Αιμορροϊδική νόσος: Μύθοι και αλήθειες

Η νόσος των αιμορροΐδων, η λεγόμενη αιμορροϊδοπάθεια, εμφανίζεται στο ίδιο σχεδόν ποσοστό σε γυναίκες και άντρες. Κυρίως αφορά άτομα 45-65 ετών, ενώ αποτελεί τη συχνότερη καλοήθη πάθηση, καθώς υπολογίζεται ότι αφορά έναν στους δύο ανθρώπους μετά την ηλικία των 50. «Γενικότερα, περίπου το 70% του πληθυσμού θα εμφανίσει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του αιμορροϊδοπάθεια. Αποτελούσε και δυστυχώς, αποτελεί ακόμη και σήμερα, πρόβλημα-ταμπού αποτρέποντας τους πάσχοντες να επισκεφτούν τον ιατρό, ιδιαίτερα στα αρχικά στάδια της νόσου, με αποτέλεσμα να αναβάλλεται η σωστή διάγνωση και να αποφεύγεται μια άμεση θεραπεία, γεγονός που εγκυμονεί ακόμη μεγαλύτερους κινδύνους. Όπως όλα τα ταμπού, έτσι και αυτή, συνοδεύεται από κάποιους μύθους, που «φρενάρουν» τη θεραπεία της, η οποία όχι μόνο είναι εφικτή αλλά μπορεί να είναι και οριστική», επισημαίνει ο κ. Φώτιος Αρχοντοβασίλης, MD, PhD, FISS, FEHS, Διευθυντής της ΣΤ’ Χειρουργικής Κλινικής του Metropolitan General, εξειδικευμένος στην Ορθοπρωκτική Χειρουργική και τη Μικροχειρουργική με Laser.

Οι πιο διαδεδομένοι μύθοι για την αιμορροϊδοπάθεια και η αλήθεια που ισχύει 

1. «Η αιμοροϊδοπάθεια σχετίζεται με τον καρκίνο του παχέος εντέρου»

Η αλήθεια είναι ότι αν και η αιμορροϊδοπάθεια μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα, κανένα από αυτά δεν είναι καρκίνος. Αιμορροϊδοπάθεια σημαίνει διογκωμένες φλέβες, ενώ ο καρκίνος προκαλείται από μια κακοήθη μετάλλαξη των κυττάρων. Σε κάθε περίπτωση όμως η/ο ασθενής δεν πρέπει να «παίρνει αψήφιστα» την αιμορροϊδοπάθεια, αφού κάποια από τα συμπτώματά της είναι κοινά με αυτά του καρκίνου του παχέος εντέρου, όπως π.χ. η αιμορραγία.

2. «Οι πικάντικες τροφές προκαλούν αιμορροϊδοπάθεια»

Η αλήθεια είναι ότι οι πικάντικες τροφές μπορεί να ενοχοποιηθούν για ερεθισμό και κνησμό (φαγούρα) στην περιοχή του πρωκτού, όπως επίσης και για δυσκοιλιότητα που είναι η βασική αιτία για την αιμορροϊδοπάθεια. Δεν μπορεί να ενοχοποιηθούν όμως για άμεση πρόκληση του προβλήματος των αιμορροΐδων, αφού δεν μπορούν να επηρεάσουν τις φλέβες στην περιοχή του ορθού.

3. «Η αιμορροϊδοπάθεια δεν θεραπεύεται»

Η αλήθεια είναι ότι το πρόβλημα των αιμορροΐδων δεν είναι μόνιμο και συχνά η αιτία τους είναι πρόσκαιρη, όπως για παράδειγμα η εγκυμοσύνη. Πλέον, η αιμορροϊδοπάθεια μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά και οριστικά με τις νεότερες ελάχιστα επεμβατικές χειρουργικές μεθόδους.

Ο μύθος περί της μη θεραπείας υφίσταται γιατί πολλά πάσχοντα άτομα επιλέγουν να ακολουθήσουν μια συντηρητική αγωγή της αιμορροϊδοπάθειάς τους, αντί να επισκεφτούν άμεσα τον ιατρό για να εξεταστούν. Η αναβλητικότητα και η προσπάθεια θεραπείας με κρέμες, με φυσικούς τρόπους στο σπίτι, ή ακόμη και με βελονισμό εγκυμονούν πληθώρα κινδύνων, ανάλογα με το στάδιο στο οποίο βρίσκεται η αιμορροϊδοπάθεια. Επιπλέον, αυτές οι συντηρητικές μέθοδοι αντιμετωπίζουν μόνο προσωρινά το πρόβλημα και μόνον εφόσον αυτό είναι σε πρώιμο στάδιο. Σε καμία όμως περίπτωση δεν προσφέρουν οριστική λύση. 

Η θεραπεία 

«Τα τελευταία χρόνια η χρήση ειδικά εξελιγμένων ανώδυνων λέιζερ, έχει αλλάξει σημαντικά τη θεραπεία της αιμορροϊδικής νόσου. Η αιμορροϊδοπλαστική με λέιζερ, η μέθοδος LHP, είναι μια καινοτόμος, αναίμακτη και ανώδυνη τεχνική που υπερβαίνει τα προβλήματα των κλασικών ανοικτών μεθόδων», καταλήγει ο κ. Αρχοντοβασίλης, ο οποίος αναλύει τα σημαντικά πλεονεκτήματα της μεθόδου στη θεραπεία της αιμορροϊδοπάθειας:

• Μικροχειρουργική ακρίβεια με απόλυτη ασφάλεια, ανώδυνα και αναίμακτα, χωρίς τομή και ράμματα
• Μείωση του κινδύνου των ανοιχτών πληγών, της πιθανότητας μολύνσεων και του μετεγχειρητικού πόνου
• Συρρίκνωση των αιμορροΐδων αντί για αφαίρεση και απομάκρυνσή τους, πράγμα που σημαίνει ότι προφυλάσσεται απόλυτα η δομή του πρωκτικού καναλιού
• Διασφάλιση της προστασίας του πρωκτοδέρματος, διατήρηση των βλεννογόνων και του σφιγκτήρα ανέπαφων και αποτροπή κάθε ενδεχομένου ακράτειας ή άλλων επιπλοκών
• Τόνωση του υποκείμενου ιστού και βοήθεια στην ανάπτυξη νέου συνδετικού ιστού
• Αποτελεσματικότητα τόσο στα πρώιμα όσο και στα προχωρημένα στάδια της νόσου.