Πώς μπορεί να επηρεάσει ο νέος κορωνοϊός αλλά και τα περιοριστικά μέτρα τις σχέσεις της ελληνικής οικογένειας την επόμενη ημέρα
Ενώ οι ημέρες του lockdown έχουν τελειώσει, πολλές συζητήσεις γίνονται για τον ρόλο που έπαιξε η πανδημία στη σύσφιξη ή μη των οικογενειακών σχέσεων, αλλά και στο πώς διαμορφώνονται οι σχέσεις εντός της ελληνικής οικογένειας στη μετά την καραντίνα εποχή. Η όλη συζήτηση είναι πιο επίκαιρη από ποτέ σήμερα, οπότε εορτάζεται σε όλον τον κόσμο η Διεθνής Ημέρα της Οικογένειας.
Η συγκεκριμένη ημέρα καθιερώθηκε το 1994 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και εορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Μαΐου. Μια ημέρα που, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, σηματοδοτεί τη σπουδαιότητα του ρόλου της οικογένειας, ως θεμέλιου λίθου της σύγχρονης κοινωνίας – κάτι που αναγνωρίζει και η διεθνής κοινότητα.
«Η πανδημία του κορωνοϊού οδήγησε σε μια διεθνή πρωτόγνωρη κρίση. Και αυτό, που έγινε ξεκάθαρο σε όλους τους ανθρώπους, είναι ότι το ύψιστο αγαθό δεν είναι η απόκτηση (και η συσσώρευση) υλικών αγαθών, αλλά η υγεία», τονίζει η Δρ. Ανατολή Παταρίδου χειρουργός ωτορινολαρυγγολόγος κεφαλής - τραχήλου, παιδο-ΩΡΛ, επιστημονικός συνεργάτης ΥΓΕΙΑ-ΜΗΤΕΡΑ (www.pataridou.gr).
«Η περίοδος αυτή, εκτός από τα αρνητικά βιώματα που επέφερε, αποτέλεσε και αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία για προβληματισμό, ώστε να θέσουμε μια πιο σωστή ιεράρχηση των προτεραιοτήτων στη ζωή μας και να διαχειριστούμε καλύτερα τον χρόνο μας, ποιοτικά και ποσοτικά. Επιπλέον ανέδειξε με τον πιο εύγλωττο τρόπο τον σπουδαίο θεσμό της οικογένειας». Οι οικογένειες -τόσο οι λεγόμενες παραδοσιακές όσο και οι μη παραδοσιακές, οι λεγόμενες και μοντέρνες- είναι τα θεμέλια της εκάστοτε κοινωνίας. Μερικά από τα πιο σημαντικά χρόνια, που μας κάνουν αυτό που είμαστε και μας διαμορφώνουν ως προσωπικότητες, θέτοντας τις βάσεις για την ενήλικη ζωή μας, τα περνάμε (ή θα έπρεπε να τα περνάμε) οι περισσότεροι εντός του οικογενειακού κύκλου. Δεν είναι τυχαίο ότι θεμέλιος λίθος της ψυχανάλυσης είναι τα παιδικά χρόνια και οι σχέσεις με τους γονείς και με τα αδέλφια…
Η κυρία Παταρίδου λέει: «Ένα από τα πιο συγκλονιστικά «δώρα», θα έλεγε κανείς, της περιόδου της καραντίνας, ήταν η ενδυνάμωση των δεσμών μεταξύ της οικογένειας, με τη συνεχή παρουσία των μελών στο σπίτι, με την ανταλλαγή συναισθημάτων για όλα όσα κάθε μέρα συνέβαιναν και συμβαίνουν σε όλον τον κόσμο (αίτια - λύσεις - σκέψεις - προβληματισμοί), την αλληλοϋποστήριξη και την εκπαίδευση σε ένα καλύτερο μοντέλο τρόπου ζωής, με προεξάρχουσα την καθημερινή υγιεινή και τον σεβασμό στη φύση, στο περιβάλλον και στους υπόλοιπους ανθρώπους (όχι υστερίες στην αγορά των προϊόντων από το σούπερ μάρκετ - υποστήριξη των ευπαθών ομάδων - σεβασμός απέναντι στην τρίτη και στην τέταρτη ηλικία)».
Και προσθέτει: «Η οικογένεια, ως ο πιο ισχυρός πυρήνας αντοχής στην πίεση και σε εξαιρετικά επικίνδυνες καταστάσεις, συνδέεται με τη θαλπωρή, με την ασφάλεια, με το χτίσιμο της αυτοπεποίθησης. Δίνει, όμως, και το δίδαγμα στα παιδιά, ότι μόνο μέσα από ομαδικό πνεύμα συνεργασίας μπορείς να περάσεις σχεδόν αλώβητος και με ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα, λόγω ψυχικής πληρότητας, τέτοιες οριακές καταστάσεις, όπως είναι η συγκεκριμένη πανδημία Covid-19».
Κανείς δεν φαίνεται να αμφισβητεί ότι την εποχή της πανδημίας ο θεσμός της οικογένειας μπήκε σε σκληρή δοκιμασία. Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούσαν να επισκεφθούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα για πολλές εβδομάδες ή αισθάνθηκαν εγκλωβισμένοι μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, αναζητώντας παρηγοριά στο Διαδίκτυο… Και ενώ πολλοί γονείς πιέστηκαν και έφθασαν στα όριά τους πολλές φορές -καθώς εργάζονταν από το σπίτι, χωρίς να έχουν κάποιον να τους βοηθά με την φροντίδα των παιδιών τους- για κάποιους άλλους το σπίτι έγινε το καταφύγιό τους, η «φωλιά» τους, που επιτέλους την απόλαυσαν μετά από πολύ καιρό.
«Ιατρικά, αυτό που πρέπει μια για πάντα να ενδυναμωθεί, είναι η πρόληψη, μέσα από το χτίσιμο σταθερών συνηθειών ατομικής υγιεινής σε παγκόσμιο επίπεδο - συνήθειες που είχαν καταστρατηγηθεί τα τελευταία χρόνια, λόγω του τρομερού συγχρωτισμού παντού, όλες τις ώρες, όλες τις εποχές», υπογραμμίζει η χειρουργός ωτορινολαρυγγολόγος κεφαλής - τραχήλου και παιδο-ΩΡΛ. Και καταλήγει: «Επίσης, για να έχουμε αποτελεσματική πρόληψη, είναι απαραίτητο να καθιερώσουμε ένα μοντέλο, που να περιλαμβάνει καθημερινή άσκηση, με ταυτόχρονη αλλαγή στις διατροφικές μας συνήθειες και στο περιβάλλον, μέσα στο οποίο ζούμε και κινούμαστε εμείς και τα παιδιά μας, με σκοπό την ουσιαστική ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος και την αποφυγή χρόνιων νοσημάτων, που, όπως είναι ευρέως γνωστό, μας κάνουν πιο ευάλωτους ψυχικά και σωματικά». Η οικογένεια έχει την πιο καθοριστική επίδραση σε τέτοια θέματα εκπαιδευτικού χαρακτήρα και εφαρμογής των κανόνων που επιβάλλονται από τον κρατικό μηχανισμό.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
19°
