Health & Fitness

Η Ελευθερία Χάλαρη είναι νοσηλεύτρια στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας

«Οι στιγμές που με γεμίζουν δύναμη και αισιοδοξία είναι φυσικά όταν αποχαιρετώ έναν ασθενή που παίρνει εξιτήριο έχοντας ξεπεράσει τον κίνδυνο να χάσει τη ζωή του»

123648844_3742119349154412_1469692113229505605_n1.jpg
Κατερίνα Καμπόσου
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Νοσηλεύτρια στο νοσοκομείο Νίκαιας
Η Ελευθερία Χάλαρη

Η Ελευθερία Χάλαρη, νοσηλεύτρια του Γενικού Κρατικού Νίκαιας και μητέρα 3 παιδιών, μας μιλάει για τις δυσκολίες της πρώτης γραμμής στη μάχη ενάντια στον κορωνοϊό.

Το Γενικό Κρατικό Νίκαιας είναι ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της χώρας που αν και δεν ανήκει σε αυτά της «αναφοράς» κορωνοϊού καθημερινά έρχεται αντιμέτωπο με δεκάδες ύποπτα περιστατικά εντός των θαλάμων του, που πρέπει να παραμένουν σε περιορισμό εντός διαμορφωμένου χώρου ώσπου να εξεταστούν τα δείγματα. Η Ελευθερία Χάλαρη, νοσηλεύτρια του νοσοκομείου, μας εξηγεί πώς καταφέρνει να συνδυάσει τις κοπιαστικές ώρες στη δουλειά με τις ανάγκες της οικογένειάς της ως μητέρα τριών παιδιών, τις στιγμές που τη γεμίζουν δύναμη και αισιοδοξία, τις σκέψεις της πάνω στην πανδημία.


«Οι στιγμές που με γεμίζουν δύναμη και αισιοδοξία στο επάγγελμά μου είναι φυσικά όταν αποχαιρετώ κάθε ασθενή που παίρνει εξιτήριο»

Έχοντας βάρδιες με πολλή ένταση, διότι το απαιτεί η φύση της δουλειάς μας, στη συνέχεια της ημέρας “εργαζόμαι” για τις ανάγκες του σπιτιού. Συγκεκριμένα, ως σύζυγος νοσηλευτή και μητέρα τριών μικρών παιδιών (8, 6 και 4 ετών αντίστοιχα) νιώθω πολύ συχνά πως υπηρετώ σε two full time jobs! Προσπαθώ όμως να ξεχωρίζω, όσο είναι εφικτό, τη δουλειά και την προσωπική μου ζωή. Μιλώντας με τους δικούς μου ανθρώπους στο τηλέφωνο ή σε βιντεοκλήσεις, διακρίνω ξεκάθαρα την αγωνία τους και τη λαχτάρα τους να περάσει όλος αυτός ο Γολγοθάς που διανύουμε, για να στεφθούμε επιτέλους ως νικητές, κι εκείνοι κι εμείς!

Οι στιγμές που με γεμίζουν δύναμη και αισιοδοξία στο επάγγελμά μου είναι φυσικά όταν αποχαιρετώ κάθε ασθενή που παίρνει εξιτήριο από τη στεφανιαία μονάδα, όπου εργάζομαι, ο οποίος έχει ξεπεράσει τον κίνδυνο να χάσει τη ζωή του. Φυσικά, ακούγοντας ένα “ευχαριστώ” αποζημιώνεται όλη η κούραση της νοσηλείας του.... Όσον αφορά την προσωπική μου ζωή, δεν είναι τίποτα άλλο από τα μοναδικά χαμόγελα των παιδιών μου και τη ζεστή αγκαλιά του συζύγου μου.

Παρότι επαγγελματίας υγείας, δεν παύω να είμαι άνθρωπος. Γνωρίζω την επικινδυνότητα του να δουλεύεις στην πρώτη γραμμή και ασφαλώς φοβάμαι να μη νοσήσω, όπως και οι υπόλοιποι συνάδελφοί μου. Αυτό, όμως, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί εμπόδιο να ασκήσω τα καθήκοντά μου και να είμαι δίπλα στους ασθενείς που με έχουν ανάγκη. 

Χαρακτηριστική είναι στη δουλειά η έλλειψη αέρα λόγω της συνεχούς χρήσης των ασφυκτικών μασκών και τη στέρηση απτικής επαφής με τους ασθενείς, εξαιτίας των μέτρων ασφαλείας, αφαιρώντας τη δυνατότητα να τους δώσω κουράγιο πιάνοντας απλά το χέρι τους για να συνεχίσουν τη δική τους προσπάθεια.

«Είμαστε, ο καθένας ξεχωριστά, πρωταγωνιστής στη δική του ταινία με τίτλο "Καραντίνα στην περίοδο του κορωνοϊού».

Όσο πολύ κι αν έχει προχωρήσει η επιστήμη της ιατρικής σε όλους της τους τομείς, πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο της πανδημίας. Και να η επιβεβαίωση! Πρέπει να ομολογήσω πως δεν είχα σκεφτεί ποτέ την πιθανότητα να ζήσω μία. Οι περισσότεροι επίσης από εμάς έχουμε παρακολουθήσει ταινία με κάποιο ανάλογο σενάριο με αυτό που βιώνουμε αυτές τις μέρες, και πάλι όμως κανένας μας δεν είχε φανταστεί την πιθανότητα να πρωταγωνιστήσει σε κάτι παρόμοιο. Γιατί αυτό ακριβώς είμαστε, ο καθένας ξεχωριστά, πρωταγωνιστής στη δική του ταινία με τίτλο “καραντίνα στην περίοδο του κορωνοϊού“. 

Οφείλω να ομολογήσω πως οι περισσότεροι Έλληνες δείξαμε  υπευθυνότητα, προς τιμήν μας, ακολουθώντας τις οδηγίες του Υπουργείου Υγείας και των ειδικών. Πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, βέβαια.

Όσον αφορά την ξαφνική αλλαγή της εργασιακής μας ρουτίνας, αν μπορεί να εξαιρέσει κανείς την ταλαιπωρία του να φοράς για τόσες πολλές ώρες τον ασφυκτικό προστατευτικό εξοπλισμό (μάσκα, στολή, ποδονάρια, σκουφιά, γυαλιά), κατά τα άλλα οι ασθενείς μας δε λαμβάνουν κάτι λιγότερο ή περισσότερο από αυτό που δίναμε καθημερινά και που θα δίνουμε όσο υπηρετούμε το νοσηλευτικό λειτούργημα. Για το μόνο που ελπίζω είναι μην ξεχαστεί αυτή μας η προσφορά με το πέρας του κορωνοϊού.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.