Κώστας Καλόγηρος, ο 70χρονος που τρέχει στον πιο απαιτητικό ορειβατικό αγώνα της Ευρώπης

Στις 04.30 ακριβώς το χάραμα του Σαββάτου ο Κώστας Καλόγηρος θα δέσει σφιχτά τα αθλητικά του παπούτσια και θα αρχίσει να τρέχει. Όχι στο πάρκο της γειτονιάς του ή στην άσφαλτο, αλλά σε έναν από τους πιο απαιτητικούς ορειβατικούς αγώνες της Ευρώπης, στο Zagori Mountain Running 2022*. Ο Κώστας, όπως κάθε χρόνο την τελευταία δεκαετία, διάλεξε και φέτος την πιο απαιτητική διαδρομή από τις τέσσερις του αγώνα: την TeRA 80km. Πρόκειται για μία διαδρομή που καλύπτει μια απόσταση 80 χιλιομέτρων μέσα στο βουνό, με μια υψομετρική διαφορά που υπερβαίνει τα 5100 μέτρα, με πέτρες, μονοπάτια που περνούν δίπλα από τον γκρεμό, και χρονικό όριο ολοκλήρωσης τις 20 ώρες. Κι αν αυτές οι πληροφορίες σας φαίνονται ήδη δυσβάσταχτες για τον μέσο άνθρωπο, να προσθέσουμε ότι ο Κώστας είναι σήμερα 70 ετών. Ακολουθεί η ιστορία του, όπως τη διηγήθηκε στην ATHENS VOICE, λίγο πριν τρέξει για τελευταία φορά στον πιο δύσκολο αγώνα των βουνών.

«Ξεκίνησα να τρέχω όταν ήμουν 53 χρονών. Βέβαια, η επαφή με τα βουνά άρχισε από τα γεννοφάσκια μου. Έχω μια φωτογραφία του πατέρα μου από το 1939, που ποζάρει με ορειβατικά σκι στο Μιτσικέλι. Θυμάμαι ότι με έβαζε στο λαιμό του και με ανέβαζε στο βουνό. Από εκεί ξεκίνησαν όλα… Η αγάπη μου για τη φύση, το τρέξιμο και η οικολογία. Γιατί, όταν αγαπάς τη φύση, είσαι και οικολόγος.

Είμαι βέρος Γιαννιώτης. Μεγάλωσα σε μια μονοκατοικία δίπλα στη λίμνη. Από μικρά περπατούσαμε και κάναμε διαδρομές όπου φτάναμε μέχρι το καταφύγιο του Μιτσικελίου. Το βουνό, είτε περπατάς, είτε τρέχεις σε αυτά τα πανέμορφα μονοπάτια είναι μαγικό. Φτάνεις στην κορυφή και είσαι εσύ και ο «Θεός» ή εσύ κι ο ουρανός, αν το προτιμάς. Κανένας ζωγράφος δεν μπορεί να αποτυπώσει αυτές τις εικόνες, τις τόσο παραστατικές κι ολοζώντανες.

Τρέχεις κι εσύ σαν το αγριόγιδο στα βουνά, και δεν έχει σημασία καμιά αν είσαι πρώτος ή τελευταίος. Στο Zagori Mountain Running, δεν υπάρχει ιδιοτέλεια, ούτε χρηματικά ποσά, ούτε τίποτα. Μόνο δέσιμο, και τόση αγάπη, αγνή αγάπη για τον συναθλητή σου! Είναι κάτι πολύ όμορφο. Και για όσους λένε ότι “δεν ξανατρέχω αυτή τη διαδρομή, γιατί την έκανα πέρυσι”, έχω να πω πως τίποτα δεν είναι ίδιο με την προηγούμενη χρονιά. Είναι άλλες οι καιρικές συνθήκες, άλλη η ανθοφορία, άλλη η μορφολογία του βουνού. Κάθε φορά η διαδρομή είναι διαφορετική γιατί όλα γύρω σου είναι διαφορετικά».

Μέχρι αυτό το σημείο, μου είναι ήδη ξεκάθαρο το πόσο πολύ ο Κώστας Καλόγηρος αγαπάει το βουνό. Άλλωστε δεν τρέχει μόνο 7 (περίπου) αγώνες πανελλαδικά κάθε χρόνο. Επιπλέον, ανοίγει και τα μονοπάτια των βουνών. Για παράδειγμα, φέτος, όπως και κάθε χρόνο, συμμετείχε στον καθαρισμό των μονοπατιών όπου θα πραγματοποιηθούν οι διαδρομές του Zagori Mountain Running, πράγμα που σημαίνει ότι καθάρισε συνολικά 140χλμ. Ναι, ο Κώστας λατρεύει τα βουνά. Έχω όμως μία απορία, την εξής μία: δεν φοβάται; Απαντά με μια ιστορία:

«Ανεβαίναμε με ένα φίλο ένα μονοπάτι δύσβατο. Σε κάποια φάση, στα μισά του βουνού, ακούσαμε ένα θόρυβο. Γυρίσαμε και είδαμε μια αρκούδα, 100 κιλά! Βγάλαμε και οι δύο μαζί από μία κραυγή για να δούμε τι θα κάνει. Και η αρκούδα - που εμείς είχαμε μπει στα χωράφια της, όχι εκείνη στα δικά μας-, ξάπλωσε κάτω, ύστερα σηκώθηκε πάλι και έφυγε σιγά-σιγά. Τίποτα δεν έχει να φοβηθεί ο άνθρωπος στο βουνό, αρκεί να μην προκαλεί. Σεβασμός στα ζώα, σεβασμός στη φύση και δες πού πατάς. Τόσο απλό είναι. Απλώς ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης, το βουνό είναι το φυσικό του περιβάλλον.

Ποιος δεν έχει πέσει, και ποιος δεν έχει χτυπήσει, ακόμα και έξω στο πεζοδρόμιο του σπιτιού σου να είσαι, μπορεί να χτυπήσεις. Το θέμα είναι πως όταν βγει κάποιος 50 χρονών στο βουνό, προφανώς και θα χτυπήσει πολύ πιο εύκολα. Ξέρεις τι θα πω σε αυτόν τον άνθρωπο; Καλά να πάθεις! Θα σου πω μια ιστορία για να το καταλάβεις καλύτερα… Είδα πρόσφατα έναν παλιό μου συνάδελφο να περπατάει γύρω από τη λίμνη, στα Γιάννενα. Τον ρώτησα πώς κι έτσι, και μου είπε ότι του σύστησε ο γιατρός το περπάτημα. Δηλαδή έπρεπε να σου βρει ο γιατρός αρρυθμίες για να θυμηθείς ότι είσαι άνθρωπος και μπορείς να περπατήσεις 2 ή 3 χιλιόμετρα;

Όταν με ρωτάνε γιατί τρέχω, συνήθως απαντάω “εσύ γιατί δεν τρέχεις”; Η θέληση του ανθρώπου είναι τεράστια. Όλα είναι στο μυαλό. Όχι, δεν μπορείς μόνο με τη θέληση να ξεπεράσεις τις δυνατότητες του σώματος, αλλά όταν μπορείς και θέλεις κάτι, θα το κάνεις».

Λίγο πριν αφήσω τον Κώστα Καλόγηρο να προετοιμαστεί για τον αυριανό, απαιτητικό του αγώνα, τον ρωτάω αν ισχύει, όπως έχω ακούσει, ότι αυτή θα είναι η τελευταία χρονιά που θα τρέξει στη διαδρομή των 80χλμ. του Zagori Mountain Running. «Κάθε χρόνο λέω αυτή θα είναι η τελευταία χρονιά, αλλά όλο το αναβάλλω…», μου λέει γελώντας και συμπληρώνει «…δηλαδή, αν μου ζήταγες τώρα να υπογράψω ότι αυτή θα είναι η τελευταία μου χρονιά φέτος, θα σου έλεγα, άσε να δούμε και του χρόνου...». Και του χρόνου κύριε Κώστα, και του χρόνου!

* Το Zagori Mountain Running είναι ο μεγαλύτερος αγώνας ορεινού τρεξίματος. Ξεκίνησε πριν 11 χρόνια ως μία προσπάθεια να προσελκύσει περισσότερο κόσμο στο Ζαγόρι κατά τους θερινούς μήνες και σίγουρα το κατάφερε. Φέτος πραγματοποιείται στις 22, 23 και 24 Ιουλίου. Μπορείτε να δείτε περισσότερες πληροφορίες πατώντας εδώ.

Το Zagori Mountain Running αλλά και η ιστορία του Κώστα ενέπνευσαν τον φωτογράφο Γιώργο Ζαρζώνη, αλλά και την κινηματογραφίστρια Εύα Ζαρζώνη να δημιουργήσουν μια ταινία μικρού μήκους με τίτλο The Mountain Walker. Στόχος της ταινίας είναι να αποτυπωθεί η δύσκολη, μα ταυτόχρονα πανέμορφη διαδρομή της Τύμφης, όπου πραγματοποιείται το Zagori Mountain Running. Αυτό το υπέροχο κομμάτι πίσω από το βουνό... Μπορείτε να πάρετε μια γεύση της ταινίας στο παρακάτω βίντεο: