Ο Γιάννης Αρναούτης, υπεύθυνος Bioiatriki+, εργοφυσιολόγος και διδάκτωρ μιλά για τις παρενέργειες της υπερβολικής και ανεξέλεγκτης σωματικής άσκησης
Τα πολύπλευρα οφέλη της άσκησης στην υγεία είναι κοινώς αναγνωρισμένα. Οφέλη που εκτείνονται από τη μείωση του κινδύνου ολικής θνησιμότητας, της εμφάνισης και εξέλιξης του διαβήτη τύπου ΙΙ, των καρδιαγγειακών νοσημάτων και των διάφορων μορφών καρκίνου, μέχρι τη βελτίωση της πνευματικής λειτουργίας, την καλύτερη ρύθμιση του σωματικού βάρους και τη βελτίωση του επιπέδου ζωής γενικότερα. Ειδικότερα την περίοδο την οποία διανύουμε, με την πανδημία COVID-19 εν εξελίξει και τον συνεπακόλουθο περιορισμό των επιπέδων φυσικής δραστηριότητας, η αλλαγή του τρόπου ζωής, με την άσκηση σε προτεραιότητα, είναι ζωτικής σημασίας.
Γιάννης Αρναούτης, PhD Υπεύθυνος Bioiatriki+, Εργοφυσιολόγος και Διδάκτωρ Τμήματος Επιστήμης Διαιτολογίας – Διατροφής, στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο
Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και σε κάτι τόσο ευεργετικό όπως είναι η οργανωμένη μορφή φυσικής δραστηριότητας, θα πρέπει να υπάρχει κάποιος έλεγχος για να μην εμφανιστούν τυχόν ανεπιθύμητες συνέπειες, τονίζει ο Γιάννης Αρναούτης MSc, PhD Υπεύθυνος Bioiatriki+, Εργοφυσιολόγος και Διδάκτωρ Τμήματος Επιστήμης Διαιτολογίας – Διατροφής, στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο.
Μία πρόσφατη μετα-ανάλυση η οποία συμπεριέλαβε στο δείγμα της >240.000 εθελοντές, έδειξε ότι μία από τις πιο κλασικές μορφές άσκησης όπως είναι το τρέξιμο, ναι μεν επιφέρει σημαντικές μειώσεις στον κίνδυνο ολικής και καρδιαγγγειακής θνησιμότητας (27% και 30% αντίστοιχα) μεταξύ των ατόμων που τρέχουν έναντι αυτών που δεν τρέχουν, ωστόσο δεν παρατηρήθηκαν αναλογικά επιπρόσθετα οφέλη με την αύξηση του χρόνου τρεξίματος, αποδεικνύοντας ότι το περισσότερο δεν σημαίνει πάντα και καλύτερα αποτελέσματα.
Αντιστοίχως, σε μία μελέτη παρέμβασης η οποία δημοσιεύτηκε σε ένα από τα καλύτερα επιστημονικά περιοδικά στον κόσμο, επιβεβαιώθηκε η ρήση «παν μέτρον άριστον». Πιο συγκεκριμένα, μια ομάδα επιστημόνων κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η υπερβολικά έντονη και παρατεταμένη προπόνηση δεν μείωσε τον ρυθμό παραγωγής ελευθέρων ριζών αλλά, απεναντίας, διατήρησε τα επίπεδα οξειδωτικού στρες και οδήγησε σε σημαντική μείωση της μιτοχονδριακής λειτουργίας, η οποία με τη σειρά της σχετίζεται με μειωμένη ανοχή στη γλυκόζη. Το συμπέρασμα που προέκυψε ήταν ότι τα άτομα που ασκούνται, είτε είναι αθλητές είτε απλοί ασκούμενοι με στόχο τη βελτίωση της υγείας τους, θα πρέπει να παρακολουθούν προσεκτικά και τακτικά τα επίπεδα των προπονήσεών τους, μια και η υπερβολική άσκηση εκτός συγκεκριμένων εξατομικευμένων ορίων μπορεί να επιφέρει ακόμη και αρνητικές επιπτώσεις.
Συμπερασματικά, η συστηματική παρακολούθηση των δεικτών φυσικής κατάστασης με στόχο την εύρεση εξατομικευμένων οδηγιών για άσκηση, μέσω μίας επιστημονικά οργανωμένης εργομέτρησης (www.bioiatrikiplus.gr/fitness) είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη ούτως ώστε να επιτευχθούν τα βέλτιστα θετικά αποτελέσματα σε δείκτες υγείας για τον κάθε ασκούμενο, με την απαιτούμενη ασφάλεια.
9°
