Κάμψη του πέους: Πότε χρειάζεται εγχείρηση;

Μια σχετικά συχνή πάθηση, η οποία προκαλεί κάμψη του πέους κατά τη στύση και δυσκολεύει την ερωτική επαφή, μπορεί να δημιουργήσει πολλά προβλήματα στους άνδρες. Η πάθηση αυτή είναι η νόσος Peyronie, η οποία συχνά σχετίζεται με μικροτραυματισμούς που συμβαίνουν στη διάρκεια του σεξ και οι οποίοι δεν γίνονται πάντοτε αντιληπτοί από τους ασθενείς.

Υπολογίζεται ότι ποσοστό έως 10% των ανδρών, ηλικίας συνήθως 40-70 ετών, παρουσιάζουν τη νόσο, η οποία χαρακτηρίζεται από τον σχηματισμό «πλακών» από ινώδη (ουλώδη) ιστό, οι οποίες είναι ψηλαφητές κάτω από το δέρμα του πέους. Οι πλάκες αυτές εμποδίζουν το πέος να επιμηκυνθεί φυσιολογικά κατά την ερωτική διέγερση και του προκαλούν κάμψη είτε προς τα πάνω, είτε προς τα κάτω ή πλαγίως, αναλόγως με το σημείο όπου έχουν αναπτυχθεί. Μπορεί επίσης να προκαλούν παραμόρφωση σε κάποιο σημείο του πέους, όταν αυτό βρίσκεται σε στύση.

Οι παραμορφώσεις αυτές μπορεί να έχουν πολλές συνέπειες στον πάσχοντα, καθώς τον επηρεάζουν τόσο ψυχολογικά όσο και οργανικά. Ο ασθενής καλείται να διαχειριστεί ταυτοχρόνως τη μείωση του μήκους του πέους του και δυσκολίες κατά την ερωτική επαφή. Επιπλέον, η κάμψη μπορεί να προκαλεί έντονο πόνο, όχι μόνο στον ίδιο αλλά και στον/στην ερωτική σύντροφό του κατά την διείσδυση. Υπολογίζεται ότι το 60% των πασχόντων αναπτύσσουν πόνο κατά τη στύση ή/και τον οργασμό, ο οποίος άλλοτε υποχωρεί βαθμιαία μόνος του και άλλοτε χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή.

Η κάμψη του πέους μπορεί επίσης να οδηγήσει στην στυτική δυσλειτουργία, δηλαδή στην δυσκολία επίτευξης ή/και διατήρησης της στύσης. Όλα αυτά προκαλούν εντεινόμενη ανησυχία που μπορεί να πυροδοτήσει άγχος επίδοσης, το οποίο με τη σειρά του επιδεινώνει ακόμα περισσότερο τα προβλήματα στύσης.

«Tο πέος είναι το μοναδικό ανθρώπινο όργανο που μπορεί ταυτοχρόνως να επιμηκύνεται και να διαστέλλεται», όπως εξηγεί ο Χειρουργός Ουρολόγος-Ανδρολόγος δρ Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης, πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου. Σε κάθε περίπτωση «η παραμόρφωση του πέους δεν είναι φυσιολογική και δεν είναι σε καμιά περίπτωση απόρροια της ηλικίας του άνδρα», τονίζει ο Επιστημονικός Διευθυντής του Ανδρολογικού Ινστιτούτου, Χρήστος Φλιάτουρας, Χειρουργός Ουρολόγος-Ανδρολόγος. «Είναι μια πάθηση, η οποία μπορεί να αντιμετωπιστεί με την κατάλληλη προσέγγιση».

Η νόσος Peyronie εκδηλώνεται σε δύο στάδια. Το πρώτο είναι η οξεία φάση, κατά την οποία οι ινώδεις πλάκες σχηματίζονται, εμφανίζεται η κάμψη του πέους και ο ασθενής μπορεί να νιώθει πόνο κατά την στύση.

Ακολουθεί η χρόνια φάση, κατά την οποία δεν δημιουργούνται άλλες πλάκες και η κάμψη σταθεροποιείται. Είναι επίσης πιθανό ο ασθενής να μην πονά πια. Το ενδεχόμενο θεραπευτικής παρέμβασης εξετάζεται μετά τη σταθεροποίηση της νόσου. Το πρώτο βήμα είναι να γίνει σωστή διάγνωση. Η λήψη λεπτομερούς ιστορικού και η κλινική εξέταση του ασθενούς συχνά είναι αρκετή για να γίνει η διάγνωση, αφού η ινώδης πλάκα είναι ψηλαφητή στο πέος ακόμα και όταν αυτό βρίσκεται σε χάλαση.

Η λήψη ψηφιακής φωτογραφίας της στύσης θα διευκολύνει τον ιατρό να εκτιμήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης. H εξέταση του πέους με υπερηχογράφημα κρίνεται αναγκαία για να αξιολογηθεί ο σχηματισμός της πλάκας και η ροή του αίματος. Θα εξεταστεί επίσης η ευαισθησία του πέους, για να εξακριβωθεί αν ο μηχανισμός της στύσης λειτουργεί καλά. Οι άνδρες που παρουσιάζουν μικρές πλάκες, μικρή κάμψη, χωρίς πόνο και χωρίς προβλήματα στο σεξ μπορεί να μην χρειασθούν κάποια θεραπευτική παρέμβαση.

Η εμφάνιση και η λειτουργικότητα του πέους, καθώς και το πόσο επηρεάζουν αυτά τον ασθενή, είναι σημαντικά κριτήρια που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά την απόφαση για θεραπεία, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες της Αμερικανικής Ουρολογικής Εταιρείας (AUA).

Στους ασθενείς που βρίσκονται στην οξεία φάση και πονούν, ο ιατρός μπορεί να χορηγήσει μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα και αυτό διότι η χειρουργική θεραπεία ενδείκνυται μόνο όταν σταθεροποιηθεί η νόσος τους. Η νόσος Peyronie θεωρείται ότι έχει σταθεροποιηθεί όταν η κάμψη έχει μείνει σταθερή για τουλάχιστον 3 μήνες. Η παρουσία πόνου συνήθως είναι αντένδειξη, διότι αυτός αποτελεί χαρακτηριστικό κυρίως της οξείας φάσης της νόσου, όταν η κάμψη ακόμα αναπτύσσεται.

«Οι πιθανές θεραπευτικές επιλογές είναι ενδοπεϊκές εγχύσεις φαρμάκων και η επέμβαση. Ωστόσο δεν έχει αναπτυχθεί ακόμα κάποια φαρμακευτική θεραπεία που να οδηγεί με απόλυτη επιτυχία στην ίαση. Οριστική λύση μπορεί να δώσει μόνο η χειρουργική επέμβαση», τονίζει ο κ. Φλιάτουρας. Σε περιστατικά με σοβαρή πεϊκή κάμψη, που παρουσιάζουν σημαντική απώλεια της στυτικής λειτουργίας, μπορεί να γίνει τοποθέτηση υδραυλικής πεϊκής πρόθεσης.

Στα χέρια εξειδικευμένων και έμπειρων ιατρών, η χειρουργική διόρθωση της κάμψης του πέους είναι απλή και γρήγορη. Συνήθως διαρκεί μια ώρα και ο ασθενής φεύγει τις επόμενες ώρες από το νοσοκομείο.

Σύμφωνα με μελέτες του Ανδρολογικού Ινστιτούτου, οι επεμβάσεις ευθειασμού του πέους από έμπειρους χειρουργούς έχουν ποσοστό επιτυχίας άνω του 95%, ακόμα και στους μεγαλύτερης ηλικίας ασθενείς (άνω των 65 ετών) και στα πιο δύσκολα περιστατικά.

«Ο υψηλός βαθμός ικανοποίησης μπορεί να εγγυηθεί μόνο όταν οι ασθενείς επιλέγονται αυστηρά, με την κατάλληλη χειρουργική τεχνική και την σωστή ενημέρωση του ασθενούς πριν την επέμβαση για τα ρεαλιστικά προσδοκώμενα αποτελέσματα», καταλήγει ο κ. Κωνσταντινίδης.