Εκατοντάχρονος από τη Θεσσαλονίκη περπατά καθημερινά 4 χιλιόμετρα στην παραλία - «Η ζωή είναι πολύ γλυκιά και πρέπει να τη γευόμαστε», δηλώνει.
Ο Ηλίας Τσαπακίδης σε τρεις μήνες συμπληρώνει έναν αιώνα ζωής και δικαίως του ανήκει ο τίτλος του γηραιότερου καθημερινού περιπατητή της παραλίας στη Θεσσαλονίκη.
Κάθε πρωί, γύρω στις 7, φοράει τα αθλητικά του παπούτσια, τις φόρμες και το καπέλο του, παίρνει το μπαστοόνι του και διασχίζει χιλιόμετρα στην παραλία της Θεσσαλονίκης, αποδεικνύοντας την αγάπη του για τη ζωή.
«Κάθε μέρα περπατάω τα τελευταία τριάντα χρόνια! Τα πρώτα χρόνια έκανα μεγάλες αποστάσεις, ενώ τώρα τέσσερα χιλιόμετρα καθημερινά», αναφέρει ο ίδιος, μιλώντας στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, και εκμυστηρεύεται πως είναι λάτρης της ζωής. «Η ζωή είναι πολύ γλυκιά και πρέπει να τη γευόμαστε, να την αγαπάμε και να τη χαιρόμαστε όσο περισσότερο και όσο καλύτερα μπορούμε», λέει χαρακτηριστικά.
Ο σχεδόν αιωνόβιος άνδρας, όταν το επέτρεπαν οι δυνάμεις του, ήταν δεινός σκιέρ -από τους καλύτερους στη χώρα, όπως λέει- και έχει καταφέρει να ανέβει στον Όλυμπο, μέχρι την ψηλότερη κορυφή του, τον Μύτικα πάνω από δέκα φορές. Το περπάτημα είναι για αυτόν τρόπος ζωής και τον βοηθάει πολύ και όπως τον συμβουλεύει και ο γιατρός του, κάνει καλό στην καρδιά του. «Δεν έχω κανένα πρόβλημα στην καρδιά και γενικά δεν έχω σοβαρά προβλήματα υγείας. Όμως προσέχω και πάρα πολύ τη διατροφή μου. Την καρδιά πρέπει να την αφήνουμε να κάνει και λίγο "ρελαντί", να ξεκουράζεται, γι' αυτό και εκτός από τον καθημερινό περίπατο, το βράδυ δεν τρώω ποτέ, ένα γιαουρτάκι το απόγευμα στις 6, και μετά τίποτα. Αφήνω την καρδιά μου δίχως να την ταλαιπωρώ και να την πιέζω», εξομολογείται και αποκαλύπτει πως αυτό είναι το μυστικό της μακροζωίας.
Ο Ηλίας Τσαπακίδης έζησε 20 χρόνια στο Παρίσι και ήταν αντιπρόσωπος μεγάλης αυτοκινητοβιομηχανίας στη Θεσσαλονίκη μαζί με τα δυο απο τα πέντε αδέλφια του. Όπως επισημαίνει, γνώριζε παρά πολύ κόσμο. Κάποιοι από τους γνωστούς του μάλιστα, όταν τον βλέπουν να περπατάει, του λένε, «καλά έφτασες τόσα χρόνια και ακόμα περπατάς δεν κουράζεσαι;». Αυτός, όμως, τους απαντά με χαμόγελο: «Πώς να κουραστώ αφού το περπάτημα μου δίνει ζωή; Όταν περπατάω αισθάνομαι ελεύθερος, ζωντανός, βλέπω κόσμο, αλλάζει η διάθεση μου και νιώθω υγιέστατος».
«Εγώ θέλω να τιμώ τη ζωή που ζω. Μου αρέσει να φοράω το κοστούμι και να βγαίνω στη Θεσσαλονίκη. Πηγαίνω στο στέκι, στο καφε-μπαρ της γειτονιάς μου κάθε ημέρα και οι φίλοι μου, μου λένε πως με ζηλεύουν, γιατί είμαι πάντα περιποιημένος, όμορφα ντυμένος και χαμογελαστός. Όταν μάλιστα αργώ λίγο να πάω με ψάχνουν. γιατί τους φτιάχνω τη διάθεση», λέει, χαριτολογώντας.
Οι όμορφες κουβέντες και το καθημερινό χαμόγελο που εισπράττει, κάθε πρωί, από τους υπόλοιπους περιπατητές στο παραλιακό μέτωπο, όπως λέει ο 99χρονος άνδρας, του δίνουν οξυγόνο και τονώνουν, ακόμα περισσότερο, την αγάπη του για τη ζωή. Όσο τον κρατούν τα πόδια του, θα συνεχίσει αυτή την αγαπημένη του συνήθεια, που τον συντροφεύει στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Άλλωστε, όπως εξομολογείται, από αυτή τη μεγάλη βόλτα που διαρκεί σχεδόν ένα αιώνα, συμπέρανε πως «η ζωή είναι πολύ γλυκιά και πρέπει να τη γευτείς όσο μπορείς περισσότερο».
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
15°
