Η οδοντίατρος Μαρία Ρούσου εξηγεί τι μπορούμε να κάνουμε αν μας πιάσει πονόδοντος τον Αύγουστο αλλά και τις διαφορές στην οδοντιατρική μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας.
Γράφει η οδοντίατρος Μαρία Ρούσου
Η τύχη τα 'φερε έτσι ώστε ένα χρόνο τώρα, μοιράζοντας επαγγελματικά το χρόνο μου ως οδοντίατρος σε δύο πόλεις, Αθήνα-Παρίσι, βρίσκομαι Αυγουστο μήνα να δουλεύω σε ξεχειλωμένα ωράρια για να προλάβω να ανακουφίσω τους πονεμένους. Βλέπεις τα άτιμα τα δόντια έχουν αυτό το κακό. Πονάνε όταν δεν πρέπει. Τουτέστιν Παρασκευή βράδυ, παραμονή Χριστουγένων, παραμονή Δεκαπενταύγουστου, και γενικώς νιώθουν μια σαδιστική έλξη προς τις αργίες. Μπορεί νε χάσκει ένας τεραστιος κρατήρας επί βδομάδες, μήνες, χρόνια σε ένα δόντι χωρίς να σε ενοχλεί, αλλά θα έχει τη χαρά να σου χαλάσει το σαββατοκύριακο ή τις διακοπές με ένα καταιγισμό από σουβλιές που σου τρυπάνε το κεφάλι.
Ο πονόδοντος δεν έχει γεωγραφικά όρια, ούτε κάνει φυλετικές διακρίσεις. Τα ίδια άυπνα και ταλαιπωρημένα πρόσωπα συναντώ στην Αθήνα, όπως και στο πολυφυλετικό πλέον Παρίσι. Και βέβαια τον Αύγουστο, όπως «δεν υπάρχουν ειδήσεις» κατά Ουμπέρτο Έκο, δεν υπάρχουν κι οδοντίατροι. Και οι δύο πόλεις έχουν έλλειψη από αυτό το επάγγελμα που τους καλοκαιρινούς μήνες είναι πιο περιζήτητο κι από τους πυροσβέστες.
«Ιδού ο γομφίος, έρχεται εν τω μέσω ανοικτός» γελούσαμε ως φοιτητές με το ευφυολόγημα συμφοιτητή μας που παράφραζε το γνωστό τροπάριο της Ακολουθίας του νυμφίου της Κυριακής των Βαίων. Έκτοτε έχω περάσει 4 σχεδόν δεκαετίες σκυμμένη πάνω σπό χάσκοντες γομφίους, μήνα Αύγουστο, όταν οι υπόλοιποι συνάδελφοι ανά τον κόσμο λιάζονται σε παραλίες (Ελλάδα), ή παίρνουν τα βουνά (Γαλλία). Προσωπικά προτιμώ για διακοπές τον Σεπτέμβριο.
Έτσι μάχιμη στις επάλξεις, στον αγώνα κατά της τερηδόνας, τον πιο δύσκολο μήνα του χρόνου διαπιστώνω, ειδικά στο Παρίσι, ότι ο φόβος για τον οδοντίατρο είναι κοινός σε όλους τους ανθρώπους απανταχού στη γη. Και ο λόγος δεν είναι άλλος από τις κακές εμπειρίες, ήδη από την παιδική ηλικία, επειδή σε ελάχιστες χώρες εφαρμόζονται στον σχολικό πληθυσμό προγράμματα πρόληψης κατά της τερηδόνας και της ουλίτιδας που είναι ασθένειες που προλαμβάνονται με τακτικούς ελέγχους στον οδοντίατρο και συχνό βούρτσισμα.
Όσο για τους Έλληνες οδοντιατρικώς πάσχοντες έχω δυσάρεστα νέα. Εδώ κι ένα χρόνο που εργάζομαι σε δύο χώρες, Ελλάδα-Γαλλία, διαπιστώνω ότι δύο ευεργετικοί νόμοι που εφαρμόζονται σε όλες τις προηγμένες χώρες έχουν απόδώσει τεράστια οφέλη στον γενικό πληθυσμό.
Ο ένας είναι ο αντικαπνιστικός νόμος, που είναι απόλυτα σεβαστός στη Γαλλία (τον χειμώνα οι καπνίζοντες στα καφέ καθονται σε τραπεζάκια έξω με 6C), με αποτέλεσμα οι καπνιστές να είναι αναλογικά λιγότεροι απ' ό,τι στην Ελλάδα, οι δε καπνιστές λόγω των μεγάλων φόρων στα τσιγάρα σπανίως καπνίζουν περισσότερα απο 5-6 τσιγάρα ημερησίως. Αυτό έχει ευεργετικά αποτελέσματα στο στόμα, που είναι η πρώτη πύλη εισόδου του καπνού, με αποτέλεσμα να υπάρχουν λιγότερα κρούσματα περιοδοντίτιδας σε σχέση με την Ελλάδα όπου το νόσημα αποτελεί πραγματική μάστιγα.
Ο δεύτερος νόμος αφορά την υποχρεωτική συνταγογράφηση των αντιβιοτικών στη Γαλλία αλλά και σε όλη την Ευρωπη, πλην Ελλάδας και χωρών του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού. Ανέκαθεν, ακόμα και προ κρίσης, πολλοί άνθρωποι με πονόδοντο, πριν κλείσουν ραντεβού με τον οδοντίατρο περνούν πρώτα από το φαρμακείο της γειτονιάς τους για να αγοράσουν αντιβιοτικά, ακόμα και χωρίς να χρειάζονται, χρησιμοποιώντας τα από άγνοια ως παυσίπονα.
Αυτό έχει ολέθρια αποτελέσματα για τον γενικό πληθυσμό γιατί τα τελευταία χρόνια έχουμε αποκτήσει ως χώρα πολύ ανθεκτικά στελέχη μικροβίων λόγω κατάχρησης, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν ουκ ολίγοι ασθενείς στα νοσοκομεία μας κάθε χρόνο. Στη Γαλλία διαπίστωσα ότι συνταγογραφώ μικρότερες δόσεις αντιβιοτικών απ' ό,τι στην Ελλάδα για να έχω το ίδιο αποτέλεσμα.
Αποτελεί πάγιο αίτημα του Ιατρικού και Οδοντιατρικού Συλλόγου εδώ και χρόνια η νομοθέτηση της υποχρεωτικής συνταγογράφησης όχι μόνο των αντιβιοτικών, αλλά και όλων των φαρμάκων πλην των απλών παυσιπόνων, πράξη που θα ισοδυναμούσε σε κοινωνικό όφελος με το κτίσιμο νέων νοσοκομείων.
Πολλές φορές, για να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής μιας κοινωνίας, δεν είναι απαραίτητες περισσότερες δαπάνες, αλλά πολιτική βούληση να εφαρμοστούν οι νόμοι που σχετίζονται με την υγεία, και έξυπνες καμπάνιες για την ευαισθητοποίηση του πληθυσμού.
Την επόμενη φορά που θα έχετε την ατυχία να χρειαστείτε οδοντίατρο τον Αύγουστο, απευθυνθείτε στον Οδοντιατρικό Σύλλογο του νομού σας, ο οποίος δημοσιοποιεί στο διαδίκτυο τους ηρωικούς οδοντιάτρους του Αυγούστου που εξυπηρετούν ακαταπόνητα κάθε πονεμένο. Και νιώστε τυχεροί.
10°
