Μπορεί να βελτιώσει τις επιδόσεις των αθλητών η ρινοπλαστική;

Η αποτελεσματική αναπνοή είναι αναμφισβήτητα σημαντική για την επίτευξη αθλητικών στόχων, αφού οξυγονώνει τους μυς του σώματος, καθιστώντας αποτελεσματικότερη τη λειτουργία τους. Ταυτόχρονα, απομακρύνει το διοξείδιο του άνθρακα που παράγεται από κάθε κύτταρό του σε τεράστιες ποσότητες κατά τη διάρκεια της αθλητικής δραστηριότητας. Ωστόσο, είναι εκπληκτικό πως ακόμα και στις μέρες μας δίδεται ελάχιστη προσοχή σ’ αυτήν την τόσο κρίσιμη λειτουργία.

«Αυτοσκοπός των αθλητών είναι η προσπάθεια να βρίσκονται στη βέλτιστη φυσική τους κατάσταση, όμως υπάρχει ένας περιοριστικός παράγοντας που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί στο γυμναστήριο ή στα γήπεδα: η αναπνοή. Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί ο κάθε αθλητής την αναπνοή του ποικίλει και το εύρος της θα λέγαμε ότι είναι τεράστιο όταν αναλογιστούμε τις διαφορές στην αναπνοή μεταξύ π.χ. ενός δρομέα μαραθωνίου και ενός τοξοβόλου,. Ωστόσο, η σωστή εισπνοή και εκπνοή αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της επιτυχίας κάθε αθλητή και προσαρμόζεται ανάλογα με τις ανάγκες του σώματος κατά τη δραστηριότητα», μας εξηγεί ο πλαστικός χειρουργός προσώπου – ΩΡΛ Δρ. Γεώργιος Μοιρέας.

Η κινητήρια δύναμη της αναπνοής είναι οι μύες οι οποίοι λειτουργούν για να την εξασφαλίσουν. Για τη λειτουργία και την ανάπτυξη των μυών αυτών οι αθλητές δαπανούν πολλούς πόρους. Υπάρχουν, όμως, ορισμένοι περιορισμοί στην ενδυνάμωση, την ευλυγισία και την αντοχή τους ακόμα κι όταν πρόκειται για ελίτ αθλητών. Για παράδειγμα, οι μύες είναι πολύ βαριοί και μια αύξηση του βάρους δεν είναι επιθυμητή για κανέναν αθλητή ενόργανης, για κανέναν αναβάτη, ιππέα ή δρομέα. Ένας ελίτ αθλητής, του οποίου οι μύες είναι εκπαιδευμένοι για τις απαιτήσεις του συγκεκριμένου αθλήματος, δεν είναι σε θέση να βελτιώσει την απόδοση απλώς ενδυναμώνοντάς τους. Μια απλή λύση είναι να ελαττώσει ελαφρώς τη μυϊκή μάζα, αλλά παράλληλα να αυξήσει την παροχή οξυγόνου σε κάθε κύτταρο. Είναι αποδεδειγμένο άλλωστε ότι η ελλιπής πρόσληψη οξυγόνου αποτελεί λόγο μειωμένων επιδόσεων.

Το πρόβλημα ξεκινά από το σημείο που ο αθλητής δεν μπορεί να αναπνεύσει σωστά εξαιτίας ανατομικών ανωμαλιών. Αυτές μπορεί να υπάρχουν από τη γέννησή του ή να είναι επίκτητες. Τα ρινικά κατάγματα προκύπτουν συχνά σε άτομα που ασχολούνται με αθλήματα επαφής, όπως είναι το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ ή η πυγμαχία. Σύμφωνα με στοιχεία, το ένα τέταρτο αυτών των τραυματισμών είναι αποτέλεσμα των αθλημάτων επαφής και οδηγούν συνήθως σε μετατόπιση στο εσωτερικό της μύτης και του διαφράγματος παρά του εξωτερικού μέρους της μύτης το οποίο φαίνεται. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι αθλητές να μην αναζητούν θεραπεία ούτε άμεσα μετά την κάκωση ούτε και αργότερα. Όταν συμβαίνει αυτό,  η μύτη δεν θεραπεύεται σωστά δημιουργώντας μόνιμα προβλήματα αναπνοής που μπορούν να επηρεάσουν την αθλητική τους απόδοση και να εμποδίσουν την αθλητική  καριέρα τους.

Υπάρχουν βέβαια και άλλες αιτίες που δυσκολεύουν την αναπνοή. Στα παιδιά, η πλέον συχνή αιτία είναι η υπερτροφία των αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια). Στους ενήλικες η ύπαρξη πολυπόδων και η χρόνια λοίμωξη των ρινικών κόλπων είναι συχνοί λόγοι επιδείνωσης της ρινικής αναπνοής. «Επιπλέον της αναπνευστικής δυσχέρειας, οι λοιμώξεις στους κόλπους προκαλούν ευαισθησία ή και πόνο στον ασθενή. Συγκεκριμένα, όταν η λοίμωξη είναι στον μετωπιαίο κόλπο προκύπτουν πονοκέφαλοι στο εξωτερικό όριο των φρυδιών, όταν είναι στις ηθμοειδείς κυψέλες προκύπτει τοπική ευαισθησία και πονοκέφαλοι στο μέσο του προσώπου, όταν είναι στα ιγμόρεια  άντρα ευαισθησία ή πόνος στις παρειές και όταν είναι στο σφηνοειδή παρουσιάζεται πόνος στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Εκτός από τον πόνο, οι ασθενείς συχνά διαμαρτύρονται για συμφόρηση, δυσφορία, ξηρότητα και βουλωμένα αυτιά. Κανένας αθλητής δεν επιθυμεί να βιώνει συχνά οποιοδήποτε σύμπτωμα τον θέτει εκτός προγραμματισμού, ελαττώνοντας τελικά τις επιδόσεις του. Και δυστυχώς αυτή η συμπτωματολογία είναι ανυπόφορη και καθίσταται χρόνια όταν μένει αθεράπευτη, οπότε χρήζει πλέον χειρουργικής αντιμετώπισης», επισημαίνει ο Δρ. Μοιρέας.

Η χρήση φαρμάκων, συμπεριλαμβανομένων των αντιβιοτικών, των αποσυμφορητικών, των αντιισταμινικών, των αποσυμφορητικών σπρέι με ή χωρίς στεροειδή, δεν αντιμετωπίζει τη ρίζα του προβλήματος, κάτι που είναι άκρως απαραίτητο στους αθλητές που έχουν μεγαλύτερες ανάγκες και απαιτήσεις.

Μια χειρουργική επέμβαση μπορεί να βοηθήσει στη διόρθωση τυχόν αναπνευστικών προβλημάτων και δυσμορφίας που προκαλείται από την μετατόπιση των οστών και χόνδρων. Η ρινοπλαστική είναι ο πιο κατάλληλος τρόπος για την αντιμετώπιση ενός ρινικού κατάγματος, ενός αποκλίνοντος διαφράγματος ή μια απόφραξης βαλβίδας. «Κατά τη διάρκεια της επέμβασης διορθώνονται οι λειτουργικές ανωμαλίες και εξαλείφονται τα συμπτώματα που προκαλούν. Έτσι, αλλάζει η ζωή των αθλητών που επιθυμούν να επιστρέψουν στη βέλτιστη φυσική τους κατάσταση. Κατά τη διάρκεια  της ρινοπλαστικής, εκτός από τη διόρθωση οποιουδήποτε αναπνευστικού προβλήματος δίνεται επίσης προσοχή και στην εμφάνιση της μύτης. Το αξιοσημείωτο είναι ότι τώρα πια υπάρχουν πρωτοποριακά μηχανήματα που με υπερήχους κάνουν γλυπτική στα οστά, τα σμιλεύουν χωρίς να επηρεάζονται οι παράπλευροι ιστοί, όπως χόνδροι, βλεννογόνοι, δέρμα κλπ. Με την diamond ρινοπλαστική, όπως λέγεται, η μετεγχειρητική πορεία του ασθενή είναι ανώδυνη, ελαφρύτερη και συντομότερη.

Με λίγα λόγια η ρινοπλαστική επιτρέπει στους αθλητές/ασθενείς να αντιμετωπίζουν συγχρόνως τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά ρινικά προβλήματα, χωρίς να αυξάνουν το χρόνο αποκατάστασής τους, επιτρέποντας την επιστροφή στο γήπεδο, το στάδιο ή το γυμναστήριο συντομότερα και να αισθάνονται αλλά και να φαίνονται καλύτερα από ποτέ!», καταλήγει ο Δρ. Μοιρέας.