Ευλογιά των πιθήκων: Να σταματήσουμε τον στιγματισμό

«Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν δράσει επειδή φοβούνται πως θα στιγματίσουν τις κοινότητες αυτές. Κατά την άποψή μου, αυτό δεν είναι δικαιολογία για να μείνουμε αδρανείς. Εάν δράσουμε τώρα ανοιχτά και δημόσια για να προστατεύσουμε αυτούς τους ανθρώπους, ίσως όντως θα υπάρχουν κάποια επακόλουθα κοινωνικού στιγματισμού. […] Εάν όμως δεν πούμε τίποτα, θα βλάψουμε περισσότερο τη συγκεκριμένη κοινότητα, επιτρέποντας στο ξέσπασμα να εξαπλωθεί ανεξέλεγκτο. Με αυτό τον τρόπο οι άνθρωποι αυτοί θα στιγματιστούν περισσότερο».

Αυτή την υποκριτική όσο και αλυσιτελή σκέψη διατυπώνει σήμερα στο Politico η Κάθριν Σμόλγουντ, ανώτατο στέλεχος των υπηρεσιών εκτάκτων αναγκών του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ). Πρόκειται ακριβώς για την αντίστροφη σκέψη από εκείνη η οποία αποτελεί απόσταγμα δεκαετιών για τους βετεράνους ειδικούς επιστήμονες της προστασίας της δημοσίας υγείας και της προαγωγής της αγωγής της υγείας.

Τι λέει αυτό το απόσταγμα;

Εάν στιγματίζεις κοινωνικές ή πληθυσμιακές ομάδες, μικρές ή μεγάλες, στη διάρκεια εκστρατειών για την προστασία της δημόσιας υγείας από έναν έκτακτο και άμεσο κίνδυνο, το μόνο το οποίο θα καταφέρεις είναι μέλη αυτών των κοινωνικών ή πληθυσμιακών ομάδων να μην προσέρχονται στις υπηρεσίες Υγείας προς έλεγχο, ακριβώς για να αποφύγουν να συγκεκριμενοποιηθεί ο κοινωνικός στιγματισμός στο πρόσωπό τους και να αποφύγουν επίσης την κοινωνική «δυσφορία», ακόμη και την κοινωνική «διαπόμπευση». Το αποτέλεσμα θα είναι πάντα τραγικό για τις προσπάθειες των αρμοδίων υγειονομικών αρχών να περιορίσουν  ή/και να εκριζώσουν τον εν λόγω κίνδυνο για τη δημόσια υγεία.

Τι κάνει η Σμόλγουντ;

Αφού αρνείται να αναγνωρίσει ότι τόσο το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης των Νόσων (ECDC) όσο και ο ίδιος ο γενικός διευθυντής του ΠΟΥ, Τέντρος Γκεμπρεγέσιους, έχουν ήδη στιγματίσει τις κοινωνικές ομάδες των ανδρών οι οποίοι κάνουν σεξ με άνδρες ως τις κύριες εστίες ανάπτυξης και εξάπλωσης της ευλογιάς των πιθήκων, η Σμόλγουντ κατηγορεί τώρα λανθασμένα εκείνους οι οποίοι αποφεύγουν τον κοινωνικό στιγματισμό ως στρατηγικό «όπλο» της δημόσιας υγείας –τον αποφεύγουν όχι μόνο για λόγους ηθικής, ιατρικής και κοινωνικής δεοντολογίας, τον αποφεύγουν κυρίως εξαιτίας του αλυσιτελούς χαρακτήρα του– και ισχυρίζεται η ίδια ότι όσοι δεν στιγματίζουν δεν κάνουν και πολλά για να περιορίσουν την ευλογιά των πιθήκων.

Είμαστε τυχεροί στην Ελλάδα.

Ούτε ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας (ΕΟΔΥ) ούτε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας ούτε η κυβέρνηση ή η αντιπολίτευση συνολικά έχουν επιλέξει τον στιγματισμό κάποιας πληθυσμιακής ομάδας στη χώρα μας και, έτσι, αυτό συνοδεύεται επίσης από το γεγονός ότι η Ελλάδα καταγράφει μόλις 32 επιβεβαιωμένα κρούσματα της ευλογιάς των πιθήκων.

Και είναι προς τιμήν του καθηγητή Πολιτικής της Υγείας του London School of Economics and Political Science (LSE), Ηλία Μόσιαλου, ότι ο ίδιος υπήρξε ο πρώτος ο οποίος απηύθυνε δημοσίως εμφατική έκκληση να αποφευχθεί κάθε κίνηση κοινωνικού στιγματισμού, καθώς η ευλογιά των πιθήκων δεν είναι μία σεξουαλικώς μεταδιδόμενη νόσος.