Το post της ημέρας: Κωνσταντίνος Τσίμας

«Σήμερα, οι εξελίξεις στο οικογενειακό περιβάλλον σε σχέση με τον κορονοϊό ήταν καταιγιστικές και εξαιρετικά δυσάρεστες. Έγιναν μοριακά τεστ σε οκτώ άτομα της ευρύτερης οικογένειας και βρέθηκαν δύο νέα θετικά κρούσματα. Ένα απ' αυτά είναι η 90χρονη πεθερά μου. Προσπαθώντας από το πρωί (που λήφθηκαν τα δείγματα) να οργανώσω τα logistics της κατάστασης ανάλογα με τα πιθανολογούμενα αποτελέσματα, συνειδητοποίησα πως το όλο πρόβλημα της χώρας είναι ένα πρόβλημα logistics. Κι αν δυσκολεύτηκα να βάλω σε τάξη τέσσερα πρόσωπα (του άμεσου νοικοκυριού) είναι λογικό να θεωρεί ο κόσμος ότι η Κυβέρνηση «δεν έχει σχέδιο». Φαίνεται σα να μην έχει σχέδιο διότι στην περίπτωση αυτή δεν μπορείς να έχεις σχέδιο: λειτουργείς στη βάση κάποιων σταθερών Αρχών (principles) και δρας αναγκαστικά στη βάση των δεδομένων της κάθε στιγμής (ημέρας/ώρας κοκ). Το θέμα είναι να λαμβάνεις την σωστή απόφαση κάθε φορά που πρέπει να λάβεις μια απόφαση. Περιορισμοί στα μέσα και στους χώρους έχουμε κι εμείς, αντίστοιχους μ' αυτούς που έχει η Χώρα ολόκληρη. Ας το δούμε όμως, είναι απλό.
Στο σπίτι που ζούμε είμαστε έξι άτομα. Βάσει των όσων μας λένε οι επιστήμονες (αυτούς ακούμε κι εμείς, όπως και ο πρωθυπουργός άλλωστε), έχουμε 2 άτομα υψηλού κινδύνου: εμένα με υποκείμενα και την υπερήλικη. Κάποιοι είναι υποχρεωμένοι να κυκλοφορούν, οπότε εκεί επενδύουμε στην άμυνα. Οι ευαίσθητοι κάθονται στ' αυγά τους. Παρά την άμυνα, έχουμε συμπτωματικό κρούσμα. Απομονώνεται εσωτερικά και τεστάρονται οι υπόλοιποι. Δύο ακόμη θετικοί: εγώ και η συνοδός της υπερήλικης. Απόφαση 1η: φεύγουν ολοι οι "καθαροί" απ' το σπίτι. Διώχνουμε πρώτη την (αρνητική) υπερήλικη καθώς ούτε η συνοδός της μπορεί πλέον να την φροντίσει, αλλά και επειδή ακολουθούμε την Αρχή "προστατέψτε τους υπερευαίσθητους". Η υπερήλικη παρκάρεται σε άλλο σπίτι της ευρύτερης οικογένειας με άλλα 5 αρνητικά άτομα. Σήμερα γίνεται το επαναληπτικό τεστ και βρίσκονται 2 θετικοί, μεταξύ των οποίων και η υπερήλικη. Απόφαση 2η: επιστρέφει η υπερήλικη, θετική πλέον, στο σπίτι (μας). Διότι, εκεί που προσωρινά παρκαρίστηκε, δεν μπορεί κανείς πλέον να την βοηθήσει, είναι όλοι αρνητικοί και δεν πρέπει να κολλήσουν. Ενώ εδώ είμαστε όλοι ήδη νοσούντες και λογικά θα συνέλθουμε πριν από αυτήν. Γίνεται η σχετική μανούρα, πινγκ πονγκ την κάνατε τη γιαγιά, δεν ξέρετε τι σας γίνεται, γιατί την στείλατε εκεί και κόλλησε κι άλλον έναν κλπ. Όταν την στείλαμε, η απόφαση ήταν σωστή και προς όφελός της: ηταν αρνητική σ ενα σπιτι με τρεις θετικούς. Τώρα που την φέρνουμε πίσω η απόφαση είναι πάλι σωστή: είναι θετική σ' ένα σπίτι με τέσσερεις αρνητικούς, κι έρχεται εδώ όπου όλοι είμαστε θετικοί. Ακόμα και η ίδια δεν το καταλαβαίνει και μας λέει ότι κάναμε λάθος που την διώξαμε κατ' αρχήν...
Τώρα, προβάλλετε αυτή την μικρής έκτασης ιστορία σε επίπεδο χώρας και καταλαβαίνετε γιατί βρίζουν οι μισοί την κυβέρνηση. Είχαμε άλλη επιλογή; Ναι. Να έκαναν όλοι οι "υγιείς" τεστ καθημερινά. Χάρηκα πολύ. Ναι μεν διευκολύνει τις αποφάσεις, αλλά είναι ανέφικτο. Κυρίως, είναι οικονομικά ανέφικτο για κάθε οικογένεια (σχεδόν). Πόσο μάλλον για μια χώρα ολόκληρη.
Ηθικό δίδαγμα: κάνουμε τα κουμάντα μας στη βάση των όσων γνωρίζουμε με σιγουριά τη δεδομένη στιγμή και υπακούοντας κάποιες σταθερές Αρχές (προστασία αδυνάμων/ευαίσθητων, μείωση διασποράς, εξασφάλιση υγιών κλπ). Και βεβαίως, όπου χρειάζεται, στήνουμε Πλαν Β. Στην περίπτωσή μας, σήμερα, αν εβγαιναν τα τεστ ανάποδα, ηταν δλδ η υπερήλικη αρνητική σε ένα πάλι θετικό περιβάλλον, είχαμε βρει πού θα πήγαινε για νέο παρκάρισμα. Όλα λύνονται αρκεί να έχεις εναλλακτικές. Αν δεν, τα πράματα ζορίζουν. Και τότε πέφτει ολικό, σκληρό λοκντάουν».