Οι νοσηλευτές και το προσωπικό καθαριότητας της κλινικής Covid, φωτογραφήθηκαν για εμάς λίγο πριν βάλουν τις προστατευτικές στολές για να αναλάβουν υπηρεσία.
Συναντήσαμε τους νοσηλευτές της κλινικής «6Γ» του Ευαγγελισμού και μας περιέγραψαν πώς είναι η βάρδιά τους ένα από τα νοσοκομεία αναφοράς για τον κορωνοϊό
Στον Ευαγγελισμό, το μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας και ένα από τα νοσοκομεία αναφοράς για τον κορωνοϊό, λειτουργούν τρεις ειδικές κλινικές covid με 40 περίπου κλίνες η καθεμιά για τους ασθενείς που νοσούν. Οι νοσηλευτές και το προσωπικό καθαριότητας της κλινικής «6Γ» φωτογραφήθηκαν για εμάς λίγο πριν βάλουν τις προστατευτικές στολές για να αναλάβουν υπηρεσία. Ο Γιώργος Μπαλάσκας, που εκτελεί χρέη προϊστάμενου, μας μίλησε εκ μέρους όλων εξηγώντας πόσο άλλαξε η ζωή τους στο διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στα δύο κύματα της πανδημίας.
«Μας έχει γίνει συνήθειο η μάσκα, πολλές φορές που είμαστε εκτός δουλειάς ή στο σπίτι και δεν φοράμε τη μάσκα νιώθουμε ότι κάτι μας λείπει από το πρόσωπο. Έχει αλλάξει ο τρόπος που τρώμε ή που πίνουμε νερό γιατί στο τμήμα υπήρχαν νοσηλευτές θετικοί και έπρεπε να προσέχουμε πολύ μεταξύ μας, να τα κάνουμε όλα απομονωμένα.
» Τον Μάρτιο, που δημιουργούνταν οι κλινικές covid στο νοσοκομείο και φέρναμε τους πρώτους ασθενείς, ήμασταν τρομοκρατημένοι, δεν ξέραμε πού να ακουμπήσουμε, τι είναι αυτό που έρχεται. Πηγαίναμε στο σπίτι και βγάζαμε τα ρούχα στην πόρτα και κατευθείαν μπάνιο, καθόμασταν σε ξεχωριστούς καναπέδες. Αλλά έχουμε εξοικειωθεί και τώρα είμαστε πιο ψύχραιμοι. Έχουμε την εμπειρία του πρώτου κύματος, οι κλινικές μας είναι καλύτερα εξοπλισμένες και οργανωμένες, χρησιμοποιούμε αντισώματα από ασθενείς που πέρασαν τον κορωνοϊό και βλέπουμε κάποια ελπίδα σε αυτό.
» Ελεγχόμαστε συνέχεια με τεστ, επομένως μπορούμε να πούμε ότι κατά κάποιο τρόπο πιο ασφαλείς είμαστε εμείς παρά αυτοί που κυκλοφορούν έξω. Οι άνθρωποι που νοσηλεύονται, από τη μεριά τους, μας συγκινούν καθημερινά. Στην αρχή είναι τρομαγμένοι, δεν βλέπουν άλλωστε τα πρόσωπά μας πίσω από τις μάσκες. Μια απλή κουβέντα όμως “Καλώς ήρθες” τους ανακουφίζει και σιγά-σιγά δένονται μαζί μας. Όταν βγαίνουν μας αφήνουν χειρόγραφα ευχαριστήρια μηνύματα.
» Η πανδημία μάς έφερε στο φως κατά κάποιο τρόπο, αλλά ο αγώνας των συναδέλφων στις ογκολογικές και αιματολογικές κλινικές, για παράδειγμα, ήταν ανέκαθεν καθημερινή πάλη με τον θάνατο. Στις εφημερίες πάντοτε γίνεται μάχη, αλλά ευτυχώς τελευταία έχουν μειωθεί οι εισαγωγές. Για να επανέλθουμε στην πραγματικότητα, περιμένουμε το εμβόλιο και την απόδοση που θα έχει. Προσωπικά θα εμβολιαστώ από τους πρώτους.
» Κάποιοι από εμάς τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά θα τα περάσουμε εδώ και οι υπόλοιποι σπίτι σε πολύ στενό κύκλο. Παρηγορεί βέβαια το γεγονός ότι έξω δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι πιο ξεχωριστό έτσι κι αλλιώς. Έχω δυο κόρες, που κατανοούν την ιδιαιτερότητα της κατάστασης. Έχουν γεμίσει το σπίτι με οθόνες για τηλεκπαίδευση και μαθήματα στο Zoom».
Έχετε μια εμπειρία να μοιραστείτε, ένα μεγάλο ευχαριστώ να πείτε σε κάποιον άνθρωπο που ήταν εκεί για σας σε δύσκολες ώρες;
Μη διστάσετε. Πείτε με τον τρόπο σας το δικό σας ευχαριστώ και εμείς θα το δημοσιεύσουμε.
Στείλτε στο info@athensvoice.gr το μήνυμά σας, μαζί με ένα τηλέφωνο επικοινωνίας, φωτογραφίες ή σκίτσα. Όλοι μαζί είμαστε σε αυτό και όλοι μαζί θα το ξεπεράσουμε.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
13°
