστηκε από 108 εκατομμύρια το 1980 σε 422 εκατομμύρια το 2014! 90% από αυτούς έχουν νόσο τύπου 2, ενώ καταγράφεται ότι 1,6 εκατομμύρια θάνατοι το 2015 σχετίζονταν άμεσα με το διαβήτη. Σήμερα υπολογίζεται ότι λιγότεροι από το 50% των πασχόντων ρυθμίζουν ικανοποιητικά το σάκχαρό τους με δίαιτα, άσκηση ή φάρμακα.

Ο διαβήτης γερνάει πρόωρα την καρδιά και τα αγγεία

Στην Ελλάδα, ο αριθμός των διαβητικών τετραπλασιάστηκε τα τελευταία 30 χρόνια. Με τα σημερινά επιδημιολογικά στοιχεία, υπολογίζεται ότι 8%-9% του πληθυσμού (800-900 χιλιάδες) έχουν διαγνωσμένο σακχαρώδη διαβήτη, ενώ υπάρχει ένα ποσοστό 3%-4% που δεν γνωρίζει ότι πάσχει από τη νόσο. Το πιο ανησυχητικό στοιχείο είναι ότι ο διαβήτης τύπου 2 προσβάλλει πλέον όλο και μικρότερες ηλικίες, με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν τον ίδιο κίνδυνο εμφράγματος μυοκαρδίου με τον κίνδυνο που έχουν άνθρωποι που είναι κατά 15 χρόνια μεγαλύτεροί τους.

Το ιστορικό της χειρουργικής αντιμετώπισης του διαβήτη

Μέχρι πρόσφατα η Χειρουργική ήταν συνδεδεμένη στο μυαλό μας με την αντιμετώπιση παθήσεων που απαιτούσαν αφαίρεση κάποιου προβληματικού σημείου ή οργάνου του σώματος. Ήταν πέρα από τη φαντασία και του πλέον ευρέως σκεπτόμενου γιατρού ότι ένα χειρουργείο θα μπορούσε να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του σακχαρώδη διαβήτη, μιας νόσου που προσβάλλει πολλά όργανα και συστήματα του οργανισμού.

Από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα αρκετοί γιατροί είχαν αναφέρει τη βελτίωση του διαβήτη μετά από επεμβάσεις στο στομάχι. Δημοσίευση στο έγκυρο περιοδικό Lancet το 1925 σημειώνει την άμεση εξαφάνιση του σακχάρου στα ούρα μετά από επέμβαση για έλκος στομάχου. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 και τα πρώτα χρόνια της χειρουργικής αντιμετώπισης της σοβαρής παχυσαρκίας, σειρά ανάλογων παρατηρήσεων είδαν το φως της δημοσιότητας. Αποκορύφωμα η δεκαετία του 1990 μετά τη δημοσίευση του Walter Pories, καθηγητή στο East Carolina University, με τίτλο “Who Would Have Thought It? An Operation Proves to Be the Most Effective Therapy for Adult-Onset Diabetes Mellitus”.

Αποτελέσματα της έρευνας

Παρόλα αυτά, συνέχιζε να υπάρχει δυσπιστία για τη χειρουργική αντιμετώπιση του σακχαρώδη διαβήτη, καθώς η λογική υποστήριζε ότι η έλλειψη ινσουλίνης θα μπορούσε να διορθωθεί μόνο με φάρμακα ή χορήγηση ινσουλίνης και από την άλλη η γνώση ότι η παχυσαρκία συνδέεται άμεσα με το διαβήτη οδηγούσε στη σκέψη ότι η απώλεια βάρους ήταν αυτή που διορθώνει το πρόβλημα. Έτσι, εν μέσω πολλών αντιδράσεων, ο Francesco Rubino, καθηγητής τότε στο Weill Cornell Medical College της Νέας Υόρκης, ξεκινάει στα μέσα της δεκαετίας του 2000 πειράματα σε διαβητικά ποντικάκια στο European Institute of Telesurgery στο Στρασβούργο. Η επέμβαση παράκαμψης του στομάχου (gastricby-pass) αποδείχτηκε ότι βελτίωνε δραματικά το μεταβολισμό του σακχάρου χωρίς καμία μεταβολή στην πρόσληψη τροφής ή στο βάρος των πειραματόζωων. Ακολούθησαν πολλά ανάλογα πειράματα και παρατηρήσεις σε ασθενείς που υποβάλλονταν σε επέμβαση για απώλεια βάρους. Όλα τα δεδομένα έδειχναν ότι η διόρθωση του διαβήτη ήταν άμεση και άσχετη με την απώλεια κιλών.

Λαπαροσκοπική  χειρουργική θεραπεία

Η αλλαγή που επιφέρει η επέμβαση στην ανατομία του ανώτερου πεπτικού, επηρεάζει ευθέως το μεταβολισμό της γλυκόζης. Μετά το χειρουργείο αλλάζουν δραματικά τα σήματα που στέλνει το πεπτικό στον εγκέφαλο, με συνέπεια να προκαλείται ανορεξία, σχετική αποστροφή στα γλυκά και απόλυτη ικανοποίηση με πολύ μικρές ποσότητες γλυκαντικών ουσιών. Παράλληλα, οι χειρουργηθέντες στρέφονται αβίαστα σε υγιεινότερες διατροφικές επιλογές.

Σειρά μελετών από μεγάλα κέντρα της Ευρώπης και της Αμερικής δείχνουν ότι 80-89% των ασθενών που υποβλήθηκαν σε επέμβαση είτε απαλλάχτηκαν από τη νόσο είτε χρειάζονταν μικρή ποσότητα αντιδιαβητικών φαρμάκων είτε τη ρύθμιζαν μόνο με δίαιτα και άσκηση, μέχρι και 5 χρόνια αργότερα. Παράλληλα, χαρακτηριστική ήταν και η μείωση των συνοδών προβλημάτων του διαβήτη, όπως αναφέρει η μελέτη Swedish Obese Subjects σε παρακολούθηση μέχρι και 20 χρόνια μετά την επέμβαση.  

Η χειρουργική, ένα ισχυρό όπλο στη μάχη κατά του διαβήτη

Από το 2017, οι διεθνείς οδηγίες που δημοσιεύτηκαν στο Diabetes Care, το επίσημο ιατρικό περιοδικό της Αμερικανικής Διαβητολογικής Εταιρείας (American Diabetes Association) και υιοθετήθηκαν από περισσότερες από 56 επιστημονικές εταιρείες στον κόσμο (και από την Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία), σηματοδοτούν μια νέα εποχή στην αντιμετώπιση του σακχαρώδη διαβήτη. Μετά από αυτό, η χειρουργική προτείνεται ως ένα πολύ ισχυρό όπλο στη μάχη κατά του διαβήτη, κατ’ αρχάς για τους σοβαρά παχύσαρκους αλλά και για τους υπέρβαρους, αν το σάκχαρό τους δεν ελέγχεται. Η ασφάλεια δε αυτών των χειρουργείων είναι ανάλογη επεμβάσεων όπως η χολοκυστεκτομή ή η υστερεκτομή, γίνονται λαπαροσκοπικά και θεωρούνται χαμηλού κινδύνου.

Η δυνατότητα της χειρουργικής παρέμβασης έρχεται να ανοίξει νέους ορίζοντες και να δώσει ελπίδα βελτίωσης και ίασης σε χιλιάδες συνανθρώπους μας. Γιατί αν κάποιος παραμένει παχύσαρκος και διαβητικός πολλαπλασιάζει συνεχώς τις επιπτώσεις στον οργανισμό του και μειώνει τις πιθανότητες οριστικής λύσης του προβλήματός του. Και φράσεις όπως: «ξαναγεννήθηκα», «τώρα ζω» ή «επιτέλους χαίρομαι τον εαυτό μου και την οικογένειά μου» που ακούμε από χειρουργημένους ασθενείς μάς δίνουν δύναμη να συνεχίσουμε τον αγώνα για καλύτερες και ασφαλέστερες θεραπείες.

Ο Όμιλος Ιατρικού Αθηνών είναι πρωτοπόρος στη χειρουργική αντιμετώπιση του διαβήτη και της νοσογόνου παχυσαρκίας, παρέχοντας κορυφαίο ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό και εξατομικευμένη φροντίδα από έμπειρους κι εξειδικευμένους ιατρούς όλων των σχετιζόμενων Ειδικοτήτων, για κάθε ασθενή ξεχωριστά.