Καρκίνος του μαστού: Ο δρ Μιχάλης Νικολάου MD, MSc, PhD Παθολόγος Ογκολόγος Επιμελητής Α΄ ΓΑΟΝΑ «Άγιος Σάββας» μιλάει για τις νέες θεραπευτικές εξελίξεις.
Ο καρκίνος αποτελεί τη δεύτερη αιτία θανάτου μετά τα καρδιαγγειακά συμβάματα και η διαφορά μεταξύ τους, δυστυχώς, διαρκώς μειώνεται. Είναι αλήθεια ότι αποτελεί δύσκολο εγχείρημα να μιλήσεις στο ευρύ κοινό για ένα ειδικό θέμα, πολλώ δε μάλλον για ένα μέχρι σήμερα δυσάρεστο θέμα, αυτό του καρκίνου, γράφει ο κ. Μιχάλης Νικολάου MD, MSc, PhD Παθολόγος Ογκολόγος Επιμελητής Α΄ ΓΑΟΝΑ «Άγιος Σάββας».
Ως παθολόγος ογκολόγος, αντιμετωπίζοντας συχνά ζητήματα ασθενών προ του τέλους, προσπαθώ να δω καθαρά την ουσία είτε αυτή είναι η «ουσία» της ζωής (το νόημα) είτε είναι η «ουσία» που θα σε κρατήσει στη ζωή (η φαρμακευτική ουσία). Μία μεγάλη μερίδα ασθενών με καρκίνο δίνουν καθημερινά τη μάχη τους και σύμμαχοι σε αυτή την προσπάθεια δεν είναι μόνο «εγωιστικά» οι γιατροί τους. Τα μεγάλα επιτεύγματα της Ογκολογίας απαιτούν τη συμμετοχή όλων μας, ακόμη και εάν αρχικά δεν το γνωρίζουμε.
Η ιατρική του μέλλοντος δεν θα μοιάζει σε τίποτα με τα σημερινά δεδομένα
Μία θεωρητικά άσχετη ή ασήμαντη ανακάλυψη στη ρομποτική μπορεί να ξεκλειδώσει «μυστικά» που η μεταφορά τους σε μία χειρουργική αίθουσα να βοηθήσει σε ένα αρτιότερο ογκολογικά χειρουργείο, μεταφράζοντάς το σε όφελος επιβίωσης για τον χειρουργούμενο. Η πρόοδος στη μοριακή βιολογία, την τεχνητή νοημοσύνη και τα big data διαμορφώνουν την ιατρική του μέλλοντος και τίποτα πλέον δεν θα μοιάζει ίδιο με το σήμερα. Η εμφάνιση της ανοσοθεραπείας πριν δέκα χρόνια γέμισε με χαρά και ελπίδες τόσο εμάς τους ογκολόγους όσο και τους ασθενείς μας. Χρειάστηκαν ωστόσο αρκετά χρόνια έρευνας, αρκετά κεφάλαια και αρκετοί εθελοντές ασθενείς σε κλινικές μελέτες για να καρπωθούμε σήμερα όλοι τα οφέλη αυτής. Δυστυχώς όμως δεν είναι εφικτό να έχουμε διαρκώς τόσο μεγάλα και ευχάριστα νέα κατά της μάχης με τον καρκίνο.
Θεραπεία διπλής στόχευσης του her2 για τις γυναίκες με καρκίνο του μαστού
Τα μικρά επιτεύγματα έχουν αξία επίσης αφού κανένας πόρος δεν περισσεύει και είναι πολύ σημαντικό να σταθεί κανείς εκεί και να τα αναδείξει, να τα πανηγυρίσει, να τα φωνάξει, γιατί αυτά τα μικρά δημιουργούν τις γέφυρες για τα μεγάλα, δημιουργούν την ελπίδα, δημιουργούν το όνειρο. Περί των μικρών, λοιπόν, ο λόγος και τι καλύτερο παράδειγμα από τη μετατροπή των παλαιών φαρμάκων σε νέες μορφές χορήγησής τους, όπως αυτού της διπλής στόχευσης του her2 για τις γυναίκες με καρκίνο του μαστού. Η παλιά μορφή της θεραπείας απαιτούσε την εισαγωγή του ασθενούς στο νοσοκομείο, την τοποθέτηση «φλέβας» και τη χορήγηση δύο φαρμάκων. Η όλη διαδικασία συνέτεινε στην απώλεια σχεδόν ολόκληρης της «εργάσιμης» ημέρας. Η σημερινή, σύγχρονη μορφή με μία ένεση υποδορίως χορηγεί τα δύο αυτά φάρμακα και εξασφαλίζει ότι ο ασθενής δεν θα χρειαστεί για την έκχυσή τους περισσότερα από 5 λεπτά.
Ήρθε το τέλος για τις θεραπείες που μέχρι τώρα γνωρίζαμε
Θα αναρωτηθεί κανείς… Είναι σημαντικό αυτό για έναν άνθρωπο; Για τον μέσο άνθρωπο ίσως όχι. Για αυτόν όμως που δίνει τη μάχη του με τον καρκίνο, ναι. Είναι σημαντικό!
Είναι σημαντικό για όλες τις δυνατότητες που πλέον δημιουργούνται, είναι σημαντικό για την αποϊδρυματοποίησή του από τα νοσοκομεία, είναι σημαντικό για την ψυχολογία του, είναι σημαντικό για την ποιότητα της ζωής του, είναι σημαντικό για τη διευκόλυνση του φροντιστή, είναι σημαντικό τέλος για τη δυνατότητα που μελλοντικά η ίδια αυτή διαδικασία δεν θα επαναλαμβάνεται περιοδικά σε ένα θάλαμο νοσοκομείου αλλά στο δωμάτιο του σπιτιού του ασθενούς με ασφάλεια και ηρεμία. Ο καρκίνος δεν είναι ποια ανίκητος, ενώ στις περιπτώσεις που αυτό δεν είναι επιτεύξιμο, έχει μετατραπεί σε χρόνια νόσο.
Ήρθε λοιπόν το τέλος με τις θεραπείες που μέχρι τώρα γνωρίζαμε. Η Ογκολογία αλλάζει σελίδα προσφέροντας πρωτίστως ποιότητα στους ασθενείς της, λύσεις και ελπίδα. Παράλληλα το όφελος της νέας θεραπείας προσφέρει πολλαπλασιαστικά οφέλη τόσο στην πολιτεία όσο και στα συστήματα υγείας. Είναι λοιπόν ώρα για αλλαγές και επιτακτική η ανάγκη της γρήγορης προσαρμογής στις νέες επιλογές. Ήρθε το τέλος στο παλαιό. Ήρθε το τέλος στις παλιές θεραπείες.
8°
