Παγκόσμια Ημέρα Κατά του AIDS: Ο Χρήστος, μέλος του συλλόγου οροθετικών Ελλάδος «Θετική Φωνή», μιλάει για την οροδιαφορετικότητα, την ιστορία του, το στίγμα.
Ο Χρήστος είναι οροθετικός από 20 χρονών και σήμερα είναι 44. Ο σύντροφός του γνωρίζει το HIV status του και το έχει αποδεχθεί. Ο Χρήστος, μέλος του συλλόγου οροθετικών Ελλάδος «Θετική Φωνή» από την αρχή της, μας μιλάει για την οροδιαφορετικότητα, για την ιστορία του, για το στίγμα.
Διαγνώστηκα με τον ιό του HIV το 1997, όταν ήμουν 20 χρονών και μόλις είχα αρχίσει τις σεξουαλικές μου επαφές. Με τον σύντροφό μου είμαστε μαζί από το 2012 και από το 2016 έχουμε υπογράψει σύμφωνο συμβίωσης – ήμασταν από τους πρώτους. Το να μιλήσεις για τον HIV είναι κάτι πολύ προσωπικό και δεν είναι ανάγκη να το λες με το καλησπέρα σε όποιον γνωρίζεις, όπως δεν θα έκανες και αν είχες οποιοδήποτε άλλο χρόνιο νόσημα. Είναι ένα προσωπικό δεδομένο και επιλέγεις τους ανθρώπους που αξίζουν να γνωρίζουν κάτι τόσο προσωπικό σου.
Συνήθως, καταλαβαίνεις στις πρώτες κουβέντες που κάνεις με κάποιον αν μπορείς να τον εμπιστευθείς. Με τον σύντροφό μου όλα τα «κουτάκια», που λέμε, ταίριαξαν από την αρχή. Είχαμε γνωριστεί online, μιλούσαμε αρκετό καιρό και κάποια στιγμή αποφασίσαμε να βρεθούμε και από κοντά. Στο μεταξύ είχα πει από μέσα μου ότι όταν συναντήσω κάποιον που να αξίζει, θα του το πω από το πρώτο ραντεβού. Τι ραντεβού, δηλαδή, δέκα ώρες κράτησε. Πήγαμε για καφέ, μετά για ποτό. Του είπα ότι ήμουν οροθετικός, ότι ακολουθώντας τη θεραπεία μου δεν είμαι μεταδοτικός, αλλά και ότι εγώ θα μπορούσα να του λέω ό,τι να ’ναι και αν θα ήθελε θα μπορούσαμε να πηγαίναμε την άλλη βδομάδα στη γιατρό μου να του τα πει και εκείνη. Εκείνος δέχτηκε, πήγαμε στη γιατρό μου και του είπε «να φοβάσαι όλους τους άλλους που δεν ξέρεις εκτός από τον Χρήστο».
Είναι αρκετοί που δεν επικοινωνούν το status τους, εκτός εάν είναι σε σοβαρή σχέση. Στα dating apps ελάχιστοι αναφέρουν το status τους και οι ίδιοι άνθρωποι όταν πάνε στο εξωτερικό, το ανεβάζουν αμέσως. Ξέρεις, η κριτική μπορεί να σου έρθει πολύ εύκολα ακόμη και από έναν άλλον ομοφυλόφιλο και υπάρχει ο φόβος ότι θα στιγματιστείς στο μικρό πληθυσμό της Ελλάδας. Υπάρχουν όμως και κάποιοι που το επικοινωνούν ακόμη και αν πρόκειται για one night stand, χωρίς να έχουν κανένα θέμα με την απόρριψη, είναι τόσο clearμε τον εαυτό τους που λένε, οκέι, και πάνε παρακάτω.
Υπάρχει στίγμα. Εγώ ήμουν τυχερός γιατί από την πρώτη στιγμή είχα σύμμαχο τη μητέρα μου. Και τώρα την έχω, δηλαδή, αλλά πλέον, εδώ και πολλά χρόνια, δεν είναι κάτι που με χαρακτηρίζει, που το σκέφτομαι περισσότερο. Για τα νέα παιδιά όμως είναι σημαντικό το αν θα βρουν αποδοχή από την οικογένειά τους ή από τους φίλους τους, αν πάλι όχι, δεν αξίζουν αυτοί οι άνθρωποι να βρίσκονται στη ζωή τους. Η αποκάλυψη του status τους είναι μια ευκαιρία για «ξεκαθάρισμα». Και φυσικά το εργασιακό. Υπάρχουν άνθρωποι το status των οποίων αποκαλύφθηκε, απολύθηκαν, προσέφυγαν στη δικαιοσύνη και δεν δικαιώθηκαν ποτέ.
Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει έλλειψη ενημέρωσης, γιατί ισχύει ότι «πρώτα παθαίνεις και μετά μαθαίνεις». Πόσοι ετεροφυλόφιλοι και πόσοι ομοφυλόφιλοι ψάχνονται για τον HIV, ώστε κάποια στιγμή να μάθουν ότι όταν παίρνεις «σωστά» την αγωγή σου δεν είσαι μεταδοτικός. Είναι ταμπού, εσύ στις παρέες σου κάθε πότε μιλάτε για τον HIV; Σαν τον καρκίνο που παλιότερα δεν λέγαμε ούτε τη λέξη.
Info: Η έρευνα PARTNERII (δημοσιευμένη στο περιοδικό Lancet) απέδειξε αυτό που υπογραμμίζει η παγκόσμια ιατρική κοινότητα: ότι ένα οροθετικό άτομο που ακολουθεί κανονικά τη θεραπεία του, λαμβάνοντας αντιρετροϊκή αγωγή, δεν έχει ανιχνεύσιμο ιικό φορτίο και δεν μεταδίδει τον ιό. Η μελέτη ακολούθησε 1.000 οροδιαφορετικά ζευγάρια (ένας οροθετικός και ένας οροαρνητικός σύντροφος) σε 75 κλινικές δομές σε 14 ευρωπαϊκές χώρες και δεν διαπίστωσε καμία μετάδοση του HIV σε σχεδόν 77.000 πράξεις σεξουαλικής επαφής χωρίς προφυλάξεις.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
18°
