Τα παιδιά που γράφουν συχνά με τον παραδοσιακό τρόπο, με το χέρι, αντί να χρησιμοποιούν πληκτρολόγιο, μαθαίνουν περισσότερα πράγματα και τα θυμούνται καλύτερα.
Μείζονος σημασίας είναι το γράψιμο με το χέρι για τα παιδιά και όχι με το πληκτρολόγιο καθώς αυτά μαθαίνουν περισσότερα πράγματα και τα θυμούνται καλύτερα,
Αυτό υποστηρίζει μια νέα μικρή νορβηγική έρευνα, σε μια εποχή που σε όλο τον κόσμο η γενική τάση είναι η εκπαίδευση να γίνεται όλο και πιο ψηφιακή.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Όντρεϊ βαν ντερ Μέερ του Νορβηγικού Πανεπιστημίου Επιστήμης και Τεχνολογίας στο Τροντχάιμ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ψυχολογίας "Frontiers in Psychology", μελέτησαν την εγκεφαλική δραστηριότητα 12 παιδιών και 12 νέων ενηλίκων.
Οι συμμετέχοντες φορούσαν μια ειδική κάσκα με 250 ηλεκτρόδια με ευαίσθητους αισθητήρες, που κατέγραφαν την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου, καθώς έγραφαν επί 45 λεπτά με το χέρι ή πληκτρολογούσαν στον υπολογιστή. Διαπιστώθηκε ότι ο εγκέφαλος τόσο των παιδιών όσο και των νέων ενηλίκων ήταν πολύ πιο δραστήριος στη διάρκεια του γραψίματος με το χέρι από ό,τι κατά την πληκτρολόγηση.
«Η χρήση στυλό ή μολυβιού και χαρτιού δίνει στον εγκέφαλο περισσότερα ερεθίσματα για να διατηρήσει τις μνήμες. Πολλές αισθήσεις ενεργοποιούνται, όταν πιέζει κάποιος την πένα στο χαρτί, βλέποντας τα γράμματα που γράφει και ακούγοντας τον ήχο του γραψίματος. Αυτές οι αισθητηριακές εμπειρίες δημιουργούν επαφές ανάμεσα σε διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου και ανοίγουν τον εγκέφαλο στη μάθηση. Έτσι, μαθαίνουμε και θυμόμαστε καλύτερα», ανέφερε η Βαν ντερ Μέερ, η οποία μελετά το ζήτημα από το 2017.
Όπως είπε, είναι σημαντικό τα παιδιά να ενθαρρύνονται να σχεδιάζουν και να γράφουν με το χέρι από μικρή ηλικία, ιδίως στο σχολείο. Αν και θεωρεί ότι η ψηφιακή μάθηση όντως έχει πολλές θετικές πλευρές, παράλληλα θα πρέπει να προωθείται και το γράψιμο με το χέρι, έστω και κατ' ελάχιστον.
«Λαμβάνοντας υπόψη τις εξελίξεις των τελευταίων αρκετών ετών, διακινδυνεύουμε μία ή περισσότερες γενιές να χάσουν την ικανότητα να γράφουν με το χέρι. Η έρευνα μας και άλλες δείχνουν πως κάτι τέτοιο θα ήταν μια πολύ άτυχη συνέπεια της αυξημένης ψηφιακής δραστηριότητας», ανέφερε η ερευνήτρια.
«Μερικά σχολεία στη Νορβηγία έχουν γίνει πια τελείως ψηφιακά και παραλείπουν πλήρως το γράψιμο με το χέρι. Τα φινλανδικά σχολεία είναι ακόμη πιο ψηφιοποιημένα από ό,τι στη Νορβηγία. Πολύ λίγα πλέον σχολεία περιλαμβάνουν στην εκπαίδευση τους το γράψιμο με το χέρι», τόνισε η Βαν ντερ Μέερ.
Από την άλλη, όπως άλλες έρευνες έχουν δείξει, αρκετοί εκπαιδευτικοί πιστεύουν πως τα πληκτρολόγια δημιουργούν πια λιγότερες δυσκολίες στα παιδιά, τα οποία μπορούν να γράψουν στον υπολογιστή ευκολότερα μεγάλα κείμενα, ενώ δείχνουν να το ευχαριστιούνται περισσότερο.
«Η εκμάθηση της γραφής με το χέρι είναι λίγο πιο αργή διαδικασία, είναι όμως σημαντικό για τα παιδιά να περάσουν αυτή την κοπιώδη φάση. Η χρήση πληκτρολογίου συνεπάγεται τη χρήση των ίδιων κινήσεων για κάθε γράμμα, ενώ το γράψιμο με το χέρι προϋποθέτει πιο πολύπλοκες κινήσεις, κάτι σημαντικό για τον εγκέφαλο. Αν δεν δημιουργήσουμε προκλήσεις για τον εγκέφαλο, τότε δεν θα φθάσει στο μέγιστο των δυνατοτήτων του. Και αυτό μπορεί να έχει επιπτώσεις για τις σχολικές επιδόσεις», αντέτεινε η Βαν ντερ Μέερ.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
20°
