Αναγκαστική θεραπεία στην κοινότητα ή εγκλεισμός σε ψυχιατρείο;

Η νέα πρόεδρος της Εταιρείας Κοινωνικής Ψυχιατρικής και Ψυχικής Υγείας (ΕΚΨ & ΨΥ) Αθηνά Φραγκούλη, λογοπεδικός, είναι σαφής και εκφράζει την άποψή της στην ATHENS VOICE χωρίς δισταγμό: Η εφαρμογή των εισαγγελικών παραγγελιών για αναγκαστική θεραπεία ψυχικώς πασχόντων σε κοινοτικές δομές Ψυχικής Υγείας, όπως Κέντρα Ψυχικής Υγείας, κινητές μονάδες Ψυχικής Υγείας, ακόμη και ξενώνες και οικοτροφεία αποασυλοποίησης, αποτελεί καίριο στοιχείο για την εξέλιξη και την ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης.

«Δεν είναι εύκολο να αντιδράσει κανείς σε ένα τέτοιο μέτρο, εάν ο ίδιος δεν είναι θιασώτης του ψυχιατρικού εγκλεισμού, των ψυχιατρείων» μας εξηγεί.

Εισαγγελικές παραγγελίες για αναγκαστική θεραπεία σε κοινοτικές δομές Ψυχικής Υγείας, ως ένα πολύ σημαντικό βήμα, το οποίο μπορεί να οδηγήσει τον ψυχικώς πάσχοντα να αποφύγει εντελώς τον υποχρεωτικό εγκλεισμό του για αναγκαστική νοσηλεία σε ψυχιατρικό νοσοκομείο ή ψυχιατρική κλινική γενικού νοσοκομείου του ΕΣΥ της χώρας μας, προβλέπει μεταξύ άλλων το νέο σχέδιο νόμου του υπουργείου Υγείας, το οποίο δόθηκε την περασμένη Τετάρτη 8 Μαΐου στη διαδικασία της δημοσίας διαβούλευσης.

Η πραγματικότητα των απόψεων, οι οποίες διασταυρώνονται γύρω από το εν λόγω ζήτημα, δεν είναι μανιχαϊκής δομής και λογικής. Η πραγματικότητα αυτών των απόψεων είναι περίπλοκη και αρκούντως σύνθετη.

Το λέμε αυτό γιατί δεν θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο ψυχίατρος Θεόδωρος Μεγαλοοικονόμου είναι ένας άνθρωπος ο οποίος αρέσκεται στους ψυχιατρικούς εγκλεισμούς... Κάθε άλλο! Κι όμως, ο ίδιος δεν βλέπει με καθόλου καλό μάτι το εν λόγω μέτρο, το οποίο προβλέπει το νέο σχέδιο νόμου του υπουργείου Υγείας.

Εξηγεί σχετικά στην ATHENS VOICE ο Θεόδωρος Μεγαλοοικονόμου: «Γνωρίζουμε πολύ καλά το "ιστορικό" της "υποχρεωτικής θεραπείας στην κοινότητα": από τις ΗΠΑ, με τη βίαιη απονοσοκομειοποίηση και το πέταγμα των ασθενών στο δρόμο, μέχρι τις γνωστές νεοθατσερικές πολιτικές του Μπλερ στη Μ. Βρετανία ή και στη Σουηδία, με τις υποχρεωτικές στειρώσεις των ψυχικά πασχόντων μέχρι πριν μερικές δεκαετίες. Σημειωτέον, μάλιστα, δεν εφαρμόζεται καν, τουλάχιστον ακόμα, σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Φτωχή σκέψη, ακόμα πιο φτωχό το αποτέλεσμα. Γιατί είναι γνωστό, εδώ και χρόνια, ότι η "υποχρεωτική θεραπεία στην κοινότητα" απέτυχε πλήρως στον διακηρυγμένο στόχο της, που ήταν πάντα η νεοφιλελεύθερης λογικής μείωση των ακούσιων νοσηλειών στα ψυχιατρεία. Στην Αγγλία π.χ. τα ποσοστά των ακούσιων νοσηλειών στα ψυχιατρεία έχουν φτάσει σε πρωτοφανή ύψη».

Το νέο σχέδιο νόμου του υπουργείου Υγείας, το οποίο προβλέπει και τις εισαγγελικές παραγγελίες για αναγκαστική θεραπεία ψυχικώς πασχόντων σε κοινοτικές δομές Ψυχικής Υγείας βρίσκεται ήδη σε δημόσια διαβούλευση και αναμένεται να προκαλέσει πολύ έντονες αντιπαραθέσεις στο χώρο της Ψυχικής Υγείας και της ιδίας της Ψυχιατρικής.