Η γιατρός Μαρία Ασλαμάζη με τις πέντε μεταμοσχεύσεις και μήνυμα υπέρ της δωρεάς οργάνων
«Η δωρεά οργάνων είναι ένα ανεκτίμητο δώρο, η υπέρτατη πράξη αλληλεγγύης». Αυτά είναι τα λόγια της Μαρίας Ασλαμάζη, της γιατρού στην οποία έχουν μεταμοσχευθεί συνολικά έξι όργανα τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Η ίδια, με αφορμή τη σημερινή Πανελλήνια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων, Ιστών και Μεταμοσχεύσεων, δίνει το δικό της μήνυμα, από την Αμερική, όπου νοσηλεύεται μετά την τελευταία μεταμόσχευση στην οποία υποβλήθηκε, ενώ παράλληλα ονειρεύεται να επιστρέψει τον Ιανουάριο του 2023 στη Θεσσαλονίκη και στο ΑΧΕΠΑ για να κάνει, μέσα στον καινούργιο χρόνο, όλα όσα είχε σχεδιάσει: να δώσει εξετάσεις και να πάρει τον τίτλο της ειδικότητας της αναισθησιολογίας.
Η Μαρία Ασλαμάζη είχε υποβληθεί το 2018, στην Αμερική, σε πολυσπλαχνική μεταμόσχευση (στομάχου, δωδεκαδακτύλου, ήπατος, παγκρέατος και λεπτού εντέρου), χάρη στη δωρεά των οργάνων μιας γυναίκας που έχασε τη ζωή της σε τροχαίο, ενώ το καλοκαίρι του 2022 υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση νεφρού, με μόσχευμα που της έδωσε η μητέρα της.
«Μετά τον θάνατο, τα όργανα δεν θα χρησιμεύσουν σε τίποτα στον νεκρό, ούτε μέσα στο χώμα που θα τον θάψουν, ούτε εκεί πάνω. Τα όργανα τα χρειαζόμαστε εδώ. Ο αντίκτυπος που έχει μία δωρεά οργάνων είναι τεράστιος, μπορούν να σωθούν εκατομμύρια ζωές. Αν ένα δότης μπορεί να σώσει μέχρι οχτώ άτομα, φανταστείτε πόσο μεγάλοι είναι οι αριθμοί, πόσο θα μπορούσε να αλλάξει η λίστα με τις αναμονές. Είναι δύο – τρία πράγματα που πρέπει να καταλάβουμε, ότι δηλαδή δεν βλάπτουμε τον άνθρωπό μας, δίνοντας τα όργανα του, γιατί αυτός είναι ήδη εγκεφαλικά νεκρός και αυτό είναι κάτι μη αναστρέψιμο, είναι κάτι που δεν αλλάζει, μπορεί όμως να αλλάξει τις ζωές οκτώ ανθρώπων», επισημαίνει.
Παράλληλα σημειώνει ότι, δυστυχώς, υπάρχει έλλειψη ενημέρωσης για τη δωρεά οργάνων και προσθέτει: «Το πρώτο που θα έλεγα στον κόσμο είναι να ενημερωθεί. Καταλαβαίνω ότι -και θα το πω- η Πολιτεία δεν ενημερώνει. Δεν έχουμε την ενημέρωση που θα έπρεπε να έχουμε. Αλλά και ο καθένας μας από μόνος του μπορεί λίγο να το ψάξει, δεν είναι τόσο δύσκολο, έχουμε πρόσβαση σε πάρα πολλές πηγές τώρα. Άρα, η ενημέρωση είναι το πρώτο, για να κατανοήσουμε πόσο ανεκτίμητο είναι αυτό το δώρο, που είναι η υπέρτατη πράξη αλληλεγγύης, δεν υπάρχει κάτι μεγαλύτερο».
Η περιπέτεια της υγείας της Μαρίας Ασλαμάζη ξεκίνησε, όταν σε ηλικία 10 ετών διαγνώστηκε με σάρκωμα, το οποίο αφαιρέθηκε και στη συνέχεια υποβλήθηκε σε ακτινοθεραπεία. Όμως από την ακτινοθεραπεία προκλήθηκε βλάβη στα αγγεία της κοιλιακής χώρας και στη συνέχεια υπήρξε μια στένωση στην άνω μεσεντέρια αρτηρία, η οποία έπαθε θρόμβωση. Λόγω αυτής της κατάστασης προκλήθηκε βλάβη σε όλο το λεπτό έντερο και τμήμα του παχέος εντέρου και στην ηλικία των 32 ετών έπρεπε να κάνει παρεντερική διατροφή. Στη συνέχεια έπαθε ηπατική ανεπάρκεια και έπρεπε να υποβληθεί σε μεταμόσχευση.
«Στο σύνολο περίμενα πέντε χρόνια, τα πρώτα δύο χρόνια δεν ήταν άσχημα. Ακόμη το ήπαρ μου λειτουργούσε και ήταν καλή η ποιότητα ζωής μου, αλλά όταν άρχισε να δυσλειτουργεί το ήπαρ, τα πράγματα δυσκόλεψαν. Υποβλήθηκα σε μεταμόσχευση στομάχου, δωδεκαδακτύλου, ήπατος, παγκρέατος και όλου του λεπτού εντέρου τον Φεβρουάριο του 2018, με μία επέμβαση διάρκειας 16 ωρών, που έγινε στο Κέντρο Μεταμοσχεύσεων του Cleveland Clinic του Ohio και ο γιατρός μου ήταν ο Αιγύπτιος χειρουργός μεταμοσχεύσεων Kareem Abu-Elmagd.
Όλα τα όργανα, τα οποία μου μεταμοσχεύθηκαν, προέρχονταν από την ίδια γυναίκα, που ήταν περίπου 30 ετών και έχασε τη ζωή της σε τροχαίο. Μετά το χειρουργείο ξαναμπήκα αρκετές φορές για διορθωτικές επεμβάσεις. Σε αυτό το διάστημα ήμουν σε τεχνητό κώμα. Η νοσηλεία μου συνολικά κράτησε πάνω από τρεις μήνες, αλλά στην Αμερική έμεινα πέντε χρόνια. Το κόστος καλύφτηκε χάρη σε δωρεές γιατρών και επιχειρηματιών από τη Θεσσαλονίκη, αλλά και από ομογενείς στην Αμερική.
Όμως, τα φάρμακα τα οποία παίρνω για να συντηρούνται τα όργανα που μεταμοσχεύτηκαν καταστέλλουν το ανοσοποιητικό και είναι νεφροτοξικά. Έτσι, πριν από έναν χρόνο ανέπτυξα νεφρική ανεπάρκεια, η οποία δεν ήταν τελικού σταδίου και γι αυτό δεν έκανα αιμοκάθαρση. Κάναμε κάποιες κινήσεις για να βρούμε ζώντα δότη. Η μαμά μου, επειδή είχε διαφορετική ομάδα αίματος, θεωρούσαμε ότι δεν είναι κατάλληλη δότρια.
Όμως όταν τα πράγματα άρχισαν να γίνονται χειρότερα, εξετάστηκε και βρέθηκε ότι υπήρχε συμβατότητα σε πολύ καλό βαθμό. Επομένως έγινε αυτή η δότρια. Η μεταμόσχευση έγινε στην Αμερική, στο Cleveland Clinic, από τον χειρουργό μεταμοσχεύσεων Alvin Wee. Συνήθως, οι μεταμοσχεύσεις από ζώντα δότη πάνε πολύ καλά και έτσι έγινε και με μένα. Ήμουν τυχερή, η μαμά μου, μου έδωσε ένα νεφρό που δουλεύει πολύ καλά. Η μεταμόσχευση έγινε πριν από τρεις μήνες και πρέπει να μείνω στην Αμερική συνολικά έξι μήνες μετά την επέμβαση, για να μπορούν να με παρακολουθούν οι γιατροί του Κέντρου όπου έγινε η μεταμόσχευση. Επομένως, θα μείνω στην Αμερική ακόμη τρεις μήνες ακόμα και ελπίζω ότι τον καινούργιο χρόνο θα γυρίσω πίσω στην ζωή μου και στο ΑΧΕΠΑ», αφηγείται η Μαρία Ασλαμάζη.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
15°
