Η Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία προειδοποιεί για τις επικίνδυνες και ψεύτικες θεραπείες.
Ενώ αυτές τις μέρες μας διεξάγεται η δίκη του «ψευτογιατρού» η δράση του οποίου αποκαλύφθηκε πριν περίπου δύο χρόνια η Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία, όπως ανακοίνωσε, «οφείλει βάση των καταστατικών σκοπών της να ενημερώσει τους συμπολίτες μας σχετικά με το φαινόμενο της απάτης μέσω «μη παραδοσιακών» πρακτικών από άσχετους με την ιατρική επιστήμη απατεώνες.
1. Είναι γεγονός ότι ενώ τα τελευταία 30 χρόνια έχουν σημειωθεί πολύ σημαντικά βήματα στην πρόληψη και τη θεραπεία της νόσου, με αποτέλεσμα τη μείωση της συχνότητας εμφάνισης και τη βελτίωση της επιβίωσης πολλών μορφών καρκίνων, η διάγνωση της νόσου εξακολουθεί να προκαλεί σε ασθενείς και στους οικείους τους μεγάλη αγωνία και άγχος. Περισσότερο από κάθε άλλη νόσο, ο καρκίνος συνεχίζει – αναιτίως- να προκαλεί πανικό που μετατρέπεται συχνά σε απελπισία, ιδίως στις περιπτώσεις που η ανταπόκριση στις θεραπείες δεν είναι η αναμενόμενη. Τότε ασθενείς και οικείοι γίνονται ευένδοτοι σε κάθε έναν που μπορεί να τους μιλήσει ή να τους προσφέρει κάποια ειδική θεραπεία, η οποία κατά τον προτείνοντα δεν είναι ευρύτερα γνωστή γιατί την καταπολεμά το «ιατρικό κατεστημένο» ή η «κακή φαρμακοβιομηχανία» ή ο οποιοσδήποτε απεργάζεται την καταστροφή των ανθρώπων. Οι ασθενείς που εγκαταλείπουν καθιερωμένες θεραπείες και ακολουθούν τον κάθε μικρό ή μεγάλο απατεώνα, δεν είναι αφελείς, απλά η απελπισία του αφαιρεί τη λογική σκέψη και βούληση.
2. Στο φαινόμενο αυτό βρίσκουν πεδίο δράσης οι «έμποροι ελπίδας». Πλησιάζουν τους απελπισμένους ασθενείς ή τους οικείους τους και άλλοτε με λιγότερη και άλλοτε με περισσότερη πειθώ καταφέρουν να χειριστούν τον ασθενή ή τον συγγενή του, προσφέροντας την θαυματουργή θεραπεία τους.
3. Υπάρχει μία κατηγορία αφελών απατεώνων στην οποία ανήκουν κάποιες ηλικιωμένες από το χωριό που γνωρίζουν κάποιο βότανο, κάποιες θρησκευόμενες που έχουν πιστέψει ότι ο χριστιανισμός έχει ταχυδακτυλουργικά χαρακτηριστικά και με τις συμβουλές τους νομίζουν ότι θα βοηθήσουν τους ασθενείς ή κάποιοι παρεξηγημένοι, επιστήμονες ή μη, που νομίζουν ότι αυτοί έχουν βρει τη λύση στον καρκίνο.
4. Μία άλλη κατηγορία, πιο κακόβουλη και σκοτεινή, είναι αυτή των ανθρώπων που στην αγωνία των ασθενών και των οικείων τους βλέπουν την ευκαιρία για προσωπικό πλουτισμό. Άνθρωποι που διαπράττουν εν πλήρει συνειδήσει ειδεχθές έγκλημα με ιδιοτελές κίνητρο. Αφενός ταλαιπωρούν τους ασθενείς και τους οικείους τους και αφετέρου συχνά τους οδηγούν στο θάνατο. Σ΄ αυτήν την περίπτωση η σχέση με το εξωτερικό ( είτε με φάρμακο που κυκλοφορεί μόνο έξω, είτε με προσωπική καριέρα -φανταστική- που έχουν κάνει σε διάσημα ερευνητικά κέντρα, είτε με μεσολάβηση για μετάβαση σε ειδικό ιατρικό κέντρο του εξωτερικού που έχει σώσει πολλές παρόμοιες περιπτώσεις) αποτελεί το κλειδί που χρησιμοποιούν για να ανοίξουν και την τελευταία κλειδαριά αμφιβολίας που μπορεί να διατηρεί ο απελπισμένος ασθενής ή οι συγγενείς του. Οι άνθρωποι αυτοί χωρίς καμία ενσυναίσθηση είναι ικανοί να βασανίζουν τα θύματά τους και να κοροϊδεύουν τους συγγενείς, που είτε δεν αντιδρούν, είτε αντιδρούν καθυστερημένα, γιατί αφενός είναι δύσκολο κάποιος να πιστέψει ότι μπορεί να υπάρχουν τόσο ανάλγητοι άνθρωποι και αφετέρου γιατί φοβούνται σχόλια περί αφέλειας τους απ’ αυτούς που δεν έχουν γνωρίσει το μέγεθος της αγωνίας που τους οδήγησε στα δίκτυα του κάθε ειδεχθούς απατεώνα.
5. Για να έχουν επιτυχία αυτού του είδους οι εγκληματίες έχουν ανάγκη από κάποιο είδος εξωτερικού δικτύου υποστήριξης. Αυτό μπορεί να είναι από κάποιον/α που έρχεται σε επαφή με ανθρώπους σε προχωρημένη φάση της νόσου και αυτοί μπορούν να βρεθούν σε νοσηλευτικά ιδρύματα, αλλά και σε κάποιες ή κάποιους μοναχούς ή κοσμοκαλόγερους (συχνά παραεκκλησιαστικών κύκλων) που όπως αναφέρθηκε έχουν μία ταχυδακτυλουργική αντίληψη για τη θρησκεία ή πιθανόν αποκομίζουν και αυτοί κάποια οφέλη (ο πλουτίσας τοιουτοτρόπως απατεώνας κάνει και δωρεές και φέρνει και κόσμο π.χ. σε μοναστήρια).
Επίσης αυτοί οι εγκληματίες φροντίζουν να έχουν ισχυρή νομική προστασία, ιδιαίτερα αν έχουν αποκομίσει ήδη από τη δραστηριότητα τους αρκετά χρήματα. Αυτό το τελευταίο σε συνδυασμό με την ύπαρξη κάποιων «ισχυρών» γνωριμιών συμβάλλουν το να κρατήσουν τα ήδη καταχρεωμένα και εξαπατημένα άτομα μακριά από δημόσια αντιπαράθεση μαζί τους.
6. Υπάρχει και μία ακόμα παράμετρος, όπως φαίνεται και στην περίπτωση του συγκεκριμένου «ψευτογιατρού», η οποία είναι εξαιρετικά δυσάρεστη: η ύπαρξη συνεργασίας με γιατρούς. Είναι εντελώς αδύνατο να έχει ο συγκεκριμένος συναναστραφεί με γιατρούς και να μην έχει γίνει αντιληπτό σε 2-3 λεπτά πως ο ίδιος δεν είναι γιατρός. Και μόνο η ιατρική επιστημονική γλώσσα είναι αδύνατο να κατέχεται από έναν μη ιατρό. Εξάλλου, οι γιατροί είναι ιδιαίτερα μονότονοι στις μεταξύ τους συζητήσεις τους, καθώς αυτές μονοπωλούνται από διηγήσεις ή αναλύσεις ιατρικών περιστατικών, επομένως σε όποια συζήτηση με γιατρούς και αν είχε ο «ψευτογιατρός» θα ήταν φανερή η μη ιατρική ιδιότητα του .
7. Το ίδιο ανησυχητικό είναι η αναφορά στα Μ.Μ.Ε. ότι ο συγκεκριμένος έμπαινε σε χώρους χειρουργείων, κάτι που είναι εξαιρετικά δύσκολο. Η παρουσία μη γνωστού και καταχωρημένου ως συνεργάτη ατόμου απαγορεύεται ή απαιτεί ειδική άδεια από την επιστημονική επιτροπή και τον/την προϊστάμενο/η του χειρουργείου της κλινικής.
8. Οι έμποροι της ελπίδας όταν ανακαλύπτονται, προσπαθούν να ελαφρύνουν τη θέση τους ισχυριζόμενοι ότι δεν έκαναν κάτι κακό, αφού έτσι και αλλιώς οι περιπτώσεις που εξαπάτησαν θα κατέληγαν. Η δικαιολογία τους είναι το ίδιο απατηλή με την υπόλοιπη πρακτική τους. Αφ’ ενός κανείς δεν μπορεί να προδικάσει πόσο καιρό θα ζήσει ένας ασθενής (και όσο μένει στη ζωή, τόσο υπάρχει η δυνατότητα μία από τις νέες θεραπείες να φανεί αποτελεσματικότερη) , αφ’ ετέρου δεν υπάρχει μόνο η θεραπεία αλλά και το «ανώδυνα, ανεπαίσχυντα και ειρηνικά τα τέλη της ζωής» όπως σοφά αναφέρεται από την εκκλησία μας. Η σύγχρονη επιστήμη έχει αναπτύξει έναν ολόκληρο κλάδο για να επιτύχει όσο το δυνατόν καλύτερη ποιότητα ζωής χωρίς πόνο: την υποστηρικτική ή παρηγορική φροντίδα. Και αυτές τις δυνατότητες που τους παρέχει η επιστημονική κοινότητα την χάνουν οι ασθενείς θύματα των απατεώνων και έτσι συνήθως καταλήγουν μέσα σε πόνους και μαρασμό. Αλλά και με την φοβερή αίσθηση πως κάποιος μέσα στον πόνο και τη θλίψη τους κορόιδεψε και τους αφαίμαξε οικονομικά.
Αυτοί οι άνθρωποι πεθαίνουν διπλά: μία οργανικά και μία με την ματαίωση της προσωπικότητας τους. Την ίδια ματαίωση και βαθιά απογοήτευση νιώθουν και οι συγγενείς τους.
«Ολοκληρώνοντας» τονίζει ο πρόεδρος της ΕΑΕ Ευάγγελος Φιλόπουλος, «καλούμε τους συμπολίτες μας να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν τους προτείνουν θαυματουργές θεραπείες ή τους συστήνουν «κορυφαίους ογκολόγους» ή γνώστες «κρυφών συνταγών και μεθόδων» για τον καρκίνο. Ακόμα περισσότερο προσεκτικοί να είναι όταν γι’ αυτό τους ζητούνται οικονομικά ανταλλάγματα
Σήμερα περισσότερο από το 70% των παιδιών με καρκίνο θεραπεύονται και μεγαλώνουν φτιάχνοντας δικές τους οικογένειες. Ο καρκίνος του όρχεος έχει 100% δεκαετή επιβίωση. Περισσότερο από 80% είναι η δεκαετή επιβίωση στον καρκίνο του μαστού ανεξαρτήτως σταδίου. Η μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών με αιματολογικές κακοήθειες ζει χωρίς προβλήματα για πάρα πολλά χρόνια και σε ορισμένες περιπτώσεις καταλήγουν από άλλη πάθηση ή ατύχημα. Ακόμα και το μελάνωμα και ο καρκίνος του πνεύμονα που πριν λίγα χρόνια θεωρούνταν ότι δεν είχαν δυνατότητα καλής ανταπόκρισης στις θεραπείες, σήμερα με τα νέα θεραπευτικά σχήματα ζουν για πολλά χρόνια (ακόμα και με μεταστάσεις!) κ.ο.κ.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ πρέπει να εκλείψει το φαινόμενο της απάτης εις βάρος των ογκολογικών ασθενών. Να σταματήσει το επαίσχυντο εμπόριο ελπίδας.
Η Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία με τα δεκάδες παραρτήματα της σ’ όλη τη χώρα μπορεί να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση, να σας δώσει οποιαδήποτε πληροφορία ώστε να σας προστατεύσει από αυτούς που προσπαθούν από τον πόνο και την απελπισία σας να πλουτίσουν. Μην τους αφήνετε να το κάνουν. Ζητήστε βοήθεια από εμάς».
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
17°
