Zagori Mountain Running: Ανταπόκριση από το μεγαλύτερο αγώνα ορεινού τρεξίματος στην Ελλάδα
Κρυμμένοι στις πλαγιές της Πίνδου, σαράντα έξι οικισμοί, δημιουργούν το Ζαγόρι. Ευλογημένος τόπος. Εντυπωσιακά στοιχεία της φύσης ανταμώνουν και ενώνονται στο Ζαγόρι δημιουργώντας ένα τοπίο μοναδικό. Η δύναμη του βουνού επιβάλλεται και γιγαντώνεται μια και οι πεδινές περιοχές είναι λίγες. Τα βουνά του είναι άλλοτε βραχώδη χωρίς ίχνος βλάστησης άλλοτε καλύπτονται από δάση, χωρίζονται από ποτάμια με κρυστάλλινα νερά όπως ο Αώος, ο Βοϊδομάτης, ο Ζαγορίτικος, ο Βάρδας και άλλοτε από μεγαλοπρεπείς χαράδρες που κόβουν την ανάσα.
Η λέξη Ζαγόρι έχει ρίζες σλάβικες, η πρόθεση za σημαίνει πίσω και gora σημαίνει βουνό. Εκεί λοιπόν, πίσω από το βουνό, μια παρέα πριν από χρόνια γελώντας έβαζε στοιχήματα.
«Όλα τα ωραία ξεκινάνε απλά, συχνά μέσα από μικρές παρέες καλών φίλων. Εννιά χρόνια πριν βάλαμε ένα στοίχημα. Να διοργανώσουμε ένα αγώνα στο Ζαγόρι. Κουβεντιάζαμε μεταξύ μας και ελπίζαμε να λάβουν μέρος τουλάχιστον εκατό πενήντα άτομα. Μαζευτήκαμε τριακόσιοι. Έτσι ξεκίνησε ο αγώνας, μέσα από μια παρέα ανθρώπων που αγαπούν τον αθλητισμό και το Ζαγόρι. Φέτος ήρθαν δυο χιλιάδες τριακόσιοι Έλληνες και ξένοι αθλητές από τριάντα εφτά χώρες. Το τριήμερο που πραγματοποιήθηκε ο αγώνας πάνω από δώδεκα χιλιάδες επισκέπτες ήρθαν στο Ζαγόρι». Ο Βασίλης Τζουμάκας μου μιλά με περηφάνια, δικαιωματικά, για το μεγαλύτερο αγώνα ορεινού τρεξίματος στην Ελλάδα, το Zagori Mountain Running 2019, που φέτος πραγματοποιήθηκε από τις 19 έως τις 21 Ιουλίου.
Τέσσερις αγώνες 80km, 44+km, 21km& 10 km στα μονοπάτια της Τύμφης και του Ζαγορίου. Οι αθλητές τρέχουν σε δύσκολες διαδρομές. Και τα πετρόχτιστα γεφύρια ζωντανεύουν. Το γεωπάρκο Βίκου-Αώου αγκαλιάζει τους δρομείς και το επιβλητικό φαράγγι χαρίζει στους αθλητές εικόνες ιδιαίτερης αισθητικής. Πίσω από τον αγώνα υπάρχουν ιστορίες. Πολλές, διαφορετικές. Μου είπαν ότι κάθε χρόνο υπάρχει ένας αθλητής που στο τέλος της διαδρομής κάνει πρόταση γάμου στην καλή του, αθλητές που αφιερώνουν τον αγώνα σε κάποιο δικό τους άνθρωπο, τρέχουν για κάποιο κοινωφελή ή προσωπικό σκοπό, για κάποιο πρόγραμμα.
Κοιτούσα την πολύμορφη, πολύχρωμη, πολύβουη φυλή και μιας όλο αυτό ήταν άγνωστο σε εμένα εκείνο που αναρωτιόμουν συνεχώς ήταν το γιατί; Το κίνητρο; Ο αγώνας είναι επώδυνος, διαρκεί πολύ, είναι κοινωνικό “trend”; Κοιτούσα τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους όλων των ηλικιών και σκεφτόμουν ότι ο Φειδιππίδης έτρεξε για την Αθήνα, για να αναγγείλει την νίκη, φώναξε δυνατά «νενικήκαμεν». Τρέχουν για να αποβάλλουν το στρες; Να διατηρήσουν καλή φυσική κατάσταση; Να μάθουν να πειθαρχούν; Η υπέρβαση είναι ο στόχος;
Γιατί τρέχουν σε κακοτράχηλα βουνά 2.300 άνθρωποι;
Η αλήθεια είναι ότι είναι αδύνατο να μην ενθουσιαστείς, έστω και ως απλός παρατηρητής. Ειδικά τη στιγμή της εκκίνησης. Να θελήσεις να γίνεις κομμάτι μιας διοργάνωσης που κάθε χρόνο γίνεται μεγαλύτερη και καλύτερη. Προσελκύει ανθρώπους από διαφορετικές χώρες και κουλτούρες που όμως έχουν όλοι βαθιά αγάπη για το βουνό και τη φύση. Δρομείς, εθελοντές, επισκέπτες, ντόπιοι, χορηγοί κατακλύζουν το Ζαγόρι. Η ενέργεια στην ατμόσφαιρα, η αδρεναλίνη πριν τον αγώνα, η αναμονή και η προσμονή, όλο αυτό μεταμορφώνεται σε χείμαρρο και σε παρασέρνει. Είναι η έννοια της ομάδας που κυριαρχεί. Όλοι νιώθουν ότι είναι κομμάτι της μεγάλης γιορτής του αθλητισμού, του πολιτισμού που εκτυλίσσεται σε ένα τόπο μοναδικής ομορφιάς. Οι ενδορφίνες, οι ορμόνες της χαράς, που απελευθερώνονταν αβίαστα έκαναν τους περισσότερους όταν τερμάτιζαν να γελούν αψηφώντας την καταπόνηση. Μου είπαν ότι το τρέξιμο προσαρμόζεται σε μια πολυάσχολη ζωή, χρειάζεσαι μόνο τα παπούτσια σου και σιδερένια θέληση. Μπορείς να τρέξεις παντού, όποτε και όπου θελήσεις δίχως πρόγραμμα. Και μετά έρχεται σιγά-σιγά μια επιθυμία. Να θέσεις στόχους. Πρώτα το σώμα, μετά το μυαλό. Ίσως τελικά να είναι ένας εσωτερικός διαλογισμός. Ένας δρόμος αυτογνωσίας. Ειλικρινής και αυθεντικός.
Και όμως. Ογδόντα χιλιόμετρα είναι μακρύς δρόμος.
Ο Βασίλης Αναγνωστόπουλος έτρεξε τον αγώνα των ογδόντα χιλιομέτρων, τον ρώτησα το δικό του γιατί:
«Tymfi Endurance Race ή αλλιώς T.E.Ra αλλά σίγουρα όχι τέρας! 80 χλμ. μέσα στην Τύμφη, ένα πανέμορφο βουνό τόσο κοντά μας αλλά συνάμα και τόσο μακριά για πολλούς από εμάς. Αλήθεια πόσοι έχουν επισκεφτεί πόλεις και μέρη του εξωτερικού θαυμάζοντας πολιτισμούς και έργα ανθρώπων, ενώ δεν έχουν δει θαυμαστά έργα της φύσης που βρίσκονται δίπλα μας; Ο συγκεκριμένος αγώνας στον οποίον έχω την χαρά και την τύχη να συμμετέχω από την πρώτη του χρονιά διασχίζει δυο κοιλάδες άγριας ομορφιάς δίνοντας στο μάτι εικόνες απίστευτου κάλους. Το πρώτο κομμάτι του και πιο επιβλητικό σε ταξιδεύει στην Τσούκα Ρόσσα (κόκκινη κορυφή) την ώρα της ανατολής και το χρώμα της συγκεκριμένης κορυφής βάφεται πορφυρό. Συνεχίζει μέσα από απίστευτα μονοπάτια σε δάσος από ρομπολα περνά από το εντυπωσιακό Σιάδι Μύγας ακριβώς κάτω από την κορυφή της Γκαμήλας, κατηφορίζει στη Μονή Στομίου που ασκήτεψε ο Άγιος Παΐσιος και σε δοκιμάζει με την απίστευτη ανηφόρα της Νταβάλιστας μια πραγματική ζούγκλα πριν σε βγάλει στο οροπέδιο των λιμνών. Στη συνέχεια η ανάβαση στην ξακουστή Δρακόλιμνη ολοκληρώνει τις μαγικές εικόνες που αντικρίζεις τρέχοντας δίπλα σε κοπάδι άγριων αλόγων! Η συνέχεια εξίσου εντυπωσιακή με την κατάβαση στο Πάπιγγο και την πρώτη επαφή με τον "πολιτισμό". Ακολουθεί το ανυπέρβλητο και μοναδικό φαράγγι του Βίκου πριν φτάσεις στο Μονοδένδρι. Και πλέον συνεχείς εναλλαγές μονοπατιών και είσοδος σε ξακουστά χωριά του Ζαγορίου. Βίτσα, Δίλοφο, Κήποι, Καπέσοβο και ο κύκλος κλείνει με την επιστροφή στο Τσεπέλοβο που είναι η αρχή και το τέλος του αγώνα. Τερματίζεις πλήρης από εικόνες και συναισθήματα και η μόνη σκέψη σου είναι το πότε θα το ξαναζήσεις! Γιατί σίγουρα θα είσαι εδώ και την επόμενη χρονιά παρέα με φίλους και γνωστούς που νιώθουν ακριβώς όπως κι εσύ...»
Ο Γιώργος Λάμπρου έτρεξε τα ογδόντα χλμ. Ήθελα να μάθω τις σκέψεις του όσο έτρεχε μήπως και μπορέσω να μπω στα παπούτσια του.
«Πάλι στο μυαλό μου αυτές οι σκέψεις, θα τα καταφέρω; Τι έχω ξεχάσει; Είμαι καλά; Μπορώ; Σκέψεις, πολλές σκέψεις…Με το πάμε, φύγαμε, όλα αυτά έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Ξεκίνησα, αυτό έχει σημασία! Είμαι εδώ στην εκκίνηση! Αυτό είναι σημαντικό! Είμαι μέρος του αγώνα. Νιώθω την αδρεναλίνη στο αίμα μου!
Νιώθεις ότι ανήκεις σε μια σε ομάδα με ένα κοινό σκοπό. Μετά το περίφημο τραγούδι των VIC (πάρτε σβάρα τα βουνά, τις κορφές) και τον κόσμο που παρόλο το ακατάλληλο της ώρας, οι ντόπιοι και οι συνοδοί είναι εκεί να σου δώσουν κουράγιο με ένα χειροκρότημα, βλέποντας ενθουσιασμό στα μάτια τους έρχεται η πρώτη στροφή στο Τσεπέλοβο και μαζί της έρχεται η σιωπή. Μπορείς να ακούσεις μόνο τα παπούτσια που σέρνονται στο ανηφορικό κομμάτι μετά το χωριό. Κάποιες παρέες από το άγχος και στρες ανοίγουν κουβέντα αλλά μετά από λίγο έρχεται η απόλυτη ησυχία!
Σε λίγο το απόλυτο σκοτάδι σχεδόν 45 λεπτά πριν την ανατολή του ηλίου μια ατελείωτη ουρά από φακούς φαίνεται στο μονοπάτι που οδηγεί στην ψηλότερο σημείο του αγώνα. 2320 μέτρα υψόμετρο και αν είσαι λίγο γρήγορος θα δεις την ανατολή του ηλίου πίσω από την κορυφή της Τσούκα Ρόσσα!
Καλώς ήρθατε στο Zagori Mountain Running TeRA 80k. Τι και αν πέρασαν 6 μήνες προπόνησης, όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία σήμερα! Ο αγώνας είναι διαφορετικός.
Πρέπει να είσαι υπομονετικός, να έχεις ετοιμάσει το μυαλό σου να δεχτεί να κάνει κάτι που το σώμα σου θα αρνηθεί. Δεν είναι εύκολο μέσα σε όλη αυτή την θολούρα να ακολουθήσεις το πρόγραμμα που έχεις ετοιμάσει, κάπου θα ξεχαστείς, κάπου θα κουραστείς, κάπου θα θέλεις να τα παρατήσεις. Οι αρνητικές σκέψεις είναι απίστευτα περισσότερες από τις θετικές. Έχω δει ανθρώπους στο βουνό να ξεπερνούν τον εαυτό τους όχι μια αλλά πολλές φορές με μόνο σκοπό να φτάσουν στον τερματισμό ή την λύτρωση όπως μου είχανε πει πέρυσι δυο φιλαράκια. Ο κάθε ένας για τον δικό του λόγο. Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ που φτάνουν τα όρια του ενός ανθρώπου. Αυτή η μηχανή που μαθαίνει εύκολα να προσαρμόζεται σε όλα!
Κάθε αγώνας είναι μοναδικός. Ακόμη και οι ίδιοι να συμμετέχουν πάλι καινούργιες παρέες θα δημιουργηθούν. Όσο περνάει η ώρα στο βουνό και απομονώνεσαι, τόσο θέλεις να μιλήσεις με κάποιον, να μοιραστείς τις σκέψεις σου, την κατάσταση σου, τι θα κάνεις μόλις φτάσεις στον τερματισμό. Ο τερματισμός…
Αν η εκκίνηση ενός υπερμαραθωνίου σε συγκινεί τότε ο τερματισμός είναι πάντα αυτό το μοναδικό πράγμα που σε κάνει να ξεχνάς τον πόνο και την απόγνωση που έρχεσαι μέσα στον αγώνα. Γιατί κακά τα ψέματα κανένας πιστεύω δεν έχει τερματίσει χωρίς να ξεπεράσει τον εαυτό του.
Στα πρώτα 31 χλμ. απομονώνεσαι από τον κόσμο, βλέπεις ελάχιστους ανθρώπους μόνο στους σταθμούς. Αυτοί σε ξέρουν και εσύ τους ξέρεις! Σχεδόν πάντα είναι οι ίδιοι τρελοί που θα ανέβουν στα 2320 μέτρα να σου προσφέρουν ένα ποτήρι νερό! Και μόνο μια ματιά φτάνει, καταλαβαίνουν σε τι κατάσταση είσαι!
Αλπικά τοπία, γυμνά βουνά, βράχια που στέκονται εκεί πριν τον άνθρωπο σε κάνουν να νιώθεις απίστευτα μικρός.
Το πέρασμα από το Σιάδι Μύγας είναι από τα πλέον αγαπημένα μου. Το πράσινο και το έλατα αλλάζουν την διάθεση σου μετά από το γυμνό αλπικό τοπίο. Είναι από τα μέρη που δεν μπορείς να περιγράψεις, γιατί μερικά πράγματα δεν περιγράφονται.
Αν κάτι κάνει το Zagori Mountain Running μοναδικό είναι η συνάντηση των αθλητών στην κατάβαση για το Πάπιγκο μου βλέπεις τους κουρασμένους από τον αγώνα των 44χλμ να ανεβαίνουν. Σε θαυμάζουν σε χειροκροτούν κάνουν στην άκρη. Στα μάτια τους βλέπεις την σκέψη αυτός τρέχει στα 40 χλμ. έχει άλλα τόσα και εγώ δεν μπορώ να ανέβω μέχρι το καταφύγιο. Και όμως δεν είναι έτσι! Η κούραση είναι μεγάλη αλλά δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο πρέπει να συνεχίσεις
Φτάνοντας στο Πάπιγκο και έχοντας κάνει 44 χλμ. νιώθεις να μπαίνεις λίγο στον πολιτισμό ένα ζεστό χειροκρότημα από το κόσμο και ένας μεγάλος σταθμός τροφοδοσίας σε κάνει να σκεφτείς ότι από εδώ και πέρα μετράμε αντίστροφα προς το τερματισμό.
Αυτός ο τερματισμός που μετά το Πάπιγκο δεν έρχεται και αργεί, αργεί πολύ! Όλα αρχίζουν και γίνεται δύσκολα. Τα χλμ. αρχίζουν και βαραίνουν. Ένας πολύ γνωστός πρωταθλητής ορεινού τρεξίματος έχει πει ότι μετά το Μονοδένδρι το ένα χιλιόμετρο είναι σαν να κανείς τρία. Μερικά χλμ. μοιάζουν για μαραθώνιους! Ένα χλμ. ένας μαραθώνιος. Ποσά να μπορέσεις να αντέξεις; Την κούραση στα πόδια, στο μυαλό, στο στομάχι σου που το καημένο δεν ξέρει καν τι του έχεις ρίξει εκεί μέσα όλη μέρα!
Και πάλι στο μυαλό αυτές οι σκέψεις.
Δεν ξαναπάω ποτέ σε αγώνες, δεν ξαναπάω ποτέ σε μεγάλους αγώνες, δέκα χλμ. το πολύ και μια χαρά θα είμαι! Τι τα θέλω αυτά δεν είναι για μένα! Γιατί το κάνω αυτό στον εαυτό μου! Δεν αντέχω άλλο θα σταματήσω! Δεν θα φτάσω στο τέλος! Είναι πολύ δύσκολα αυτά τα τελευταία χλμ. δεν θέλω άλλο, βαρέθηκα!
Και εκεί που όλες αυτές η σκέψεις γίνονται βουνό ακούς φωνές από το χωριό. Το Τσεπέλοβο είναι κοντά! Το ακούω! Έφτασα! 2 χλμ. ακόμη όλα κατηφόρα. Από το βουνό των αρνητικών σκέψεων πας στην άλλη άκρη. Αγαλλίαση. Ο στόχος είναι κοντά! Ακόμη και μπουσουλώντας θα φτάσω εδώ που είμαι δεν με σταματάει τίποτα.
Πριν πάρω μέρος στους αγώνες δεν ήξερα την πλατεία που έχει το χωριό. Τώρα φτάνοντας στον τερματισμό και 800 μέτρα πριν περνάς μέσα από την πλατεία.
Ο κάθε αθλητής που περνάει αναπνέει και αισθάνεται τον ασπασμό στην προσπάθεια του από τον κόσμο με το απίστευτο χειροκρότημα και τα καλύτερα λόγια από όλη την πλατεία. Όλα τα λόγια είναι αληθινά πραγματικά και είναι λόγια χαράς και νιώθουν και αυτοί ένα κομμάτι του αγώνα. Γέλια χαράς, φιλοφρονήσεις, πειράγματα ό,τι μπορείς να φανταστείς! Στους μικρούς της πλατείας είσαι ήρωας φαντασίας και ένα high 5 γι’ αυτόν θα είναι χαραγμένο στο μυαλό του για αρκετό καιρό.
Ο Βασίλης είναι εκεί να μας αγκαλιάσει όλους. Ξέρει αυτός, το έχει κάνει, ξέρει την κατάθεση ψυχής.
Είσαι με το μετάλλιο στο χέρι τόσο χαρούμενος και ξαφνικά όλα έχουν τελειώσει έτσι απότομα. Νιώθεις κενός. Και τώρα;
Σχέδια για την επόμενη χρονιά!
Καλώς ήρθατε στο 10ο Zagori Mountain Running 2020.
Σχεδιάζουμε από τώρα την επόμενη χρόνια !
Στην ζωή υπάρχουν πράγματα ποιο δύσκολα να ξεπεράσεις από το να τρέχεις στα βουνά. Ίσως όμως αυτή η δοκιμασία σε βοηθήσει να ξεπεράσεις μερικά.
Σκέψεις...»
Η προετοιμασία της διοργάνωσης διαρκεί ένα χρόνο. Απαιτεί συντονισμό ώστε ο αγώνας να είναι ασφαλής όχι μόνο για τους δρομείς αλλά και για το γεωπάρκο. Ο Βασίλης Τζουμάκας μου είπε ότι το 2018, με σύνθημα «Αγαπώ και Σέβομαι το Βουνό», προσπάθησαν να πετύχουν μηδενικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Προγραμμάτισαν δράσεις ευαισθητοποίησης κατά το διήμερο των αγώνων, στο Τσεπέλοβο και στους Κήπους όπως τον καθαρισμό των μονοπατιών αλλά και τη διάθεση μέρους των εσόδων από την πώληση συλλεκτικού buff για την προστασία του υπό απειλή με εξαφάνιση Αγριόγιδου της Πίνδου. Ενεργοποίησαν την περιβαλλοντική συνείδηση των αθλητών, μέσα από μια καινοτόμο ενέργεια, το «οικολογικό αποτύπωμα». Με τον τρόπο αυτό απαγορεύεται η απόρριψη οποιουδήποτε αντικειμένου κατά μήκος της διαδρομής των αγώνων. Αδιαπραγμάτευτη αρχή της διοργάνωσης είναι πως, φεύγοντας από τα μονοπάτια της Τύμφης το μόνο που θα αφήσουν πίσω τους, είναι το αποτύπωμα των παπουτσιών τους! Κατασκεύασαν μια παραδοσιακή πέτρινη βρύση στη Χαράδρα του Βίκου (κάτω από το Μονοδένδρι), σε ένα δύσβατο σημείο, με στόχο να ξεδιψούν οι εκατοντάδες περιπατητές και δρομείς οι οποίοι επισκέπτονται την περιοχή! Το εγχείρημα δεν ήταν καθόλου εύκολο, καθώς όλα τα υλικά που χρειάστηκαν, μεταφέρθηκαν με πολύ κόπο και απαιτήθηκε η χειρονακτική εργασία αρκετών ανθρώπων-εθελοντών, αλλά και η συνεργασία με τον Δήμο Ζαγορίου προκειμένου να φθάσει το νερό με αγωγό μέχρι το συγκεκριμένο σημείο.
Στον φετινό αγώνα το ανανεωμένο buff συστήνει την πλούσια πανίδα της περιοχής, που συναντούμε στον Εθνικό Δρυμό Βίκου-Αώου, στη Χαράδρα του Βίκου και στα μονοπάτια του Ζαγορίου. Mέρος των εσόδων από την πώλησή του, σε συνεννόηση με τον Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Β.Πίνδου, θα διατεθεί για μία παρέμβαση που θα μείνει και θα φανεί χρήσιμη σε όσους επισκέπτονται την περιοχή του Εθνικού Δρυμού.
Φέτος φτιάχτηκε το συλλεκτικό βραχιολάκι του ZagoriMountainRunning, μαζί με το οικολογικό μήνυμα που φέρει κάθε χρονιά «RespecttheMountains», το οποίο ταυτίζεται με τη φιλοσοφία του αγώνα, ευαισθητοποιεί σχετικά με τη νόσο της Κυστικής Ίνωσης, με την προτροπή: «RunandWinCF».
Εντυπωσιακή και η δουλειά των κινητών ομάδων υγειονομικής υποστήριξης που εξαιτίας του δύσβατου χαρακτήρα του εδάφους, της δύσκολης πρόσβασης οι ομάδες αυτές στο μεγαλύτερο τμήμα των διαδρομών του αγώνα προχωρούν περπατώντας. Είναι διασώστες-δρομείς εκπαιδευμένοι στην καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση και απινίδωση, κατά τα πρότυπα του ERC, καθώς και στην παροχή πρώτων βοηθειών σύμφωνα με τα Πρωτόκολλα Διαχείρισης Συμβάντων της διοργάνωσης.
Από τις φετινές αθλητικές επιδόσεις, δεν έλειψαν τα ρεκόρ, ανεβάζοντας ακόμη πιο ψηλά τον πήχη της διοργάνωσης.
Η πρώτη εκκίνηση δόθηκε το Σάββατο 20 Ιουλίου, στις 4:30 π.μ. στο Τσεπέλοβο Ζαγορίου, με όλους τους αθλητές να συμμετέχουν στην απόλυτη πρόκληση ορεινού τρεξίματος, της απαιτητικής διαδρομής του TeRA 80km.Το νήμα του τερματισμού έκοψε πρώτος ο Δημήτρης Σελέτης (Kassimis Training) σημειώνοντας χρόνο 8:18:06’’, ο οποίος αποτελεί νέο ρεκόρ αγώνα! Δεύτερος τερμάτισε ο Φώτης Ζησιμόπουλος (KassimisTraining) με χρόνο8:55:19’’,ενώ στην τρίτη θέση βρέθηκε ο Eυάγγελος Νούλας (KassimisTraining) με χρόνο 9:21:53’’.
Στις γυναίκες, την πρώτη θέση κατέκτησε η Katarzina Cekoska με χρόνο 11:21:55’’. Στη δεύτερη θέση τερμάτισε η Αντριάνα Βασιλάτου ( Tecnika Hellas) με χρόνο 11:27:06’’, ενώ την τρίτη θέση στο βάθρο συμπλήρωσε η Ντέπυ Σημαντράκου (Kourkourikis Training Group)με χρόνο 13:11:39’’.
Στις 6:00 π.μ., ξεκίνησαν οι δρομείς του αγώνα Marathon+44 km από το Τσεπέλοβο Ζαγορίου. Μετά από έναν πολύ ωραίο αγώνα σε μια απαιτητική διαδρομή ,πρώτος τερμάτισε ο Θανάσης Παγουνάδης (SALOMON HELLAS) με χρόνο 4:29:12’’, σημειώνοντας νέο ρεκόρ αγώνα. Στη δεύτερη θέση τερμάτισε ο Απόστολος Τζουμάκας (Fifth Element Running Team) με χρόνο 04:50:29’’, ενώ στην τρίτη θέση της γενικής κατάταξης βρέθηκε ο Nίκος Ροδόπουλος (Tecnika Hellas) με χρόνο 04:50:52’’.
Στις γυναίκες, η Βηθλεέμ Σαπίου (Tecnika Hellas) τερμάτισε πρώτη με χρόνο05:55:53’’, στη δεύτερη θέση βρέθηκε η Nίκη Ζιώγα (GTS Team) με χρόνο06:13:14’’και την τρίτη θέση της γυναικείας κατάταξης κατέκτησε η Ξένια Καζιμίροβα (Kassimis Training) με χρόνο 06:53:26’’.
Half Marathon 21km &Entry Race 10km
Την Κυριακή 21 Ιουλίου η γιορτή τους αθλητισμού και του ορεινού τρεξίματος μεταφέρθηκε στους Κήπους Ζαγορίου, όπου στις 8:00 π.μ. ξεκίνησε ο αγώνας Half Marathon 21 km. Στην πρώτη θέση τερμάτισε ο Γιώργος Διαλεκτός (Salomon Hellas) με χρόνο 01:43:41’’, σημειώνοντας νέο ρεκόρ αγώνα, δεύτερος ήταν ο Nικόδημος Νικολακέας (All Terain Runners-Fifth Element Running Team) με χρόνο 01:50:16’’και τρίτος ο Σωτήρης Παπαποστόλου (Fifth Element Running Team) με χρόνο 01:50:22’’.
Στην κατηγορία των γυναικών πρώτη τερμάτισε η Δήμητρα Τσαλοκώστα με χρόνο 02: 00:42’’, δεύτερη ήταν η Παναγιώτα Ράπτη (My Athlete-Chozen Team) με χρόνο 02: 27:50’’ ενώ στην τρίτη θέση τερμάτισε η Δήμητρα Χαιροπούλου με χρόνο 02:29:55’’.
Μία ώρα αργότερα, δόθηκε η εκκίνηση του αγώνα των 10km , με την συμμετοχή εκατοντάδων δρομέων! 1ος σημειώνοντας νέο ρεκόρ αγώνα, έκοψε το νήμα ο Θανάσης Μπαρμπαγιάννης (Fifth Element Running Team) με χρόνο 0:44:48, 2ος ήταν ο Αλέξανδρος Δημάκος (Ν.Ο Πάργας) με χρόνο 0:48:29’’ και 3ος τερμάτισε ο Γιάννης Σταλίκας με χρόνο 0:49:29΄΄. Πολύ δυνατές ήταν και οι γυναίκες που έτρεξαν στα μονοπάτια των 10km, με την Δήμητρα Ανδρούτσου (Physio Activ) να κόβει πρώτη το νήμα του τερματισμού σε 0:55:48’’, 2η με χρόνο 0:59:11’’ ήταν η Λυδία Καραμάνη με χρόνο 0:57:50", ενώ στην 3η θέση του βάθρου ανέβηκε η Νικολέτα Τζαβάρα με χρόνο 0:58:30.
Μεγάλοι Χορηγοί του "9ου Zagori Mountain Running" το "Φυσικό Μεταλλικό Νερό ΖΑΓΟΡΙ", η μεγαλύτερη εταιρεία outdoor εξοπλισμού "The North Face", καθώς και η "Fifth Element Αdventure Store που παρέχει προϊόντα για το ορεινό τρέξιμο, την ορειβασία, το ski/snowboard, την πεζοπορία και άλλες δραστηριότητες στην φύση, ενώ Χορηγός της διοργάνωσης ήταν η Toyota Podas. Υποστηρικτές του αγώνα ήταν η Green Cola, η Ethic Sport, η Ostracon, η Γαλακτοβιομηχανία ΔΩΔΩΝΗ, τα ζυμαρικά Melissa, η Dole,η Buff, η Care + TourismEnterprise, η Αγροδιατροφική, το Nomad Honey και το SEP Active Boutique Gym, ο ΑΠΣΙ "ΠΙΝΔΟΣ", ενώ υποστηρικτές φιλοξενίας ήταν το ξενοδοχείο "THE LAKE" στα Ιωάννινα και το Oρειβατικό Καταφύγιο Αστράκας.
Συν διοργανωτές του αγώνα ήταν η Περιφέρεια Ηπείρου και ο Δήμος Ζαγορίου, ενώ θεσμικοί υποστηρικτές ήταν το Γεωπάρκο Βίκου-Αώου και το Εθνικό Πάρκο Βόρειας Πίνδου.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
5°
