Οι τέσσερις παράγοντες που αυξάνουν τις πιθανότητες να μη συναντηθούμε ποτέ με τον καρκίνο του μαστού
Το πρώτο πρόγραμμα προσυμπτωματικού ελέγχου για τον καρκίνο του μαστού, το οποίο μάλιστα έχει το όνομα της Ελληνίδας πολιτικού που πάλεψε με θάρρος με τη νόσο, χωρίς ποτέ να κρυφτεί ή να αποφύγει, ως δημόσιο πρόσωπο, να μιλήσει γι' αυτήν, έχει ξεκινήσει και τρέχει στις μέρες μας. Μπορεί η πολιτικός να «έφυγε», αλλά το παράδειγμα της ανοιχτής της στάσης έμεινε για να βοηθήσει, καθώς το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση της νόσου είναι ακριβώς μια τέτοια στάση, που σίγουρα δεν είναι εύκολη. Περιλαμβάνει πράγματα όπως το να ενημερωθούμε, να συζητήσουμε και να εξεταστούμε έχοντας κατά νου ότι η πιθανότητα νόσησης μας αφορά προσωπικά, ότι ο καρκίνος του μαστού μπορεί να συμβεί και σε μας. Για καμία γυναίκα δεν είναι εύκολο να αποδεχτεί μια τέτοια πιθανότητα, πόσο μάλλον να ενεργεί έχοντάς την ως κίνητρο. Γι' αυτό, καλό θα είναι κάθε γυναίκα να έχει, κατά νου τους τέσσερεις μεγάλους συμμάχους της, που είναι:
Ο προσυμπτωματικός έλεγχος
«Ένα πράγμα που πρέπει με κάθε τρόπο να γίνει συνείδηση κάθε γυναίκας είναι ότι: Από την ηλικία των 40 ετών και πάνω, θα πρέπει να υποβάλλεται, κάθε χρόνο, σεμαστογραφία, σε κάποιες περιπτώσεις και σε υπερηχογράφημα μαστών ή/και μαγνητική μαστών, εφόσον αυτό κριθεί αναγκαίο,όπωςστις περιπτώσεις ύπαρξης βεβαρημένου ιστορικού/γονιδιακής προδιάθεσης. Κάθε φορά που αυτή η φράση γράφεται, λέγεται, προβάλλεται, συζητιέται, τονίζεται, είναι κέρδος για όλες τις γυναίκες. Φυσικά, μετά την όποια εξέταση θα πρέπει να γίνει μια σωστή συζήτηση με τον ειδικό ιατρό, την/τον ογκολόγο, κατά προτίμηση σε ένα εξειδικευμένο κέντρο, όπου θα αξιολογηθούν σωστά τα αποτελέσματα της/των εξετάσεων και θα τεθεί η σωστή διάγνωση», επισημαίνει η κ. Ζένια Σαριδάκη-Ζώρα, MD, PhD, Παθολόγος-Ογκολόγος, Πρόεδρος Εταιρείας Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδας (ΕΟΠΕ), Διευθύντρια στην Α᾽ Ογκολογική Κλινική του Metropolitan Hospital.
Η έγκαιρη διάγνωση
Έγκαιρη διάγνωση σημαίνει την ανίχνευση της νόσου σε αρχικά στάδιά της, αυτά κατά τα οποία την χαρακτηρίζουμε ως «πρώιμη». Τότε, μπορούμε να έχουμε ως ζητούμενο την πλήρη ίαση, η οποία, μάλιστα, μπορεί να επιτευχθεί με λιγότερες θεραπευτικές παρεμβάσεις. Τα τεράστια ποσοστά επιτυχίας που καταγράφονται δείχνουν ότι η έγκαιρη διάγνωση είναι που οδηγεί σε ίαση και σε πλήρη αντιμετώπιση, στην πλειονότητα των περιπτώσεων.
Εξαιρουμένης της κληρονομικότητας όπου η επιβάρυνση είναι γονιδιακή, αν υιοθετούσαμε κάποιες συνήθειες στη ζωή μας όπως το να διατηρούμε ένα σωστό βάρος, να τρεφόμαστε υγιεινά, να ασκούμαστε/αθλούμαστε, και ταυτόχρονα να αποφεύγαμε κάποιες άλλες όπως το κάπνισμα (τελείως, που σημαίνει ότι τα άτομα που καπνίζουν πρέπει να το διακόψουν), το αλκοόλ (και αυτό τελείως αν είναι δυνατόν), την υπερβολική έκθεση στον ήλιο, τις θεραπείες ορμονικής υποκατάστασης, τότε θα δίναμε στον εαυτό μας πολλές πιθανότητες να αποφύγουμε γενικά τη συνάντηση με τη νόσο.
Έχει υπολογιστεί ότι η υιοθέτηση ενός τρόπου ζωής όπως ο παραπάνω, μπορεί να μειώσει μέχρι και κατά 50% τα νούμερα που αφορούν σε νέες διαγνώσεις καρκίνων όπως ο καρκίνος του μαστού, του πνεύμονα, του παχέος εντέρου, του προστάτη, του μελανώματος, του παγκρέατος.
Οι νέες θεραπείες
«Κάθε γυναίκα θα πρέπει να ξέρει πώς, πέρα από τις επιτυχίες που έχει η αντιμετώπιση της πρώιμης νόσου, έχουμε πλέον στα χέρια μας και συναρπαστικά νέα φάρμακα και καινοτόμες θεραπείες που μπορούν να βοηθήσουμε σε όλα τα στάδια της νόσου. Υπάρχουν πολλές γυναίκες πλέον που έχουν θεραπευθεί από καρκίνο του μαστού που ανιχνεύθηκε σε μεταγενέστερα από τα αρχικά στάδια, καθώς και πολλές γυναίκες που ζουν με καρκίνο του μαστού έχοντας μια εξαιρετική ποιότητα ζωής. Τέλος, αυτό που κάθε γυναίκα πρέπει να ξέρει είναι ότι σε οποιαδήποτε περίπτωση, εμείς οι ιατροί που αντιμετωπίζουμε τη νόσο καθημερινά θα είμαστε δίπλα της για να αγωνιστούμε μαζί», καταλήγει η κ. Σαριδάκη - Ζώρα.
